Opodatkowanie planowanej sprzedaży działek – podatnik VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 10 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania planowanej sprzedaży działek nr 1 oraz nr 2.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 czerwca 2023 r. (data wpływu 30 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca: 

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od 2 lipca 2010 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…).

Wnioskodawca zajmuje się handlem obwoźnym na straganach, a tym samym podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy stanowi 47.89.Z Sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach.

Nie jest to działalność przynosząca ogromne zyski, a obecna sytuacja społecznopolityczna oraz rosnąca inflacja zmusiły Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży w tym roku:

1)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako dz. nr 1, obręb (…), o pow. 0,1201 HA, wpisaną w księdze wieczystej o nr KW (…). Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa rezydencjonalna, sanatoryjna, usługowa, a także

2)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako dz. nr 2, obręb (…), o pow. 0,1204 HA, (…). Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa rezydencjonalna, sanatoryjna, usługowa.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do uchwalenia MZPZ na wskazanych wyżej warunkach.

Przedmiotowe nieruchomości wcześniej stanowiły własność Ojca Wnioskodawcy.

Postanowieniem z 8 lipca 2005 roku o stwierdzeniu nabycia spadku prawa własności gruntu nabył Wnioskodawca.

Wnioskodawca nie czerpał, ani nadal nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych nieruchomości. Od całości posiadanych gruntów uiszcza podatek rolny.

Na przestrzeni ponad 15 lat Wnioskodawca nie podejmował prób sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie ww. działek np. poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp. W roku 2018 przedmiotowe nieruchomości zostały przyłączone do wodociągów, jednakże zdarzenie to nie było spowodowane działaniami podjętymi przez Wnioskodawcę. Była to bowiem inwestycja publiczna, w obrębie której znalazły się również nieruchomości Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie planuje też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki.

Rozważa jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami.

Środki ze sprzedaży wymienionych na wstępie działek Wnioskodawca planuje przeznaczyć na poprawę sytuacji finansowej swojej rodziny. Nie ma bowiem sprecyzowanych celów, na jakie chciałby przeznaczyć uzyskane środki.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wniosek dotyczy planowanej sprzedaży przez Wnioskodawcę działek nr 1 oraz 2.

Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w tym nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnych charakterze. Nie były także przez Wnioskodawcę udostępniane odpłatnie osobom trzecim.

Wnioskodawca nie udzieli innej osobie lub podmiotowi pełnomocnictwa do działania czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku z planowaną transakcją sprzedaży działek.

Wnioskodawca nie zawrze z firmą zajmującą się obrotem nieruchomościami umowy mającej na celu sprzedaż działek objętych wnioskiem.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży zostały odziedziczone po ojcu Wnioskodawcy, który uprawiał na nich sad śliwkowy. Wnioskodawca nie kontynuował tej działalności, a tym samym nie prowadził działalności rolnej na działkach objętych wnioskiem.

Działki będące przedmiotem wniosku stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie czerpie z tytułu posiadanych działek żadnych pożytków.

Wnioskodawca nie wykorzystywał działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży do prowadzenia działalności rolniczej jako czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT lub jako rolnik ryczałtowy.

Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na pytanie, czy dokonywał Pan wcześniej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości, jeśli tak należy podać odrębnie dla każdej sprzedanej nieruchomości:

• kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie danej nieruchomości,
• w jakim celu nieruchomości te zostały przez Pana nabyte,
• w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży,
• kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży,
• ile nieruchomości zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, a jeśli zabudowanych - to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe),
• czy z tytułu sprzedaży którejkolwiek nieruchomości (należy wskazać jakiej) był Pan zobowiązany zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży, wskazano:

Wnioskodawca z uwagi na konieczność poprawienia sytuacji bytowej swojej rodziny na początku tego roku zbył jedną działkę. Pieniądze przeznaczył na bieżące rodzinne wydatki.

• Działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę w drodze spadkobrania po jego zmarłym ojcu.
• Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w drodze spadkobrania.
• Działki nie były wykorzystywane do działalności rolnej.
• Wnioskodawca sprzedał na początku 2023 roku jedną niezabudowaną działkę.
• Dokonując sprzedaży jednej działki na początku 2023 roku Wnioskodawca nie był zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT.

Wnioskodawca posiada kilka niezabudowanych nieruchomości, jednakże na chwilę obecną nie planuje w przyszłości sprzedaży którejkolwiek z nich. Sprzedaż majątku jest dla Wnioskodawcy ostatecznością.

Pytanie

Czy zbycie opisywanego w stanie faktycznym gruntu (działka nr 1 i 2) stanowi transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie dotyczyła zarządu własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), która to czynność nie będzie mieściła się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późniejszymi zmianami).

Powyższa transakcja pozostawać będzie, zatem poza systemem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późniejszymi zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (vide: art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług stanowi implementację postanowień przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2007 r., Nr 347 str. 1, ze zm.), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwo członkowskie.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 roku w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10), cyt.: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.”

W analizowanej sprawie, jak wskazano w opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie podejmować profesjonalnych czynności marketingowych oraz sam nie będzie działać tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami. Nie będzie podejmować „aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE”, o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 roku w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10).

Wnioskodawca, w razie konieczności, rozważa jedynie ewentualne powierzenie sprzedaży ww. działek biuru obrotu nieruchomościami.

W myśl zatem przytaczanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku od wartości dodanej (podatnika podatku od towarów i usług), albowiem czynność ta dokonywana jest w ramach zarządu własnym majątkiem prywatnym.

W tym miejscu wskazać również należy, iż powyższe zostało potwierdzone poprzez bogatą linię orzeczniczą sądów administracyjnych. W powyższej kwestii, vide: chociażby:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 27 września 2017 roku (sygn. akt I SA/Po 773/17),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2017 roku (sygn. akt I FSK 1643/15),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 2015 roku (sygn. akt I FSK 1455/14),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 maja 2014 roku (sygn. akt I FSK 811/13),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2011 roku (sygn. akt I FSK 1658/11),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2011 roku (sygn. akt. I FSK 1656/11),
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 14 grudnia 2011 roku (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży gruntu (działek nr 1 oraz nr 2) podejmował/będzie podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że podjął Pan decyzję o sprzedaży:

1)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako działka nr 1. Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa rezydencjonalna, sanatoryjna, usługowa,

2)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako działka nr 2. Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa rezydencjonalna, sanatoryjna, usługowa.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży działek nr 1 oraz nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pan działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, sprzedaż działek nr 1 oraz nr 2 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W rozpatrywanej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku nieruchomości (działek nr 1 oraz nr 2) wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął oraz nie podejmie Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, działki będące przedmiotem sprzedaży stanowiły wcześniej własność Pana Ojca. Postanowieniem z 8 lipca 2005 r. o stwierdzeniu nabycia spadku nabył Pan prawo własności gruntu.

Nie czerpał Pan, ani nadal nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych nieruchomości. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wykorzystywane przez Pana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w tym nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnych charakterze. Nie były także udostępniane przez Pana odpłatnie osobom trzecim. Nie wykorzystywał działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży do prowadzenia działalności rolniczej jako czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT lub jako rolnik ryczałtowy. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były i nie są wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Działki będące przedmiotem wniosku stanowią Pana majątek prywatny. Nie czerpie Pan z tytułu posiadanych działek żadnych pożytków.

Ponadto, nie zamierza Pan podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie ww. działek np. poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp. Nie planuje Pan podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działek.

Co więcej, nie udzieli Pan innej osobie lub podmiotowi pełnomocnictwa do działania czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku z planowaną transakcją sprzedaży działek. Nie zawrze z firmą zajmującą się obrotem nieruchomościami umowy mającej na celu sprzedaż działek objętych wnioskiem.

W związku z powyższym, w analizowanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek nr 1 oraz nr 2 wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie planowaną przez Pana sprzedaż działek nr 1 oraz nr 2 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek nr 1 oraz nr 2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży działek nr 1 oraz nr 2 nie będzie Pan działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, zatem sprzedaż działek nr 1 oraz nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).