Interpretacja indywidualna z dnia 14.10.2011, sygn. IBPP3/443-804/11/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego oraz określenie skutków podatkowych w związku z rozłożeniem należności na raty

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2011r. (data wpływu 15 lipca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia skutków podatkowych w związku z rozłożeniem należności na raty.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego oraz określenia skutków podatkowych w związku z rozłożeniem należności na raty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w X., przy ul. Y, o pow. 0,1000 ha, oznaczonej jako działka ewid. nr , objętej KW Nr , oddaną w użytkowanie wieczyste na rzecz spółki cywilnej Firmy Z. Obecny użytkownik wieczysty opisanej nieruchomości, nabył prawo jej użytkowania wieczystego na podstawie aktu notarialnego z dnia 10 września 2003r., Rep. A Nr , od K. S. W. w X., dla którego prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione na podstawie aktu notarialnego z dnia 5 sierpnia 1987r., Rep. A Nr do dnia 5 sierpnia 2086r. Opisana nieruchomość jest zabudowana budynkiem, stanowiącym odrębną nieruchomość, będącym własnością użytkownika wieczystego, wykorzystywanym do prowadzenia działalności o charakterze handlowo-usługowo-gastronomicznym.

Burmistrz na wniosek użytkownika wieczystego, wyraził zgodę na dokonanie sprzedaży nieruchomości gruntowej, działki ewid. nr na rzecz jej użytkownika wieczystego. Jednocześnie przychylił się do prośby użytkownika wieczystego o umożliwienie rozłożenia spłaty należności na raty w okresie 10 lat.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpi w trybie bezprzetargowym, zgodnie z art. 37 ust. 2, pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651), na rzecz jej użytkownika wieczystego. Rozłożona na raty niespłacona część ceny podlegać będzie oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP.

W cenie nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu, uwzględnia się wartość prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, pomniejszając wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z operatem szacunkowym określającym wartość rynkową nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży, wartość rynkowa gruntu jako przedmiotu prawa własności przysługującego Gminie wynosi: 176.240,00 zł, a wartość rynkowa gruntu dla aktualnego sposobu użytkowania, jako przedmiotu prawa użytkowania wieczystego przysługującego użytkownikowi wieczystemu wynosi: 104.900,00 zł.

Cena sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej sprzedawanej użytkownikowi wieczystemu wynosi 71.340,00 zł. Należna kwota zostanie rozłożona na 10 rat płatnych przez okres 10 lat, pierwsza rata powinna zostać uregulowana przed zawarciem aktu notarialnego, pozostałe raty w ustalonych terminach powiększone o oprocentowanie stopą procentową równą stopie redyskonta weksli.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zbycie prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze bezprzetargowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004r., Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm....

Czy kolejne roczne raty należności wraz z oprocentowaniem przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana czynność przeniesienia prawa własności użytkowania wieczystego w prawo własności do nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Sprzedaż nieruchomości w trybie art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które podatnik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel nastąpiło z chwilą oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Sprzedaż gruntu dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, gdyż dotychczasowy użytkownik wieczysty prawo do rozporządzania gruntem jak właściciel już posiada.

Ponieważ prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004r., planowana transakcja nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, czynności podlegającej opodatkowaniu VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy. Również należność rozłożona na raty wraz z oprocentowaniem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia skutków podatkowych w związku z rozłożeniem należności na raty.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w X., przy ul. Y, o pow. 0,1000 ha, oznaczonej jako działka ewid. nr , objętej KW Nr , oddaną w użytkowanie wieczyste na rzecz spółki cywilnej Firmy Z. Obecny użytkownik wieczysty opisanej nieruchomości, nabył prawo jej użytkowania wieczystego na podstawie aktu notarialnego z dnia 10 września 2003r., Rep. A Nr , od K. S. "W." w X., dla którego prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione na podstawie aktu notarialnego z dnia 5 sierpnia 1987r., Rep. A Nr do dnia 5 sierpnia 2086r. Opisana nieruchomość jest zabudowana budynkiem, stanowiącym odrębną nieruchomość, będącym własnością użytkownika wieczystego, wykorzystywanym do prowadzenia działalności o charakterze handlowo-usługowo-gastronomicznym.

Burmistrz na wniosek użytkownika wieczystego, wyraził zgodę na dokonanie sprzedaży nieruchomości gruntowej, działki ewid. nr na rzecz jej użytkownika wieczystego. Jednocześnie przychylił się do prośby użytkownika wieczystego o umożliwienie rozłożenia spłaty należności na raty w okresie 10 lat.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości K. S. W. w X. w 1987r. Obecny użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości - Spółka Cywilna Z., nabył prawo do dysponowania gruntem jak właściciel 10 września 2003r., a więc przed dniem 1 maja 2004r.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc 5 sierpnia 1987 roku, następnie nabytego przez spółkę cywilną w dniu 10 września 2003r. Przy czym do dnia 1 maja 2004r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które obecny użytkownik wieczysty już uzyskał w roku 2003 i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii określenia skutków podatkowych czynności rozłożenia na raty pozostałej części ceny stwierdza się co następuje.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W związku z powyższym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia, beneficjenta danej czynności i występowanie bezpośredniego związku między usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.

W świetle powyższego należy przyjąć, że w opisanej we wniosku sytuacji spełnione zostały przesłanki dla uznania czynności związanej z rozłożeniem na raty części ceny po wydaniu nieruchomości za świadczenie usługi finansowej. Wnioskodawcę należy uznać za świadczącego usługę a beneficjentem usługi jest użytkownik wieczysty, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż prawa własności za wynagrodzeniem w postaci odsetek.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak stanowi art. 70 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami cena nieruchomości sprzedawanej w drodze przetargu podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność.

Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej lub w drodze rokowań, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3 oraz w art. 39 ust. 2, może zostać rozłożona na raty, na czas nie dłuższy niż 10 lat. Wierzytelność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w szczególności przez ustanowienie hipoteki. Pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a następne raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych przez strony w umowie.

Rozłożona na raty niespłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Bank.

Kwestią opodatkowania odsetek za rozłożenie na raty przez Wnioskodawcę należnej mu od nabywcy płatności zajmował się Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu C-281/91.

Jak wynika z orzeczenia C-281/91 (Muysen De Winters Bouwn-en Annemingsbedrijf BV vs. Staatssecretaris van Financien) w przypadku gdy termin płatności został odroczony do momentu dokonania dostawy lub wykonania usługi (czyli do momentu powstania obowiązku podatkowego) wówczas odsetki związane z faktem odroczenia powinny składać się na podstawę opodatkowania. Podstawą opodatkowania ustaloną na moment powstania obowiązku podatkowego jest bowiem wszystko to (a więc także i odsetki) co podatnik ma otrzymać w związku z wykonaniem świadczenia.

Jeśli natomiast odroczenie płatności udzielane jest od momentu następującego po powstaniu obowiązku podatkowego, czynność tę należy potraktować jako usługę finansową. W tej sytuacji odsetki nie wchodzą do podstawy opodatkowania głównego świadczenia lecz są traktowane jako odrębna usługa odroczenia płatności jako usługa finansowa.

ETS w wydanym rozstrzygnięciu stwierdził, że artykuł 13 część B litera d numer 1 Szóstej Dyrektywy należy interpretować tak, że dostawca towarów lub usługodawca przyznający klientowi prawo do odroczenia płatności za oprocentowaniem, przyznaje zasadniczo kredyt zwolniony z podatku w myśl tego przepisu. Jeśli dostawca towarów lub usługodawca przyznaje jednakże klientowi do chwili dostawy prawo do odroczenia płatności w zamian za zapłatę odsetek, odsetki te nie stanowią wynagrodzenia za kredyt, są jednakże elementem świadczenia wzajemnego otrzymanego za dostawę towarów albo usługi w myśl art. 11 część A ust. 1 litera a Szóstej Dyrektywy.

Ponadto Trybunał uznał, że odsetki naliczone po momencie dokonania dostawy lub wykonania usługi nie powiększają podstawy opodatkowania, lecz stanowią wynagrodzenie za zwolnioną od podatku usługę finansową.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie odsetki pobierane przez sprzedawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez wpłacającego (nabywcę nieruchomości) w postaci rozłożenia na raty zapłaty należnej kwoty - ceny sprzedaży. Rozłożenie na raty części ceny wraz z naliczeniem odsetek następuje już po wydaniu nieruchomości, bowiem obecny użytkownik rozporządza nieruchomością od nabycia prawa użytkowania wieczystego w 2003r.

Tym samym pobierane przez sprzedawcę odsetki są wynagrodzeniem za ww. świadczenie wykonywane na rzecz nabywcy przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym należy uznać, iż mamy do czynienia - w świetle regulacji zawartych w powołanym wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z odpłatnym świadczeniem usług finansowych przez Wnioskodawcę.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ustawodawca w art. 43 ustawy o VAT ustanowił szereg zwolnień przedmiotowych, wśród których znalazły się usługi związane z udzielaniem kredytów i pożyczek.

Zgodnie zatem z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie ze zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 15 ww. ustawy a znajdzie zastosowanie natomiast zwolnienie od podatku dla świadczonej usługi na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych dla czynności rozłożenia na raty części ceny należności od nabywcy, dokonanej po dostawie nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia skutków podatkowych w związku z rozłożeniem należności na raty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach