W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego dzi... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 05.10.2016, sygn. IPPP3/4512-499/16-4/ISK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Tym samym Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem przedmiotowa sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2016 r., nadanym w placówce Poczty Polskiej 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do sprzedaży nabytego w drodze spadku udziału w nieruchomościach gruntowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełniony pismem z dnia 17 sierpnia 2016 r., nadanym w placówce Poczty Polskiej 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 sierpnia 2016 r.) dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do sprzedaży nabytego w drodze spadku udziału w nieruchomościach gruntowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Rodzice Wnioskodawczyni w latach 1989 -1994 nabyli na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej udziały w wysokości 1/2 w 3 niezabudowanych nieruchomościach gruntowych, dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste. Współwłaścicielem nieruchomości gruntowych było i jest do dzisiaj inne małżeństwo, również na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich.

Wszystkie ww. nieruchomości gruntowe były wykorzystywane w spółce cywilnej (przekształconej w 2004 r. w spółkę jawną), w której wyłącznymi wspólnikami byli matka Wnioskodawczyni oraz jeden z małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości. Spółka ta w latach 1991-1994 na przedmiotowym gruncie wybudowała kilka budynków produkcyjnych oraz biurowo - magazynowych. Ostatnie pozwolenie na użytkowanie budynków zostało wydane w 1994 roku.

Wydatki na ulepszenia budynków i budowli nie przekraczały 30% ich wartości początkowej, a ostatnie ulepszenia zostały dokonane przed końcem 2004 r.

Od 1 stycznia 1995 r. nieprzerwanie do dzisiaj wszystkie ww. nieruchomości gruntowe wraz z posadowionymi na nich budynkami były przedmiotem najmu na rzecz spółki akcyjnej. Z tytułu najmu spółka jawna wystawia faktury VAT.

Budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki jawnej (dawniej cywilnej), a spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych. Natomiast grunt nigdy nie został formalnie wniesiony do spółki i stanowi majątek prywatny właścicieli.

W roku 2002 zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Spadek po nim nabyły Wnioskodawczyni i jej matka w częściach po 1/2. Wnioskodawczyni odziedziczyła zatem po zmarłym ojcu udział w wysokości 1/8 w każdej z wyżej opisanych nieruchomości gruntowych.

Wnioskodawczyni nigdy nie była wspólnikiem spółki jawnej, ani wcześniej cywilnej i nigdy nie wykorzystywała nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zaznacza, że jest podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu innych nieruchomości, których jest współwłaścicielem i z tego tytułu wystawia faktury VAT.

Obecnie wszyscy współwłaściciele przedmiotowych nieruchomości gruntowych rozważają ich sprzedaż wraz z posadowionymi na nich budynkami spółce akcyjnej, która jest aktualnym najemcą.

W uzupełnieniu wniosku Strona wskazała, iż udziały we wszystkich nieruchomościach gruntowych zostały nabyte przez rodziców Wnioskodawczyni, Zbigniewa i Helenę B., na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej łącznej w latach 90-tych ubiegłego wieku, w trakcie istnienia spółki cywilnej (która istniała od 1982 r.).

Nieruchomości zostały nabyte na współwłasność z drugim wspólnikiem spółki cywilnej i jego małżonką, w celu prowadzenia na tych gruntach działalności gospodarczej przez spółkę. W ówczesnych latach taka bowiem była praktyka notarialna, iż ze względu na fakt, że spółka cywilna nie miała zdolności podmiotowej na gruncie prawa cywilnego, nieruchomości były kupowane na nazwiska wspólników (osoby fizyczne), a gdy ci pozostawali w związkach małżeńskich, także na nazwisko ich małżonków (art. 31. k.r.o.). Stan taki kontynuowany był przez spółkę także po przekształceniu jej formy prawnej w spółkę jawną, ponieważ skład osobowy spółki nie uległ zmianie do dnia dzisiejszego.

Po śmierci ojca Wnioskodawczyni w 2002 r., Wnioskodawczyni nie dokonała z mamą podziału spadku w zakresie ani wszystkich przedmiotowych gruntów, ani też rozliczenia majątkowego udziału w spółce przypadającego na Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nie zawierała ze spółką cywilną ani innymi podmiotami trzecimi żadnych umów najmu, umów dzierżawy lub innej umowy dotyczącej jej udziałów we wszystkich nieruchomościach gruntowych opisanych we wniosku.

Wydatki na budowę budynków posadowionych na przedmiotowych nieruchomościach były finansowane przez spółkę cywilną w latach 90-tych ubiegłego wieku, przed przekształceniem jej w spółkę jawną (2004 r.) i przed śmiercią ojca Wnioskodawczyni (2002 r.). Z tego co jest Wnioskodawczyni wiadome, żadne rozliczenie nakładów pomiędzy spółką cywilną a właścicielami nieruchomości nie było dokonywane, ponieważ były to te same osoby, w sensie majątkowym jako małżeństwa. Z Wnioskodawczynią nie były prowadzone przez spółkę cywilną ani spółkę jawną żadne rozliczenia.

Wnioskodawczyni nigdy nie wykorzystywała udziałów w nieruchomościach gruntowych zabudowanych budynkami, o których mowa we wniosku w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a w szczególności do działalności zwolnionej od podatku.

Wnioskodawczyni - w stosunku do sprzedawanego udziału w gruncie nie podejmowała oraz nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni nigdy nie podejmowała ani nie będzie podejmowała w przyszłości przed sprzedażą żadnych czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowego gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię nabytego w drodze spadkobrania udziału w wysokości 1/8 w nieruchomościach gruntowych zabudowanych budynkami produkcyjnymi i biurowo- magazynowymi trwale związanymi z gruntem, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej jako ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, przy czym zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle przepisu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepisy ustawy o VAT przewidują zwolnienie od podatku niektórych, enumeratywnie wymienionych czynności podatkowych. Jedno z takich zwolnień zostało przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów. Istotą pierwszego zasiedlenia - jak wynika z powołanego przepisu - jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem (poza opodatkowaną sprzedażą danej nieruchomości) może być więc także oddanie nieruchomości do używania innemu podmiotowi np. na podstawie umowy najmu czy dzierżawy. Potwierdza to m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-725/15-6/TK.

W omawianym przypadku, za datę pierwszego zasiedlenia zdaniem Wnioskodawczyni należy przyjąć 1 stycznia 1995 r., kiedy to budynki po ich wybudowaniu zostały oddane do użytkowania spółce akcyjnej na podstawie umowy najmu. Nie ulega wątpliwości, iż wydanie budynków najemcy (spółce akcyjnej) nastąpiło w ramach wykonania przez spółkę jawną czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ najem jest czynnością podlegającą podatkowi VAT.

W związku z powyższym od daty pierwszego zasiedlenia do dnia planowanej sprzedaży nieruchomości upłynie ponad 20 lat.

Ponadto Wnioskodawczyni podkreśla, że nie ponosiła wydatków na ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej ww. nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni charakter planowanych przez nią czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT statuującego jej prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na marginesie należy zwrócić uwagę, że majątku spółki jawnej - mimo, iż nie posiada ona osobowości prawnej - nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników, a tym bardziej z majątkiem prywatnym osoby fizycznej nie będącej takim wspólnikiem. Są to dwa odrębne byty prawne, co wynika z art. 8 § 1 k.s.h. W związku z tym fakt, że nieruchomości, w których udział posiada Wnioskodawczyni, są wykorzystywane w działalności gospodarczej spółki jawnej w żadnym wypadku nie oznacza, że podatnikiem z tytułu planowanej sprzedaży będzie spółka jawna. Spółka jawna dokonała jedynie naniesień na przedmiotowych nieruchomościach w postaci wybudowania budynków. Zgodnie natomiast z zasadą superficies solo cedit, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową (art. 191 k.c.). Częścią składową rzeczy - stosownie do przepisu art. 47 § 2 k.c. jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto, jak stanowi art. 48 k.c. - z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili ich zasadzenia lub zasiania. Ścisłe połączenie budynku lub innego urządzenia z gruntem sprawia, że z gospodarczego punktu widzenia trudno jest traktować grunt i budynek jako odrębne przedmioty obrotu. Co do zasady zatem, budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności, a co za tym idzie, przedmiotem odrębnego zbycia. W rezultacie, w przypadku gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a później dokonane zostaną naniesienia na tym gruncie, istotny z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu. Zatem w omawianym stanie faktycznym właścicielami zarówno gruntów, jak i posadowionych na nich budynków są właściciele nieruchomości gruntowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż udziałów w przedmiotowych nieruchomościach gruntowych zabudowanych budynkami produkcyjnymi i biurowo - magazynowymi będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych odnoszących się do stosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - np. interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-725/15-6/TK oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2014r., sygn. akt IPPP1/443-1058/14-4/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności budynków oraz gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziałów w nieruchomościach gruntowych (działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z treści wniosku wynika, iż rodzice Wnioskodawczyni w latach 1989 -1994 nabyli na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej udziały w wysokości 1/2 w 3 niezabudowanych nieruchomościach gruntowych. Współwłaścicielem nieruchomości gruntowych było i jest do dzisiaj inne małżeństwo, również na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich.

Wszystkie ww. nieruchomości gruntowe były wykorzystywane w spółce cywilnej (przekształconej w spółkę jawną), w której wyłącznymi wspólnikami byli matka Wnioskodawczyni oraz jeden z małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości. Spółka ta na przedmiotowym gruncie wybudowała kilka budynków produkcyjnych oraz biurowo - magazynowych. Budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki jawnej (dawniej cywilnej), a spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych. Natomiast grunt nigdy nie został formalnie wniesiony do spółki i stanowi majątek prywatny właścicieli.

Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po ojcu udział w 1/8 ww. nieruchomości gruntowych. Wnioskodawczyni nie zawierała ze spółką cywilną ani innymi podmiotami trzecimi żadnych umów najmu, umów dzierżawy lub innej umowy dotyczącej jej udziałów we wszystkich nieruchomościach gruntowych opisanych we wniosku. Wnioskodawczyni nigdy nie była wspólnikiem spółki jawnej, ani wcześniej cywilnej i nigdy nie wykorzystywała nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zaznacza, że jest podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu innych nieruchomości, których jest współwłaścicielem i z tego tytułu wystawia faktury VAT.

Wydatki na budowę budynków posadowionych na przedmiotowych nieruchomościach były finansowane przez spółkę cywilną. Nie było dokonane żadne rozliczenie nakładów pomiędzy spółką a poprzednimi lub obecnymi właścicielami nieruchomości, w tym Wnioskodawczynią.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zastosowania zwolnienia do sprzedaży nabytego w drodze spadku udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni posiadaną nieruchomość otrzymała w spadku. Wnioskodawczyni nie zawierała ze spółką cywilną ani innymi podmiotami trzecimi żadnych umów najmu, dzierżawy lub innej umowy dotyczącej jej udziałów w nieruchomości. Wnioskodawczyni w stosunku do sprzedawanego udziału w gruncie nie podejmowała oraz nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Ponadto Wnioskodawczyni nigdy nie podejmowała ani nie będzie podejmowała w przyszłości przed sprzedażą żadnych czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowego gruntu.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem przedmiotowa sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie