W zakresie płatności z tytułu umowy o partycypacji w kosztach.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• w związku z płatnościami z tytułu umowy CCA w ramach Modelu rozliczeń, Spółka jest zobowiązania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego do ustalenia podstawy opodatkowania w wysokości kwoty płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA pomniejszonej o kwotę wynagrodzenia Spółki wynikającego z wystawionych w danym okresie rozliczeniowym na B. faktur z tytuły Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu tj. kosztów utrzymania pomp będących własnością Spółki (w tym wykorzystywanych przez samą Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz faktur z tytułu Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu tj. kosztów faktycznie poniesionym przez Spółkę na środki trwałe innych podmiotów z grupy, faktycznie wykorzystywanych przez Spółkę,
• w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT,
• w przypadku przeczącej odpowiedzi na pytanie 2, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę w danym okresie z pomp należących do spółek sióstr z tych państw tj. odpowiednio C., D.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 lipca 2023 r. (data wpływu 31 lipca 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) z siedzibą w (…) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem działalności Spółki oraz innych podmiotów z grupy jest (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka każdego roku zawierała i zawiera umowę o partycypacji w kosztach tj. Cost Contribution Arrangement (dalej: CCA), z łotewską spółką B. będącą jedynym udziałowcem spółki oraz innymi spółkami z grupy (C., D. ), których siedziba mieści się odpowiednio w Estonii i na Litwie (dane identyfikacyjne podmiotów zawarto poniżej). Ostatnią umowę zawarto w dniu 1 stycznia 2020 roku na czas nieokreślony. W spółkach tych B. posiada co najmniej 25% udziałów przez minimum 2 lata nieprzerwanie, w związku z czym między Spółką i C., jak też między Spółką i D. występują pośrednie powiązania kapitałowe. W ramach niniejszej umowy uczestnicy współdzielą koszty związane z wykorzystywaniem sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy. Celem przedmiotowej umowy jest umożliwienie uczestnikom korzystania z różnych środków trwałych, będących własnością poszczególnych uczestników, co pozwala na optymalizację efektywności kosztowej wykorzystania sprzętu posiadanego na poziomie grupy oraz na oferowanie lepszych usług klientom zewnętrznym. Przykładowo, dzięki uczestniczeniu w umowie, Spółka jest w stanie zrealizować zapotrzebowanie swoich klientów na pompy w większym zakresie, tzn. z wykorzystaniem nie tylko pomp, które stanowią jej własność, ale także pomp będących własnością innych podmiotów grupowych i niewykorzystywanych w danym momencie (tj. nieoddanych przez te spółki w najem ich klientom). Dzięki temu Spółka może zrealizować wyższe przychody nie ponosząc zwiększonych nakładów na środki trwałe, lecz korzystając, w miarę potrzeb, z zasobów innych podmiotów z grupy prowadzących analogiczną działalność. Jednocześnie, w przypadku braku zapotrzebowania na najem pomp będących własnością Spółki na polskim rynku, po stronie klientów Spółki, Spółka nadal ma możliwość uzyskiwania przychodów dzięki temu, że pompy mogą być wykorzystane do działalności przez inne podmioty grupowe, w związku z czym Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie umowy CCA.

W ramach CCA zastosowano następujący mechanizm płatności. Spółki córki tj. C., D. oraz A. sp. z o.o., w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę B. z tytułu poniesionych kosztów utrzymania sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy CCA. Faktury wystawiane przez spółki córki obejmują koszty dotyczące pomp, będących środkiem trwałym danej spółki, niezależnie od miejsca ich faktycznego wykorzystywania w danym okresie rozliczeniowym. Chodzi o koszty amortyzacji oraz koszty finansowe dotyczące najmu/leasingu (gdy spółka jest leasingobiorcą), a także koszty serwisowania i napraw (w tym koszty pracy i dojazdów mechaników) powiększone o 5% marżę, (dalej: Wynagrodzenie za utrzymanie Własnego Sprzętu). Dodatkowo, spółki córki obciążają B. poniesionymi w danym okresie kosztami, które zostały poniesione na środki trwałe będące własnością innych spółek z grupy, co do zasady powiększonymi o marżę (dalej: Wynagrodzenie za utrzymanie Obcego Sprzętu). Chodzi przykładowo o koszty napraw lub konserwacji pomp, które w danym okresie były wykorzystywane w Polsce i w związku z tym A. Sp. z o.o. poniosła koszty ich bieżącej eksploatacji. W oparciu o takie same zasady B. również agreguje poniesione koszty utrzymania sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy CCA.

B., która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących przedmiotem umowy CCA, które stanowią własność poszczególnych spółek z grupy:

1.gromadzi i ewidencjonuje wszystkie koszty związane z utrzymaniem urządzeń technicznych będących przedmiotem umowy CCA poniesione przez każdą ze spółek będącą stroną umowy CCA (na podstawie faktur wystawianych przez spółki córki oraz własnej kalkulacji kosztów poniesionych na środki trwałe objęte umową CCA),

2.na podstawie kosztów wymienionych w pkt 1 kalkuluje dzienny koszt związany z wykorzystaniem danego środka trwałego, będącego przedmiotem umowy CCA,

3.ustala przez jaki okres w danym kwartale, środek trwały był wykorzystywany przez daną spółkę (stronę umowy CCA) i dokonuje podziału kosztów wymienionych w pkt 1,

4.wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem. Faktury te wystawiane są w okresach kwartalnych.

5.Ewidencjonuje w ciężar własnych kosztów obciążenie związane z wykorzystaniem przez B. sprzętu w danym kwartale.

Przyjęta w CCA forma rozliczeń ma na celu ich uproszczenie - nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie poszczególnych spółek pomiędzy sobą i wystawianie w związku z tym szeregu faktur, lecz okresowe zbiorcze rozliczenia kalkulowane są i fakturowane przez/ na spółkę B.

Przykładowy schemat ustalania rozliczeń z tytułu umowy CCA za wybrany kwartał może być następujący (dalej: Model rozliczeń):

1.Spółka oblicza (w okresach miesięcznych) wartość Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu, tj. wynagrodzenia z tytułu utrzymania sprzętu będącego jej własnością. Dodatkowo, Spółka obciąża B. Wynagrodzeniem za utrzymanie Obcego Sprzętu, tj. wynagrodzenia z tytułu napraw lub serwisowania pomp, które nie są jej własnością, jednak w danym okresie były wykorzystywane w Polsce i w związku z tym A. Sp. z o. o. poniosła koszty ich bieżącej eksploatacji.

2.Następnie w związku z powyższym Spółka wystawia na B. faktury na kwotę odpowiadającą wartości wynagrodzenia skalkulowanego w pkt 1 za dany miesiąc,

3.Po zakończeniu I kwartału 202X spółka B. dokonuje na podstawie umowy CCA kalkulacji kosztów wykorzystania sprzętu przez daną spółkę z grupy na podstawie otrzymanych, miesięcznych faktur od spółek córek (w tym z tytułu korzystania przez daną spółkę z jej własnego sprzętu) oraz własnych kosztów dotyczących umowy CCA. W celu ustalenia wysokości ww. kosztów, B. kalkuluje dzienny koszt związany z wykorzystywaniem danego środka trwałego (na podstawie wszystkich zaewidencjonowanych kosztów) i ustala przez jaki okres w danym kwartale środek trwały był wykorzystywany przez daną spółkę,

4.Spółka B. wystawia w związku z tym, po zakończeniu I kwartału na daną spółkę zależną, fakturę na kwotę wynikającą z kalkulacji z pkt 3, a koszty wykorzystania sprzętu przypadające na B. ewidencjonuje po swojej stronie.

5.Należności wynikające z faktur wystawionych przez Spółkę na rzecz spółki matki (B.), mogą być kompensowane z fakturami wystawionymi przez B. na rzecz Spółki.

Zatem biorąc pod uwagę powyżej przytoczony schemat ustalania rozliczeń, wartości transakcji na podstawie CCA w ujęciu rocznym między Spółką a B. mogłyby kształtować się następująco:

1)Wartość miesięcznych faktur wystawionych przez spółki zależne na rzecz B. (w tym A. Sp. z o.o.) oraz wartość kosztów alokowanych przez B. w roku 202X z tytułu kosztów poniesionych na utrzymanie własnego sprzętu oraz obcego sprzętu.

Jak wynika z powyższej tabeli, w przykładowym roku, Spółka wystawiłaby na B. faktury na kwotę 469.500 zł (pole F4), przy czym kwota ta obejmowałaby koszty związane z pompami, których właścicielem jest Spółka, które faktycznie były wykorzystywane w poszczególnych państwach (w tym w Polsce) oraz koszty poniesione przez Spółkę na sprzęt należący do innych podmiotów z grupy, wykorzystywany w Polsce.

2)Wartość obciążeń kwartalnych przypisanych przez B. do poszczególnych podmiotów z grupy w 202X. Kwoty alokowane do poszczególnych spółek, to koszty związane z wykorzystywaniem przez nie sprzętu (zarówno własnego, jak i należącego do innych podmiotów). Kwoty alokowane do poszczególnych spółek, nie są znane na etapie wystawiania miesięcznych faktur przez te spółki - są one ustalane przez B. kwartalnie, po zebraniu kosztów utrzymania sprzętu od poszczególnych spółek i ustaleniu na ich podstawie dziennego wynagrodzenia za wykorzystywanie danego konkretnego środka trwałego oraz okresu wykorzystywania danego środka trwałego przez poszczególne spółki.

Mając na uwadze powyższe, w roku 202X Spółka wystawiła faktury na rzecz B. na kwotę 469 500 (pole F4 z tabeli 1), z czego 450 000 w związku z kosztami ponoszonymi przez Spółkę na własny sprzęt.

Z kolei B. wystawiła na rzecz Spółki w 202X faktury za okresy kwartalne na łączną kwotę 699 100 zł (pole E5 z tabeli 2).

Ostateczne obciążenie Spółki w związku z umową CCA wyniosło więc 229 600 zł (699 100 zł - 469 500 zł) w przykładowym okresie rozliczeniowym.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż w przedmiocie płatności związanych z umową CCA była już wydana interpretacja indywidualna (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.721.2022.1.MZA), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż płatności te dokonywane przez Spółkę są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) jako przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Tym samym Spółka - jako płatnik - będzie zobowiązana do obliczenia, pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych („podatku u źródła”) na podstawie art. 26 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość co do prawidłowego sposobu rozliczenia podatku u źródła od dokonywanych płatności na podstawie CCA, w szczególności w odniesieniu do podstawy opodatkowania, możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT oraz stawek wynikających z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Spółka podaje również dane identyfikacyjne zagranicznych podmiotów:

(…)

Ponadto, Spółka posiada, jak też w przyszłości planuje uzyskać od B. oraz od spółek sióstr (C., D.) aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej potwierdzające, że podmioty te są rezydentami podatkowymi podlegającymi w innym państwie niż Rzeczpospolita Polska opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Zarówno spółki siostry (C., D.), jak też B. (spółka matka) są spółkami podlegającymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, co potwierdzają posiadane przez Spółkę aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej wydane dla tych spółek przez odpowiednie organy państw ich rezydencji.

Spółki C., D. i B. nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Spółka potwierdza, że posiadanie przez spółkę B. (spółka matka) co najmniej 25% udziałów w spółkach C., D. oraz w Spółce wynika z tytułu własności.

a.B. jest spółką ustanowioną według prawa łotewskiego, a jej forma prawna to „sabiedriba arierobezotu atbildlbu"(SIA). Została ona wymieniona w Załączniku nr 5 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o GIT") dla Republiki Łotewskiej.

b.C. jest spółką ustanowioną według prawa estońskiego, a jej forma prawna to „osauhing" (OU). Została ona wymieniona w Załączniku nr 5 do ustawy o GIT dla Republiki Estońskiej.

c.D. jest spółką ustanowioną według prawa litewskiego, a jej forma prawna to „uzdaroji akcine bendrove" (UAB). Załącznik nr 5 do ustawy o GIT dla Republiki Litewskiej swoim zakresem podmiotowym obejmuje spółki ustanowione według prawa litewskiego, zatem również w/w formę prawną.

Spółka otrzymuje od ww. spółek z grupy różnego rodzaju dokumenty w toku działalności, pozyskuje certyfikaty rezydencji podatkowej, posiada również różne informacje o prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej (wynika to chociażby z faktu wykorzystywania sprzętu będącego przedmiotem umowy CCA przez te spółki do ich działalności gospodarczej). Przedstawiciele Spółki są też w bieżącym kontakcie z pracownikami poszczególnych spółek z grupy. Stąd też, w ocenie Spółki, pełniąc obowiązki płatnika z tytułu płatności za korzystanie ze sprzętu spółek C., D. i B., dochowuje ona należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy zaznaczyć, iż zawierane dotychczas umowy o partycypacji w kosztach tj. Cost Contribution Agreement (dalej: CCA) mają uzasadnienie czysto ekonomiczne, gdyż ich celem było umożliwienie uczestnikom korzystania z różnych środków trwałych, będących własnością poszczególnych uczestników, co z kolei przekładało się na optymalizację efektywności kosztowej wykorzystania sprzętu posiadanego na poziomie grupy oraz na możliwość oferowania klientom zewnętrznym usług w szerszym zakresie.

W szczególności, Spółka, nie musi ponosić dodatkowych nakładów na środki trwałe, aby zrealizować zwiększone zapotrzebowanie swoich klientów na pompy, gdyż miała możliwość wykorzystania pomp pozostałych podmiotów z grupy, które nie były wykorzystywane przez te podmioty w danym momencie, a to dawało możliwość uzyskiwania wyższych przychodów.

Natomiast, w sytuacji, kiedy zapotrzebowanie na najem pomp będących własnością Spółki na polskim rynku spadało, Spółka nadal ma możliwość uzyskiwania przychodów, gdyż pompy mogą być wykorzystane do działalności przez inne podmioty grupowe, w związku z czym Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie umowy CCA.

W świetle powyższego, Spółka wyjaśnia, że nie występują negatywne przesłanki, o których mowa o których mowa w art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, tj. zgodnie z art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT nie będzie sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ww. przepisu i nie będzie głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności, a sposób działania nie jest sztuczny w rozumieniu art. 22c ust. 2 ustawy o CIT.

Jak wskazano we Wniosku, spółki C., D., oraz Spółka w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę B. mając na uwadze koszty związane z poszczególnymi pompami. Jednocześnie, B., która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących własnością poszczególnych spółek z grupy wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie pomp należących do innych spółek - stron umowy CCA w rozliczanym okresie. Faktury rozliczeniowe wystawiane są w okresach kwartalnych.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że kalkulacje dokonywane przez B. jako podmiot administrujący i zarządzający rozliczeniami w ramach umowy CCA pozwalają na przyporządkowanie w skali danego roku odpowiednich kwot należności wypłacanych przez Spółkę do poszczególnych spółek stron umowy CCA. W szczególności, możliwe jest ustalenie jakie kwoty zostaną:

• zatrzymane przez B. (jako wynagrodzenie za najem pomp należących do B.),
• wypłacone Spółce (jako wynagrodzenie za korzystanie z jej pomp przez inne spółki - strony umowy CCA),
• wypłacone spółkom C., D. jako wynagrodzenie za korzystanie z ich pomp.

Ponadto, jak już wskazano we Wniosku, w ocenie Spółki, zgodnie z powszechnie akceptowanym podejściem „look through”, sam udział spółki matki (B.), jako podmiotu pośredniczącego w przekazaniu części należności odnoszących się do wykorzystania sprzętu spółek C. oraz D. przez Spółkę, który jest podyktowany względami technicznymi, nie wyklucza uznania tych spółek (C. i D.) za rzeczywistych właścicieli w/w należności, a co za tym idzie, możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.

W konsekwencji, Spółka wyjaśnia, że mając na uwadze model rozliczeń przewidziany w umowie CCA i faktycznie stosowany, za rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT należności z tytułu korzystania przez Spółkę, ze sprzętu spółek C., D. oraz B., Spółka uznaje odpowiednio:

• C. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,
• D. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,
• B. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę.

Jak wskazano we Wniosku, spółki z grupy w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę B. z tytułu poniesionych kosztów utrzymania sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy CCA. Faktury wystawiane przez spółki z grupy obejmują opisane w odpowiedzi na pytanie 9: „Wynagrodzenie za utrzymanie Własnego sprzętu” oraz „Wynagrodzenie za utrzymanie Obcego Sprzętu”.

Spółka matka (B.) gromadzi i ewidencjonuje wszystkie koszty związane z utrzymaniem urządzeń technicznych będących przedmiotem umowy CCA poniesione przez każdą ze spółek będącą stroną umowy CCA (na podstawie w/w faktur).

Na podstawie zgromadzonych danych o kosztach za dany kwartał spółka matka (B.) kalkuluje dzienny koszt związany z wykorzystaniem danego środka trwałego, będącego przedmiotem umowy CCA, a także ustala przez jaki okres w danym kwartale, środek trwały był wykorzystywany przez daną spółkę z grupy.

W oparciu o tak skalkulowany koszt dzienny oraz informację o liczbie dni wykorzystania wybranego środka trwałego w kwartale rozliczeniowym przez daną spółkę z grupy odpowiednio alokuje na nie koszty - wystawiając faktury.

Zatem należy zauważyć, iż ponoszone przez spółki córki koszty związane z utrzymaniem zarówno własnego sprzętu, jak i sprzętu pozostałych spółek z grupy, są przenoszone na spółkę matkę (B.) po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, stanowiąc dla nich przychody, które odpowiadają w/w kosztom utrzymania powiększonym o marżę.

Natomiast koszty ustalone na bazie realnej liczby dni wykorzystania danego środka trwałego przez każdą ze spółek i dziennego kosztu i uwzględnione przez spółkę matkę w fakturach wystawionych na poszczególne spółki odzwierciedlają obciążenie za rzeczywiste użytkowanie sprzętów.

Spółka wystawia faktury, które obejmują:

a)„Wynagrodzenie za utrzymanie Własnego sprzętu”, czyli koszty dotyczące pomp, będących jej środkami trwałymi, niezależnie od miejsca ich faktycznego wykorzystywania w danym okresie rozliczeniowym, do których należą amortyzacja oraz koszty finansowania najmu lub leasingu, w przypadku, gdy Spółka jest leasingobiorcą, a także koszty serwisowania i napraw (w tym koszty pracy i dojazdów mechaników) - powiększone o 5% marżę;

b)„Wynagrodzenie za utrzymanie Obcego Sprzętu”, czyli poniesione przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym koszty na środki trwałe będące własnością innych spółek z grupy, które co do zasady są powiększane o marżę. Takimi kosztami mogą być chociażby koszty napraw lub konserwacji pomp, które w danym okresie były wykorzystywane w Polsce i w związku z tym Spółka poniosła koszty ich bieżącej eksploatacji.

Przewidziany na podstawie umowy CCA system rozliczeń nie prowadzi do podwójnego rozliczenia tych samych kosztów dla Spółki, gdyż koszty, które są ponoszone na bieżąco w związku z utrzymaniem zarówno własnego sprzętu , jak i sprzętu pozostałych spółek z grupy, są następnie przenoszone na spółkę matkę (B.) po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, w związku z czym Spółka wykazuje przychód podlegający opodatkowaniu.

Następnie spółka matka (B.) jako administrator i podmiot zarządzający systemem, na podstawie odpowiedniej kalkulacji wystawia faktury na spółki córki (w tym Spółkę) w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie (kwartale) na potrzeby oddania ich w najem, co dla spółek córek (w tym Spółki) jest podstawą do rozpoznania kosztu. Zatem efektywnie Spółka rozpoznaje tylko jednorazowo koszt.

Spółka wyjaśnia, iż przyjęty system rozliczeń w ramach umowy CCA ma przede wszystkim na celu uprosić rozliczenia pomiędzy spółkami z grupy, gdyż nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie poszczególnych spółek pomiędzy sobą i wystawianie w związku z tym szeregu faktur, lecz okresowe zbiorcze rozliczenia kalkulowane są i fakturowane przez / na spółkę matkę (B.). W ocenie Spółki, przyjęty w ramach umowy CCA model prowadzi do analogicznych skutków ekonomicznych oraz w wyniku podatkowym, jak byłoby to w przypadku zastosowania szeregu bezpośrednich rozliczeń. Z perspektywy Spółki, korzyścią z przyjętego modelu fakturowania i rozliczania jest więc uproszczenie procesu i brak konieczności dokonywania kalkulacji i innych czynności technicznych na poziomie polskiej Spółki. Spółka oszczędza więc czas.

Wystawiane przez Spółkę faktury za ponoszone koszty z tytułu użytkowania sprzętu własnego oraz pozostałych spółek z grupy są ewidencjonowane w księgach Spółki jako przychód. Natomiast otrzymywane faktury od spółki matki (B.), są ewidencjonowane w księgach Spółki jako koszt.

Ma to związek z przyjętym systemem rozliczeń w ramach CCA, gdzie koszty, ponoszone przez Spółkę w związku z utrzymaniem zarówno własnego sprzętu, jak i sprzętu pozostałych spółek z grupy, przenoszone są na spółkę matkę (B.) po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, a następnie Spółka jest nimi obciążana po zakończeniu danego kwartału jeśli dotyczą one sprzętu wykorzystywanego w danym okresie przez Spółkę i w wysokości odpowiadającej ilości dni wykorzystywania danego środka trwałego przez Spółkę.

Przy czym faktura wystawiana przez spółkę matkę oprócz kosztów związanych z pompami, których właścicielem jest Spółka, obejmuje również alokowane na Spółkę koszty związane z wykorzystywaniem przez nią sprzętu należącego do innych spółek z grupy, które ustalane są w oparciu o kalkulację przygotowaną przez spółkę matkę (B.).

Spółka wskazuje, iż wraz z fakturą kosztową od B., Spółka otrzymuje także szczegółowe kalkulacje wykazujące koszty dotyczące poszczególnych środków trwałych - własnych Spółki, oraz należących do pozostałych podmiotów. Spółka jest więc w stanie precyzyjnie ustalić jakie kwoty z wynagrodzenia wynikającego z faktury otrzymanej od B. dotyczą sprzętu należącego do poszczególnych spółek.

Wynika to z przyjętego systemu rozliczeń w ramach CCA, na podstawie którego spółka matka (B.), dokonuje alokacji kosztów na spółki z grupy. Bez przeniesienia całości kosztów związanych z użytkowaniem sprzętu własnego Spółki, jak pozostałych spółek z grupy nie byłoby możliwości przygotowania odpowiedniej kalkulacji na potrzeby alokowania kosztów na poszczególne podmioty z grupy. Ponieważ koszty dotyczące sprzętu wykorzystywanego przez Spółkę zostają przez Spółkę zafakturowane na B., w efekcie, nie dochodzi do podwójnego wykazania kosztów ani przychodów.

Na wstępnie Spółka wyjaśnia, iż spółka matka (B.) nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, lecz podlega ona tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w zakresie w jakim osiąga dochody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Dlatego też nie rozpoznaje przychodów ani kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT, lecz zgodnie z lokalnymi przepisami obowiązującymi w Republice Łotewskiej.

Niemniej, według najlepszej wiedzy Spółki, faktury otrzymywane od spółek córek (w tym Spółki) stanowią podstawę do ujęcia ich jako koszt przez spółkę matkę (B.) według przepisów prawa podatkowego obowiązujących w państwie siedziby.

Natomiast wystawione faktury na spółki córki (w tym Spółkę), stanowią podstawę do ujęcia ich jako przychód spółki matki (B.) według przepisów prawa podatkowego obowiązujących w państwie siedziby.

Jeśli zaś chodzi o przyjęty system rozliczeń, to wydaje się on być najbardziej adekwatny w stosunku do działalności grupy oraz zawartej umowy CCA, która umożliwia spółkom z grupy korzystanie z różnych środków trwałych, będących własnością poszczególnych spółek.

Pytania

1.Czy w związku z płatnościami z tytułu umowy CCA w ramach Modelu rozliczeń, Spółka jest zobowiązania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego do ustalenia podstawy opodatkowania w wysokości kwoty płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA pomniejszonej o kwotę wynagrodzenia Spółki wynikającego z wystawionych w danym okresie rozliczeniowym na B. faktur z tytuły Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu tj. kosztów utrzymania pomp będących własnością Spółki (w tym wykorzystywanych przez samą Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz faktur z tytułu Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu tj. kosztów faktycznie poniesionym przez Spółkę na środki trwałe innych podmiotów z grupy, faktycznie wykorzystywanych przez Spółkę?

2.Czy w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT?

3.Czy w przypadku przeczącej odpowiedzi na pytanie 2, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. odpowiednio umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 17 listopada 1993 r. (dalej: UPO Polska-Łotwa) w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę w danym okresie z pomp należących do B.; umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (dalej: UPO Polska- Litwa) i umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Tallinie dnia 9 maja 1994 r. (dalej: UPO Polska-Estonia) w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę w danym okresie z pomp należących do spółek sióstr z tych państw tj. odpowiednio C., D.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W ocenie Spółki, w związku z płatnościami z tytułu umowy CCA w ramach Modelu rozliczeń, Spółka jest zobowiązania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego do ustalenia podstawy opodatkowania w wysokości kwoty płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA pomniejszonej o kwotę wynagrodzenia Spółki wynikającego z wystawionych w danym okresie rozliczeniowym na B. faktur z tytuły Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu tj. kosztów utrzymania pomp będących własnością Spółki (w tym wykorzystywanych przez samą Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz faktur z tytułu Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu tj. kosztów faktycznie poniesionym przez Spółkę na środki trwałe innych podmiotów z grupy, faktycznie wykorzystywanych przez Spółkę.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie przychód spółek z grupy, który może powstać na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z tytułu umowy CCA, dotyczy jedynie tej części rozliczenia z B., która nie obejmuje kwoty, co do których ostatecznie ekonomicznym właścicielem jest Spółka, tj. Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu, za pompy należące do Spółki (w tym wykorzystywane przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu przypadającego Spółce (w obu przypadkach, Spółka obciąża tymi kwotami B.).

Jak wskazano powyżej, przyjęty Model rozliczenia - tzn. centralizacja kalkulacji rozliczenia i fakturowania na poziomie spółki B. ma na celu wyłącznie uproszczenie procesu rozliczeniowego poprzez ograniczenie do dwustronnych rozliczeń każdego z podmiotów grupowych z podmiotem centralnym - B.

Spółka obciążana jest kwotą wynagrodzenia z tytułu używania przez Spółkę środków trwałych będących przedmiotem umowy CCA, w tym należących do Spółki. Jednocześnie, Spółka obciąża B. kwotą kosztów utrzymania własnego sprzętu Spółki (tj. koszty powiększone o marżę), a także Wynagrodzeniem za utrzymanie Obcego Sprzętu. A więc część kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez B. nie stanowi przychodu podmiotów zagranicznych, lecz w ramach Modelu rozliczeń przypada Spółce. Kwota ta bowiem, w ramach rozliczenia danego kwartału, trafia ostatecznie z powrotem do Spółki na podstawie faktur wystawianych przez Spółkę na B. , nie stanowi więc przysporzenia po stronie podmiotów będących nierezydentami, a w konsekwencji nie może być zawarta w podstawie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Przenosząc powyższe na przykład wskazany w opisie stanu faktycznego, w ocenie Spółki podstawą opodatkowania podatkiem u źródła byłyby płatności na kwotę: 229 600 (w ujęciu rocznym) stanowiąca różnicę między:

• kwotą: 699 100 odpowiadającą wartości wynikającej z faktur kwartalnych wystawionych przez B. na rzecz Spółki w 202X, a
• kwotą: 469 500 odpowiadającą Wynagrodzeniu za utrzymanie Własnego Sprzętu oraz Wynagrodzeniu za utrzymanie Obcego Sprzętu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w innych interpretacjach indywidualnych w zakresie podatku u źródła w podobnych sprawach. Przykładowo, zgodnie z praktyką interpretacyjną, w przypadku płatności odsetek w ramach umowy cash pooling, w których pool leader jest podmiotem zagranicznym, a uczestniczy polskimi rezydentami podatkowymi, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdza, że polski podmiot dokonujący płatności odsetek nie jest zobowiązany do poboru podatku u źródła od odsetek, które są przez pool leadera przekazywane innym polskim uczestnikom cash poolingu. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 28 października 2022 r. znak 0111-KDIB1- 2.4010.517.2022.2.EJ „mimo zaangażowania Pool Leadera (niebędącego polskim rezydentem podatkowym), w sytuacji w której wystąpi saldo ujemne na rachunkach Polskich Uczestników, które zostanie pokryte ze środków innych Polskich Uczestników (mających salda dodatnie), rzeczywistymi właścicielami odsetek będą Polscy Uczestnicy z dodatnimi saldami, przekazujący środki na rzecz Polskich Uczestników mających ujemne salda.

Zważywszy natomiast na fakt, że przepisy ustawy o CIT nie nakładają obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w sytuacji wypłaty dokonywanej pomiędzy polskimi rezydentami podatkowymi, w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, żaden z Polskich Uczestników (z saldem ujemnym) nie będzie zobowiązany do potrącenia podatku u źródła od odsetek wypłacanych na rzecz Polskich Uczestników (z saldem dodatnim).”

Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 września 2020 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.266.2020.2.AK oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 listopada 2017 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.256.2017.1.JC.

W ocenie Spółki, w rozważanym stanie faktycznym, mamy do czynienia z analogiczną sytuacją - pomimo, że technicznie Wnioskodawca dokonuje płatności na rzecz podmiotu zagranicznego, część tej płatności - w związku z zasadami Modelu rozliczeń - przynależy Wnioskodawcy i w tym zakresie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego nie powstaje, a więc ta część płatności powinna pomniejszać podstawę opodatkowania.

Ad. 2

W ocenie Spółki, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1 (m.in. z tytułu korzystania z urządzenia przemysłowego) jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1)wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

a)spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo

b)położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;

2)uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

3)spółka:

a)o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub

b)o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1 (Zwolnienie dla Spółki Matki);

4)rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

a)spółka, o której mowa w pkt 2, albo

b)zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 3a ustawy o CIT, warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji) (Zwolnienie dla Spółki siostry). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat. Przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 4 ustawy o CIT).

Art. 21 ust. 3 ustawy o CIT stanowi implementację do polskiego porządku prawnego Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. UE L Nr. 157 str. 49 dalej „Dyrektywa”). Głównym celem Dyrektywy było zniesienie opodatkowania odsetek oraz należności licencyjnych w Państwie Członkowskim, w którym powstają, pobieranego przez potrącenie u źródła lub poprzez jego naliczenie oraz zapewnienie równości traktowania w zakresie opodatkowania między transakcjami krajowymi a transgranicznymi.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy odsetki lub należności licencyjne powstające w Państwie Członkowskim są zwolnione z wszelkich podatków nałożonych na te płatności w tym Państwie przez potrącenie u źródła lub przez naliczenie, pod warunkiem, że właściciel odsetek lub należności licencyjnych jest spółką innego Państwa Członkowskiego lub stałym zakładem spółki Państwa Członkowskiego znajdującym się w innym Państwie Członkowskim.

Z kolei z art. 1 ust. 4 Dyrektywy stanowi, że spółkę Państwa Członkowskiego uznaje się za właściciela odsetek lub należności licencyjnych tylko wtedy, gdy otrzymuje ona te płatności dla własnej korzyści i nie jako pośrednik, taki jak przedstawiciel, powiernik lub upoważniony sygnatariusz, na rzecz innych osób.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 7 Dyrektywy, zwolnienie przewidziane w art. 1 stosuje się w przypadku, gdy spółka, która jest płatnikiem lub spółka, której zakład stały jest uznany za płatnika odsetek lub należności licencyjnych, jest spółką powiązaną ze spółką, która jest właścicielem tych płatności lub której zakład stały jest uznawany za właściciela tych odsetek lub należności licencyjnych.

Natomiast zgodnie z art. 3 Dyrektywy przez "spółkę Państwa Członkowskiego", rozumie się spółkę, która kumulatywnie spełnia trzy warunki:

1.przyjmuje jedną z form wymienionych w Załączniku do Dyrektywy;

2.zgodnie z prawem podatkowym Państwa Członkowskiego jest uznawana za mającą siedzibę w tym Państwie Członkowskim oraz nie jest, w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochodów zawartej z państwem trzecim, uznawana za mającą siedzibę do celów podatkowych poza Unią Europejską;

3.podlega jednemu z wymienionych w Dyrektywie podatków bez zwolnienia lub podatkowi, który jest identyczny lub w istotnym stopniu podobny oraz który jest nałożony po dniu wejścia w życie niniejszej Dyrektywy w uzupełnieniu do, lub zamiast tych istniejących podatków.

Mając na uwadze powyższe warunki, zdaniem Spółki, płatności ponoszone na podstawie CCA na rzecz Spółki B. (będącej jedynym udziałowcem Spółki) z tytułu korzystania za jej sprzęt, stanowiące dla niej definitywne przysporzenie, powinny móc korzystać ze Zwolnienia dla Spółki matki. Spółka bowiem jako podmiot dokonujący wypłaty należności za korzystanie ze sprzętu B., jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Natomiast B., jako podmiot uzyskujący przychody na podstawie CCA za korzystanie z jej sprzętu jest spółką:

• podlegającą na Łotwie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
• niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania,
• posiadającą bezpośrednio 100% udziałów w kapitale Spółki nieprzerwanie przez okres dwóch lat,
• będącą rzeczywistym właścicielem należności w odniesieniu do płatności uzyskiwanych na podstawie CCA z tytułu korzystania z jej sprzętu przez Spółkę.

Spółka stoi na stanowisku, iż w stosunku do części płatności przekazywanej następnie przez B. do pozostałych spółek z grupy (C., D.) na podstawie umowy CCA zastosowanie znajdzie Zwolnienie dla Spółki siostry, pomimo że płatności te ze względów technicznych - uproszczenia rozliczeń w grupie - dokonywane są na rachunek spółki matki B.

Również do tych części płatności spełnione są ww. warunki wynikające z art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT a mianowicie:

• jak już wskazano Spółka jako podmiot dokonujący wypłaty należności z tytułu umowy CCA, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
• spółki siostry (C., D.) są spółkami podlegającymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
• spółki siostry (C., D.) nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania,
• B. (spółka matka) posiada przez co najmniej 2 lata 25% udziałów zarówno w kapitale Spółki, jak też w kapitałach spółek sióstr tj. (C., D.) - art. 21 ust. 3a ustawy o CIT,
• B. oraz spółki córki (C., D.) są podmiotami działającymi w formach wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy o CIT.

Jeśli chodzi o warunek wskazany w art. 21 ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p ustawy o CIT, to w ocenie Spółki jest on spełniony zgodnie z tzw. koncepcją „look through”. Na możliwość zastosowania takiego podejścia w stosunku do zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, które są implementacją postanowień prawa unijnego (m.in. Dyrektywy) wskazano chociażby w treści Projektu objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. dotyczącego zasad poboru podatku u źródła (dalej: Projekt Objaśnień).

Jak bowiem podkreślono w Projekcie Objaśnień:

„(...) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą "look through approach." (str. 15 Projektu Objaśnień).

„(...) Przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Jeżeli zachodzi taka sytuacja, tzn. że rzeczywistym właścicielem należności jest ten inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy UPO lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu (ang. look through approach)." (str. 22 Projektu Objaśnień).

Dodatkowo, dopuszczalność stosowania koncepcji „look through” w przypadku zwolnień podatkowych wynikających z przepisów prawa unijnego została także zaznaczona w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej "TSUE"). W wyroku z dnia 26 lutego 2019 r. (przypis: Wyrok TSUE z dnia 26 lutego 2019 r., N Luxembourg 1 (C115/16), X Denmark A/S (C118/16), C Danmark I (C119/16), Z Denmark ApS (C299/16) przeciwko Skatteministeriet, ECLI:EU:C:2019:134, pkt 94), gdzie TSUE wskazał, iż:

"Należy jeszcze wskazać, iż sama okoliczność, że spółka, która otrzymuje odsetki w państwie członkowskim, nie jest ich "właścicielem", nie musi oznaczać, że przewidziane w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2003/49 zwolnienie nie ma zastosowania. Wydają się bowiem możliwe przypadki, w których takie odsetki są zwolnione na tej podstawie w państwie źródła, jeżeli spółka je otrzymująca przekazuje je właścicielowi mającemu siedzibę w Unii i spełniającemu także wszystkie przesłanki ustanowione w dyrektywie 2003/49 dla skorzystania z takiego zwolnienia.

Co więcej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 16 marca 2023 r., nr. 0111- KDIB1-1.4010.48.2023.1.RH również potwierdził, iż zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 3 - 9 ustawy CIT możliwe jest w odniesieniu do podmiotu będącego rzeczywistym odbiorcą należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, które są mu wypłacane za pośrednictwem innego podmiotu (Pool Leadera w ramach cash poolingu).

Zatem mając na uwadze powyżej przytoczone stanowisko TSUE, jak też treść Projektu Objaśnień, za rzeczywistych właścicieli tej części płatności, która dotyczą wykorzystania sprzętu spółek sióstr (C., D.) przez Spółkę, a która ze względów technicznych uprzednio jest dokonywana przez Spółkę na rachunek spółki matki B. , zgodnie z koncepcją „look through” należy uznać spółki siostry tj. C., D.

Podsumowując, w ocenie Spółki, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 (Zwolnienie dla spółki matki - w części płatności przypadającej B.) i 3a ustawy o CIT (Zwolnienie dla spółki siostry, w części płatności przypadającej C., D.). Za prawidłowością stanowiska Spółki przemawia także przytoczona interpretacja indywidualna nr. 0111-KDIB1-1.4010.48.2023.1.RH.

Ad. 3

Z ostrożności Spółka wskazuje, że w ocenie Spółki, w przypadku przeczącej odpowiedzi na pytanie 2, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania odpowiednich stawek podatku wynikających z UPO Polska-Łotwa (w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę w danym okresie z pomp należących do B.), oraz UPO Polska - Litwa i UPO Polska-Estonia w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę z pomp należących do spółek sióstr z tych państw tj. odpowiednio C., D.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Ponadto, zgodnie z art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W rozważanym stanie faktycznym, oznacza to, że w przypadku, gdyby prawo do zastosowania Zwolnienia dla spółki matki i Zwolnienia dla spółki córki w odniesieniu do płatności z tytułu umowy CCA podlegającej podatkowi u źródła zostało zakwestionowane, wówczas Spółka jest uprawniona do zastosowania odpowiednich stawek podatku wynikających z UPO Polska-Łotwa (w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie z pomp należących do B. przez Spółkę), oraz UPO Polska - Litwa i UPO Polska-Estonia w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę z pomp należących do spółek sióstr z tych państw tj. odpowiednio C., D.

Spółka stoi na stanowisku, iż użyte w ustawie o CIT pojęcie "z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania" należy interpretować w ten sposób, że wypłacając należność licencyjną licencjodawcy z Państwa A Spółka ma prawo zastosować przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od Spółki przez licencjodawcę z Państwa A, w tym w szczególności stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy z Państwem B.

Powyższe stanowisko jest powszechnie akceptowane zarówno przez sądy administracyjne, jak też przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2020 sygn.: 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK wskazał, iż:

„W pierwszej kolejności, odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zauważyć należy, że w aktualnym stanie prawnym, należy zbadać, który podmiot jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, w oparciu o warunki wskazane w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Ustalenie podmiotu, którego można uznać za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności będzie determinowało z kolei również właściwą UPO, którą należy zastosować w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. (...)

W konsekwencji kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę należności licencyjnych powinna zostać przeprowadzona na gruncie UPO zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby rzeczywistego właściciela należności licencyjnych”.

Podobnie organ podatkowy uznał w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.223.2019.2.AJ wskazując, iż: „ustalenie podmiotu, którego można uznać za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności i w rezultacie za podatnika, będzie determinowało z kolei również właściwą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, którą należy zastosować w danym zdarzeniu przyszłym.”

Z kolei w wyroku z dnia 13 grudnia 2013 r. (sygn. II FSK 2873/11) Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że: „ w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek".

Pogląd ten został również wyrażony w wyroku NSA dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 212/13. Zatem w przedmiotowej sprawie istotne znaczenie będą miały ww. umowy tj. UPO Polska-Łotwa (w przypadku, gdyby prawo do zastosowania Zwolnienia dla spółki matki w rozważanym stanie faktycznym zostało zakwestionowane), UPO Polska-Litwa i UPO Polska-Estonia (w przypadku, gdyby prawo do zastosowania Zwolnienia dla spółki siostry zostało zakwestionowane).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO Polska-Łotwa należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą w drodze wzajemnego porozumienia rozstrzygnąć sposób stosowania tego ograniczenia. (art. 12 ust. 2 UPO Polska-Łotwa).

Podobnie na gruncie art. 12 ust. 2 UPO Polska-Litwa oraz art. 12 ust. 2 UPO Polska-Estonia, należności licencyjne mogą być opodatkowane w Polsce stawką 10 procent przy założeniu, że odbiorca należności jest osobą do nich uprawnioną tj. że odbiorca jest rzeczywistym właścicielem płatności.

Podsumowując, ostrożnościowo, w przypadku przeczącej odpowiedzi na pytanie 2, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania odpowiednich stawek podatku wynikających z UPO Polska-Łotwa (w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę w danym okresie z pomp należących do B.), oraz UPO Polska - Litwa i UPO Polska-Estonia w odniesieniu do płatności na rzecz B. w części odpowiadającej wynagrodzeniu za korzystanie przez Spółkę z pomp należących do spółek sióstr z tych państw tj. odpowiednio C., D.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”) :

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 updop:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

W myśl art. 3 ust. 3 updop:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6)niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi, że:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie zgodnie z art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Wskazać należy, że w art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1) art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Państwa Spółki oraz innych podmiotów z grupy jest (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka każdego roku zawierała i zawiera umowę o partycypacji w kosztach tj. Cost Contribution Arrangement, z łotewską spółką B. będącą jedynym udziałowcem spółki oraz innymi spółkami z grupy (C., D.), których siedziba mieści się odpowiednio w Estonii i na Litwie. W spółkach tych B. posiada co najmniej 25% udziałów przez minimum 2 lata nieprzerwanie, w związku z czym między Spółką i C., jak też między Spółką i D. występują pośrednie powiązania kapitałowe. W ramach niniejszej umowy uczestnicy współdzielą koszty związane z wykorzystywaniem sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy. Celem przedmiotowej umowy jest umożliwienie uczestnikom korzystania z różnych środków trwałych, będących własnością poszczególnych uczestników, co pozwala na optymalizację efektywności kosztowej wykorzystania sprzętu posiadanego na poziomie grupy oraz na oferowanie lepszych usług klientom zewnętrznym. Przykładowo, dzięki uczestniczeniu w umowie, Spółka jest w stanie zrealizować zapotrzebowanie swoich klientów na pompy w większym zakresie, tzn. z wykorzystaniem nie tylko pomp, które stanowią jej własność, ale także pomp będących własnością innych podmiotów grupowych i niewykorzystywanych w danym momencie (tj. nieoddanych przez te spółki w najem ich klientom). Dzięki temu Spółka może zrealizować wyższe przychody nie ponosząc zwiększonych nakładów na środki trwałe, lecz korzystając, w miarę potrzeb, z zasobów innych podmiotów z grupy prowadzących analogiczną działalność. Jednocześnie, w przypadku braku zapotrzebowania na najem pomp będących własnością Spółki na polskim rynku, po stronie klientów Spółki, Spółka nadal ma możliwość uzyskiwania przychodów dzięki temu, że pompy mogą być wykorzystane do działalności przez inne podmioty grupowe, w związku z czym Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie umowy CCA.

W ramach CCA zastosowano następujący mechanizm płatności. Spółki córki tj. C., D. oraz A. sp. z o.o., w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę B. z tytułu poniesionych kosztów utrzymania sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy CCA. Faktury wystawiane przez spółki córki obejmują koszty dotyczące pomp, będących środkiem trwałym danej spółki, niezależnie od miejsca ich faktycznego wykorzystywania w danym okresie rozliczeniowym. Chodzi o koszty amortyzacji oraz koszty finansowe dotyczące najmu/leasingu (gdy spółka jest leasingobiorcą), a także koszty serwisowania i napraw (w tym koszty pracy i dojazdów mechaników) powiększone o 5% marżę. Dodatkowo, spółki córki obciążają B. poniesionymi w danym okresie kosztami, które zostały poniesione na środki trwałe będące własnością innych spółek z grupy, co do zasady powiększonymi o marżę. W oparciu o takie same zasady B. również agreguje poniesione koszty utrzymania sprzętu technicznego będącego przedmiotem umowy CCA.

B. , która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących przedmiotem umowy CCA, które stanowią własność poszczególnych spółek z grupy:

1.gromadzi i ewidencjonuje wszystkie koszty związane z utrzymaniem urządzeń technicznych będących przedmiotem umowy CCA poniesione przez każdą ze spółek będącą stroną umowy CCA (na podstawie faktur wystawianych przez spółki córki oraz własnej kalkulacji kosztów poniesionych na środki trwałe objęte umową CCA),

2.na podstawie kosztów wymienionych w pkt 1 kalkuluje dzienny koszt związany z wykorzystaniem danego środka trwałego, będącego przedmiotem umowy CCA,

3.ustala przez jaki okres w danym kwartale, środek trwały był wykorzystywany przez daną spółkę (stronę umowy CCA) i dokonuje podziału kosztów wymienionych w pkt 1,

4.wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem. Faktury te wystawiane są w okresach kwartalnych.

5.Ewidencjonuje w ciężar własnych kosztów obciążenie związane z wykorzystaniem przez B. sprzętu w danym kwartale.

Przyjęta w CCA forma rozliczeń ma na celu ich uproszczenie - nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie poszczególnych spółek pomiędzy sobą i wystawianie w związku z tym szeregu faktur, lecz okresowe zbiorcze rozliczenia kalkulowane są i fakturowane przez/ na spółkę B.

Spółki C., D. i B. nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Spółka wyjaśnia, że nie występują negatywne przesłanki, o których mowa o których mowa w art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, tj. zgodnie z art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT nie będzie sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ww. przepisu i nie będzie głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności, a sposób działania nie jest sztuczny w rozumieniu art. 22c ust. 2 ustawy o CIT.

Za rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT należności z tytułu korzystania przez Spółkę, ze sprzętu spółek C., D. oraz B., Spółka uznaje odpowiednio:

‒ C. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,

‒ D. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,

‒ B. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę.

Płatności związane z umową CCA dokonywane przez Spółkę są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jako przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Ad. 1.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 dotyczą kwestii ustalenia czy w związku z płatnościami z tytułu umowy CCA w ramach Modelu rozliczeń, Spółka jest zobowiązania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego do ustalenia podstawy opodatkowania w wysokości kwoty płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA pomniejszonej o kwotę wynagrodzenia Spółki wynikającego z wystawionych w danym okresie rozliczeniowym na B. faktur z tytuły Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu tj. kosztów utrzymania pomp będących własnością Spółki (w tym wykorzystywanych przez samą Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz faktur z tytułu Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu tj. kosztów faktycznie poniesionym przez Spółkę na środki trwałe innych podmiotów z grupy, faktycznie wykorzystywanych przez Spółkę.

Wskazać należy, że Wnioskodawca uczestniczy w mechanizmie partycypacji w kosztach (CCA, ang. Cost Contribution Arrangement). Polskie przepisy prawne nie zawierają definicji oraz szczegółowych postanowień dotyczących umów o podziale kosztów, zatem ewentualne konsekwencje podatkowe należałoby oceniać z punkt widzenia ogólnych zasad opodatkowania obowiązujących w ustawie o CIT.

W związku z wypłatą należności z tytułu ww. umowy CCA, na podstawie której Spółka może korzystać z pomp będących własnością innych podmiotów grupowych, udostępnianych przez spółki zagraniczne, tj. spółki z siedzibą w Łotwie, Estonii i na Litwie, Spółka jako płatnik jest i będzie zobowiązana do obliczenia, pobierania i odprowadzania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT z ww. tytułu.

Spółka oblicza (w okresach miesięcznych) wartość Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu, tj. wynagrodzenia z tytułu utrzymania sprzętu będącego jej własnością. Dodatkowo, Spółka obciąża B. Wynagrodzeniem za utrzymanie Obcego Sprzętu, tj. wynagrodzenia z tytułu napraw lub serwisowania pomp, które nie są jej własnością, jednak w danym okresie były wykorzystywane w Polsce i w związku z tym A. Sp. z o.o. poniosła koszty ich bieżącej eksploatacji. Następnie w związku z powyższym Spółka wystawia na B. faktury na kwotę odpowiadającą wartości wynagrodzenia skalkulowanego w pkt 1 za dany miesiąc.

Po zakończeniu I kwartału 202X spółka B. dokonuje na podstawie umowy CCA kalkulacji kosztów wykorzystania sprzętu przez daną spółkę z grupy na podstawie otrzymanych, miesięcznych faktur od spółek córek (w tym z tytułu korzystania przez daną spółkę z jej własnego sprzętu) oraz własnych kosztów dotyczących umowy CCA. W celu ustalenia wysokości ww. kosztów, B. kalkuluje dzienny koszt związany z wykorzystywaniem danego środka trwałego (na podstawie wszystkich zaewidencjonowanych kosztów) i ustala przez jaki okres w danym kwartale środek trwały był wykorzystywany przez daną spółkę. Spółka B. wystawia w związku z tym, po zakończeniu I kwartału na daną spółkę zależną, fakturę na kwotę wynikającą z kalkulacji z pkt 3, a koszty wykorzystania sprzętu przypadające na B. ewidencjonuje po swojej stronie. A więc część kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez Spółkę na B. nie stanowi przychodu podmiotów zagranicznych, lecz w ramach Modelu rozliczeń przypada Spółce. Kwota ta bowiem, w ramach rozliczenia danego kwartału, trafia ostatecznie z powrotem do Spółki na podstawie faktur wystawianych przez B. na Spółkę, nie stanowi więc przysporzenia po stronie podmiotów będących nierezydentami, a w konsekwencji nie może być zawarta w podstawie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka wskazuje, iż wraz z fakturą kosztową od B., Spółka otrzymuje także szczegółowe kalkulacje wykazujące koszty dotyczące poszczególnych środków trwałych - własnych Spółki, oraz należących do pozostałych podmiotów. Spółka jest więc w stanie precyzyjnie ustalić jakie kwoty z wynagrodzenia wynikającego z faktury otrzymanej od B. dotyczą sprzętu należącego do poszczególnych spółek.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z płatnościami z tytułu umowy CCA w ramach Modelu rozliczeń, Spółka jest zobowiązania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego do ustalenia podstawy opodatkowania w wysokości kwoty płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA pomniejszonej o kwotę wynagrodzenia Spółki wynikającego z wystawionych w danym okresie rozliczeniowym na B. faktur z tytuły Wynagrodzenia za utrzymanie Własnego Sprzętu tj. kosztów utrzymania pomp będących własnością Spółki (w tym wykorzystywanych przez samą Spółkę w danym okresie rozliczeniowym) oraz faktur z tytułu Wynagrodzenia za utrzymanie Obcego Sprzętu tj. kosztów faktycznie poniesionym przez Spółkę na środki trwałe innych podmiotów z grupy, faktycznie wykorzystywanych przez Spółkę.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 budzi także ustalenie, czy w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT,

zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo

b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;

2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

3) spółka:

a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub

b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

4) rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo

b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Dodatkowo, zgodnie z art. 21 ust. 3a ustawy o CIT,

warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 21 ust. 3b ustawy o CIT,

zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności.

Z kolei zaś art. 21 ust. 3c ustawy o CIT stanowi, że:

zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy o CIT,

przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Zgodnie z art. 21 ust. 5 ustawy o CIT,

przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.

Na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy o CIT:

zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostaną uznane za:

1) przychody z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) przychody z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika;

3) przychody z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika;

4) przychody z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności.

Zgodnie z art. 21 ust. 7 ustawy o CIT,

jeżeli w wyniku powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Przepis art. 11d stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 21 ust. 8 ustawy o CIT, przepisy ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy.

W myśl art. 21 ust. 9 ustawy o CIT,

zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się jeżeli wypłacającym należności jest spółka, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1.

W konsekwencji w świetle przytoczonych przepisów, pod warunkiem spełnienia kryteriów określonych na gruncie art. 21 ust. 3 i nast. ustawy o CIT, płatności odsetkowe dokonywane przez polskich rezydentów na rzecz kwalifikowanych podmiotów powiązanych z siedzibą w krajach członkowskich Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego, powinny, co do zasady, korzystać ze zwolnienia od podatku u źródła w Polsce.

Ponadto zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT,

ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu – oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zauważyć należy, że jak wskazano we wniosku:

• Spółka jako podmiot dokonujący wypłaty należności z tytułu umowy CCA, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
• spółki siostry (C., D.) oraz spółka matka (B.) są spółkami podlegającymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
• spółki siostry (C., D.) spółka matka (B.) nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania,
• B. (spółka matka) posiada przez co najmniej 2 lata 25% udziałów zarówno w kapitale Spółki, jak też w kapitałach spółek sióstr tj. (C., D.),
• B. oraz spółki córki (C., D.) są podmiotami działającymi w formach wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy o CIT,
• wypłata należności przez Spółkę opłaty należności z tytułu umowy CCA nie stanowi przychodów wymienionych w art. 21 ust. 6 ustawy o CIT,
• nie występują negatywne przesłanki wskazane w art. 22c ustawy o CIT.

Ponadto Spółka wyjaśnia, że mając na uwadze model rozliczeń przewidziany w umowie CCA i faktycznie stosowany, za rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT należności z tytułu korzystania przez Spółkę, ze sprzętu spółek C. , D. oraz B., Spółka uznaje odpowiednio:

• C. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,
• D. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę,
• B. w części w jakiej należności dotyczą wykorzystania jej sprzętu przez Spółkę.

Możliwe jest ustalenie jakie kwoty zostaną:

• zatrzymane przez B. (jako wynagrodzenie za najem pomp należących do B. ),
• wypłacone Spółce (jako wynagrodzenie za korzystanie z jej pomp przez inne spółki - strony umowy CCA),
• wypłacone spółkom C., D. jako wynagrodzenie za korzystanie z ich pomp.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 3 i 3a ustawy o CIT.

W konsekwencji, w odniesieniu do części płatności na rzecz B. zgodnie z umową CCA, podlegającej zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych, Spółka uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 (zwolnienie dla spółki matki - w części płatności przypadającej B.) i 3a ustawy o CIT (zwolnienie dla spółki siostry, w części płatności przypadającej C., D.).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3.

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe, organ odstąpił od odpowiedzi na pytanie nr 3 wniosku ponieważ odpowiedź na ww. pytanie oczekiwali Państwo w sytuacji, gdy Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 będzie uznane za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto kwestia dochowania przez płatnika należytej staranności, wykracza poza możliwości oceny dokonywanej w ramach interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).