Interpretacja indywidualna z dnia 05.12.2008, sygn. ILPP2/443-838/08-2/EN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w roku 1990 wraz z żoną dokonał zakupu działki rolnej o powierzchni 0,90 ha, dla celów prywatnych, z zamiarem wybudowania budynku mieszkalnego, gdyż działka ta spełniała warunki pod budowę ze względu na położenie (bliskość drogi i mediów). Zainteresowany wraz z żoną nie posiadał wówczas domu ani mieszkania okoliczność ta zmusiła go więc do kupna gruntu i budowy domu.

Sytuacja Wnioskodawcy uległa zmianie w 1992 r., gdy mama zapisała mu gospodarstwo wraz z domem i 0,55 ha gruntów.

W momencie, gdy Zainteresowany został właścicielem domu, zamiar budowy budynku mieszkalnego na zakupionej działce stał się niecelowy, dlatego wraz z żoną podjął decyzję o jej sprzedaży. Złożono do Urzędu Miasta i Gminy wnioski o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w 2007 r. jeden wniosek, a w 2008 r. dwa wnioski. Obecnie działka została podzielona na pięć działek trzy działki z warunkami zabudowy, jedną działkę rolniczą i drogę dojazdową do wszystkich działek. Zainteresowany wraz z żoną zamierzają złożyć wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na trzy działki na działce rolnej, z których dwie będą przeznaczone do sprzedaży, a jedna będzie przekazana jako darowizna.

Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w celu sprzedaży produktów rolnych lecz wyłącznie dla własnych potrzeb, oraz że nie prowadzi i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej (w tym rolniczej) i nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży pięciu działek i od darowizny jednej działki najbliższej rodzinie Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży oraz darowizny nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Będą one bowiem dotyczyły majątku prywatnego, nabytego w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Celem nabycia działki przez Zainteresowanego nie była późniejsza jej sprzedaż ani osiągnięcie z tego tytułu zysku. Zatem, czynności te nie będą wykonywane przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będą stanowiły działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy przemawiają liczne wyroki sądów administracyjnych, m.in. Wyrok Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. I FPS 3/2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabył przedmiotową nieruchomość w drodze zakupu w roku 1990 z zamiarem wybudowania budynku mieszkalnego. Sytuacja Zainteresowanego uległa zmianie w roku 1992, gdyż mama zapisała mu gospodarstwo wraz z domem i 0,55 ha gruntów. W związku z powyższym, zamiar budowy budynku mieszkalnego przez Wnioskodawcę na zakupionej działce stał się niecelowy, dlatego wraz z żoną podjął decyzję o jej podziale i sprzedaży. Zainteresowany podkreśla, iż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w celu sprzedaży produktów rolnych lecz wyłącznie dla własnych potrzeb, oraz że nie prowadzi i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej (w tym rolniczej) i nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży gruntu działał w charakterze handlowca. W chwili zakupu gruntu nie była zamiarem Zainteresowanego jego późniejsza sprzedaż. Nie był on w żaden sposób wykorzystywany do działalności gospodarczej i stanowi jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyty został do celów prywatnych i dokonane transakcje będą miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.