Temat interpretacji

opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży niezabudowanego gruntu majątek osobisty

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży niezabudowanego gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży niezabudowanego gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 8 marca 2007 r. Wnioskodawca nabył na własność do swojego majątku osobistego od matki w drodze darowizny nieruchomość składającą się z 4 działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną o numerach ewidencyjnych:

• 167/9 o powierzchni 4282 m² z parterowym domom drewniano-murowanym wymagającym generalnego remontu, który w 2010 roku został rozebrany,

• 167/7 o powierzchni 1555 m²,

• 167/8 o powierzchni 1643 m²,

• 167/6 o powierzchni 1800 m²

oraz 2 działki stanowiące drogi dojazdowo-prywatne o numerach ewidencyjnych:

• 167/5 o powierzchni 325 m²,

• 167/10 o powierzchni 910 m².

Łączna powierzchnia darowanej nieruchomości wynosi 10.518 m².

W tym samym czasie Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą (handel hurtowy artykułami przemysłowymi), z tytułu której był czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność tę Wnioskodawca zlikwidował w marcu 2011 roku i od tego momentu nie podjął żadnej nowej działalności gospodarczej.

Działki, o których mowa we wniosku, po nabyciu w formie darowizny, a przed sprzedażą, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze i nie planuje się, by miały być przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Działki te nie były również w żaden sposób wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zainteresowany nie podejmował i nie planuje podejmować działań mających na celu uzbrajanie terenu, prowadzenie akcji marketingowej oraz angażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów czy handlowców i nie planuje podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami podobnych do wykorzystywanych przez handlowców czy producentów.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek. Zainteresowany nie występował o opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do którejkolwiek z działek objętych zakresem pytania. Drogi wewnętrzne były wydzielone w momencie otrzymania darowizny.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki znajdują się na obszarze urbanistycznym przeznaczonym pod mieszkalnictwo jednorodzinne ekspensywne.

Darowaną nieruchomość Wnioskodawca planował wraz z żoną przeznaczyć pod budowę własnego wolnostojącego domu. Był już nawet zakupiony projekt i w 2010 roku rozpoczęte prace budowlane - do etapu fundamentu. Pozostałe działki miały stanowić majątek osobisty celem przekazania go w przyszłości dla dzieci. Jednak obecna sytuacja materialna zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży darowanej nieruchomości składającej się z ww. działek.

W tym roku zgłosiła się do Wnioskodawcy firma (Spółka z o.o.), która zainteresowana jest zakupem całej ww. nieruchomości pod zabudowę domów jednorodzinnych. Jednak spółka ta zainteresowana jest zakupem pod warunkiem dokonania nowego podziału działek z uwzględnieniem dwóch warunków:

1. minimalna wielkość działek dla projektowanej przez spółkę zabudowy jednorodzinnej ma wynosić 1.000 m² z tolerancją -5% w uzasadnionych przypadkach,
2. preferencją większych działek, tj. o powierzchni 1500-2000 m².

Z tego powodu we wrześniu bieżącego roku Wnioskodawca rozpoczął proces scalania w jedną całość 4 działek budowanych (167/9;167/7; 167/8 i 167/6) i jednej stanowiącej drogę dojazdową prywatną (167/10) i dokonania ich nowego podziału z uwzględnieniem ww. warunków na 7 działek budowlanych (326/1 - 1000 m²; 326/2 - 1000 m²; 326/3 - 1000 m²; 326/4 - 1000 m²; 326/5 - 1000 m²; 326/6 - 950 m²; 326/7-1000 m²) oraz jedną działkę leśną bez prawa do zabudowy (326/8 2.230 m²) i jedną działkę jako drogę dojazdową - prywatną (326/9 - 1.013 m²). Nowy podział został rozpatrzony pozytywnie i jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej powstałych w wyniku nowego podziału działek będących majątkiem osobistym (nabytym w drodze darowizny) Wnioskodawcy, będzie wiązać się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nowo podzielonych działek nie będzie wiązać się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, gdyż:

1. wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej,
2. przedmiotowe działki stanowią majątek osobisty,
3. przedmiotowe działki nie były wykorzystywane i związane z działalnością gospodarczą,
4. sprzedaż przedmiotowych działek nie stanowi profesjonalnego obrotu.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu: opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, jest sprzeczny z zapisami Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, której art. 2 ust. 1 wyraźnie wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.

Brak zasadności uznania Wnioskodawcy za podatnika od towarów i usług powoduje, że dokonując sprzedaży podzielonej działki nie będzie on dokonywał dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu. Zostało to wyraźnie zaakcentowane w ww. wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., w którym Sąd powołując się na zapisy Szóstej Dyrektywy uznał je za nadrzędne.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak także wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel.

Zatem zgodnie z powyższym zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług), ale także czynnik podmiotowy (czynności te muszą być wykonane przez podatnika).

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Z kolei z ust. 2 tego artykułu wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym czynność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy stwierdzić należy, że aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby fizycznej za podatnika w myśl powyższej ustawy uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów polegającej na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), nie jest podatnikiem podatku VAT. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie.

Po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a po drugie czynność ta została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Sprzedaż przedmiotowego gruntu nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, nie był to bowiem grunt nabyty z zamiarem dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca również nie sprzedaje nic ponadto co otrzymał w drodze darowizny. O zamiarze dokonywania czynności w sposób częstotliwy można by mówić, gdyby sprzedawał działkę, a jednocześnie nabywałby inne z zamiarem dokonywania kolejnych sprzedaży.

Powyższą wykładnię potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów w orzeczeniu wydanym w dniu 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07).

Wnioskodawca będący osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej stwierdza, że dokonanie jednorazowej sprzedaży działki z majątku prywatnego nie może być uznane za działalność handlową. Sprzedaż działki po podziale nastąpi bowiem w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Na potwierdzenie powyższego stanowiska należy przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2012 r. o sygn. I SA/Bd 291/12, w którym stwierdzono, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W konsekwencji brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu czynności sprzedaży gruntu pod zabudowę.

O opodatkowaniu działalności gospodarczej (sprzedaż działek budowlanych) można mówić wtedy, gdy działalności tej można przypisać niżej wskazane cechy:

1. częstotliwość sprzedaży (powtarzalność i zamiar kontynuacji),
2. występowanie podatnika w roli handlowca,
3. forma zawodowa (profesjonalizm),
4. zorganizowanie.

Podobne argumenty zostały użyte w wyroku WSA z dnia 19 czerwca 2012 r. o sygn. I SA/Gd 472/12. Skoro sprzedaż przedmiotowych działek należących do prywatnego majątku nie jest wykonywaniem działalności handlowej (także w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), to w ramach transakcji Wnioskodawca nie wystąpi jako podatnik, a sama transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Również w świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sygn. akt C-180/10 i C-181/10 dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę można uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli skorzystało ono z możliwości przewidzianej art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmieniona Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 roku, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto jeżeli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy Rady 2006/112/WE, należy uznać ją, za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, tj.: za podatnika podatku od wartości dodanej. W polskiej ustawie o podatku od towarów i usług brak jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z przysługującego jej uprawnienia określonego art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE (wyrok 21 grudnia 2011 r. sygn. I SA/Sz 841/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dlatego też nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Ponieważ planowana w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości, należy wziąć pod uwagę również treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących tej tematyki.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył na własność do swojego majątku osobistego od matki w drodze darowizny nieruchomość składającą się z 4 działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną o numerach ewidencyjnych 167/9, 167/7, 167/8, 167/6 oraz 2 działki stanowiące drogi dojazdowo-prywatne o numerach ewidencyjnych 167/5 oraz 167/10.

Działki, o których mowa we wniosku, po nabyciu w formie darowizny, a przed sprzedażą, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze i Wnioskodawca nie planuje, by miały być przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Działki te nie były również w żaden sposób wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zainteresowany nie podejmował i nie planuje podejmować działań mających na celu uzbrajanie terenu, prowadzenie akcji marketingowej oraz angażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów czy handlowców i nie planuje podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami podobnych do wykorzystywanych przez handlowców czy producentów. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek. Zainteresowany nie występował o opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do którejkolwiek z działek objętych zakresem pytania. Drogi wewnętrzne były wydzielone w momencie otrzymania darowizny. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki znajdują się na obszarze urbanistycznym przeznaczonym pod mieszkalnictwo jednorodzinne ekspensywne.

W tym roku zgłosiła się do Wnioskodawcy firma (Spółka z o.o.), która zainteresowana jest zakupem całej ww. nieruchomości pod zabudowę domów jednorodzinnych. Jednak spółka ta zainteresowana jest zakupem pod warunkiem dokonania nowego podziału działek.

Z tego powodu we wrześniu bieżącego roku Wnioskodawca rozpoczął proces scalania w jedną całość 4 działek budowanych i jednej stanowiącej drogę dojazdową prywatną i dokonania ich nowego podziału z uwzględnieniem ww. warunków na 7 działek budowlanych oraz jedną działkę leśną bez prawa do zabudowy i jedną działkę jako drogę dojazdową - prywatną.

Z uwagi na powyższe okoliczności oraz treść powołanych regulacji należy stwierdzić, że pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, ze złożonego wniosku nie wynika, aby dokonując sprzedaży przedmiotowych działek stanowiących własność Wnioskodawcy, działał On w charakterze handlowca. Z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, by Zainteresowany podejmował jakiekolwiek aktywne działania odnoszące się do sprzedaży, które można uznać za charakterystyczne do profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W świetle powyższych okoliczności Wnioskodawcy nie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę sprowadzały się tylko do podziału działek, co nie kwalifikuje tych działań jako zbliżonych do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu uzbrojenie terenu, nie planuje podejmować działań mających na celu prowadzenie akcji marketingowych.

Zatem, w niniejszej sprawie, w związku z dostawą działek stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wynika to z faktu, że planowana przez Zainteresowanego dostawa działek będzie stanowiła zwykłe wykonanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając działki, będące jego majątkiem prywatnym, będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja dostawy działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dostawa działek, stanowiących przedmiot zapytania, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 635 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie