Interpretacja indywidualna z dnia 15.09.2016, sygn. IBPP2/4512-421/16-2/AB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości niezabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 sierpnia 2016 r. znak: IBPP2/4512-421/16-1/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 12.04.2016 r. Wnioskodawca zakupił do majątku prywatnego niezabudowaną nieruchomość gruntową w miejscowości K. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego w związku z jej nabyciem. Nabyta nieruchomość gruntowa (działka nr 91/1) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy znajduje się w terenie:

4PU1 - tereny produkcyjne usługowe, składy i magazyny

7Z - tereny zieleni nieurządzone.

Wnioskodawca, w niedalekiej przyszłości, planuje wniesienie przedmiotowej nieruchomości aportem do spółki cywilnej, której jest wspólnikiem w celu wykorzystywania jej w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nie dokonywał również wcześniej żadnych transakcji związanych z obrotem nieruchomościami. Od czasu zakupu do dnia dzisiejszego nie dokonywał na jej terenie żadnych wydatków na jej ulepszenie i nie dokonywał odliczeń podatku naliczonego z tego tytułu.

Takich wydatków nie dokona również do dnia wniesienia jej aportem. Działka przed jej nabyciem przez Wnioskodawcę nie była zasiedlona. Wnioskodawca wyjaśnia dodatkowo, że w chwili obecnej działka również nie jest zasiedlona. Dla działki założona jest księga wieczysta numer K.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Działka nr 91/1 została przez Wnioskodawcę nabyta w celach rekreacyjnych i jako forma lokaty kapitałowej.

Ad.2.

Ww. działka była wykorzystywana do celów rekreacyjnych (takich jak grill rodzinny).

Ad.3.

Działka nie była przedmiotem najmu dzierżawy i nie planuje się, aby kiedykolwiek miała być wykorzystywana w ten sposób. Działka na okres Światowych Dni Młodzieży została bezpłatnie użyczona organizatorom Światowych Dni Młodzieży. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w związku z w/w użyczeniem nie czerpał żadnych pożytków.

Ad.4.

Wnioskodawca wyjaśnia, że przed wniesieniem do spółki Wnioskodawca nie będzie czerpał żadnych korzyści.

Ad.5.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych, które zamierza w przyszłości sprzedawać.

Ad.6.

Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu z produkcji rolnej, uzbrojenie terenu ani jakichkolwiek innych działań o takim charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę aportu w formie nieruchomości gruntowej do spółki cywilnej będzie opodatkowane u Wnioskodawcy podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy wniesienie przez niego aportu w postaci niezabudowanej nieruchomości gruntowej do spółki cywilnej nie będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego co prawda spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Jednakże nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według ust. 1 tego artykułu - są

Art. 15.1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca niebędący zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jest osobą fizyczną i wspólnikiem spółki cywilnej. Przedmiotowa nieruchomość zakupiona do majątku prywatnego i w żaden sposób nie była wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wynika z tego, że spełnia ona definicję majątku prywatnego. Dodatkowo nieruchomość ta nie jest zabudowana i nie dokonywano na niej żadnych inwestycji mających na celu jej ulepszenie.

W związku z nabyciem wyżej wymienionej nieruchomości gruntowej nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a dodatkowo zakupiona została od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która sprzedając działkę nie naliczyła podatku VAT. Nie dokonywano również wydatków na ich ulepszenie i nie dokonywano odliczeń podatku naliczonego z tego tytułu. Działka nie jest również zasiedlona.

Odnosząc zatem wyżej przytoczone przepisy do stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie dokonał dostawy (wniesienia aportem) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym nie jest Podatnikiem w rozumieniu Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w ww. interpretacji indywidualnej z 24 marca 2014 r., w której stwierdził, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Taka działalność wystąpi m.in. również w przypadku wykorzystywania towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aport będzie podlegał opodatkowaniu VAT wtedy, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Według tego organu podatkowego:

"(...) nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

(...) nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty nie będące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności. (...)".

Wnioskodawca nie zamierza skorzystać ze zwolnienia wynikającą z art. 43 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy brak konieczności naliczenia i zapłat podatku VAT wynika na wprost z faktu, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu Ustawy. Potwierdza to zarówno wyżej przytoczone stanowisko, jak i wnioskowanie z orzeczeni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jak wynika z brzmienia art. 12 ust. 1 lit. b dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Wskazano także, że przepisy prawa wspólnotowego, o których mowa, pozostawiają możliwość, a nie zobowiązanie wobec państw członkowskich. Dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), że skorzystanie z możliwości przewidzianej w tym przepisie (uznania każdego dokonującego okazjonalnej dostawy gruntów za podatnika) wymaga podjęcia przez państwa członkowskie stosownej decyzji, przy czym nie jest tu konieczne literalne powtórzenie jej przepisów w prawie krajowym; wystarczający może być ogólny kontekst prawny, jeżeli skutecznie zapewnia on zastosowanie dyrektywy w pełni, w sposób jasny i precyzyjny.

W polskim prawodawstwie brak jest jasnego i precyzyjnego zapisu mówiącego o stosowaniu przez państwo polskie opodatkowania każdej transakcji związanej z nieruchomością gruntową, czego potwierdzeniem jest różne stosowania prawa przez poszczególne organy.

Na gruncie prawa polskiego należy się odnieść do przepisu znajdującego w ustawie z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z dnia 25.05.2016 r.), gdzie w artykule 15 ust. 2. czytamy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady legislacji wskazują, że każde słowo przepisu prawnego jest istotne i zakładając racjonalność ustawodawcy przyjmuje się, że ma ono znaczenie. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przepis należy interpretować biorąc pod uwagę wszystkie jego elementy.

Doktrynalne zasady wykładni prawa mówią, że podstawową wykładnią jest wykładnia językowa. Powszechnie twierdzi się, że jeżeli zastosowanie wykładni językowej doprowadzi do otrzymania normy, której znaczenie jest jednoznaczne i równocześnie nie budzi wątpliwości natury prakseologicznej czy aksjologicznej, to w tym momencie można uznać, że cały proces wykładni został zakończony..." (za publikacją Logika dla prawników pod red. naukową prof. dr hab. Andrzeja Malinowskiego, Wolters Kluwer, Warszawa 2015r.).

Dokonując więc wykładni językowej ...w sposób ciągły... zdaniem Wnioskodawcy należy sięgnąć do słownika języka polskiego PWN. Możemy w nim znaleźć definicję słowa ciągły jako:

1. trwający bez przerwy,
2. powtarzający się stale,
3. ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni.

Nabycie i późniejsze wniesienie aportem nieruchomości w sytuacji Wnioskodawcy miało charakter jednorazowy i w żaden sposób nie wyczerpuje ono definicji słowa ciągły. Dlatego z uwagi na jednorazowy charakter transakcji oraz inne przesłanki zdaniem Wnioskodawcy transakcja ta nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport, to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W podobny sposób kwestie tę rozstrzygnął NSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że Wnioskodawca 12 kwietnia 2016 r. zakupił do majątku prywatnego niezabudowaną nieruchomość gruntową. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego w związku z jej nabyciem. Nabyta nieruchomość gruntowa (działka nr 91/1) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy znajduje się w terenie 4PU1 - tereny produkcyjne usługowe, składy i magazyny, 7Z - tereny zieleni nieurządzone. Wnioskodawca, w niedalekiej przyszłości, planuje wniesienie przedmiotowej nieruchomości aportem do spółki cywilnej, której jest wspólnikiem w celu wykorzystywania jej w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nie dokonywał również wcześniej żadnych transakcji związanych z obrotem nieruchomościami. Od czasu zakupu do dnia dzisiejszego nie dokonywał na jej terenie żadnych wydatków na jej ulepszenie i nie dokonywał odliczeń podatku naliczonego ż tego tytułu. Takich wydatków nie dokona również do dnia wniesienia jej aportem. Działka przed jej nabyciem przez Wnioskodawcę nie była zasiedlona. Działka nr 91/1 została nabyta przez Wnioskodawcę w celach rekreacyjnych i jako forma lokaty kapitałowej. Wykorzystywana do celów rekreacyjnych (takich jak grill rodzinny). Działka nie była przedmiotem najmu dzierżawy i nie planuje się, aby kiedykolwiek miała być wykorzystywana w ten sposób. Działka na okres Światowych Dni Młodzieży została bezpłatnie użyczona organizatorom Światowych Dni Młodzieży. Wnioskodawca oświadcza, że w związku z w/w użyczeniem nie czerpał żadnych pożytków. Przed wniesieniem do spółki Wnioskodawca nie będzie czerpał żadnych korzyści. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych, które zamierza w przyszłości sprzedawać. Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu z produkcji rolnej, uzbrojenie terenu ani jakichkolwiek innych działań o takim charakterze.

Mając na uwadze przytoczone powyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie wniesienia aportem opisanej nieruchomości do spółki cywilnej nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że Wnioskodawca dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości do majątku prywatnego w celach rekreacyjnych i jako forma lokaty kapitałowej. Przedmiotowa działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów rekreacyjnych takich jak grill rodzinny. Działka nie była przedmiotem umów najmu dzierżawy i Wnioskodawca nie planuje aby kiedykolwiek miała być wykorzystywana w ten sposób. Wnioskodawca nie będzie czerpał z przedmiotowej nieruchomości żadnych korzyści. Ponadto Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu z produkcji rolnej, uzbrojenie terenu ani jakichkolwiek innych działań o takim charakterze

Przedstawiony opis sprawy nie wskazuje, aby Wnioskodawca angażował środki podobne dla handlowca, tzn. że nie podejmował on działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny zdaniem TSUE to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, gdyż Wnioskodawca przeznaczył posiadaną nieruchomość do celów osobistych. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ponieważ nie angażował on tej nieruchomości dla potrzeb jej prowadzenia.

W związku z powyższym należy uznać, że wniesienie przez Wnioskodawcę aportem nieruchomości gruntowej niezabudowanej do spółki cywilnej, należy uznać za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie nosi ona znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a co za tym idzie Wnioskodawca nie jest z tytułu tego aportu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji aport ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach