
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 usługi najmu pokoju na rzecz osoby fizycznej. Uzupełnili go Państwo pismem z 5 maja 2025 r. (wpływ 6 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca (Parafia) jest Kościelną Osobą Prawną. Parafia jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.
W ramach prowadzonej działalności Parafia jako Wynajmujący zawiera z Najemcami umowy najmu. Wynajmujący oświadcza, że jest właścicielem nieruchomości na terenie której znajduje się plebania Wynajmującego (Obiekt). Parafia dokonuje wynajmu we własnym imieniu i na własny rachunek.
Wynajmujący oddaje Najemcy w najem pokój i łazienkę, zwany dalej Pokojem, znajdujący się na drugim piętrze (poddaszu) Obiektu, o sumarycznej powierzchni 30,0 metrów kwadratowych. Najemca oświadcza, że zapoznał się i w pełni akceptuje stan techniczny Pokoju.
Pokój, o którym mowa we wniosku jest wynajmowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale może się zdarzyć najem pokoju mieszkalnego na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą lub osoby prawnej. Najemca oświadcza, że Pokój będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe. Pokój jest lokalem o charakterze mieszkalnym. Najemca realizuje w wynajmowanym Pokoju własne cele mieszkaniowe.
Najemcy nie wolno bez zgody wynajmującego zmienić przeznaczenia Pokoju. Najemca może podnajmować oraz użyczać Pokój osobom trzecim jedynie za pisemną zgodą Wynajmującego. Umowa zostaje zawarta na czas określony od października do czerwca. Umowa może zostać wypowiedziana w przypadkach przewidzianych przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Najemca zobowiązany jest do uzyskania pisemnej zgody Wynajmującego na przebudowę oraz ulepszenie Pokoju. Po zakończeniu najmu Najemca zobowiązany jest zwrócić Pokój wraz z wyposażeniem w stanie niepogorszonym ponad normalne zużycie. Najemca jest uprawniony do korzystania z Pokoju, z łazienki wraz z ubikacją oraz z przestrzeni wspólnej w ramach Obiektu. Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu czynsz z tytułu najmu Pokoju w wysokości określonej w umowie z góry w terminie do 10 dnia danego miesiąca. Najemca będzie ponosił koszty opłat związanych z używaniem Pokoju, Łazienki i Przestrzeni Wspólnej, zwanych dalej Opłatami Eksploatacyjnymi, wyszczególnionych w umowie. Opłaty Eksploatacyjne obejmują dostarczanie i zużycie wody oraz odprowadzanie ścieków, dostawę i zużycie energii elektrycznej, ogrzewanie gazowe. Opłata Eksploatacyjna za dostarczanie i zużycie wody oraz odprowadzanie ścieków będzie obliczana ryczałtowo poprzez przyjęcie zużycia wody przez Najemcę w ilości określonej w umowie oraz stawek stosowanych przez dostawcę. Opłata Eksploatacyjna za dostawę i zużycie energii elektrycznej oraz opłata eksploatacyjna za ogrzewanie gazowe obliczana będzie według wzoru określonego w umowie najmu Opłaty Eksploatacyjne będą rozliczane na podstawie refaktur wystawianych przez Wynajmującego, z terminem płatności 10 dni od dnia wystawienia refaktury. Najemca przez okres wakacyjny, tj. od 1 lipca do 30 września każdego roku, zobowiązuje się do opuszczenia i opróżnienia Pokoju oraz innych pomieszczeń, z których korzysta, przy jednoczesnym utrzymaniu niniejszej umowy w mocy. W tym okresie czynsz najmu zostanie obniżony do kwoty wskazanej w umowie. Najemca nie będzie zobowiązany do uiszczania Opłat Eksploatacyjnych. Wynajmujący ma prawo udostępniania Pokoju w miejsce Najemcy osobom trzecim. Najemca ma prawo do pozostawienia swoich rzeczy w piwnicy Obiektu.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
1.Usługi wynajmu pokoju są sklasyfikowane jako Usługi związane z zakwaterowaniem i Usługi gastronomiczne sekcja I PKWiU dział 55 ponieważ:
Parafia wynajmuje na terenie Plebani pokoje z dostępem do wspólnej kuchni oraz do wspólnej łazienki, tylko w niektórych pokojach jest indywidualna łazienka. Pokoje zamieszkiwane są przez pojedyncze osoby. Pokoje wynajmowane są na okresy określone w umowie. Okresy najmu są okresami średnioterminowymi i nie przekraczają roku. Usługi najmu świadczone są dla studentów i osób pracujących oraz pozostałych osób. Korzystający nie meldują się tam na pobyt stały i nie traktują miejsca pobytu jako głównego miejsca zamieszkania. Dla wyżej wymienionych usług przypisuje kod PKWiU 55.90.19.0 jako Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane.
2.Wniosek dotyczy 1 zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego bieżącej usługi najmu na rzecz osoby fizycznej.
Pytanie
Czy w przedstawionym stanie faktycznym usługa najmu może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przypadku jej wykonywana przez podmiot o statusie podatnika w rozumieniu ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Umowa najmu jest cywilnoprawnym stosunkiem łączącym wynajmującego i najemcę i uregulowana została w art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 2224 oraz z 2022 r poz. 807 i 1561).
Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 tej ustawy, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.
Z treści ww. przepisu wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
1.wynajmowana lub wydzierżawiana nieruchomość (lub części nieruchomości) musi mieć charakter mieszkalny;
2.wynajem lub dzierżawa musi być dokonywana na własny rachunek;
3.mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zgodnie z linią interpretacyjną organów podatkowych (m.in. Pismo z (…) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (…) ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta, m.in. świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.
Parafia jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Parafia wynajmuje część nieruchomości (Pokoje). Wynajmowana nieruchomość (Pokój) ma charakter mieszkaniowy. Najem jest dokonywany na własny rachunek Parafii. Najemcami Pokoi są osoby fizyczne. Z umowy najmu wynika, że umowy zawierane są na czas określony od października do końca czerwca. Na mocy postanowień umowy Najemca oświadcza, że Pokój będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe. Najemcy nie wolno bez zgody wynajmującego zmienić przeznaczenia Pokoju.
Biorąc po uwagę treść przedstawionych przepisów w rozpatrywanym opisanym stanie faktycznym usługa wynajmu przez Parafię Pokoju dla osoby fizycznej, z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe tego Najemcy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług usługa najmu wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jako czynność odpłatna, świadczona za wynagrodzeniem, wypełnia dyspozycję art. 5 ust. 1 ustawy, tj. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności zawierają Państwo z Najemcami umowy najmu. Przedmiotem najmu jest Pokój. Pokój mieści się w budynku Plebanii Wynajmującego. Najemca jest uprawniony do korzystania z Pokoju, z łazienki wraz z ubikacją oraz przestrzeni wspólnej w ramach Obiektu.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy świadczona usługa najmu na rzecz osoby fizycznej może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114, 1463 i 1693).
Z powołanego wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
- świadczenie usługi na własny rachunek,
- charakter mieszkalny nieruchomości,
- mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono Usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w PKWiU 55.
Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że:
Państwa członkowskie zwalniają od podatku dzierżawę i wynajem nieruchomości.
Stosownie do art. 135 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. l) nie obejmuje:
a)świadczenia usług zakwaterowania określonych w prawie krajowym państw członkowskich, w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnym charakterze, włącznie z zapewnianiem miejsc na obozach wakacyjnych lub na terenach przystosowanych do biwakowania;
b)wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów;
c)wynajmu trwale zainstalowanego wyposażenia i urządzeń;
d)wynajmu sejfów.
Państwa członkowskie mogą przewidzieć dodatkowe wyłączenia dotyczące zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. l).
Zaznaczyć należy, że krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem najmu będzie Pokój i łazienka wraz z ubikacją wraz z dostępem do przestrzeni wspólnej w ramach Obiektu na rzecz osoby fizycznej na czas określony w umowie. Dokonują Państwo wynajmu we własnym imieniu i na własny rachunek. Pokój jest lokalem o charakterze mieszkalnym, a Najemca oświadcza, że Pokój będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe i tylko takie cele będzie w nim realizował. Pokój jest wynajmowany na rzecz osoby fizycznej. Co istotne wskazali Państwo, że świadczone przez Państwa usługi najmu są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.90.19.0. Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Należy zaznaczyć, że usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.90.19.0., stanowią usługi wymienione w pozycji 47 załącznika nr 3 do ustawy, do których zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, nie ma zastosowania.
Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Państwa wątpliwości należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie dla świadczonej przez Państwa usługi najmu na rzecz osoby fizycznej, sklasyfikowanej zgodnie z PKWiU 55.90.19.0, przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych do tej ustawy nie przewidują zwolnienia, a zatem usługa ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bez prawa do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Podsumowując, stwierdzam, że w przedstawionym stanie faktycznym, usługa najmu nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
W niniejszej interpretacji udzieliłem odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności rozliczenia opłat eksploatacyjnych. W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tutejszy organ nie jest nią związany.
Jednocześnie wyjaśnienia wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o wysokości stawki podatku VAT dla świadczonych przez Państwa usług najmu Pokoi na rzecz osób fizycznych. W tym zakresie mogą Państwo – na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy – wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
