Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.05.2006, sygn. IIUSppII/443-102/88a/40a/06/PP, Drugi Urząd Skarbowy w Białymstoku

Temat interpretacji

Stan faktyczny

Jak wynika ze złożonego wniosku, jest Pan właścicielem 15 lokali użytkowych położonych w Białymstoku w budynku przy ul. XXX. Przedmiotowe lokale użytkowe zostały nabyte w drodze umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego, są to lokale wyodrębnione. Lokale użytkowe są zaewidencjonowane jako środki trwałe służące do działalności gospodarczej, która prowadzona jest przez Pana jako osobę fizyczną. Jako właściciel tych lokali użytkowych wraz z innymi osobami tworzy Pan Wspólnotę Właścicieli Lokali Użytkowych XXX. W skład Wspólnoty nie wchodzą lokale mieszkalne, a wyłącznie lokale użytkowe. Powyższa Wspólnota jest zarejestrowana w Urzędzie Miejskim w XXX jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Podstawą jest zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, a ponadto jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT i dysponuje własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej. Wspólnota w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się najmem i dzierżawą części wspólnych nieruchomości.

Wspólnota ma zawarte z przedsiębiorstwem energetycznym i wodociągowym umowy na dostawę energii elektrycznej, gazu oraz wody wraz z odprowadzaniem ścieków (tzw. mediów). Umowy o dostawę mediów łączą przedsiębiorstwo energetyczne i wodociągowe ze Wspólnotą jako wyłącznym odbiorcą. Właściciele poszczególnych lokali użytkowych nie mają zawartych odrębnych umów na dostawę tych mediów. Wszystkie media przeznaczane są wyłącznie na potrzeby właścicieli lokali użytkowych prowadzących swoją działalność gospodarczą oraz Wspólnoty, dotyczy to części wspólnych nieruchomości, w tym najemców i dzierżawców każdego z tych wyżej wymienionych podmiotów (Wspólnota, właściciele lokali użytkowych).

Wspólnota zajmuje się rozliczaniem na poszczególne lokale całkowitych kosztów zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej, dostarczania zimnej wody, odprowadzania ścieków, monitoringu p/pożarowego i alarmowego. Wspólnota nie pobiera z tego tytułu żadnej marży. Rozliczenie odbywa się proporcjonalnie na podstawie stosunku powierzchni ogólnej budynku do kubatury powierzchni lokalu użytkowego przypadającej na każdego właściciela, gdyż nie ma technicznie innego sposobu rozliczenia. Ogrzewanie odbywa się poprzez kilkanaście nagrzewnic, gdyż pomieszczenia nie są pomieszczeniami "klasycznie zamkniętymi".

Wspólnota, na podstawie art. 6 ustawy o własności lokali, jest odrębnym od właścicieli lokali podmiotem praw i obowiązków, a ponadto prowadzi działalność gospodarczą z tytułu dzierżawy powierzchni wspólnej osobom trzecim i jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT (art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług), co resort finansów uznaje "w niektórych wypadkach wspólnota może być podatnikiem VAT, gdy dokonuje czynności na rzecz osób trzecich, np. wynajmuje lokal lub udostępnia na reklamy ściany budynku". Ponadto podkreśla Pan, iż działając jako przedsiębiorca jest Pan także zarejestrowany jako podatnik podatku VAT (art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług), a zatem oba podmioty są podatnikami o jakich mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dalszej części wniosku wskazuje Pan, iż Wspólnota ma określony w art. 45a ustawy - Prawo energetyczne obowiązek rozliczenia kosztów zakupu mediów na poszczególne lokale użytkowe. Rozliczenie kosztów obejmuje wydzielenie kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (art. 14, 15 ustawy o własności lokali) oraz dokumentuje dalszą sprzedaż energii, paliw i wody pomiędzy Wspólnotą, a odbiorcą ostatecznym, jakim jest właściciel lokalu jako podmiot gospodarczy, który dokonuje zakupu energii, paliw i wody na własny użytek na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Do chwili obecnej, Wspólnota nie pobierała z tego tyłu dodatkowej marży.

Na tle powyższego stanu faktycznego zwrócił się Pan o potwierdzenie, że podatek VAT ustalony w fakturze wystawionej przez Wspólnotę Właścicieli Lokali Użytkowych stanowi dla Pana, jako nabywcy, podatek naliczony.

Stanowisko podmiotu uprawnionego do złożenia wniosku

Pana zdaniem, rozliczenie mediów pomiędzy Wspólnotą a Panem, jako przedsiębiorcą winno odbywać się fakturą VAT z zachowaniem takiej samej ceny netto, stawki VAT oraz ceny brutto, która jest wystawiana pomiędzy podatnikami podatku VAT, gdyż Wspólnota nie wystawia faktury VAT na Pana, jako osobę prywatną, ale na XXX, który to prowadzi w tym budynku działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT. Dalsza sprzedaż energii, paliw gazowych i wody (art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług) dokumentowana (art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług) w świetle ustawy o własności lokali oraz ustawy o podatku od towarów i usług winna być przez Wspólnotę fakturą VAT wystawioną na rzecz przedsiębiorstw prowadzących w tym budynku działalność gospodarczą. Przedmiotowa faktura (tzw. refaktura) dokumentuje dalszą sprzedaż energii, paliw i wody pomiędzy jego odbiorcą, a odbiorcą ostatecznym, który dokonuje zakupu energii, paliw i wody na użytek prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wspólnota dokonuje zakupu towarów od przedsiębiorstwa energetycznego lub wodociągowego. Następnie przy wykorzystaniu instalacji wewnętrznych dokonuje faktycznej dostawy tych mediów na rzecz właścicieli poszczególnych lokali użytkowych na potrzeby ich działalności gospodarczej.

Jednocześnie uważa Pan, że jako nabywca ma Pan prawo do traktowania kwoty podatku VAT, wynikającej z faktury VAT, jako podatku naliczonego. Wskazuje Pan, że w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. art. 14 i 15 jednoznacznie określają, jakie koszty są kosztami zarządu, na które właściciele wpłacają zaliczki i które są traktowane jako partycypacja w kosztach. Nie ma tu mowy o kosztach na utrzymanie lokali własnych wyodrębnionych, co w świetle tej ustawy nie jest partycypacją w kosztach (wypłata tych zaliczek jest właściwa dla utrzymania płynności finansowej wspólnoty są to kwoty wpłacane dobrowolnie; nie ma o nich mowy w ustawie), lecz kosztem każdego z użytkowników tychże lokali, a więc (w tym przypadku) kosztem prowadzenia przez nich działalności gospodarczej w w/w lokalach. Za tym, że wspólnota jest odrębnym podmiotem od jej właścicieli świadczą przepisy o własności lokali, regulujące relacje między nimi. Podstawowy przepis kształtujący status wspólnoty art. 6 tej ustawy określa jej zdolność prawną i procesową. Wspólnota może bowiem nabywać prawa, zaciągać zobowiązania i być pozywana. Przyjęcie poglądu, według którego Wspólnota stanowi jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 331 Kodeksu Cywilnego oznacza, że jest ona podmiotem niezależnym od tworzących ją właścicieli, co zaś powoduje, że może ona świadczyć usługi na rzecz poszczególnych właścicieli (odpłatnie czy też nieodpłatnie). Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w wyroku z 22.02.2001 r. w sprawie dotyczącej opłat wnoszonych przez właścicieli lokali. W ustawie nie ma mowy o utożsamianiu wspólnoty jako odrębnej jednostki administracyjnej z jej właścicielami, którzy prowadzą w niej działalność gospodarczą jako oddzielne podmioty gospodarczej. Błędnie interpretując, że ustawowy obowiązek ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną rozciąga się także na własne lokale (co nie ma potwierdzenia w ustawie i własności lokali), daje dalsze błędne założenie, że zakup mediów do własnych poszczególnych lokali jest obowiązkiem ustawowym.

W związku z tym, w Pana ocenie, zgodnie z treścią art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług służy Panu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (wskazany w fakturze wystawionej przez Wspólnotę). Nie ma podstaw do stosowania zakazu obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o jakim mowa w treści art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej: ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku nabycia towarów i usług, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. 

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje, zgodnie z art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo za następny okres rozliczeniowy. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego we wskazanych wyżej terminach może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT). Powyższa ogólna zasada doznaje wyjątku w sytuacjach określonych w art. 88 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionych przepisów wynika, iż warunkiem obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie przez podatnika towarów i usług jest wystąpienie związku zakupów z działalnością opodatkowaną oraz nie ujęcie kwot podatku naliczonego w katalogu czynności, w stosunku do których obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się.

Mając powyższe na uwadze tut. organ podatkowy stwierdza, iż w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość obniżenia podatku należnego, przysługuje Panu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Tym samym stanowisko Pana należy uznać za prawidłowe.

Pozostała kwestia zawarta we wniosku zostanie rozpatrzona w odrębnym postanowieniu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podmiotu uprawnionego do złożenia wniosku, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej).