Interpretacja indywidualna z dnia 17.02.2016, sygn. ITPP3/4512-718/15/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Budynek został wybudowany w 1972 r. Na parterze tego budynku znajdują się lokale użytkowe, które od momentu wybudowania zostały przekazane do użytkowania w ramach umowy najmu innym podmiotom prowadzącym własną działalność gospodarcza. Najem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Do końca lipca 2011 r. były ponoszone nakłady na ulepszenie tego budynku, które przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Odliczono VAT od nakładów. W grudniu 2015 r. Spółdzielnia zamierza sprzedać 3 lokale osobie fizycznej, wynajmowane w chwili obecnej innym podmiotom.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 lutego 2016 r. Spółdzielnia poinformowała, że budynek został wybudowany przez nią i oddany do użytkowania w 1972 r., jako D.. Podatek od towarów i usług wówczas nie obowiązywał. Aktem notarialnym w 1994 r. budynek podzielony został w ten sposób, że parter i drugie piętro należą do Spółdzielni, a pierwsze piętro do Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w G. Na parterze budynku znajdują się lokale użytkowane przez najemców prowadzących własną działalność gospodarczą. Najem opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług stawką podstawową. Nakłady polegające na ulepszeniu budynku ponoszone były przez Spółdzielnię i Cech w odpowiednich proporcjach w stosunku do wartości (45% Cech i 55% Spółdzielnia). Ulepszenie polegało na ociepleniu budynku (położeniu styropianu, siatki, nowego tynku zewnętrznego i pomalowaniu), wykonaniu głównego wejścia do budynku od strony ulicy (wykuciu ściany, wstawieniu drzwi, wybudowaniu schodów o podjazdu dla wózków), modernizacji i przystosowaniu pomieszczenia na łazienkę dla użytkowników parteru. Ulepszenia wykonywane były na przestrzeni lat 2005 lipiec 2011 r. Nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Najemcy nie ponieśli z tego tytułu kosztów. Od nakładów tych odliczono podatek VAT. Do czasu inwentaryzacji budynku, wykonanej w 2010 roku, polegającej na wyodrębnieniu samodzielnych lokali, budynek jako środek trwały był ujęty w jednej pozycji. Obecnie podzielony jest na lokale. Drugie piętro jest użytkowane przez Spółdzielnię i częściowo też są wynajmowane lokale obcym podmiotom gospodarczym. W grudniu Spółdzielnia dokonała sprzedaży trzech lokali osobie fizycznej będącej płatnikiem podatku VAT. Przed planowaną datą zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, Spółdzielnia wysyłała oświadczenie do Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., że jako dokonujący dostawy i nabywca, wybierają opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w związku ze sprzedażą niniejszych lokali użytkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tych lokali podlega opodatkowaniu, czy jest zwolniona od podatku VAT...

Zdaniem Spółdzielni sprzedaż tych lokali, które są wynajmowane a wynajem jest opodatkowany podatkiem VAT, korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z kolei, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Jednocześnie na mocy art. 43 ust. 10 omawianego artykułu, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółdzielnia w roku 1972 wybudowała i oddała do użytkowania budynek D.. Aktem notarialnym w 1994 roku budynek podzielony został w ten sposób, że parter i drugie piętro należą do Spółdzielni a pierwsze piętro do Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w G. Na parterze budynku znajdują się lokale użytkowane przez najemców prowadzących własną działalność gospodarczą. Najem opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług. Na przestrzeni lat 2005 2011 Spółdzielnia ponosiła nakłady na ulepszenie budynku, przekraczające 30% wartości początkowej budynku. Najemcy nie ponieśli z tego tytułu wydatków. Od nakładów tych odliczono podatek VAT. W grudniu Spółdzielnia dokonała sprzedaży trzech lokali, będących przedmiotem najmu, osobie fizycznej będącej płatnikiem podatku VAT. Przed planowaną datą zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, Spółdzielnia wysyłała oświadczenie do Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., że jako dokonująca dostawy oraz nabywca, wybierają opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, w związku ze sprzedażą niniejszych lokali użytkowych.

Spółdzielnia powzięła wątpliwość, czy postąpiła zgodnie z obowiązującymi przepisami podatku od towarów i usług, przy sprzedaży tych lokali.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy na tle powołanych przepisów, stwierdzić należy, że w odniesieniu do dostawy lokali będących przedmiotem umowy najmu, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, iż oddanie lokalu w najem wypełnia definicję pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy i od tego momentu minęły 2 lata, możliwe będzie zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, że strony transakcji skorzystać mogły z opcji rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie i wybrać opodatkowanie dostawy nieruchomości, po spełnieniu warunków, o których mowa w powołanym wyżej art. 43 ust. 10 ustawy.

Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynku będącego przedmiotem zbycia, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy.

Końcowo stwierdzić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego dokumenty załączone do złożonego wniosku nie były przedmiotem analizy merytorycznej, a wydana interpretacja odnosi się do stanu faktycznego w nim przedstawionego.

Końcowo podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy