Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na wyposażenie świetlic wiejskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na wyposażenie świetlic wiejskich jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na wyposażenie świetlic wiejskich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina A (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina jest właścicielem gruntów, na których posadowione są budynki świetlic wiejskich w B., B., B., M. i w N. Przedmiotowe grunty wraz ze świetlicami wiejskimi od dnia 1 stycznia 2009 r. są przez Gminę odpłatnie udostępniane na rzecz Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (dalej: MGOK) na podstawie zawartej z tą instytucją umowy dzierżawy. Do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odpłatnej dzierżawy tych nieruchomości uregulowane były w jednej umowie obejmującej swym zakresem wszystkie wymienione świetlice wiejskie. Od dnia 1 stycznia 2013 r. każda z tych nieruchomości jest przez Gminę odpłatnie udostępniana na rzecz MGOK na podstawie odrębnej umowy dzierżawy, zawartej na czas nieoznaczony. Z tytułu pobieranego od MGOK czynszu dzierżawnego Gmina wystawia faktury VAT i dokonuje rozliczeń VAT należnego.

Stosownie do postanowień umów dzierżawy, bieżące wydatki związane z utrzymaniem przedmiotowych świetlic wiejskich, w tym w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, wody etc., ponosi MGOK.

Gmina natomiast ponosi wydatki związane z modernizacją i remontami budynków przedmiotowych świetlic wiejskich (dalej: wydatki inwestycyjne). Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Ponadto, Gmina ponosi szereg wydatków związanych z zakupem sprzętu i wyposażenia dla przedmiotowych świetlic wiejskich (dalej: wydatki na wyposażenie). W zakresie wydatków na wyposażenie, w roku 2012 Gmina nabyła w szczególności następujące środki trwałe: zestawy nagłośnienia, telewizor, płytę grillową, nagrzewnicę gazową, patelnię elektryczną, mikrofalówkę, piłkochwyty oraz ogrodzenie (dalej: środki trwałe). Wartość poszczególnych środków trwałych nie przekroczyła 15 tys. PLN. Gmina nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przedmiotowe wyposażenie. W przyszłości Gmina będzie również ponosić wydatki związane z zakupem wyposażenia na potrzeby bieżącego funkcjonowania świetlic wiejskich.

Dotychczas kwestia użytkowania wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych, przez MGOK nie była wprost uregulowana w umowach dzierżawy (ani w tej obowiązującej do końca 2012 r., ani w umowach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 r.). Niemniej jednak intencją Gminy każdorazowo było ich udostępnienie MGOK, w ramach usługi dzierżawy świetlic wiejskich. W związku z tym, każdorazowo po nabyciu jakichkolwiek elementów stanowiących wyposażenie świetlic wiejskich Gmina, na podstawie dokumentów PT, przekazywała je MGOK. W konsekwencji, również nabyte przez Gminę środki trwałe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych Gminy, lecz zostały przyjęte na stan MGOK.

Obecnie Gmina zamierza w drodze aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich doprecyzować kwestię użytkowania przez MGOK nabywanych przez Gminę elementów wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych. Gmina zamierza wskazać wyraźnie, że zakresem umów dzierżawy zawartych z MGOK objęte są również przedmiotowe środki trwałe oraz kolejne elementy wyposażenia, jakie Gmina będzie nabywać w przyszłości. Odpowiednie postanowienia doprecyzowujące w tym zakresie Gmina zamierza wprowadzić w drodze aneksów do zawartych umów dzierżawy, które będą obowiązywać od dnia 1 czerwca 2013 r. Zgodnie z tymi postanowieniami, środki trwałe i inne elementy wyposażenia nabywane przez Gminę będą każdorazowo udostępniane MGOK odpłatnie w ramach umowy dzierżawy danej świetlicy wiejskiej, dla której są przeznaczone. Gmina nie przewiduje przy tym zmiany ustalonych kwot czynszu z tytułu dzierżawy świetlic wiejskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupem środków trwałych, dla których okres pomiędzy nabyciem tych środków trwałych a zmianą ich przeznaczenia nie przekroczył 12 miesięcy...
2. W rozliczeniu za jaki okres Gmina powinna dokonać odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupem przedmiotowych środków trwałych...
3. Czy po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od przyszłych wydatków na wyposażanie wydzierżawionych świetlic wiejskich...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupem środków trwałych, dla których okres pomiędzy nabyciem a zmianą przeznaczenia nie przekroczył 12 miesięcy.

Ad. 2

Odliczenie VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupem przedmiotowych środków trwałych powinno zostać dokonane jednorazowo w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2013 r.

Ad. 3

Po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od przyszłych wydatków na wyposażenie wydzierżawionych świetlic wiejskich.

Uzasadnienie.

Ad. 1

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), podatnik, po zakończeniu roku, w którym przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest zobowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z kolei na podstawie art. 91 ust. 2 zd. 3 ustawy o VAT, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 7 ww. artykułu, przepisy ust. 1-6 stosuje się również odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia albo nie miał takiego prawa do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Korekty dokonuje się z zastrzeżeniem ust. 7c, zgodnie z którym, korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (zdanie drugie).

Przyjmując, że Gmina do końca maja 2013 r. z racji braku doprecyzowania kwestii użytkowania środków trwałych w umowach dzierżawy, nie wykorzystywała przedmiotowych środków trwałych do czynności opodatkowanych, należy uznać, że od 1 czerwca 2013 r., tj. po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich, zmieni się przeznaczenie przedmiotowych środków trwałych, tj. będą one odpłatnie udostępniane na podstawie umów dzierżawy.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe przepisy, w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup środków trwałych do końca maja 2012 r., Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, ponieważ upłynął termin określony w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych nabytych w okresie od czerwca 2012 r. do końca maja 2013 r. Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych ze środkami trwałymi.

Reasumując, Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupem środków trwałych, dla których okres pomiędzy nabyciem a zmianą przeznaczenia nie przekroczył 12 miesięcy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik, po zakończeniu roku, w którym przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest zobowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z kolei na podstawie art. 91 ust. 2 zd. 3 ustawy o VAT, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie natomiast do ust. 3 ww. artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Zgodnie z ust. 7 tego artykułu, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług innych, niż wymienione w ust. 7a (tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość nie przekracza 15.000 zł), wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zd. 3 i ust. 3. Korekty dokonuje się z zastrzeżeniem ust. 7c, zgodnie z którym, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów i usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, to korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe, w związku ze zmianą przeznaczenia przedmiotowych środków trwałych, obowiązującą od 1 czerwca 2013 r., tj. odpłatnego udostępnienia ich na podstawie umów dzierżawy, Gminie, na podstawie art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z zakupionymi w okresie od czerwca 2012 r. do końca maja 2013 r. środkami trwałymi w deklaracji za czerwiec 2013 r., tj. okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2009 r., sygn. IPPP1/443-763/09-2/AP, której organ podatkowy potwierdził, że Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując i odliczając w deklaracji VAT-7K za pierwszy okres rozliczeniowy (tj. za pierwszy kwartał 2009 r.) podatek VAT naliczony od zakupionego w okresie korzystania ze zwolnienia z podatku VAT środka trwałego, który w dniu 01.02.2009 r. zmienił swoje przeznaczenie.

Reasumując, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie związanych z zakupionymi w okresie od czerwca 2012 r. do maja 2013 r. środkami trwałymi w deklaracji za czerwiec 2013 r.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch podstawowych przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. gdy:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w odniesieniu do przyszłych wydatków związanych z zakupem wyposażenia do świetlic wiejskich, po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy, powyższe przesłanki zostaną spełnione. Gmina bowiem odpłatnie udostępni przedmiotowe wyposażenie na podstawie umów dzierżawy, co zdaniem Gminy, stanowi czynność opodatkowaną VAT. Tym samym, jako że nabywane przez Gminę elementy wyposażenia będą wykorzystywane przez Nią do czynności opodatkowanych, Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z zakupem przedmiotowego wyposażenia.

Reasumując, po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy, Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wyposażenie wydzierżawionych świetlic wiejskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Dodatkowo zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

W świetle art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem gruntów, na których posadowione są budynki świetlic wiejskich. Przedmiotowe grunty wraz ze świetlicami wiejskimi od dnia 1 stycznia 2009 r. są przez Gminę odpłatnie udostępniane na rzecz MGOK na podstawie zawartej z tą instytucją umowy dzierżawy. Do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odpłatnej dzierżawy tych nieruchomości uregulowane były w jednej umowie obejmującej swym zakresem wszystkie wymienione świetlice wiejskie. Od dnia 1 stycznia 2013 r. każda z tych nieruchomości jest przez Gminę odpłatnie udostępniana na rzecz MGOK na podstawie odrębnej umowy dzierżawy, zawartej na czas nieoznaczony. Z tytułu pobieranego od MGOK czynszu dzierżawnego Gmina wystawia faktury VAT i dokonuje rozliczeń VAT należnego. Stosownie do postanowień umów dzierżawy, bieżące wydatki związane z utrzymaniem przedmiotowych świetlic wiejskich, w tym w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, wody etc., ponosi MGOK. Gmina natomiast ponosi wydatki związane z modernizacją i remontami budynków przedmiotowych świetlic wiejskich (wydatki inwestycyjne). Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Ponadto, Gmina ponosi szereg wydatków związanych z zakupem sprzętu i wyposażenia dla przedmiotowych świetlic wiejskich (wydatki na wyposażenie). W zakresie wydatków na wyposażenie, w roku 2012 Gmina nabyła w szczególności następujące środki trwałe: zestawy nagłośnienia, telewizor, płytę grillową, nagrzewnicę gazową, patelnię elektryczną, mikrofalówkę, piłkochwyty oraz ogrodzenie. Wartość poszczególnych środków trwałych nie przekroczyła 15 tys. PLN. Gmina nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przedmiotowe wyposażenie. W przyszłości Gmina będzie również ponosić wydatki związane z zakupem wyposażenia na potrzeby bieżącego funkcjonowania świetlic wiejskich.

Dotychczas kwestia użytkowania wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych, przez MGOK nie była wprost uregulowana w umowach dzierżawy (ani w tej obowiązującej do końca 2012 r., ani w umowach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 r.). Niemniej jednak intencją Gminy każdorazowo było ich udostępnienie MGOK, w ramach usługi dzierżawy świetlic wiejskich. W związku z tym, każdorazowo po nabyciu jakichkolwiek elementów stanowiących wyposażenie świetlic wiejskich Gmina, na podstawie dokumentów PT, przekazywała je MGOK. W konsekwencji, również nabyte przez Gminę środki trwałe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych Gminy, lecz zostały przyjęte na stan MGOK. Obecnie Gmina zamierza w drodze aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich doprecyzować kwestię użytkowania przez MGOK nabywanych przez Gminę elementów wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych. Gmina zamierza wskazać wyraźnie, że zakresem umów dzierżawy zawartych z MGOK objęte są również przedmiotowe środki trwałe oraz kolejne elementy wyposażenia, jakie Gmina będzie nabywać w przyszłości. Odpowiednie postanowienia doprecyzowujące w tym zakresie Gmina zamierza wprowadzić w drodze aneksów do zawartych umów dzierżawy, które będą obowiązywać od dnia 1 czerwca 2013 r. Zgodnie z tymi postanowieniami, środki trwałe i inne elementy wyposażenia nabywane przez Gminę będą każdorazowo udostępniane MGOK odpłatnie w ramach umowy dzierżawy danej świetlicy wiejskiej, dla której są przeznaczone. Gmina nie przewiduje przy tym zmiany ustalonych kwot czynszu z tytułu dzierżawy świetlic wiejskich.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Ponadto, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać zatem należy, że Gmina wykonując cywilną umowę dzierżawy, świadczy na rzecz najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy dziewrżawy dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (świetlice wiejskie) pozostaje Jej własnością i wydzierżawiany jest za odpłatnością (czynsz), co stanowi przedmiot opodatkowania w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowa czynność jako realizowana w oparciu o umowę cywilnoprawną nie jest objęta zwolnieniem wskazanym w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa oraz terminu odliczenia podatku naliczonego od wydatków na środki trwałe stanowiące wyposażenie świetlic wiejskich, dla których okres pomiędzy nabyciem tych środków trwałych a zmianą ich przeznaczenia nie przekroczył 12 miesięcy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od przyszłych wydatków na wyposażanie wydzierżawionych świetlic wiejskich.

Zauważyć należy, że jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a ponoszone przez Gminę po dniu 1 czerwca 2013 r. wydatki na wyposażenie dotyczące świetlic wiejskich, będą miały związek z wykonywanymi przez Zainteresowanego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem, z uwagi na związek ww. wydatków na wyposażenie ponoszonych po dniu 1 czerwca 2013 r. z czynnościami opodatkowanymi (opodatkowane usługi dzierżawy świetlic wiejskich, w ramach których wydzierżawiane jest również wyposażenie), które Gmina wykonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Natomiast w kwestii wydatków na wyposażenie, które Gmina poniosła przed dniem 1 czerwca 2013 r. należy wskazać, że z racji braku doprecyzowania kwestii użytkowania ww. środków trwałych w umowach dzierżawy, nie były one do dnia 31 maja 2013 r. przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem należy uznać, że od dnia 1 czerwca 2013 r., tj. po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich, zmieni się przeznaczenie przedmiotowych środków trwałych, tj. będą one odpłatnie udostępniane na podstawie umów dzierżawy.

Zatem, w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków poniesionych do końca maja 2012 r. na zakup środków trwałych stanowiących wyposażenie o wartości poniżej 15.000 zł, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, ponieważ upłynął termin określony w art. 91 ust. 7c ustawy. Natomiast w odniesieniu do ww. środków trwałych nabytych w okresie od czerwca 2012 r. do końca maja 2013 r., z uwagi na zmianę przeznaczenia przed upływem 12 miesięcy od nabycia, Gminie przysługuje prawo do dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi środkami trwałymi. Korekty tej Wnioskodawca winien dokonać jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za czerwiec 2013 r., tj. okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia opisanych środków trwałych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że:

Ad. 1

Po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem środków trwałych stanowiących wyposażenie, dla których okres pomiędzy nabyciem tych środków trwałych a zmianą ich przeznaczenia nie przekroczył 12 miesięcy.

Ad. 2

Gmina powinna dokonać korekty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. środków trwałych stanowiących wyposażenie o wartości początkowej nieprzekraczającej 15.000 zł, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za czerwiec 2013 r., tj. okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia opisanych środków trwałych.

Ad. 3

Po wejściu w życie postanowień wynikających z aneksów do umów dzierżawy Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego od przyszłych wydatków na wyposażanie wydzierżawionych świetlic wiejskich.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na wyposażenie świetlic wiejskich. Wniosek w zakresie uznania odpłatnego udostępniania przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-435/13-2/NS. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych związanych ze świetlicami wiejskimi została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-435/13-3/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu