Temat interpretacji

Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Nowa Huta działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. Nr 8 z 14.01.2005 r., poz. 60 ) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 22.06.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Nowa Huta działając na podstawie ww. przepisów w odpowiedzi na zapytania doręczone do tut. Urzędu w dniu 22 czerwca 2005 r., wyjaśnia co następuje:

Z przedłożonego pisma wynika, iż Spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego w ramach zawieranych umów faktoringowych, które jako jedne z usług zaliczanych do pośrednictwa finansowego kwalifikują się do grupy o symbolu PKWiU 65.22.10 - 00.10. Ze stanowiska Spółki co do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług faktoringowych pobieranego jako prowizja faktoringowa, wynika, iż usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podstawową tj. 22%. Również w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług innych opłat pobieranych za usługi dodatkowe związane ze świadczeniem usług faktoringu Spółka stoi na stanowisku, iż podlegają opodatkowaniu stawką podstawową tj. 22%.

Odnosząc się do postawionego problemu należy wskazać, że umowa faktoringu należy do umów nienazwanych, ogólnie mówiąc jest działalnością finansową, która polega na wykupie nieprzeterminowanych wierzytelności od przedsiębiorców, którzy sprzedali swoje towary bądź usługi i nie otrzymali jeszcze z tego tytułu zapłaty.

W teorii i praktyce wyróżnia się faktoring właściwy ( pełny ) oraz faktoring niewłaściwy ( niepełny ). W następstwie faktoringu właściwego dochodzi do definitywnego przeniesienia wierzytelności z przedsiębiorcy na faktora, co oznacza, że w przypadku ewentualnej nieściągalności wierzytelności od dłużnika, faktor nie może żądać od przedsiębiorcy wypłaconej mu kwoty w drodze tzw. regresu.

W przypadku natomiast umowy faktoringu niewłaściwego faktor nie nabywa wierzytelności definitywnie ( nieodwołalnie ), w przypadku bowiem niewypłacalności dłużnika wierzytelność będąca przedmiotem faktoringu powraca od faktora do przedsiębiorcy. Oznacza to, że w przypadku faktoringu właściwego ryzyko niewypłacalności dłużnika obciąża faktora, a w przypadku faktoringu niewłaściwego ryzyko to ciąży na przedsiębiorcy.

W świetle obecnej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. ), zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. W celu ustalenia zakresu opodatkowania usług faktoringu pomocniczo mają więc zastosowanie klasyfikacje statystyczne. Przedmiotem klasyfikowania według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług są czynności będące końcowymi efektami działalności o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze ( jednostki organizacyjne ) na rzecz innych podmiotów gospodarczych ( jednostek organizacyjnych ) lub na rzecz ludności. Liczy się zatem efekt końcowy świadczonych czynności. Tutejszy organ podatkowy zauważa, że istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie wykonywanych usług przez Podatnika pod odpowiedni symbol PKWiU. Organ podatkowy nie posiada kompetencji w zakresie klasyfikowania statystycznego sprzedawanych towarów bądź świadczonych usług przez podatników, gdyż jedynym organem uprawnionym do wydawania opinii klasyfikacyjnych towarów i usług są właściwe organy statystyczne. Należy przy tym zaznaczyć, iż to do podatnika należy prawidłowe sklasyfikowanie świadczonych usług. W przypadku wątpliwości, zgodnie z obowiązującymi przepisami, Spółka może wystąpić do Urzędu Statystycznego w Łodzi o sklasyfikowanie wykonywanych usług na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Według znanych tut. organowi podatkowemu opinii organów statystycznych usługi faktoringu właściwego i niewłaściwego zostały zaliczone do tego samego grupowania PKWiU 65.22.10. Tak więc usługa faktoringu mieści się w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w Sekcji J usługi pośrednictwa finansowego, Dział 65, podkategoria PKWiU 65.22.10 - 00.00 " usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym ".

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ww. ustawy. Załącznik ten zawierający " Wykaz usług zwolnionych z podatku " w poz. 3 Sekcja J ex ( 65 - 67 ) pkt 5, wymienia jako zwolnione usługi pośrednictwa finansowego z wyłączeniem usług ściągania długów oraz faktoringu, nie rozróżniając przy tym rodzaju faktoringu oraz nie rozbijając na poszczególne składowe czynności świadczonej usługi. Zaznacza się, iż ustawodawca wyłączył ze zwolnienia usługi faktoringu bez względu na to czy jest on z prawem lub bez regresu w stosunku do przedsiębiorstwa, z którym zawarto umowę faktoringową. Jednocześnie zgodnie z art. 29 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Przy czym podstawą opodatkowania świadczonej usługi faktoringu jest zarówno kwota otrzymanych odsetek, jak również kwota otrzymanego wynagrodzenia prowizyjnego pomniejszone o kwotę podatku należnego. Opodatkowaniu zatem podlegać będą wszelkie opłaty otrzymane w związku z zawartą umową faktoringu. Usługi te jako nie wymienione w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. ), co do których stosuje się inne niż wymienione w art. 41 ust. 1 obniżone stawki podatku, podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatkową w wysokości 22%.