Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.12.2005, sygn. 1471/NTR1/443-485c/05/LS, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a par. 4 w związku z par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Strona pobiera od dzierżawców wpłaty z tytułu bezprawnego korzystania przez nich z nieruchomości. Strona wskazała, iż wpłaty te są m.in. pobierane za:

1)okres bezumownego korzystania z nieruchomości w przypadku umów dzierżawy, które wygasły z uwagi na upływ czasu określonego w umowie lub zostały rozwiązywane z powodu niewywiązywnia się dzierżawcy z obowiązków określonych w umowie,

2)okres bezumownego korzystania z nieruchomości w przypadku samowolnego zajęcia nieruchomości lub jako należne odszkodowanie, w razie konieczności egzekwowania zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości na drodze postępowania sądowego,

1. bezumowne korzystanie z nieruchomości lub odszkodowanie za niewydanie przez byłych nabywców nieruchomości. Strona obciąża byłego nabywcę opłatą (odszkodowaniem) za okres od wydania nieruchomości w momencie sprzedaży do dnia zwrotu nieruchomości po przewłaszczeniu (umowa w formie akt notarialnego dotycząca zwrotnego przeniesienia prawa własności na Stronę).

W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, że w każdym z powyższych przypadków kwoty należne z tytułu korzystania z nieruchomości bez podstawy prawnej powinny być traktowane jako odszkodowanie za korzystanie z cudzego mienia nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Strona wskazała, iż w każdym z powyższych przypadków osoba korzystająca z nieruchomości czyni to bezprawnie i w razie potrzeby przy stanowczym sprzeciwie Strony na drodze postępowania sądowego. Zdaniem Strony odszkodowania takie stanowią jednostronny ekwiwalent pieniężny za wyrządzoną szkodę w postaci utraconych korzyści (zysku), jakie Strona mogłaby osiągnąć, gdyby dzierżawca zwrócił przedmiot dzierżawy w dniu wygaśnięcia umowy dzierżawy. Odszkodowania otrzymane z tytułu poniesionych szkód (utraconych korzyści) jako niewymienione w katalogu przedmiotów opodatkowania nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa wyżej, stosownie do artykułu 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, w myśl artykułu 8 ust. 1 tej ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w myśl artykułu 7 ustawy. W myśl artykułu 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, który stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający w stosunku do dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi (beneficjenta danej czynności).

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, iż zgodnie z artykułem 674 ustawy - Kodeks cywilny jeżeli po upływie terminu oznaczonego w umowie albo w wypowiedzeniu najemca nadal używa rzeczy za zgodą wynajmującego, poczytuje się w razie wątpliwości, że najem został przedłużony na czas nie oznaczony. Ww. przepis na podstawie art. 694 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio do dzierżawy.

Mając powyższe na uwadze należy zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzić, iż w stanach faktycznych przedstawionych przez Stronę wpłaty otrzymywane przez Nią od dzierżawców z tytułu bezumownego korzystania przez nich z nieruchomości, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie w sytuacji, gdy Strona wyrazi swój sprzeciw korzystaniu z nieruchomości przez dzierżawców w sposób wyraźny, występując w szczególności na drogę postępowania sądowego o zwrot nieruchomości. Jeśli natomiast strony, zarówno Strona, jak i korzystający z nieruchomości, mimo rozwiązania lub wygaśnięcia obowiązującej pomiędzy nimi umowy dzierżawy, faktycznie kontynuują istniejący dotychczas stosunek prawny albo też zachowują się tak, jakby faktycznie stosunek ten istniał, a dzierżawcy (korzystający) uiszczają z tego tytułu opłaty na rzecz Strony, tak jakby uiszczali umowny czynsz dzierżawny, to czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze za nieprawidłowe uznać należy stanowisko, iż w każdym z przypadków opisanych w zapytaniu kwoty należne Stronie z tytułu korzystania z nieruchomości powinny być traktowane jako odszkodowanie za korzystanie z cudzego mienia nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.