Interpretacja indywidualna z dnia 31.08.2011, sygn. IBPP4/443-949/11/AZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ustawy o VAT nie ma zastosowania do usług świadczonych przez Wnioskodawcę, polegających na leczeniu, zakwaterowaniu i opiece nad pacjentami kierowanymi do szpitala przez sąd lub prokuraturę

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011r. (data wpływu 3 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2011r. (data wpływu 22 lipca 2011r.) oraz pismem z dnia 26 sierpnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na leczeniu, zakwaterowaniu i opiece nad pacjentami kierowanymi do szpitala przez sąd lub prokuraturę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na leczeniu, zakwaterowaniu i opiece nad pacjentami kierowanymi do szpitala przez sąd lub prokuraturę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2011r. (data wpływu 22 lipca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 lipca 2011r. nr IBPP4/443-949/11/AZ oraz pismem z dnia 26 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, szpital specjalistyczny, działa zgodnie ze statutem zatwierdzonym uchwałą sejmiku województwa z dnia 26 sierpnia 2002 roku. Jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych, utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Podstawowymi zadaniami szpitala jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, promocja zdrowia, rehabilitacja zawodowa i społeczna. Szpital prowadzi działalność gospodarczą związaną ze świadczeniem innych usług w następujących obszarach:

• działalność mająca na celu rehabilitację pacjentów,
• działalność edukacyjno-szkoleniową,
• działalność polegającą na wynajmowaniu i wydzierżawianiu pomieszczeń, sprzętu i terenu pod warunkiem, że nie spowoduje to ograniczenia działalności związanej z leczeniem.

Do szpitala specjalistycznego SP ZOZ, zgodnie z art. 203 kpk, trafiają pacjenci, u których podejrzewa się chorobę psychiczną zazwyczaj zagrażającą zdrowiu i życiu pacjenta i jego otoczeniu, tym samym wymagają oni obserwacji leczenia psychiatrycznego w specjalnych warunkach. Są oni kierowani do szpitala przez sąd i prokuraturę w celu wykonania badania psychiatrycznego połączonego z ich obserwacją w oddziale zamkniętym.

Pacjenci pozostający w szpitalu często mają inne schorzenia somatyczne i w celu zachowania, ratowania i przywracaniu ich zdrowia mają wykonywane badania diagnostyczne i laboratoryjne oraz podaje się im leki. Wykonywane mają również liczne testy psychologiczne i badania psychiatryczne, które w wykonywanej obserwacji sądowo - psychiatrycznej są badaniami profilaktycznymi w celu określenia ich stanu zdrowia. Ponadto jak wszyscy pacjenci otrzymują wyżywienie, korzystają z zakwaterowania i opieki personelu (lekarze, pielęgniarki, terapeuci, salowe i inni). Szpital wystawia fakturę za osobodzień pobytu pacjenta zawierający ww. usługi, a nie za opinię o stanie zdrowia.

Zgodnie z art. 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z:

• badaniem i poradą lekarską;
• leczeniem;
• badaniem i terapią psychologiczną;
• badaniem diagnostycznym w tym z analityką medyczną;
• orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia.

W myśl art. 43 pkt 18 ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku VAT od towarów i usług, w którym czytamy, że usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone usługi wykonywane przez szpital są zwolnione z podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, że badania psychiatryczne połączone z obserwacją osób kierowanych przez sąd i prokuraturę wykonywane są w celu oceny ich zdrowia psychicznego. Opinia o stanie zdrowia psychicznego wydawana jest na polecenie sądu lub prokuratury zgodnie z treścią art. 202 § 5 kpk: dotyczy poczytalności badanego w chwili popełnienia czynu, jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu a w razie potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93 kpk (środki zabezpieczające). Badania i obserwacje osób wykonywane są w celu wydania opinii zgodnie z art. 202 § 5 kpk. W trakcie obserwacji sądowo-psychiatrycznej, gdy zachodzi taka potrzeba osoby są poddawane także leczeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiając fakturę sprzedaży za ww. usługi, tj. leczenie, zakwaterowanie i opiekę nad pacjentem kierowanym do szpitala przez sąd lub prokuraturę Wnioskodawca powinien stosować zwolnienie z art. 43, ust. 1 pkt 18...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 26 sierpnia 2011r.): wystawiając fakturę sprzedaży za ww. usługi, tj. leczenie, zakwaterowanie i opiekę nad pacjentem kierowanym do szpitala przez sąd lub prokuraturę powinien stosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 18.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011r. zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Tut. organ podatkowy zauważa, iż przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia opieki medycznej. Jednakże opierając się na dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE należy stwierdzić, że pojęcie opieka medyczna dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Wyrażenie opieka medyczna dotyczy działalności mającej na celu ochronę zdrowia ludzkiego i obejmuje opiekę na pacjentem, co jest zgodne z wykładnią teleologiczną art. 13A szóstej dyrektywy. Celem zwolnienia jest ułatwienie ochrony zdrowia ludzkiego, która obejmuje diagnozę i badania w celu sprawdzenia czy osoba cierpi na jakąś chorobę i jeżeli to możliwe zapewnienia jej leczenia. Nie obejmuje diagnozy i badania w innym celu. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienie poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z orzecznictwem TS UE pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych (wyrok w sprawie Peter dAmbrumenil, Dispute Resolution Services Ltd vs Commissioners of Customs and Excise C-307/01).

Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia (tj. świadczeniu nie przyświeca cel terapeutyczny), świadczenie takie nie podlega zwolnieniu z VAT. Takie stanowisko były prezentowane przez TS UE w licznych orzeczeniach (wyrok TS UE z 20 listopada 2003r. w sprawie Peter dAmbrumenil C-307/01; wyrok TS UE z 20 listopada 2003r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01; wyrok TS UE z 10 września 2002r. w sprawie Kügler, C-141/00).

W orzeczeniu w sprawie Peter dAmbrumenil Trybunał wskazał przykładowe usługi medyczne, które ze względu na spełnienie wskazanego warunku (celu terapeutycznego) - podlegają zwolnieniu z VAT, oraz takie w stosunku do których zwolnienie nie ma zastosowania.

Przewidziane w tym przepisie zwolnienie z podatku VAT ma zastosowanie do usług medycznych polegających na:

• wykonywaniu badań lekarskich osób fizycznych dla pracodawców lub firm ubezpieczeniowych,
• pobieraniu krwi lub innych próbek do badań na obecność wirusów, infekcji lub innych chorób na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, lub
• poświadczeniu stanu zdrowia, na przykład odpowiedniego do odbywania podróży,

jeżeli podstawowym celem przedmiotowych usług jest ochrona zdrowia danej osoby.

Wśród usług, do których zwolnienie nie może znajdować zastosowania TS UE wymienił:

• wydawanie poświadczeń stanu zdrowia celem otrzymywania renty wojskowej,
• przeprowadzanie badań medycznych celem określenia istnienia i wielkości szkód poniesionych przez osoby fizyczne w przypadku postępowań sądowych dotyczących uszkodzeń ciała,
• przeprowadzanie badań lekarskich celem sporządzenia raportu dotyczącego zaniedbań lekarskich w przypadku postępowań sądowych dotyczących takich zaniedbań,
• przygotowywanie raportów medycznych dotyczących wyżej wymienionych spraw oraz raportów medycznych opartych o notatki lekarskie bez przeprowadzania dodatkowych badań lekarskich w wyżej wymienionych sprawach.

W świetle powyższego ze zwolnienia będą korzystały jedynie badania których głównym celem jest ochrona zdrowia osoby badanej. Natomiast badania mające cel wyłącznie ekspercki czy dowodowy nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Z treści wniosku wynika, że do szpitala specjalistycznego SP ZOZ, zgodnie z art. 203 kpk, trafiają pacjenci, u których podejrzewa się chorobę psychiczną zazwyczaj zagrażającą zdrowiu i życiu pacjenta i jego otoczeniu, tym samym wymagają oni obserwacji leczenia psychiatrycznego w specjalnych warunkach. Są oni kierowani do szpitala przez sąd i prokuraturę w celu wykonania badania psychiatrycznego połączonego z ich obserwacją w oddziale zamkniętym.

Pacjenci pozostający w szpitalu często mają inne schorzenia somatyczne i w celu zachowania, ratowania i przywracaniu ich zdrowia mają wykonywane badania diagnostyczne i laboratoryjne oraz podaje się im leki. Wykonywane mają również liczne testy psychologiczne i badania psychiatryczne, które w wykonywanej obserwacji sądowo - psychiatrycznej są badaniami profilaktycznymi w celu określenia ich stanu zdrowia. Ponadto jak wszyscy pacjenci otrzymują wyżywienie, korzystają z zakwaterowania i opieki personelu (lekarze, pielęgniarki, terapeuci, salowe i inni). Szpital wystawia fakturę za osobodzień pobytu pacjenta zawierający ww. usługi, a nie za opinię o stanie zdrowia.

Badania psychiatryczne połączone z obserwacją osób kierowanych przez sąd i prokuraturę wykonywane są w celu oceny ich zdrowia psychicznego. Opinia o stanie zdrowia psychicznego wydawana jest na polecenie sądu lub prokuratury zgodnie z treścią art. 202 § 5 kpk: dotyczy poczytalności badanego w chwili popełnienia czynu, jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu a w razie potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93 kpk (środki zabezpieczające). Badania i obserwacje osób wykonywane są w celu wydania opinii zgodnie z art. 202 § 5 kpk. W trakcie obserwacji sądowo-psychiatrycznej, gdy zachodzi taka potrzeba osoby są poddawane także leczeniu.

Należy mieć na uwadze, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT zwalnia od podatku VAT wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, będącego zakładem opieki zdrowotnej, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jak wskazał wnioskodawca do szpitala specjalistycznego SP ZOZ trafiają pacjenci, zgodnie z art. 203 kpk, a celem wykonywanych badań psychiatrycznych i obserwacji jest wydanie opinii zgodnie z art. 202 § 5 kpk.

Należy zatem zauważyć, iż stosownie do art. 203 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89 poz.555 ze zm.), w razie zgłoszenia przez biegłych takiej konieczności, badanie stanu zdrowia psychicznego oskarżonego może być połączone z obserwacją w zakładzie leczniczym tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. Przepis art. 259 § 2 stosuje się odpowiednio, chyba że oskarżony wnosi o poddanie go obserwacji.

O potrzebie obserwacji w zakładzie leczniczym orzeka sąd, określając miejsce i czas trwania obserwacji. W postępowaniu przygotowawczym sąd orzeka na wniosek prokuratora. Przepisy art. 249 § 3 i 5 stosuje się odpowiednio.

Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 4 tygodnie; na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do zakończenia obserwacji; łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może przekroczyć 8 tygodni. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają sąd.

Zgodnie natomiast z art. 202 § 5 Kodeksu postępowania karnego, opinia biegłych powinna zawierać stwierdzenia dotyczące zarówno poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu, jak i jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu, a w razie potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93 Kodeksu karnego.

Powyższe oznacza, iż celem opinii jest stwierdzenie istnienia lub nieistnienia zakłócenia czynności psychicznych i ewentualnie jego wpływ na poczytalność oskarżonego w chwili czynu, a także jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego, co ma istotne znaczenie z punktu widzenia możliwości prowadzenia procesu. W pierwszej sytuacji chodzi o ustalenie, czy oskarżony w czasie czynu mógł rozpoznać jego znaczenie lub pokierować swoim postępowaniem (pełna poczytalność lub niepoczytalność) lub czy możliwości te miał ograniczone i w jakim stopniu (ograniczona poczytalność), w drugiej - czy może brać udział w postępowaniu.

W tym więc przypadku celem prowadzonej obserwacji oraz wydanej opinii niewątpliwie nie jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia badanego lecz stwierdzenie pewnych faktów umożliwiających sądowi podjęcie decyzji co do zastosowania kary lub możliwości uczestnictwa w procesie.

W myśl art. 93 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88 poz.55), sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym lub skierowaniem na leczenie ambulatoryjne tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną, zaburzeniami preferencji seksualnych, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego; przed orzeczeniem tego środka sąd wysłuchuje lekarzy psychiatrów oraz psychologa, a w sprawach osób z zaburzeniami preferencji seksualnych - także lekarza seksuologa.

W oparciu o ww. przepis zadaniem psychiatrów oraz psychologa lub seksuologa jest przedstawienie opinii na temat stanu zdrowia psychicznego, stopnia upośledzenia umysłowego albo stopnia uzależnienia od alkoholu lub innego środka odurzającego lub stopnia zaburzeń preferencji seksualnych, jak również opartej na wiedzy specjalistycznej prognozy co do prawdopodobieństwa ponownego popełnienia czynu zabronionego przez osobę badaną. Na podstawie tej opinii sąd podejmuje decyzję co do zasadności zastosowania środka zabezpieczającego.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania środka zabezpieczającego jest uzasadniona obawa, iż bez umieszczenia w zakładzie zamkniętym lub skierowania na leczenie ambulatoryjne sprawca z wysoką dozą prawdopodobieństwa może ponownie popełnić czyn zabroniony. Umieszczenie w zamkniętym zakładzie ma więc być koniecznym środkiem zabezpieczającym, stosowanym tylko wtedy, gdy inne środki nie są w stanie zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego. Należy więc zauważyć, iż podstawowym celem opinii wydanej w oparciu o powołany przepis art. 93 Kodeksu karnego jest zapobieżenie ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, czyli ochrona innych ludzi, dla których badany stanowi zagrożenie, a nie jest celem głównym ochrona zdrowia sprawcy czynu zabronionego. Nie ulega wątpliwości, że w trakcie obserwacji szpitalnej, jak i trakcie pobytu w zakładzie psychiatrycznym (lub leczenia ambulatoryjnego) sprawca jest leczony, jednak leczenie to nie jest celem lecz środkiem zapobiegającym ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego.

W kontekście powyższego, zauważyć należy, iż głównym celem ww. badań jest wprawdzie ocena zdrowia, jednak ocena ta nie służy profilaktyce ani leczeniu. Ocena stanu zdrowia wymagana jest przez odpowiednie przepisy jako warunek poprzedzający podjecie określonej decyzji. Stąd efektem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest dostarczenie osobie trzeciej elementu koniecznego dla podjęcia decyzji pociągającej za sobą prawne konsekwencje dla osoby badanej. Taka usługa medyczna nie ma zasadniczo na celu ochrony zdrowia stąd nie może być objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Chociaż możliwa jest sytuacja, że przeprowadzenie ww. badań, może w pośredni sposób przyczynić się do ochrony zdrowia tej osoby poprzez wykrycie nowego problemu lub skorygowanie poprzedniej diagnozy, podstawowym celem tego rodzaju usługi pozostaje wypełnienie prawnego lub ustawowego obowiązku dotyczącego procesu podejmowania decyzji przez inną osobę.

Podkreślenia wymaga, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem nie ma prawa do zastosowania zwolnienia z VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu lekarza, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiada ono koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Biorąc po uwagę opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie usługą główną są badania psychiatryczne połączone z obserwacją pacjentów kierowanych przez sąd lub prokuraturę w celu wydania opinii o stanie zdrowia, natomiast pozostałe usługi w tym zakwaterowanie i wyżywienie, niezbędne do zapewnienia pobytu pacjenta poddanego obserwacji w szpitalu służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej. Zatem cała kompleksowa usługa (badania połączone z obserwacją w trakcie pobytu w szpitalu) jest opodatkowana według stawki właściwej dla ww. usługi głównej.

Głównym celem tych usług nie jest jednak ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia. Wynika stąd, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT nie ma zastosowania do usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na leczeniu, zakwaterowaniu i opiece nad pacjentem kierowanym do szpitala przez sąd lub prokuraturę w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że w związku z faktem, iż wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy zaistniałego stanu faktycznego niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2011r.

Wskazać należy, iż od dnia 1 lipca 2011r., na mocy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) w art. 43 ust. 1

• pkt 18 otrzymał brzmienie: usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach