Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości opodatkowania przychodów ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest osoba fizyczna, będąca wspólnikiem Spółki jawnej (…., KRS…, NIP…, dalej jako: „Spółka”), której wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne.

Wnioskodawca rozlicza się na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przeważająca działalność Spółki polega na wynajmie oraz zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka wynajmuje powierzchnie magazynowe swoim kontrahentom na podstawie umowy najmu. Wynagrodzenie Spółki z tytułu najmu powierzchni pobierane jest w formie czynszu, a zapłata odbywa się za pomocą przelewu bankowego na konto wynajmującego (Spółki).

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowach najmu, oprócz czynszu najmu, najemcy są zobowiązani do pokrywania opłat eksploatacyjnych za zużyte media - energię elektryczną oraz gaz do ocieplenia pomieszczeń. Pomieszczenia wynajmowane przez kontrahentów Spółki posiadają własne podliczniki zużytej energii elektrycznej, najemcy pokrywają opłaty zgodnie z bezpośrednim zużyciem prądu na podstawie odczytów podliczników. Pomieszczenia wynajmowane najemcom są ogrzewane za pomocą pieca na gaz ziemny, zlokalizowanego w kotłowni budynku. Koszty zużytego gazu są rozdzielane na poszczególnych najemców w zależności od wynajmowanej powierzchni oraz ilości osób przebywających w wynajmowanych pomieszczeniach.

Opłatami za zużycie mediów w wynajmowanych pomieszczeniach dostawcy poszczególnych mediów obciążają bezpośrednio Spółkę, która następnie w takiej samej wartości obciąża najemców za pomocą tzw. refaktury. Refaktury są odrębne wobec faktur z tytułu czynszu najmu. Wartość refaktur wystawianych przez Spółkę na rzecz najemców jest każdorazowo tożsama z wartością, którą Spółka została obciążona przez dostawców mediów. Spółka nie pobiera za tę czynność żadnego wynagrodzenia, nie dolicza również żadnej marży, ani nie osiąga żadnej innej korzyści majątkowej z tego tytułu. Całość kwoty otrzymanej od najemców, Spółka przekazuje na rzecz dostawców mediów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwość, co do charakteru otrzymywanego świadczenia, biorąc pod uwagę rozliczanie przychodu Wnioskodawcy otrzymywanego ze Spółki przez Wnioskodawcę jako podatnika.

Pytanie

Czy otrzymywane przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, kwoty z tytułu zapłaty przez najemców kwot wskazanych na refakturach za zużycie przez nich mediów są przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymane przez Spółkę, w której jest wspólnikiem, kwoty z tytułu refaktury mediów zużytych przez najemców nie są Jego przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: „u.p.d.o.f. ) w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 776; dalej: „u.z.p.d.f.”).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifkat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za działalność, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., uważa się również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f.).

Warunkiem uznania, że otrzymane kwoty pieniężne są faktycznie należne i wypełniają dyspozycję z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. jest to, aby stanowiły one dla podatnika przysporzenie o charakterze definitywnym, tzn. takim, który powoduje, że aktywa podatnika ostatecznie się powiększają.

Takowego realnego i definitywnego przysporzenia, w ocenie Wnioskodawcy, nie stanowią kwoty otrzymywane przez Spółkę od najemców. Wynika to z faktu, że Spółka nie czerpie z tego tytułu żadnych korzyści, a sama transakcja nie powiększa w żaden sposób aktywów Spółki. Spółka nie otrzymuje z tytułu refakturowanych mediów wynagrodzenia, nie nalicza również żadnej marży do kwot otrzymanych od najemców, a obowiązek ponoszenia opłat eksploatacyjnych wynika wprost z postanowień umownych.

Podkreślić należy również, że zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a u.p.d.o.f. w zw. z art. 6 ust. 1 u.z.p.d.f., do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów zyskania przychodów.

Kwoty uzyskane od najemców należą do kategorii zwróconych wydatków, które zostały poczynione na rzecz dostawców mediów.

W związku z tym, że Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ryczałtowych, poza sferą rozważań pozostaje kwestia zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, gdyż Wnioskodawca nie dokonuje takich odliczeń (zgodnie z art. 12 ust. 2 u.z.p.d.f.). Powyższy przepis potwierdza zasadę, że za przychody mogą być uważane tylko kwoty otrzymane definitywnie, co nie ma miejsca w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych, spośród których przede wszystkim wskazać należy na:

·wyrok WSA w Krakowie z 27 października 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 875/22, w którym Sąd stwierdził, że „Dokonując wykładni przepisu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. w kontekście rozpatrywanej sprawy Sąd wskazuje, że nie można zatem mówić o powstaniu przychodu, jeżeli kwota należna nie ma charakteru definitywnego przysporzenia. (...) Natomiast za przysporzenie o charakterze realnym i ostatecznym w żadnym wypadku nie można uznać zwrotu Skarżącemu przez najemców kwot z tytułu poniesionych przez Skarżącego wydatków za zużyte przez najemców media. (...) Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 3 pkt 3a u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Zatem ustawodawca wprost dostrzegł, że nie można zaliczać do przychodu z działalności gospodarczej zwróconych wydatków, co tylko potwierdza przedstawione rozumienie przychodu podatkowego, jako kwot należnych, które podatnikowi przysługują realnie, definitywnie i trwale”;

·wyrok WSA w Białymstoku z 20 listopada 2024 r. sygn. akt I SA/Bk 312/24, w którym Sąd stwierdził, że „w pojęciu innych wydatków”, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 3a u.p.d.o.f. mieszczą się także zwrócone Skarżącemu przez najemców wydatki, jakie poniósł na rzecz gestorów mediów w związku z obciążeniem przez ww. podmioty kosztami z tytułu eksploatacji mediów zużytych przez najemców”;

·wyrok WSA w Gliwicach z 15 października 2024 r. sygn. akt I SA/G1182/24, w którym Sąd stwierdził, że „Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że wymienione opłaty eksploatacyjne/media związane z użytkowaniem lokalu, do ponoszenia których zobowiązani są zgodnie z zawartymi umowami najmu - najemcy, nie stanowią dla Skarżącego przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania powyższych opłat wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a usługodawcami, czyli dostawcami mediów”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Tymczasem z opisu sprawy wynika, że Spółka, której jest Pan wspólnikiem, zajmuje się wynajmem powierzchni magazynowych swoim kontrahentom na podstawie umowy najmu. Przeważająca działalność Spółki polega na wynajmie oraz zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Rozlicza się Pan na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wynagrodzenie Spółki z tytułu najmu powierzchni pobierane jest w formie czynszu, a zapłata odbywa się za pomocą przelewu bankowego na konto wynajmującego (Spółki). Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowach najmu, oprócz czynszu najmu, najemcy są zobowiązani do pokrywania opłat eksploatacyjnych za zużyte media - energię elektryczną oraz gaz do ocieplenia pomieszczeń. Pomieszczenia wynajmowane przez kontrahentów Spółki posiadają własne podliczniki zużytej energii elektrycznej, a najemcy pokrywają opłaty zgodnie z bezpośrednim zużyciem prądu na podstawie odczytów podliczników. Pomieszczenia wynajmowane najemcom są ogrzewane za pomocą pieca na gaz ziemny, zlokalizowanego w kotłowni budynku. Koszty zużytego gazu są rozdzielane na poszczególnych najemców w zależności od wynajmowanej powierzchni oraz ilości osób przebywających w wynajmowanych pomieszczeniach. Opłatami za zużycie mediów w wynajmowanych pomieszczeniach dostawcy poszczególnych mediów obciążają bezpośrednio Spółkę, która następnie w takiej samej wartości obciąża najemców za pomocą tzw. refaktury. Refaktury są odrębne wobec faktur z tytułu czynszu najmu. Wartość refaktur wystawianych przez Spółkę na rzecz najemców jest każdorazowo tożsama z wartością, którą Spółka została obciążona przez dostawców mediów. Spółka nie pobiera za tę czynność żadnego wynagrodzenia, nie dolicza również żadnej marży, ani nie osiąga żadnej innej korzyści majątkowej z tego tytułu. Całość kwoty otrzymanej od najemców, Spółka przekazuje na rzecz dostawców mediów.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy przychody z tytułu zużytych mediów, rozliczane przez Spółkę w formie refaktur wystawianych na podstawie faktur od dostawców mediów, powinny być zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zgodnie z którym:

W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

W ramach zobowiązania najemcy strony umowy mogą postanowić, że koszty związane z eksploatacją przedmiotu najmu będą rozliczane odrębnie. Świadczenia takie mogą być rozliczane na podstawie tzw. refaktur, not obciążeniowych, bądź w inny umówiony sposób.

Zarówno, gdy wydatki z tytułu opłat za media są uwzględnione w kwocie czynszu, jak również w przypadku ich refakturowania odrębnie od czynszu, uzyskany przychód z tego tytułu zaliczany jest do przychodów z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, a więc do przychodów z działalności gospodarczej.

Dlatego też stwierdzam, że opłaty za media w przypadku ich refakturowania przy najmie składników majątku związanych z działalnością gospodarczą – stanowią przychód z działalności gospodarczej i winien Pan odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Podsumowując, opłaty z tytułu zużytych mediów rozliczane przez Pana w formie refaktur na podstawie faktur od dostawców mediów powinny być zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Tym samym, Pana stanowisko, zgodnie z którym otrzymane przez Spółkę, w której jest wspólnikiem, kwoty z tytułu refaktury mediów zużytych przez najemców nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Pana i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku wyroki sadów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Pana kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.