Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z pismem Strony z dnia 05.03.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 09.03.2005r.) oraz pismem z dnia 24.03.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 25.03.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

postanawia

- uznać stanowisko Strony przedstawione w piśmie z dnia 05.03.2005r. za nieprawidłowe

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż jest najemcą lokalu mieszkalnego, który następnie wynajmuje nie zmieniając jego przeznaczenia. Zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) na fakturach dotyczących najmu lokalu mieszkalnego podatnik stosuje stawkę zwolnioną. Czynsz z tytułu najmu tego lokalu stanowi przychód podatnika. Powyższy przychód jako zwolniony od podatku od towarów i usług wykazywany jest w deklaracjach VAT-7 w poz. 20.

Zdaniem Podatnika zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 w powiązaniu z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, przychód z tytułu najmu lokalu mieszkalnego jest przychodem z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości i nie powinien być brany pod uwagę przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego:
- art. 90 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) zgodnie z którym, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. - art. 90 ust. 6 w/w ustawy zgodnie z którym, do obrotu, o którym wyżej mowa nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 w poz. 3 w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadyczne .

Powyższą ocenę prawną stanowiska Podatnika uzasadnia się w sposób następujący:
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Podatnik jest najemcą lokalu mieszkalnego, który następnie wynajmuje nie zmieniając jego przeznaczenia. Zdaniem Podatnika zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 w powiązaniu z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, przychód z tytułu najmu lokalu mieszkalnego jest przychodem z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości i nie powinien być brany pod uwagę przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.
Pojęcie "czynności dokonywanych sporadycznie" użyte w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, ale zasadne jest twierdzenie, że chodzi tu o czynności wykonywane okazjonalnie, bardzo rzadko, na marginesie działalności podstawowej.Zgodnie z definicją zawartą w "Małym słowniku języka polskiego" pod red. E. Sobol (Warszawa 2000), sporadyczny to "zjawiający się, występujący od czasu do czasu, nieregularnie, rzadko trafiający się, przypadkowy ". Sporadyczną działalnością można nazwać np. działalność finansową w postaci jednorazowych lub nieregularnych i bardzo rzadko wykonywanych czynności pozostających na marginesie działalności podstawowej.
Zapis art. 90 ust. 6 przewidujący wyłączenie z obrotu czynności finansowych i w zakresie obrotu nieruchomościami został wprowadzony by zapobiec wpływowi na wielkość ustalanej proporcji czynności, niekiedy o znacznej wartości, które mają jednak charakter sporadyczny (incydentalny).
W związku z powyższym wynajem lokalu mieszkalnego przez podatnika, jaki ma miejsce w przedmiotowej sytuacji nie może zostać uznany za transakcję dotyczącą nieruchomości dokonywaną sporadycznie. Należy więc stwierdzić, iż do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy należy wliczyć obrót uzyskany z wynajmu przedmiotowego lokalu.
W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.