Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa w formie aportu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012r. (data wpływu 18 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa w formie aportu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa w formie aportu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada utworzony w 1994r. zakład budżetowy. Zakres działalności zakładu obejmuje w szczególności: gospodarkę wodno-ściekową, utrzymanie czystości i porządku na terenie gminy i inne usługi komunalne.

W 2007r. Wnioskodawca wraz z innymi gminami utworzył spółkę komunalną prowadzoną pod nazwą X jako spółkę z o.o. Obecnie Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w X Sp. z o.o. Przedmiotem działalności spółki jest m.in. pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, obróbka usuwanie odpadów, zbieranie odpadów, roboty związane z budową rurociągów przesyłowych itp. Głównym powodem powołania X sp. z o.o. było porządkowanie gospodarki wodno-ściekowej na terenie Gminy przy udziale środków z UE. Obecnie Spółka realizuje zadanie inwestycyjne, której wartość wynosić będzie ok. 52 mln zł. Aktualnie X Sp. z o.o. zamierza przejąć wszystkie zadania dotychczas realizowane przez komunalny zakład budżetowy i tym samym kontynuować działalność zakładu w okresie gospodarki komunalnej. Istnieje konieczność likwidacji komunalnego zakładu budżetowego. Podstawą prawną likwidacji zakładu budżetowego stanowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o gospodarce komunalnej (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 45, poz. 236, który stanowi, że organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych. Z kolei art. 16 ust. 3 ustawy o finansach publicznych stanowi, że likwidując samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu tego zakładu.

Do spółki już istniejącej planowane jest wniesienie mienia jednym aportem tj. (po dokonaniu operatu szacunkowego i ustaleniu wartości przez rzeczoznawcę majątkowego i budowlanego)

1. mienia pozostałego po likwidacji zakładu budżetowego środki trwałe zakładu budżetowego (budynki, obiekty inżynierii lądowej i wodnej, maszyny, urządzenia techniczne, środki transportu, narzędzia, przyrządy, ruchomości, wartości niematerialne i prawne) będące w ewidencji środków trwałych i wartości materialnych i prawnych na dzień jego likwidacji (okres użytkowania tego mienia przez zakład jest dłuższy niż pół roku)
2. nieruchomości gruntowe zabudowane (własność gminy) będące w użytkowaniu przez zakład na podstawie umów użyczenia (zawartych w latach 1994-2010). Na gruntach tych posadowione są budynki, budowle służące zbiorowemu zaopatrzeniu w wodę (studnie i inne zbiorniki oraz budynki i budowle służące odprowadzaniu ścieków (oczyszczalnie ścieków) będące w ewidencji likwidowanego zakładu budżetowego.

Właścicielem ww. majątku jest Wnioskodawca. Nieruchomości grunty (zabudowane) ewidencjonowane są w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, natomiast budynki, budowle, maszyny budowlane, urządzenia techniczne, środki transportu do prowadzenia działalności statutowej komunalnego zakładu budżetowego ewidencjonowane są w księgach rachunkowych zakładu budżetowego. Przekazywany w przyszłości majątek jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnoszone składniki majątku pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach i można o nich mówić jako o zespole. Pracownicy likwidowanego zakładu budżetowego staną się pracownikami X spółki z o.o. na zasadzie art. 23 kodeksu pracy.

Reasumując, X sp. z o.o. przejmie całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego. Gmina obejmie 100% nowoutworzonych udziałów, jak również będzie w dalszym ciągu w 100% udziałowcem w kapitale zakładowym X sp. z o.o. Wykaz przekazywanego mienia określony zostanie z Uchwale Rady Gminy o likwidacji zakładu i przejęcie go przez istniejącą spółkę z o.o. X. Spółka ta wejdzie w prawa i obowiązki komunalnego zakładu budżetowego, stanie się stroną obowiązujących umów w zakresie gospodarki wodno-kanalizacyjnej, utrzymania czystości i porządku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wnoszony aport jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa (mienie po likwidacji zakładu budżetowego w tym również grunty zabudowane) nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 52, poz. 535 ze zm.) czy też należy zastosować opodatkowanie podatkiem od towarów i usług na ogólnych zasadach...

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportu, którym jest majątek pozostały po zlikwidowanym zakładzie budżetowym nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przepisy art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączają określone czynności m.in. czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług, pomimo, że czynności te mieszczą się w definicji dotyczącej odpłatnej dostawy towarów odpłatnego świadczenia usług. Wyłączenie stosowania ustawy określone w art. 6 pkt 1 ustawy wynika z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który stanowi, iż w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki w całości lub części majątku państwa członkowskie uznają, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary traktowana będzie jako następca prawny przekazującego.

Na uzasadnienie tezy postawionej w zdaniu pierwszym należy odpowiedzieć na pytanie czy można dokonać prawidłowej subsumcji tzn. czy można podciągnąć określony stan faktyczny (zbycie przedsiębiorstwa) pod normą prawną, tj. art. 6 pkt 1ustawy o podatku od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem VAT. Zdaniem Wnioskodawcy na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Wniesienie przez Wnioskodawcę aportu (mienia zlikwidowanego zakładu budżetowego) do spółki z o.o. X w zamian za udziały w tej spółce jest transakcją zbycia przedsiębiorstwa. Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa, dlatego należy sięgnąć do definicji przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ K.c.

Przedsiębiorstwem w myśl art. 55¹ K.c. jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W dalszej części przepisy art. 55¹ K.c. wymieniają w sposób nie wyczerpujący składniki przedsiębiorstwa. Definicja przedsiębiorstwa przytoczona powyżej definiuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiących przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Wnoszone składniki majątku materialne i niematerialne stanowią przedsiębiorstwo, ponieważ pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole. Spółka X: będzie kontynuować działalność zakładu budżetowego określonego w jego statucie, zaś pracownicy zakładu budżetowego staną się pracownikami spółki X na zasadzie art. 23 1 kodeksu pracy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy warunki określone w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny zostaną spełnione, tzn. przedmiotem aportu wniesionym do spółki z o.o. X w zamian za udziały będzie mienie zlikwidowanego zakładu budżetowego (Komunalnego Zakładu Budżetowego stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. (tzn. mający być w przyszłości przedmiotem przekazania spółce z o.o. X majątek jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej) a spółka z o.o. X wejdzie w prawa i obowiązki dotychczasowego zakładu budżetowego. Chodzi tu w szczególności o umowy w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, utrzymanie czystości, itp.

W związku z tym do zamierzonej w przyszłości czynności, tj. likwidacji zakładu budżetowego i wniesienie aportem mienia zlikwidowanego zakładu do spółki z o.o. X będzie miał zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. W zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, że przekazana masa posłuży kontynuowaniu działalności prowadzonej przez zakład. Wniesione aportem przedsiębiorstwo będzie służyło spółce gminy do prowadzenia czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust.1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. ustawa o podatku VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Zgodnie z zasadami wykładni systemowej zewnętrznej, skoro dane pojęcie nie jest definiowane w danym akcie normatywnym, a jest ono określone w innym akcie normatywnym to właśnie z uwagi na konieczność zachowania jednoznaczności systemu prawnego, przy interpretacji tego zwrotu należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia na gruncie innego aktu normatywnego, wiodącego w danej dziedzinie. W analizowanym przypadku zasadne jest odwołanie się do znaczenia pojęcia przedsiębiorstwa, na gruncie przepisów prawa cywilnego.

Na podstawie art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że użyte w ww. przepisie określenie w szczególności wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, nie wymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55² ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zatem przedsiębiorstwem jest taki zespół składników materialnych i niematerialnych, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa, funkcjonującym jako podmiot w obrocie gospodarczym, w którym decydującą rolę odgrywają więzi funkcjonalne i organizacyjne. Ponadto nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Zatem okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 45, poz. 236 ze zm.), gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno - prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, zdecydować o likwidacji samorządowego zakładu budżetowego w celu zawiązania spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez wniesienie na pokrycie kapitału spółki wkładu w postaci mienia samorządowego zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji. Czynności związane z likwidacją samorządowego zakładu budżetowego w celu, o którym mowa w ust. 1, wykonuje organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego (art. 22 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej, składniki mienia samorządowego zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają się majątkiem spółki. Natomiast art. 23 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, iż spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością samorządowego zakładu budżetowego.

Na mocy art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), przekształcenie samorządowego zakładu budżetowego w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jego likwidacji.

Należy zatem uznać, że art. 22 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej wcale nie oznacza (wbrew jego dosłownemu brzmieniu) definitywnej likwidacji zakładu budżetowego, lecz jedynie likwidację w znaczeniu zaprzestania wykonywania działalności statutowej, połączoną z wniesieniem mienia tego zakładu na pokrycie wkładu w spółce prawa handlowego jednostki samorządu terytorialnego. Tak więc przekształcenie zakładu budżetowego w spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością musi się odbyć poprzez likwidację zakładu budżetowego, dokonaną w celu zawiązania jednej z wymienionych rodzajów spółek, a nie w celu definitywnego zakończenia działalności komunalnej prowadzonej dotychczas przez daną jednostkę.

W konsekwencji należy przyjąć, że przy przekształceniu zakładu budżetowego w spółkę prawa handlowego na podstawie art. 22 i 23 ustawy o gospodarce komunalnej nie mamy do czynienia ani z likwidacją w znaczeniu przedmiotowym, bowiem wkładem do nowej spółki jest mienie będące w dyspozycji zakładu budżetowego, ani z likwidacją w znaczeniu podmiotowym bowiem zakład budżetowy nie ma podmiotowości prawnej. Likwidacja, o której mowa w art. 22 ustawy o gospodarce komunalnej jest więc de facto jedynie zmianą formy prowadzenia gospodarki komunalnej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada zakład budżetowy. Jednocześnie Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w spółce komunalnej X Sp. z o.o. Spółka zamierza przejąć wszystkie zadania dotychczas realizowane przez komunalny zakład budżetowy i tym samym kontynuować działalność zakładu w zakresie gospodarki komunalnej. Istnieje konieczność likwidacji komunalnego zakładu budżetowego. Do spółki już istniejącej planowane jest wniesienie mienia jednym aportem:

1. mienia pozostałego po likwidacji zakładu budżetowego środki trwałe zakładu budżetowego (budynki, obiekty inżynierii lądowej i wodnej, maszyny, urządzenia techniczne, środki transportu, narzędzia, przyrządy, ruchomości, wartości niematerialne i prawne) będące w ewidencji środków trwałych i wartości materialnych i prawnych na dzień jego likwidacji (okres użytkowania tego mienia przez zakład jest dłuższy niż pół roku)
2. nieruchomości gruntowe zabudowane (własność gminy) będące w użytkowaniu przez zakład na podstawie umów użyczenia (zawartych w latach 2004-2010). Na gruntach tych posadowione są budynki, budowle służące zaopatrzeniu w wodę. (studnie i inne zbiorniki) oraz budynki i budowle służące odprowadzaniu ścieków (oczyszczalnie ścieków) będące w ewidencji likwidowanego zakładu budżetowego.

Właścicielem ww. majątku jest Wnioskodawca. Nieruchomości grunty (zabudowane) ewidencjonowane są w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, natomiast budynki, budowle, maszyny budowlane, urządzenia techniczne, środki transportu do prowadzenia działalności statutowej komunalnego zakładu budżetowego ewidencjonowane są w księgach rachunkowych zakładu budżetowego.

Przekazywany w przyszłości majątek jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnoszone składniki majątku pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach i można o nich mówić jako o zespole. Pracownicy likwidowanego zakładu budżetowego staną się pracownikami Spółki z o.o. X na zasadzie art. 23 Kodeksu pracy.

Reasumując, Spółka z o.o. X przejmie całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spółka X wejdzie w prawa i obowiązki komunalnego zakładu budżetowego, stanie się stroną obowiązujących umów w zakresie gospodarki wodno-kanalizacyjnej, utrzymania czystości i porządku

Powyższe oznacza to, w rozpoznawanej sprawie będzie miał zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W konsekwencji czynność zbycia przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę do Spółki z o.o. w formie aportu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach