Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 18.02.2005 r., który wpłynął w dniu 03.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania czynności polegających na użyczaniu różnym podmiotom płotków zaporowych jest prawidłowe.

W dniu 03.03.2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 09.03.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem z dnia 16.03.2005 r. (data wpływu do urzędu 29.03.2005 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, co następuje:Jednostka, na podstawie umowy użyczenia, wydaje różnym instytucjom płotki zaporowe w celu zabezpieczenia organizowanych przez nich imprez. Jednostka wyjaśnia, iż użyczanie płotków zaporowych nie jest przedmiotem jej działalności, i że nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych płotków. Jednostka twierdzi, iż użyczanie płotków zaporowych, które ze swej istoty jest świadczeniem nieodpłatnym - nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług określony został w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwanej dalej ustawą VAT. W dalszych regulacjach ustawa precyzuje zakres poszczególnych, wymienionych w tym przepisie zdarzeń i czynności. Lista zawarta w art. 5 oraz uzupełnienie dokonane w art. 14 tej ustawy ma charakter wyczerpujący i zawiera określenie wszystkich czynności i zjawisk stanowiących przedmiot opodatkowania podatkiem VAT. Wszelkie czynności i zjawiska niewymienione w tych regulacjach nie podlegają opodatkowaniu. W związku z tym, iż wydanie towaru na podstawie umowy użyczenia nie mieści się w pojęciu dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy VAT, czynność ta, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest świadczeniem usługi. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Równocześnie, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

W rozpatrywanym przypadku, użyczanie płotków zaporowych, nie jest związane z działalnością Jednostki i jednocześnie Jednostce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu płotków. Oznacza to, iż użyczanie przez Jednostkę na podstawie zawartych umów użyczenia płotków zaporowych - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.