Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży udziału w działkach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku sygnowanym datą 9 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w wielkości 2/10 położonej w P. W skład tej nieruchomości wchodzą 2 działki o powierzchni 1202 m² i 8209 m². Współwłaścicielem działek jest od 1999 r. i stanowią one majątek osobisty. Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego dokonał podziału tej większej działki na dwie działki z czego jedna z nich o powierzchni 2473 m² zostaje przeznaczona na budowę drogi. Za powyższą nieruchomość na podstawie wyceny rzeczoznawcy ma ona otrzymać dwie działki: jedną o powierzchni 1776 m² i drugą o powierzchni 244 m², jako nieruchomości zamienne. Natomiast różnica wartości zostanie wyrównana w formie dopłaty pieniężnej.

Niezwłocznie po uprawomocnieniu się decyzji administracyjnej Wnioskodawczyni zamierza posiadany udział, tj. 2/10 w działce o powierzchni 1202 m² oraz udział 2/10 w działce, którą dopiero otrzyma o powierzchni 1776 m² sprzedać pozostałym współwłaścicielom.

Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku od towarów i usług z racji prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz przychodów z wynajmu. Działalność gospodarcza oraz wynajem nie ma żadnego związku z wyżej opisanymi nieruchomościami.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Nieruchomość będącą przedmiotem wniosku nabyła na podstawie Decyzji o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności w dniu 21 grudnia 1999 r. decyzja Dyrektora.
2. Przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych.
3. W latach wcześniejszych nie dokonywała sprzedaży nieruchomości.
4. Oprócz wymienionych nieruchomości we wniosku nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.
5. Od momentu nabycia do planowanej sprzedaży opisana we wniosku nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnej działalności.
6. Na opisanej we wniosku nieruchomości nie zostały poczynione żadne nakłady w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, nie zamieszczała żadnych ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu i nie prowadziła działań marketingowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży udziału w 2 działkach w ilości 2/10 będzie podlegała podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że jest to sprzedaż z majątku osobistego niezwiązanego z prowadzoną działalnością, sprzedaż nie będzie podlegała podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy & przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (udziału w działkach) podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w wielkości 2/10 położonej w P, którą nabyła na podstawie Decyzji Dyrektora o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności w dniu 21 grudnia 1999 r. W skład tej nieruchomości wchodzą 2 działki o powierzchni 1202 m² i 8209 m² i stanowią one majątek osobisty. Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego dokonał podziału większej z ww. działek na dwie działki, z czego jedna z nich o powierzchni 2473 m² zostaje przeznaczona na budowę drogi. Za powyższą nieruchomość na podstawie wyceny rzeczoznawcy Wnioskodawczyni ma otrzymać dwie działki: jedną o powierzchni 1776 m i drugą o powierzchni 244 m², jako nieruchomości zamienne. Natomiast różnica wartości zostanie wyrównana w formie dopłaty pieniężnej.

Niezwłocznie po uprawomocnieniu się decyzji administracyjnej Wnioskodawczyni zamierza posiadany udział, tj. 2/10 w działce o powierzchni 1202 m² oraz udział 2/10 w działce, którą dopiero otrzyma o powierzchni 1776 m2 sprzedać pozostałym współwłaścicielom.

Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku od towarów i usług z racji prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz przychodów z wynajmu. Działalność gospodarcza oraz wynajem nie ma żadnego związku z opisanymi nieruchomościami.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że w latach wcześniejszych nie dokonywała sprzedaży nieruchomości i oprócz ww. nieruchomości nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Od momentu nabycia do planowanej sprzedaży przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnej działalności oraz nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych.

Na opisanej nieruchomości nie zostały poczynione żadne nakłady w celu przygotowania jej do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, nie zamieszczała żadnych ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu i nie prowadziła działań marketingowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Tym samym, w związku ze sprzedażą nieruchomości (udziału w opisanych działkach), Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w działkach nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, czynność sprzedaży udziału w dwóch działkach w ilości 2/10 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa

(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu