Interpretacja indywidualna z dnia 07.01.2008, sygn. IBPP2/443-171b/07/BWo/KAN-1232/07, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2007r. (data wpływu 5 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury określonej w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług do świadczonych przez Wnioskodawcę form wypoczynku dla osób dorosłych, a także całych rodzin w postaci wczasów i wycieczek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2007r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury określonej w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług do świadczonych przez Wnioskodawcę form wypoczynku dla osób dorosłych, a także całych rodzin w postaci wczasów i wycieczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą turystyczną posiadającą bazę noclegową w postaci własnych ośrodków, domów wypoczynkowych, hotelu. Wśród oferowanego przez spółkę szerokiego wachlarza usług znajdują się także różne formy wypoczynku dla dorosłych a także całych rodzin w postaci wczasów i wycieczek. W ramach realizacji ww. usług Spółka zabezpiecza we własnym zakresie zakwaterowanie i wyżywienie. Pozostałe świadczenia takie jak np. transport, ubezpieczenie, usługi przewodnickie, bilety wstępu Spółka jest zmuszona zakupić od innych podatników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka, realizując usługi dla dorosłych oraz całych rodzin w postaci wycieczek, część świadczeń wykonuje we własnym zakresie jak zakwaterowanie, wyżywienie, natomiast część świadczeń nabywa od innych podatników np. transport, ubezpieczenie, usługi przewodnickie, bilety wstępu. Ponieważ Spółka spełnia wymogi art. 119 ust. 3 ustawy o VAT tzn.:

1. Spółka ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. Spółka działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. Spółka przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. Spółka prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty

sposób opodatkowania ww. usług jest następujący:

1. świadczenia, które Spółka wykonuje we własnym zakresie (zakwaterowanie, wyżywienie) opodatkowane są na zasadach ogólnych przy zastosowaniu stawki 7% wynikającej z zastosowanego symbolu PKWiU 55.23.11 i PKWiU 55.51.10,
2. w stosunku do świadczeń, które Spółka musi nabyć od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty jak transport, ubezpieczenie, usługi przewodnickie, bilety wstępu itp. podstawą opodatkowania jest kwota marży (różnica między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika podatku od towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty) pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przyjęta stawka podatkowa to 22%.

Spółka nie obniża kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepisy art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyczne. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należną, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl z ust. 3 ww. przepisu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

• ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
• prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.
  
  

Stosownie natomiast do art. 119 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej usługami własnymi, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystycznych jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty.

Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Zatem mając na uwadze powyższe, zakwaterowanie i wyżywienie turystów we własnej bazie hotelarsko gastronomicznej Spółki, połączone z zakupem usług przewodnickich, biletów wstępu, ubezpieczenie, transport itp. należy uznać za świadczenie usługi turystycznej. Z wniosku wynika, iż przy świadczeniu tych usług Spółka spełnia wszystkie przesłanki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji opodatkowanie przedmiotowych usług turystycznych nastąpi według procedury przewidzianej w art. 119, z uwzględnieniem zasady odrębnego ustalania podstawy opodatkowania dla usług własnych i usług nabywanych od innych podatników zawartej w cyt. już art. 119 ust. 5 ustawy. W przypadku opodatkowania marżą stosuje się stawkę podatku 22% do całej usługi turystycznej, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w ustawie o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług, dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Spółki uznające, że ma ona prawo do stosowania w stosunku do usług świadczonych we własnym zakresie (zakwaterowanie i wyżywienie) w ramach usługi turystycznej (wczasy i wycieczki dla dorosłych oraz całych rodzin) stawki podatku od towarów i usług obowiązującej dla poszczególnych usług jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko -Biała.