Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę, wykorzystywanej w działalności rolniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1141/11 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 2 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w roku 1990 nieruchomość rolną zabudowaną. W roku 2001 część zabudowaną tej nieruchomości sprzedano, w wyniku czego pozostała jej część niezabudowana składająca się z działek o nr ew. 21/2 i 20/2 o powierzchni 1,8336 ha. W roku 1994 dokupiono przyległe do tych gruntów działki rolne o nr ew. 22/2 i 23 o powierzchni 2,1038 ha. Po latach gmina przeznaczyła te tereny w planie studium pod usługi, a obecnie w opracowaniu jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Od posiadanych gruntów opłacany jest podatek rolny.

Wnioskodawczyni prowadzi z mężem gospodarstwo rolne, w zakres którego wchodzą uprawy polowe połączone z chowem i hodowlą zwierząt. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej od roku 2005 Zainteresowana rozlicza podatek VAT na zasadach ogólnych.

W bieżącym roku Wnioskodawczyni wraz z mężem rozważa jednorazową sprzedaż przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 3,9374 ha, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek chce przeznaczyć na cele osobiste (prywatne). Nadmienia się, że sprzedaż gruntów będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawczyni i jej męża, a sam zakup gruntów nie był dokonywany w celu odsprzedaży.

W uzupełnieniu z dnia 22 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż w roku 1990 działki nr 20 i 21 zostały nabyte na powiększenie posiadanego gospodarstwa rolnego o powierzchni ok. 5 hektarów. Przez prowadzoną w tamtym czasie reformę Zainteresowana wraz z mężem była zmuszona sprzedać to gospodarstwo w roku 1990 na pokrycie odsetek od zaciągniętego kredytu na zakup przedmiotowych działek. W roku 1994 zakup był dokonany w celu powiększenia posiadanych działek graniczących z tymi gruntami.

W roku 2001 część nieruchomości została zbyta na realizację celu publicznego (obwodnicę miasta). Plan zagospodarowania miasta obowiązujący wówczas obejmował całą powierzchnię działek nr 20 i 21 pod budowę drogi dwupasmowej, z czego zrealizowana została budowa drogi jednopasmowej.

Przedmiotowe działki rolne Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonym wraz z mężem gospodarstwie rolnym. Uzyskane płody rolne z przedmiotowych działek są sprzedawane, bądź wykorzystywane na potrzeby prowadzonego gospodarstwa. Działki nie są, jak również nie były nigdy przedmiotem dzierżawy, czy też innych umów o podobnym charakterze. Nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Poza sprzedażą wyżej wskazanych gruntów rolnych Zainteresowana nie dokonywała innych transakcji sprzedaży działek i nie ma zamiaru zbywać należących do niej innych nieruchomości. Dla przedmiotowego terenu przestał obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Obecny plan studium przewiduje dla części terenu przy obwodnicy realizację celu publicznego (ścieżki rowerowe, zieleń) oraz usługi, dla pozostałej części zabudowę mieszkaniową. W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości dokonywana w powyższych warunkach przez osoby fizyczne z majątku osobistego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatnikiem VAT jest osoba prowadząca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z definicją działalności gospodarczej na potrzeby VAT: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonywania usługi lub sprzedaży towaru. Aby zatem dostawę gruntów uznać za działalność gospodarczą w momencie jej realizacji podatnik powinien mieć zamiar dokonywania takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży - co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży ze swojego majątku, np. gruntu budowlanego, nieruchomości rolnej przeznaczonej pod zabudowę oraz wykonuje to w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego, zorganizowanego charakteru, a towary te nie były nabywane jedynie w celu ich zbycia - czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, nawet kilka transakcji sprzedaży nieruchomości nie czyni automatycznie ze sprzedawcy (nawet będącego podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w innym zakresie) osobę prowadzącą działalność gospodarczą na potrzeby podatku VAT w odniesieniu do tych transakcji. Takie stanowisko przyjął również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w treści uzasadnienia wyroku z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt. I SA/Wr 1254/05) Sąd nie zgodził się na automatyczne przyjmowanie przez organy podatkowe założenia, że sam fakt wykonywania czterokrotnej sprzedaży działek nadaje sprzedawcy status podatnika VAT - organy podatkowe muszą wykazać, że sprzedawca działał w charakterze handlowca.

WSA, tak samo jak NSA (wyrok z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07) uznał bowiem, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży: cyt: sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, TOM 1, Wrocław 2006, s. 349-350). Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą (to ostatnie przy zbyciu wieczystego użytkowania) i obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami. A jeśli nie częstotliwie to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, wystawianie do sprzedaży, oferowanie na rynku posiadanego majątku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeśli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania. WSA w powołanym wyroku odwołał się do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht a Finanzamt Ulzen, w którym ETS podkreślił, iż w przypadku gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, który zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) Dyrektywy w sprawie VAT.

Sprzedaży gruntów Wnioskodawczyni wraz z mężem chce dokonać z majątku osobistego w warunkach nie wskazujących na zamiar powtarzania i nadania tej sprzedaży zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej.

Sprzedaż taka musi mieścić się w zakresie danej działalności (handlowej, produkcyjnej, rolnej). Po pierwsze transakcja ta wykracza poza zakres profesji Zainteresowanej i jej męża (w tym przypadku rolniczej), po drugie pieniądze uzyskane ze sprzedaży chce wydać na cele osobiste.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku tej sprzedaży nie powstanie obowiązek opodatkowania jej podatkiem od towarów i usług.

W dniu 2 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-182/11-4/MS, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 2 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że transakcja sprzedaży przez Zainteresowaną nieruchomości niezabudowanej, która zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań przeznaczona jest do zabudowy, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazać ponadto należy, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dostawę przedmiotowej nieruchomości należy opodatkować 23% stawką podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) Wnioskodawczyni wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 2 maja 2011 r., nr ILPP1/443-182/11-4/MS.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 17 czerwca 2011 r., nr ILPP1/443/W-42/11-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 21 lipca 2011 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1141/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1141/11 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika tego podatku.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w roku 1990 nieruchomość rolną zabudowaną. W roku 2001 część zabudowaną tej nieruchomości sprzedano, w wyniku czego pozostała jej część niezabudowana składająca się z działek o powierzchni 1,8336 ha. W roku 1994 dokupiono przyległe do tych gruntów działki rolne o powierzchni 2,1038 ha. Po latach gmina przeznaczyła te tereny w planie studium pod usługi, a obecnie w opracowaniu jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Od posiadanych gruntów opłacany jest podatek rolny.

Wnioskodawczyni prowadzi z mężem gospodarstwo rolne, w zakres którego wchodzą uprawy polowe połączone z chowem i hodowlą zwierząt. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej od roku 2005 Zainteresowana rozlicza podatek VAT na zasadach ogólnych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w roku 1990 działki zostały nabyte na powiększenie posiadanego gospodarstwa rolnego o powierzchni ok. 5 hektarów. W roku 1994 zakup był dokonany w celu powiększenia posiadanych działek graniczących z tymi gruntami.

Przedmiotowe działki rolne Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonym wraz z mężem gospodarstwie rolnym. Uzyskane płody rolne z przedmiotowych działek są sprzedawane, bądź wykorzystywane na potrzeby prowadzonego gospodarstwa. Działki nie są, jak również nie były nigdy przedmiotem dzierżawy czy też innych umów o podobnym charakterze. Nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Poza sprzedażą wyżej wskazanych gruntów rolnych Zainteresowana nie dokonywała innych transakcji sprzedaży działek i nie ma zamiaru zbywać należących do niej innych nieruchomości. Dla przedmiotowego terenu przestał obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Obecny plan studium przewiduje dla części terenu przy obwodnicy realizację celu publicznego (ścieżki rowerowe, zieleń) oraz usługi, dla pozostałej części zabudowę mieszkaniową. W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Jak już wcześniej wykazano grunt jest towarem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, zarejestrowana jest jako podatnik podatku od towarów i usług od roku 2005 na zasadach ogólnych i z tego tytułu jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje również działalność rolników.

W niniejszej sprawie sprzedaż gruntu stanowi czynność objętą regulacją art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy. Jednak celem obrotu (dostawy gruntu) nie jest wykonywanie działalności rolniczej.

Po dokonaniu analizy sprawy tut. Organ stwierdza, że sprzedaż opisanego we wniosku gruntu nie będzie dokonana w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie - publ. LEX nr 898576 - stwierdził, że art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej zwanej Dyrektywą 112) - Dz. U. UE L 347.1 ze zm - (stanowiący odpowiednik art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy), pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Na wątpliwości co do prawidłowości implementacji tego unormowania w ramach ustawy o podatku od towarów i usług, wskazywał już NSA w wyroku składu siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 (publ. LEX nr 304985), który wprawdzie uznał, że realizacja opcji określonej w art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy nastąpiła w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lecz uczyniono to w sposób wysoce niedoskonały i budzący wątpliwości interpretacyjne.

W powołanych wyrokach TSUE stwierdził, że jeżeli sprzedaż gruntu następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym osoby, która prowadziła na tym gruncie działalność rolniczą nie można jej uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112. Jednak kiedy osoba taka - zgodnie z ww. wyrokiem TSUE - w celu dokonania zamierzonej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy powołanego wyżej orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt I FPS 3/07), w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wskazał NSA w wyżej powołanym wyroku, argumentem przemawiającym za uznaniem zawsze za podatnika podatku VAT osoby, która nabyła do majątku prywatnego grunty rolne, sprzedawane następnie jako działki budowlane nie może być okoliczność, że w świetle definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy i w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność rolnika jest działalnością gospodarczą. Sąd ten wywiódł dalej, że z brzmienia przepisów art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne rolnik czy wykonujący wolny zawód. A zatem, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem wskazanej aktywności gospodarczej to w świetle art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy czy też wielokrotnie.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni sprzedaje nieruchomość niezabudowaną o pow. 3,9374 ha, na której prowadzona była działalność rolnicza. Sprzedaż tej nieruchomości będzie dokonana z jej i jej męża majątku prywatnego, a sam zakup gruntów nie był dokonywany w celu odsprzedaży. Pieniądze uzyskane z tej transakcji będą przeznaczone na cele osobiste (prywatne).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowana zamierzając zbyć przedmiotową nieruchomość nie będzie dokonywać tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż tej nieruchomości odbędzie się w ramach zbycia majątku osobistego, a więc w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy nie wynika także aby w ramach tej czynności Wnioskodawczyni zamierzała podjąć szereg czynności typowych dla obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku przez osobę fizyczną z majątku osobistego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie działa w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu (żonę), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela (męża).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji znak ILPP1/443-182/11-4/MS, tj. w dniu 2 maja 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 504 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu