Brak prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Gmina (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT").

Gmina będzie realizowała projekt pn.: „(…)”. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania 19.2 „(…)”.

Projekt swoim zakresem obejmuje przedsięwzięcia inwestycyjne na obszarze Gminy, których realizacja ma na celu poprawę jakości przestrzeni publicznej i społeczno-gospodarczej. Zakup donic, ławek i koszy jest projektem zakładającym uzupełnienie istniejących miejsc służących do rekreacji o nowe elementy.

Projekt będzie realizowany w miejscowościach: A, B, C i D.

W ramach projektu planowany jest zakup elementów małej architektury oraz małych elementów infrastruktury komunalnej:

-donic kwiatowych miejskich o różnej wielkości, łącznie 28 sztuk;

-ławek o różnej wielkości, łącznie 38 sztuk;

-koszy na śmieci w ilości 30 sztuk.

Infrastruktura małej architektury rozlokowana zostanie na działkach o numerze:

-1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 znajdujących się w powiecie (...), w gminie A, obręb A;

-10, powiat (...), Gmina A, obręb B;

-11, powiat (...), Gmina A, obręb C;

-12, powiat (...), Gmina A, obręb D.

Czas realizacji inwestycji zaplanowano na okres xx/2024 r.

Po zakończeniu prac związanych z przeprowadzeniem inwestycji, przedsięwzięcie służyć będzie realizacji zadań własnych Gminy w postaci zaspokojenia potrzeb w głównej mierze społeczności lokalnej, ale również turystów przebywających na terenie Gminy A.

Obiekty małej architektury będą ogólnodostępne i nieodpłatnie udostępnione ludziom. Realizacja tegoż projektu nie będzie służyła do wykonywania jakichkolwiek odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych oraz tereny działki na których zostaną umieszczone wyżej wymienione elementy tzw. małej architektury oraz infrastruktury komunalnej nie będą objęte jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w odniesieniu do realizacji wyżej wspomnianego projektu, Gminie A będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do realizacji wyżej wspomnianego projektu, Gminie A nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Poddając analizie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT należy stwierdzić, że gmina może występować w dwojakim charakterze – jako podmiot wyłączony z opodatkowania (gdy realizuje zadania w oparciu o reżim publiczno-prawny nałożony przepisami prawa) lub jako podatnik (gdy wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych). Kryterium rozróżniającym działanie organu samorządowego w charakterze organu władzy publicznej od działania w charakterze podatnika jest to, czy organ ten działa jako organ władzy, czy też zachowuje się jak przedsiębiorca (tak w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 9 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 578/15).

Także w kontekście wykładni art. 15 ust. 6 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na dwie istotne kwestie: źródło i charakter stosunku prawnego łączącego organ władzy publicznej z podmiotem na rzecz którego spełniane jest świadczenie (wykonywana czynność) oraz charakter prawny pobieranej opłaty (czy jest to opłata zbliżona do daniny publicznej czy też jest to cena ustalana w realiach rynkowych). Istotne także jest, czy strony danego stosunku prawnego mają pełną swobodę co do ustalania jego treści, czy też swoboda ta ograniczona jest przez przepisy powszechnie obowiązującego prawa administracyjnego (wyrok NSA z 6 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1644/13). W wyroku NSA z 25 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 145/11, potwierdzono stanowisko, że organy samorządu terytorialnego należy kwalifikować jako organy władzy publicznej, bez względu na to, czy wykonują zadania własne, czy z zakresu administracji rządowej. Przez organ władzy publicznej należy rozumieć w szczególności gminę, również działającą za pośrednictwem utworzonych jednostek budżetowych (wyrok NSA z 2 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 821/14; wyroku WSA w Poznaniu z 9 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 578/15).

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

W świetle powołanych unormowań, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy, przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hong Kong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÓ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 Dyrektywy, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÓ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 Dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÓ nie działa jednak na żadnym rynku” (pkt 24).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne obejmują m.in. sprawy z zakresu ochrony środowiska i przyrody (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy) jak i również z zakresu utrzymania gminnych obiektów i utrzymania urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy).

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina A będzie realizowała projekt, pn.: „(…)”. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania 19.2 „(…)”.

Projekt swoim zakresem obejmuje przedsięwzięcia inwestycyjne na obszarze Gminy A, których realizacja ma na celu poprawę jakości przestrzeni publicznej i społeczno -gospodarczej. Zakup donic, ławek i koszy jest projektem zakładającym uzupełnienie istniejących miejsc służących do rekreacji o nowe elementy.

Projekt będzie realizowany w miejscowościach: A, B, C i D.

W ramach projektu planowany jest zakup elementów malej architektury oraz małych elementów infrastruktury komunalnej:

-donic kwiatowych miejskich o różnej wielkości, łącznie 28 sztuk;

-ławek o różnej wielkości, łącznie 38 sztuk;

-koszy na śmieci w ilości 30 sztuk.

Infrastruktura małej architektury rozlokowana zostanie na działkach o numerze:

-1, 2, 3, 4, 5, 6 ,7, 8, 9 znajdujących się w powiecie (...), w gminie A, obręb A;

-10, powiat (...), Gmina A, obręb B;

-11, powiat (...), Gmina A, obręb C;

-12, powiat (...), Gmina A, obręb D.

Czas realizacji inwestycji zaplanowano na okres xx/2024 r.

Po zakończeniu prac związanych z przeprowadzeniem inwestycji, przedsięwzięcie służyć będzie realizacji zadań własnych Gminy w postaci zaspokojenia potrzeb w głównej mierze społeczności lokalnej, ale również turystów przebywających na terenie Gminy A.

Obiekty małej architektury będą ogólnodostępne i nieodpłatne udostępnione ludziom. Realizacja tegoż projektu nie będzie służyła do wykonywania jakichkolwiek odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych oraz tereny działki na których zostaną umieszczone wyżej wymienione elementy tzw. małej architektury oraz infrastruktury komunalnej nie będą objęte jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

W ocenie Gminy, w niniejszej sprawie nabyte towary i usługi nie będą w żaden sposób wykorzystywane w ramach działalności opodatkowanej, gdyż czynności wykonywane przez Gminę w ramach realizacji Projektu związane będą z zadaniami własnymi Gminy, tj. zadaniami z zakresu ochrony środowiska i przyrody, edukacji publicznej oraz utrzymania urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. Nabywane towary i usługi, służące realizacji przedmiotowych zadań, w ocenie Wnioskodawcy, wykorzystane zostaną zatem wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Gmina wykonując czynności o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie występuje w roli podmiotu gospodarczego.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zdaniem Gminy, nie ma tym samym możliwości przyporządkowania części lub całości kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności, gdyż poniesione wydatki będą w całości związane z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, w ocenie Gminy, nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją Projektu.

Tak też np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 5 maja 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.192.2023.l.SM stwierdził, że: „W ocenie Miasta, w niniejszej sprawie nabyte towary i usługi nie będą w żaden sposób wykorzystywane w ramach działalności opodatkowanej, gdyż czynności wykonywane przez Miasto w ramach realizacji Projektu związane będą z zadaniami własnymi Miasta, tj. zadaniami z zakresu ochrony środowiska i przyrody, edukacji publicznej oraz utrzymania urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. Nabywane towary i usługi, służące realizacji przedmiotowych zadań, w ocenie Wnioskodawcy wykorzystane zostaną zatem wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zdaniem Miasta, nie ma tym samym możliwości przyporządkowania części lub całości kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności, gdyż poniesione wydatki będą w całości związane z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu. W związku z powyższym, w ocenie Miasta, nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją Projektu”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z 9 stycznia 2019 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.810.2018.l.TK wskazał, że: „Reasumując, w ramach realizacji zadania w zakresie zagospodarowania przestrzeni publicznej, polegających na utworzeniu ogólnodostępnego skweru, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT”.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w odniesieniu do realizacji wyżej wspomnianego projektu Gminie A nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Według art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

-podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

-podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina będzie realizowała projekt pn.: „(…)”. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania 19.2 „(…)”.

Projekt swoim zakresem obejmuje przedsięwzięcia inwestycyjne na obszarze Gminy A, których realizacja ma na celu poprawę jakości przestrzeni publicznej i społeczno -gospodarczej. Zakup donic, ławek i koszy jest projektem zakładającym uzupełnienie istniejących miejsc służących do rekreacji o nowe elementy.

Projekt będzie realizowany w miejscowościach: A, B, C i D.

W ramach projektu planowany jest zakup elementów małej architektury oraz małych elementów infrastruktury komunalnej:

-donic kwiatowych miejskich o różnej wielkości, łącznie 28 sztuk;

-ławek o różnej wielkości, łącznie 38 sztuk;

-koszy na śmieci w ilości 30 sztuk.

Infrastruktura małej architektury rozlokowana zostanie na działkach o numerze:

-1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 znajdujących się w powiecie (...), w gminie A, obręb A;

-10, powiat (...), Gmina A, obręb B;

-11, powiat (...), Gmina A, obręb C;

-12, powiat (...), Gmina A, obręb D.

Czas realizacji inwestycji zaplanowano na okres xx/2024 r.

Po zakończeniu prac związanych z przeprowadzeniem inwestycji, przedsięwzięcie służyć będzie realizacji zadań własnych Gminy w postaci zaspokojenia potrzeb w głównej mierze społeczności lokalnej, ale również turystów przebywających na terenie Gminy A.

Obiekty małej architektury będą ogólnodostępne i nieodpłatnie udostępnione ludziom. Realizacja tegoż projektu nie będzie służyła do wykonywania jakichkolwiek odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych oraz tereny działki na których zostaną umieszczone wyżej wymienione elementy tzw. małej architektury oraz infrastruktury komunalnej nie będą objęte jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

Wątpliwości Gminy dotyczą braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” .

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z realizacją projektu pn. „(…)” nie są/nie będą spełnione, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – obiekty małej architektury będą ogólnodostępne i nieodpłatnie udostępnione ludziom. Realizacja tego projektu nie będzie służyła do wykonywania jakichkolwiek odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych oraz tereny działki na których zostaną umieszczone wyżej wymienione elementy tzw. małej architektury oraz infrastruktury komunalnej nie będą objęte jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – po zakończeniu prac związanych z przeprowadzeniem inwestycji, przedsięwzięcie służyć będzie realizacji zadań własnych Gminy w postaci zaspokojenia potrzeb w głównej mierze społeczności lokalnej, ale również turystów przebywających na terenie Gminy.

W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Podsumowując, Gminie A nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „(…)”.

Zatem, stanowisko Gminy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).