Interpretacja indywidualna z dnia 31.03.2008, sygn. IBPP1/443-554/07/JP (KAN-2888/12/07/KAN-3220/03/08), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007r. (data wpływu 11 grudnia 2007r.), uzupełnione pismem z dnia 20 marca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od rat leasingowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2007r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2008r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/773-554/07/JP z dnia 3 marca.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę leasingu dotyczącą samochodu osobowego. Zawarcie umowy nastąpiło na podstawie aneksu do umowy leasingu (umowa pierwotna), która była zawarta z poprzednim leasingobiorcą (spółka cywilna).Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, przedmiotem leasingu jest samochód osobowy, niespełniający warunków określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1 6 ustawy o VAT. Stroną umowy leasingu przed jej zmianą była dwuosobowa spółka cywilna, natomiast po jej zmianie jeden ze wspólników spółki cywilnej. Wnioskodawca ponosi wydatki w postaci rat leasingowych od samochodu używanego w działalności opodatkowanej. Samochód nie został wpisany do ewidencji środków trwałych a ponoszone wydatki są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe odliczenie podatku VAT od rat leasingowych z powodu zmiany podmiotu umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł. Przepisu tego zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy - nie stosuje się do:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawo o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   a. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   b. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z kolei w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy postanowiono, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem leasingu jest samochód osobowy, zatem przy odliczaniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu Wnioskodawca musi stosować ograniczenie, o którym mowa w powołanym wyżej art. 86 ust. 7 ustawy.Przepis ten kierowany jest do leasingobiorcy będącego podatnikiem podatku VAT. To on bowiem ma prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Co prawda w przypadku rat leasingowych od niektórych pojazdów, prawo to jest kwotowo ograniczone, ale brak jest podstaw do całkowitego pozbawiania Wnioskodawcy tego prawa, z tego tylko względu, że inny podmiot - będący odrębnym podatnikiem VAT z prawa tego skorzystał.

Jeżeli mamy do czynienia z tym samym pojazdem, lecz leasingobiorca się zmienia, wówczas reguła, o której mowa w art. 86 ust. 7 ponownie znajduje zastosowanie. Kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu w kwocie 6.000 zł. Warunkiem prawa do odliczenia podatku naliczonego w takiej wysokości jest związek zakupu wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Reasumując, należy stwierdzić iż Wnioskodawcy, który użytkuje samochód osobowy na podstawie umowy leasingu, niezależnie od tego czy jest pierwszym użytkownikiem tego samochodu czy też którymś w kolejności, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy czym kwota podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od raty lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Jednak suma tych kwot w całym okresie użytkowania przedmiotowego samochodu przez Wnioskodawcę nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł z zastrzeżeniem, że przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do działalności opodatkowanej (co, jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, w przedmiotowej sprawie ma miejsce). Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.