Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Odpowiadając na wezwanie uzupełniła go Pani 26 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani wątpliwości związane są z ustaleniem rezydencji podatkowej na rok 2025, a w związku z tym ustaleniem czy w rozliczeniu podatkowym w Polsce za rok 2025 powinna Pani wykazać cały światowy dochód.

W 2025 r. w Polsce będzie Pani przebywała 50 dni, a w Norwegii 300 dni.

Do 31 lipca 2025 r. odwiedziła już Pani Polskę spędzając około (lub ponad) 30 dni. Planuje Pani kolejny urlop w Polsce, oraz wakacje poza granicami Polski i Norwegii.

Na dzień złożenia wniosku w Norwegii uzyskała przychody w wysokości brutto: 240 802,31 NOK, i zasiłek rodzinny z Norwegii w wysokości 23 968 NOK. Przychodów w Polsce Pani nie uzyskiwała.

Pani najbliższa rodzina mieszka na terenie Polski. Ma Pani 2 córki A, która ukończyła już 18 lat i druga córkę B, która ma skończone 16 lat. Pod Pani nieobecność w Polsce opiekę prawną nad córką B sprawuje Pani siostra C.C. W Polsce ma też Pani oboje rodziców w wieku 65 lat. Nie posiada Pani małżonka, lecz partnera. Posiada Pani polskie obywatelstwo.

Na terenie Norwegii nie posiada Pani żadnej nieruchomości. Mieszka Pani u partnera na terenie Norwegii. Na terenie Polski posiada Pani połowę (50%) nieruchomości, bowiem Pani rodzice zapisali Pani i Pani siostrze całe gospodarstwo domowe w skład którego wchodzi dom i (chyba) 3 i pół hektara pola. Połowa jest Pani, a połowa Pani siostry.

Głównym źródłem Pani utrzymania jest praca w Norwegii. Pani dochody pochodzą z umowy o pracę oraz otrzymuje Pani świadczenie rodzinne na dzieci z NAV. Aktualnie na dzień 2 sierpnia 2025 r. otrzymuje Pani świadczenie rodzinne tylko na jedną córkę. Otrzymuje Pani świadczenie rodzinne ponieważ przebywa Pani w Norwegii i po ukończeniu szkół Pani córki przylatują do Pani.

Do 2 sierpnia 2025 r. uzyskała Pani dochód 240 802,31 NOK - w tym dochodzie również znajduje się rozliczenie (Skattetaten z norweskiego urzędu podatkowego) i otrzymany zwrot 27 088,00 NOK , jak też „Feerie Penge” z poprzednich miejsc pracy - za rok 2024 (m.in. z (...)). Otrzymała Pani również zasiłek rodzinny z Norwegii.

Aktualnie pracuje Pani w firmie X (100% etatu ). Nie posiada Pani żadnej innej pracy lub zajęcia, z którego miałaby pozyskiwać inne dochody. Konta bankowe posiada Pani w Norwegii, Polsce i Holandii. W Polsce ma Pani konto Bankowe (...), z którego korzysta po przylocie do Polski i na które wysyła regularnie pieniądze córkom na bieżące wydatki. Posiada Pani również konto (...). Nie posiada Pani żadnych kredytów.

W Norwegii mieszka Pani od 8 sierpnia 2022 r., czyli od ponad 3 lat. Celem zamieszkania w Norwegii jest cel zarobkowy, poprawienie jakości życia, a w przyszłości razem z córkami po zakończeniu szkoły chce Pani zostać na stałe. Pani córki uczą się już języka norweskiego.

Mieszka Pani w Norwegii oraz ma stałe źródło dochodów, stałą pracę (Fast Kontrat) oraz posiada Pani personalny numer. Skończyła Pani również szkołę języka norweskiego, co umożliwia Pani rozwijanie swoich możliwości w tym kraju. Ze względu na to, iż praca w Norwegii jest źródłem utrzymania Pani i dzieci tutaj też się Pani rozlicza z podatków w 2025 r. W 2025 r. ma Pani miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Norwegii - zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

W trakcie pobytów w Polsce zamieszkuje Pani w swoim rodzinnym domu. Stałe miejsce zamieszkania posiada Pani w obu krajach.

Nie posiada Pani żadnych źródeł dochodów w Polsce . Jedyne co posiada, to połowę gospodarstwa domowego zapisanego przez Pani rodziców, która nie generuje żadnych dochodów. Aktualnie rodzice żyją i mieszkają w domu. Posiada Pani również konto bankowe w Polsce. To wszytko co Pani posiada w Polsce.

W Norwegii w 2025 r. mieszka Pani z partnerem w jego domu, którego jest właścicielem. Posiada Pani konto bankowe, pobiera Pani w Norwegii świadczenie rodzinne na obie córki. Nie posiada Pani innych dodatkowych źródeł dochodów, jak również nie posiada Pani kont oszczędnościowych, ubezpieczenia na życie lub ubezpieczenia majątkowego w 2025 r.

W życiu towarzyskim i kulturowym uczestniczy Pani w Norwegii oraz Polsce ze względu na dzieci - ponieważ kończą tam szkołę, często Pani lata do Polski i uczestniczy w życiu dzieci. Córki również często przylatują do Norwegii i wspólnie spędzają Państwo czas - aktywnie i kulturowo. Pani córkom bardzo się podoba w Norwegii i w przyszłości, po zakończeniu szkoły chcą tutaj przyjechać.

Gospodarstwo domowe w 2025 r. prowadzi Pani w Norwegii ponieważ tutaj pracuje, dzieci często przylatują i więcej czasu spędza Pani w Norwegii. Jedynym źródłem utrzymania dla Pani córek jest Pani praca w Norwegii. Utrzymuje Pani córki sama dzięki pracy w Norwegii, dzięki czemu stać je na lepsze życie i większe możliwości.

Pytanie

Czy w 2025 r. będzie Pani rezydentem Polski i będzie miała nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

W przypadku polskiego prawa podatkowego (Ustawy PIT), zgodnie z kryteriami zawartymi w art. 3 ust. 1a ustawy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski jeżeli:

1)posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W roku 2025 będzie Pani przebywać w Norwegii powyżej 300 dni.

Główne centrum interesów życiowych, tj. Pani praca - znajduje się w Norwegii ale dzieci mieszkają w Polsce. W Norwegii posiada Pani również partnera oraz znajomych, z którymi spędza czas wolny. Nie posiada Pani innego źródła dochodu oprócz podanych we wniosku. Aktualnie mieszka Pani na terenie Norwegii, tutaj pracuje i praca ta jest głównym źródłem utrzymania. Skończyła Pani szkołę języka norweskiego (...) i w przyszłości ma Pani zamiar zdać egzamin oraz chciałaby się postarać o obywatelstwo norweskie dla siebie i córek. Córki po ukończeniu szkoły przylatują do Pani na stałe, jedna córka aktualnie uczy się już języka norweskiego, a druga również zaczęła naukę - ponieważ wiążą przyszłość z Norwegią. Bardzo się im podoba kraj, możliwości rozwoju, i w przyszłości myślą o studiach w Norwegii. Osobiście ma Pani , i Pani córki mają bardzo dobre relacje z partnerem co jest dla Pani najważniejsze i planują Państwo wspólną przyszłość. Lubi Pani bardzo dużo podróżować razem po Norwegii z dziećmi i partnerem. Dzieci bardzo często przylatują i wspólnie planują Państwo każdy weekend: wyjazd nad wodę, pływanie na desce czy zwiedzanie Norwegii i wspólny odpoczynek. Dzieci pokochały Norwegię tak samo jak Pani, z uwagi na duży kontakt z przyrodą. Pod Pani nieobecność Pani siostra sprawuje opiekę prawną nad Pani młodszą córką. Druga córka jest już pełnoletnia. Posiada Pani adres zameldowania w Norwegii: (...), Norwegia.

Pani plany na przyszłość związane są z życiem w Norwegii. Uważa Pani, że w 2025 r. nie będzie miała rezydencji podatkowej w Polsce oraz nie będzie posiadała nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Pracuje Pani w Norwegii i będzie tutaj przebywać powyżej 300 dni. W Norwegii wspólnie z partnerem, tworzą Państwo swój dom - czyli trwałe ognisko domowe. Planują Państwo wspólne życie i sprowadzenie dzieci. Zgodnie z kryteriami zawartymi w art. 3 ust. 1a ustawy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski jeżeli:

1)posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych ośrodek interesów życiowych.

Uważa Pani, że gospodarstwo domowe w 2025 r. znajduje się w Norwegii ponieważ tutaj Pani pracuje, tutaj przylatują dzieci i spędza Pani więcej czasu. Praca w Norwegii ma ułatwić córkom lepszy start w życiu - a ich plany związane są z przeprowadzką do Norwegii po ukończeniu szkoły.

W Norwegii w 2025 r. będzie przebywać Pani dłużej niż 300 dni więc, mając na uwadze kryteria zawarte w art. 3 ust. 1a ustawy, dotyczące przebywania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym - warunek ten w roku 2025 nie zostaje przez Panią spełniony.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto jak wskazano w ww. Objaśnieniach, zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Powyższe przepisy w zakresie rezydencji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Skoro zatem w Polsce w 2025 r. zamieszkuje Pani małoletnia oraz pełnoletnia córka, jak również jest Pani współwłaścicielem „gospodarstwa domowego”, w którego skład wchodzi dom wraz z gruntem, posiada Pani konto bankowe, na które regularnie przesyła Pani środki dla córek to uznać należy, że w 2025 r. nadal posiada Pani w Polsce swoje centrum interesów życiowych.

Powyższe oznacza, że w 2025 r. spełnia Pani przesłanki pozwalające uznać Panią za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej, uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze, że w 2025 r. ma Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych również w Norwegii – zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju – ustalając Pani rezydencję podatkową należy odnieść się do regulacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899 ze zm. dalej: Konwencja polsko-norweska).

Na podstawie art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie ,”osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych Państw, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski lub Stanów Zjednoczonych” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych tych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując pierwszą z ww. norm kolizyjnych, należy mieć na uwadze, że wskazała Pani, iż posiada stałe miejsce zamieszkania w obu krajach. Podkreślenia wymaga, że w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD wskazuje się, że jeśli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Zatem nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniłem powyżej – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i z Norwegią łączą Panią ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze, bowiem w Polsce zamieszkują Pani córki (pełnoletnia i niepełnoletnia córka) które Pani utrzymuje, posiada Pani na współwłasność dom wraz gruntem i rachunek bankowy, natomiast w Norwegii prowadzi Pani swoje gospodarstwo domowe, zamieszkuje Pani wraz z partnerem, gdzie córki Panią odwiedzają, posiada Pani jedyne źródło dochodów w postaci pracy i konto bankowe, ponadto w obu krajach uczestniczy Pani w życiu towarzyskim i kulturowym, to brak jest możliwości ustalenia miejsca zamieszkania w oparciu o kryterium odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Zgodnie z ww. Komentarzem do Konwencji Modelowej – kryterium, na podstawie którego organ dokonuje rozstrzygnięcia nie powinno pozostawiać wątpliwości, że wnioskodawca spełnia wymagane warunki tylko w jednym państwie.

Mając na uwadze, że z przedstawionych przez Panią okoliczności wynika, że w 2025 r. w Norwegii spędzi Pani około 300 dni, a w Polsce jedynie około 50 dni, to uznać należy, że przez większą część roku 2025 przebywała/będzie Pani przebywała w Norwegii. Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej jest więc Norwegia.

Oznacza to, że w 2025 r. w Polsce podlega Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega Pani obowiązkowi podatkowemu tylko od ewentualnych dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.