Temat interpretacji
Zakres możliwości wystawiania faktur korygujących w odniesieniu do dostaw towarów w kraju, wywiezionych następnie do innych państw członkowskich lub państw trzecich.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 640/10 (wpływ w dniu 29 kwietnia 2011 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 354/11 (wpływ prawomocnego wyroku w dniu 22 sierpnia 2011 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania faktur korygujących w odniesieniu do dostaw towarów w kraju, wywiezionych następnie do innych państw członkowskich lub państw trzecich jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 lipca 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania faktur korygujących w odniesieniu do dostaw towarów w kraju, wywiezionych następnie do innych państw członkowskich lub państw trzecich.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zgodnie z ustaleniami sprzedaje kontrahentowi cały asortyment, niezależnie od tego czy towar wyjedzie od razu, czy też po pewnym czasie. Jeżeli towar nie wyjeżdża od razu, jest magazynowany przez Spółkę do czasu wywozu. Po wystawieniu faktury sprzedaży Spółka nie może już dobrowolnie rozporządzając towarem (może go tylko wysłać w miejsce wskazane przez kontrahenta). W sytuacji, gdy w momencie sprzedaży nie jest znany czas wysyłki oraz nie jest znane miejsce dokonania dostawy, sprzedaż traktowana jest jako krajowa (towar nie opuszcza kraju) i wystawiane są faktury VAT ze stawką podatku w wysokości 22%. Kontrahent opłaca te faktury. Później w miarę kolejnych wysyłek towaru Spółka koryguje faktury do 0 (korekta sprzedaży krajowej). Wystawiane są nowe faktury na konkretną partię towaru, odpowiednio (w zależności do miejsca przeznaczenia) dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, eksportowe, bądź dla dostawy krajowej ze stawką 22%.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- W jaki sposób powinna być dokumentowana opisana sprzedaż (towar jest magazynowany i nie jest znane miejsce przeznaczenia)...
- Czy prawidłowo dostawa fakturowana jest według stawki 22% (jako krajowa), by potem w momencie wysyłki następowała korekta faktury na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, eksport lub sprzedaż krajową, w zależności od miejsca przeznaczenia towarów...
Zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje dostawy, a po wystawieniu faktury nie ma prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel. Możliwe jest tylko wysłanie towaru w miejsce wskazane przez nabywcę. Z uwagi na fakt, że w momencie dokonania dostawy nie było znane miejsce przeznaczenia towaru, zasadne było traktowanie dostawy jako dostawy krajowej i wystawienie faktury ze stawką 22%. Dopiero po opuszczeniu przez towar terytorium kraju, faktury winny być korygowane i wystawiane jako faktury eksportowe lub na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w przypadku pozostawienia towarów w kraju jako sprzedaż krajowa.
W interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2009 r. znak ITPP2/443-551/09/AF, oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.
Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który wyrokiem z dnia 4 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 17/10, oddalił skargę.
Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej złożonej przez Spółkę, wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt I FSK 640/10) uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.
W dniu 22 sierpnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 354/11, uchylający zaskarżoną interpretację.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdy dostawie towarów nie towarzyszy od razu jego wywóz za granicę w ramach WDT lub eksportu, prawidłowo podatnik nie dysponując stosownymi dokumentami wywozu rozpoznaje u siebie dostawę krajową. Jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie nie zgodził się z organem interpretującym, że brak przemieszczenia towarów, jako bezpośredniego następstwa dokonanej przez podatnika dostawy towarów, sprawia, że czynność taka nie spełnia wymogów niezbędnych dla uznania jej po stronie sprzedawcy za eksport lub WDT. Nie zostały określone ramy czasowe, w jakich towar po dostawie ma zostać wywieziony. W opinii Sądu tutejszy organ nie wziął pod uwagę tego, że model opodatkowania transakcji towarowych dokonywanych pomiędzy podatnikami państw członkowskich Unii opiera się na założeniu, że transakcje takie powinny być opodatkowane w państwie przeznaczenia towarów. Reasumując naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej i do zastosowania stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub z Unii Europejskiej w ramach ekportu towarów.
W świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku uwzględniając rozstrzygnięcia zawarte we wskazanych wyżej wyrokach - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. E. Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy