Temat interpretacji
Zbycie w drodze egzekucji działki zabudowanej domem mieszkalnym.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 marca 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku do dostawy nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 marca 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku do dostawy nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.
We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym miasta X prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w miejscowości X przy ul. X. X. XX, dla której ww. Sąd Rejonowy X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW. Ww. nieruchomość opisana jest w księdze wieczystej jako nieruchomość zabudowana domem mieszkalnym. W toku oględzin nieruchomości przez biegłego stwierdzono, że składa się ona z działki gruntowej nr 113 o powierzchni 400 m2, będącej własnością, zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej oraz garażem. Przedmiotowa nieruchomości została nabyta w 1997 r. przez dłużnika Panią B. P.-W. oraz jej męża A. W. Nabycie zostało dokonane do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.
Obecnie przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z treścią postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym Panu A. W. z dnia 9 stycznia 2002 r. Sądu Rejonowego w miejscowości X. Wydział III Cywilny, sygn. akt XXX XX XXXX/XX, stanowi własność dłużników Pani B. P.-W. (udział w wysokości 3/4) oraz Pani A. M. (udział w wysokości 1/4). W toku postępowania ustalono, że dłużnik Pani B. P.-W. w momencie nabycia, jak i obecnie nie figurowała we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą oraz nie była zarejestrowana jako płatnik podatku od towarów i usług. W stosunku do dłużnika nie były również podjęte czynności sprawdzające mające na celu ustalenie czy ww. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.
Natomiast dłużnik Pani A. M. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Wielobranżowe S. z siedzibą w miejscowości X., ul. X. X. XX. Obecnie dłużnik zaprzestał prowadzenia ww. działalności, albowiem od blisko dekady przebywa poza granicami kraju. Na podstawie informacji właściwego miejscowo Urzędu Skarbowego ustalił Pan, że w momencie nabycia dłużnik figurował w ewidencji osób prowadzących działalność gospodarczą oraz był i jest zarejestrowany jako płatnik podatku od towarów i usług. Jednocześnie Urząd nie prowadził czynności sprawdzających mających na celu ustalenie czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości. W związku z faktem, że miejsce pobytu dłużnika Pani A. M. pozostaje nieznane postanowieniem Sądu Rejonowego w miejscowości X. IX Wydział Egzekucyjny z dnia 16 czerwca 2014 r., sygn. akt XX XX XXXX/XX został dla dłużnika ustanowiony kurator w osobie pracownika Sądu Rejonowego.
Nie ustalono, by nieruchomość była przedmiotem najmu bądź innej czynności prawnej o podobnym charakterze. Organ egzekucyjny nie posiada również żadnych informacji, by dłużnicy ponosili wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, budynku. W toku postępowania ustalono, że przedmiotowa nieruchomość obecnie jest nieużytkowana od kilku lat lokal niezamieszkany, pusty.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy do wartości oszacowania dokonanej przez biegłego należy dokonać doliczenia 23% stawki podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, planowana dostawa nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w miejscowości X. X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW w postępowaniu egzekucyjnym, będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyby do rozliczenia tego podatku zobowiązany był dłużnik; w przypadku, gdyby powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak wynika z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie nieruchomości (działki gruntowej nr 113 zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej oraz garażem), o której mowa we wniosku, w trybie licytacji publicznej wbrew stanowisku Pana - nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z treści wniosku nie wynika aby dłużnicy wykorzystali ww. nieruchomość w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem sprzedaż licytacyjna nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.
Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Stanowisko
nieprawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy