Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących samochodu dostawczego, który ma być parkowany przy miejscu zamieszkania pracownika.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo, 

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek ORD-IN o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących samochodu dostawczego, który ma być parkowany przy miejscu zamieszkania pracownika.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lipca 2023 r. (wpływ 2 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka świadczy usługi oznaczone symbolem pkwiu 4299z. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik vat.

W ramach świadczonych usług spółka wykorzystuje samochód dostawczy posiadający w zabudowie dwa rzędy siedzeń, który został zgłoszony jako wykorzystywany jedynie na potrzeby działalności na druku VAT-26, i odlicza 100% VATu naliczonego od poniesionych wydatków dotyczących tego pojazdu. Został również wprowadzony regulamin w firmie, regulujący korzystanie z tego samochodu.

Spółka w ramach prowadzonej działalności świadczy różnego rodzaju usługi montażowe i budowlane, do których pracownicy wykorzystują wyżej wymieniony samochód, zabierając w nim komplet potrzebnych narzędzi i materiałów. Spółka rozpoczyna również świadczenie usług serwisowych na instalacjach elektrycznych, w których zobowiązuje się do całodobowego serwisowania tych obiektów na telefoniczne wezwanie klienta. Pracownik wykonujący te usługi ma miejsce zamieszkania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy.

Pismem z 28 lipca 2023 r. uzupełnili Państwo wniosek w następującym zakresie:

1. Spółka prowadzi działalność w zakresie usług budowlano-montażowych na obiektach przemysłowych.

2. Samochody wykorzystywane są do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

3. Dopuszczalna masa całkowita: poniżej 3,5 tony ( 3000 kg).

4. W związku z tym, że dopuszczalna masa całkowita jest poniżej 3,5 tony wyjaśniamy iż:

5. Samochód TRANSIT wg. dowodu rejestracyjnego jest przeznaczony do przewozu 6 osób.

6. Samochód nie spełnia wymagań określonych przepisem art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług lub 86a ust. 4 pkt. 2.

7. Samochód nie spełnia wymogów określonych art. 86a ust. 9 i nie ma zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów w tym zakresie.

8. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

9. Użytkownikami samochodu są pracownicy Państwa firmy.

10. Miejsca parkowania samochodów po zakończeniu pracy zostały określone w Regulaminie W Sprawie Zasad Korzystania Z Samochodów Służbowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Służbowych w E. Sp. z o.o. i są nimi: miejsce pobytu ekipy serwisowej (...) oraz parking przy siedzibie firmy (...).

11. Każdy z pracowników korzystających z pojazdów zobowiązany został do zapoznania się i podpisania Regulaminu W Sprawie Zasad Korzystania Z Samochodów Służbowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Służbowych w E. Sp. z o.o., który zabrania korzystania z samochodów w celach prywatnych. Złamanie tej zasady traktowane jest jak naruszenie obowiązków pracowniczych lub naruszenie umowy o świadczenie usług i pociąga użytkowników do odpowiedzialności materialnej.

Regulamin jasno określa okoliczności, w których korzystanie z samochodów jest możliwe:

  a. dojazd do miejsc wykonywanych przez Firmę realizacji;

  b. dojazd na wizje lokalne do miejsc związanych z przyszłą realizacją zleceń;

  c. dojazd na zgłoszenia reklamacyjne związane z udzielonymi przez Firmę gwarancjami;

  d. dojazd ekipy serwisowej w ramach interwencji związanej z kontraktową obsługą serwisową;

  e. dojazd do punktów serwisowania Samochodu służbowego (przeglądy techniczne, przeglądy rejestracyjne, wymiana opon itp.) oraz związanych z eksploatacją Samochodu takich jak stacja benzynowa, myjnia samochodowa itp.;

    f. inne przejazdy służbowe związane z działalnością Firmy.

         Dodatkowo dla każdego z pojazdów została założona Ewidencja Przebiegu Pojazdu, w której pracownicy zobowiązani są do odnotowywania każdego wyjazdu łącznie z jego celem, trasą, stanem licznika na początku i końcu wyjazdu oraz liczbą przejechanych km).

12. Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu dla wskazanego samochodu.

13. Spółka złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust 12 ustawy o VAT.

14. Podatek Vat w wysokości 100% odliczany jest od wszystkich kosztów eksploatacyjnych dot. wskazanego samochodu tj:

- paliwo,

- art. Motoryzacyjne,

- usługi motoryzacyjne (przeglądy techniczne, naprawy),

- wyposażenie samochodów,

- opłaty za przejazdy autostradą.

 

Pytanie

Czy parkowanie samochodu pod domem pracownika będącego członkiem ekipy serwisowej jest uznawane za użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i pozbawia spółkę prawa do odliczenia 100% podatku VAT od wydatków dot. eksploatacji ww. samochodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Naszym zdaniem parkowanie samochodu pod domem pracownika będącego członkiem ekipy serwisowej nie wskazuje na użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i tym samym nie pozbawia spółki możliwości odliczenia 100% podatku VAT od wydatków na eksploatację ww. samochodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy,

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

 2) należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy,

do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

 1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania,

 1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

 a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

 b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy,

pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

- sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,

- wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy,

warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych,

1) przeznaczonych wyłącznie do:

a) odprzedaży,

b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2) w odniesieniu do których:

a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy,

ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy,

ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

 1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

 2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

 3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

 4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a) kolejny numer wpisu,

b) datę i cel wyjazdu,

c) opis trasy (skąd – dokąd),

d) liczbę przejechanych kilometrów,

e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

     - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji (art. 86a ust. 7).

W art. 86a ust. 12 ustawy wskazano, że

podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. (art. 86a ust. 12 ustawy).

Należy podkreślić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z tym przepisem (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a i c ), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży oraz oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a i c ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż i najem tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Trzeba jednak tu zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach świadczonych usług wykorzystują Państwo samochód dostawczy posiadający w zabudowie dwa rzędy siedzeń, który został zgłoszony jako wykorzystywany jedynie na potrzeby działalności na druku VAT-26. W ramach prowadzonej działalności świadczą Państwo różnego rodzaju usługi montażowe i budowlane, do których pracownicy wykorzystują wyżej wymieniony samochód, zabierając w nim komplet potrzebnych narzędzi i materiałów. Rozpoczynają Państwo również świadczenie usług serwisowych na instalacjach elektrycznych, w których zobowiązują się Państwo do całodobowego serwisowania tych obiektów na telefoniczne wezwanie klienta. Pracownik wykonujący te usługi ma miejsce zamieszkania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy.

Samochód wykorzystywany jest do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Dopuszczalna masa całkowita: poniżej 3,5 tony ( 3000 kg). Samochód TRANSIT wg. dowodu rejestracyjnego jest przeznaczony do przewozu 6 osób. Użytkownikami samochodu są pracownicy naszej firmy. Miejsca parkowania samochodów po zakończeniu pracy zostały określone w Regulaminie w Sprawie Zasad Korzystania z Samochodów Służbowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Służbowych i są nimi: miejsce pobytu ekipy serwisowej oraz parking przy siedzibie firmy. Każdy z pracowników korzystających z pojazdów zobowiązany został do zapoznania się i podpisania Regulaminu W Sprawie Zasad Korzystania z Samochodów Służbowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Służbowych, który zabrania korzystania z samochodów w celach prywatnych. Złamanie tej zasady traktowane jest jak naruszenie obowiązków pracowniczych lub naruszenie umowy o świadczenie usług i pociąga użytkowników do odpowiedzialności materialnej.

Prowadzą Państwo ewidencję przebiegu pojazdu dla wskazanego samochodu.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy parkowanie samochodu pod domem pracownika będącego członkiem ekipy serwisowej jest uznawane za użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i pozbawia spółkę prawa do odliczenia 100% podatku VAT od wydatków dot. eksploatacji ww. samochodu.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie.

Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach, dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisany przez Państwa sposób użytkowania samochodu nie wyklucza użycia go do celów niezwiązanych z Państwa działalnością gospodarczą. Wskazali Państwo, że każdy z pracowników korzystających z pojazdów zobowiązany został do zapoznania się i podpisania Regulaminu w Sprawie Zasad Korzystania z Samochodów Służbowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Służbowych, który zabrania korzystania z samochodów w celach prywatnych. Jednocześnie dopuszczają Państwo możliwość parkowania samochodu służbowego przez pracownika w miejscu jego zamieszkania.

Bezpośrednia dostępność tego samochodu, stwarza możliwość wykorzystania go do celów prywatnych. Wprowadzenie przez Państwa regulaminu używania samochodu służbowego, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy potencjalne użycie go do celów prywatnych.

Wprowadzony przez Państwa Regulamin w sprawie Zasad Korzystania z Samochodów Służbowych, może co prawda, zniechęcać do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, natomiast nie jest w stanie w rzeczywiści wyeliminować takiego wykorzystania samochodu dla celów prywatnych, z uwagi na jego dostępność w miejscu zamieszkania pracownika.

Podjęte przez Państwa działania, mające na celu wykluczenie użycia samochodu służbowego przez pracownika do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. istnienie ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzenie regulaminu używania samochodu służbowego, nie potwierdzają obiektywnie, że opisany samochód służbowy, będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, bez możliwości użycia go do celów prywatnych, w sytuacji gdy będzie parkowany przez pracownika w miejscu jego miejsca zamieszkania.

Ponadto nie sposób uznać za przejazdy służbowe dojazdu pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia pracy. W ten sposób zaspokajane są przede wszystkim potrzeby prywatne użytkownika samochodu (pracownika serwisowego), gdyż to pracownik ma zadbać o to, w jaki sposób dotrze do miejsca realizacji swoich obowiązków służbowych, bez względu na odległość miejsca zamieszkania od miejsca świadczenia pracy. Nie mają Państwo obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy.

Zatem należy wyprowadzić wniosek, że co do zasady, wykorzystywanie samochodu służbowego w celu dojazdów do pracy pracownika, nawet pracownika ekipy serwisowej, wyklucza uznanie go za używany jedynie do celów działalności gospodarczej pracodawcy, gdyż obowiązkiem pracownika jest stawienie się do pracy we własnym zakresie.

Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwiają Państwo dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika.

Wskazują Państwo, że pracownik ekipy serwisowej wykonujący te usługi ma miejsce zamieszkania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy, jednakże okoliczność ta nie może przesądzać o prawie do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% podatku od poniesionych wydatków. Bowiem gdyby takie okoliczności wpływały na prawo do odliczenia podatku VAT, prowadziłoby to do naruszenia zasady równości wobec prawa. Zasada ta wskazuje, że wszystkie podmioty prawa charakteryzujący się daną cechą istotną w równym stopniu powinny być traktowane równo, według jednolitej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących lub faworyzujących.

Zatem specyfika prowadzonej działalności gospodarczej przez Państwa, w omawianym przypadku świadczenie usług serwisowych na instalacjach elektrycznych bądź usług montażowo budowlanych, nie może dawać uprawnienia do odliczenia podatku w wysokości 100%, ponieważ będzie to prowadzić do zachwiania zasady równości wobec prawa.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że opisany samochód osobowy, parkowany w miejsca zamieszkania pracownika serwisowego oraz wykorzystywany przez niego w celu dojazdu do miejsca świadczenia pracy, nie będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Tym samym, nie będą Państwo mieli prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę 100% podatku naliczonego, od wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego udostępnianego pracownikowi z ekipy serwisowej.

W konsekwencji, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od ww. wydatków, dotyczących opisanego samochodu.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).