Temat interpretacji
W dniu 17 lutego 2005 r. Podatnik wystąpił z wnioskiem o interpretację przepisów podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług odszkodowań wypłacanych z tytułu rozwiązania umowy prawa wieczystego użytkowania.
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów statystyce publicznej, a także grunty. Kwoty otrzymanego odszkodowania nie są obrotem zdefiniowanym w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.
W związku z powyższym odszkodowanie za wywłaszczenie prawa wieczystego użytkowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a także nie jest towarem, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy.
Z załączonego do wniosku wzoru aktu notarialnego wynika, że przejęcie wieczystego użytkowania gruntu odbywać ma się nie za odszkodowaniem, lecz w formie zakupu (sprzedaży), co podlegałoby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika/płatnia /inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.