Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku usług zabezpieczenia medycznego imprez sportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz.749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) uzupełnionym w dniu 13 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług zabezpieczenia medycznego imprez sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 13 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. zwolnienia od podatku usług zabezpieczenia medycznego imprez sportowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - szpital, wykonuje działalność w zakresie ochrony zdrowia i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach nowo powołanej Poradni, Wnioskodawca, jako publiczny zakład opieki zdrowotnej ma świadczyć usługi medyczne w zakresie:

1. prowadzenia badań lekarskich wstępnych, okresowych, kontrolnych - osób ubiegających się o orzeczenie lekarskie o zdolności do uprawiania określonej dyscypliny sportu, w tym: orzecznictwa sportowo-lekarskiego dzieci i młodzieży do 23 roku życia (usługi refundowane przez NFZ)
2. jak i zawodników powyżej 23 roku życia, jak również osób uprawniających sport amatorsko i rekreacyjnie w różnych przedziałach wiekowych w tym sędziów sportowych,
3. konsultacji specjalistycznych,
4. badań psychomotorycznych,
5. zabiegów (leczenia) rehabilitacyjnego,
6. badań diagnostycznych, w tym próby wydolnościowe,
7. zabezpieczenia medycznego imprez sportowych.

Wnioskodawca ma zamiar wykonywać świadczenia na podstawie art. 27 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) świadczenia z zakresu medycyny sportowej, obejmujące dzieci i młodzież do ukończenia 21 roku życia amatorsko uprawiające sport. Do badań przyjmowane mają być osoby na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Usługa w zakresie medycyny sportowej będzie obejmować wykonanie pomiarów antropometrycznych, badanie ortopedyczne, wykonanie elektrokardiogramu, testu wysiłkowego oraz badania laboratoryjne i konsultację specjalistyczną (okulistyczną, laryngologiczną, stomatologiczną). Końcowym etapem jest badanie przez uprawnionego lekarza specjalistę z zakresu orzecznictwa sportowego, które kończy się wydaniem (bądź odmową wydania) orzeczenia o braku przeciwwskazań do amatorskiego uprawiania sportu.

Stosownie do § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie trybu orzekania o zdolności do uprawiania określonej dyscypliny sportu przez dzieci i młodzież do ukończenia 21 roku życia oraz przez zawodników pomiędzy 21 a 23 rokiem życia (Dz. U. Nr 139, poz. 1134) orzeczenie lekarskie o zdolności do uprawiania określonej dziedziny sportu wydaje się po przeprowadzeniu:

• wstępnych badań lekarskich dzieci i młodzieży do ukończeniu 21. roku życia, ubiegających się o wydanie tego orzeczenia,
• okresowych badań lekarskich dzieci i młodzieży do ukończenia 21. roku życia, uprawiających określoną dyscyplinę sportu oraz zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia,
• kontrolnych badań lekarskich dzieci i młodzieży do ukończenia 21. roku życia, uprawiających określoną dyscyplinę sportu oraz zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, którzy podczas uprawiania określonych dyscyplin sportu doznali urazów, w tym urazu głowy, zmian przeciążeniowych, utraty przytomności lub porażki przez nokaut,

• o których mowa w wykazach świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 31d ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Celem powyższych badań jest eliminowanie szkodliwego wpływu uprawianego sportu na stan zdrowia. Każdego miesiąca sporządzany jest raport do Narodowego Funduszu Zdrowia, w oparciu o który wystawiana jest następnie przez Wnioskodawcę na rzecz NFZ faktura zawierająca w swej treści nazwę usługi medycznej świadczenia z zakresu medycyny sportowej ze wskazaniem podstawy prawnej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, tj. art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Powyższe świadczenia medyczne z zakresu medycyny sportowej wykonywane przez publiczny zakład opieki zdrowotnej wchodzą w zakres ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i są udzielane w oparciu o wskazane wyżej rozporządzenie Ministra Zdrowia.

Wnioskodawca oprócz sprzedaży tej usługi do NFZ będzie ją sprzedawał poza NFZ, np.: na rzecz klubów sportowych, osób indywidualnych, itp.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że badania diagnostyczne, psychomotoryczne, konsultacje specjalistyczne i inne wymienione zostały w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 28 sierpnia 2009 w sprawie trybu orzekania o zdolności do uprawiania określonej dyscypliny sportu przez dzieci i młodzież do ukończenia 21 roku życia oraz przez zawodników pomiędzy 21 a 23 rokiem życia dotyczą osób wymienionych w pkt a), tj. dzieci i młodzież do 23 roku życia.

Zakres koniecznych badań lekarskich oraz częstotliwość ich przeprowadzania w stosunku do dzieci i młodzieży do ukończenia 21 roku życia oraz zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia:

1. Badania ogólne, specjalistyczne i diagnostyczne obejmują:

1. pomiary antropometryczne (obejmują wagę i wzrost, obwód klatki piersiowej na wdechu i wydechu);
2. ogólne badanie lekarskie;
3. badanie ortopedyczne; (obejmuje ocenę układu kostno-stawowego (wady i schorzenia);
4. test wysiłkowy;
5. przegląd stomatologiczny;
6. badanie elektrokardiograficzne; (EKG w spoczynku i próbę wysiłkową)
7. badanie ogólne moczu z oceną mikroskopową osadu, odczyn opadania krwinek czerwonych, morfologię krwi obwodowej z wzorem odsetkowym;
8. konsultację laryngologiczną; w celu oceny nosogardzieli i narządu słuchu;
9. konsultację okulistyczną; w celu oceny narządu wzroku;
10. konsultację neurologiczną;
11. badanie elektroencefalograficzne;
12. oznaczenie stężenia glukozy w surowicy krwi;
13. badanie radiologiczne odcinka szyjnego kręgosłupa;
14. badanie radiologiczne odcinka lędźwiowego kręgosłupa;
15. badanie spirometryczne;

(badania dodatkowe: OB, morfologię z wzorem odsetkowym, mocz z osadem).

Lekarz przeprowadzający badanie może zlecić dodatkowo wykonanie innych badań lub konsultacji, których potrzeba wykonania wynika z oceny stanu zdrowia, w tym badania serologicznego w celu wykluczenia zakażenia wirusami zapalenia wątroby typu B i C oraz nabytego niedoboru odporności, przez oznaczenie obecności antygenu HBs, przeciwciał HCV i przeciwciał HIV.

Badania wstępne dzieci i młodzieży do ukończenia 21. roku życia, ubiegających się o wydanie orzeczenia do uprawiania określonej dyscypliny sportu obejmują badania wymienione w ust. 1 pkt 1-9 rozporządzenia, badania okresowe obejmują badania przeprowadzane:

1. co 6 miesięcy - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 -3;
2. co roku - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 4-7;
3. co dwa lata - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9.

Badania, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 11, przeprowadza się przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych u dzieci, młodzieży do 21. roku życia uprawiających boks, kick-boxing, dalekowschodnie sporty i sztuki walki, płetwonurkowanie oraz u zawodników tych dyscyplin pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, co dwa lata. Badanie, októrym mowa w ust. 1 pkt 12, przeprowadza się przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych u dzieci, młodzieży do 21. roku życia uprawiających płetwonurkowanie, sporty motorowe oraz u zawodników tych dyscyplin pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, co roku.

Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, przeprowadza się przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych u dzieci, młodzieży do 21. roku życia uprawiających judo i zapasy oraz u zawodników tych dyscyplin pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, co dwa lata.

Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 14, przeprowadza się przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych u dzieci, młodzieży do 21. roku życia uprawiających podnoszenie ciężarów oraz u zawodników tych dyscyplin pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, co dwa lata.

Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 15, przeprowadza się przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych u dzieci, młodzieży do 21. roku życia uprawiających płetwonurkowanie oraz u zawodników tych dyscyplin pomiędzy 21. a 23. rokiem życia, co roku.

W większości dyscyplin sportowych wstępne badania lekarskie obejmują pomiary antropometryczne, ogólne badanie lekarskie, badanie ortopedyczne, próbę wysiłkową, przegląd stomatologiczny, badanie elektrokardiograficzne, badanie ogólne moczu z oceną mikroskopową osadu, odczyn opadania krwinek czerwonych, morfologię krwi obwodowej z wzorem odsetkowym, konsultację laryngologiczną, konsultację okulistyczną. Okresowe badania lekarskie obejmują badania przeprowadzane:

1. co 6 miesięcy - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 -3;
2. co roku - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 4-7;
3. co dwa lata - w przypadku badań, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9.

W przypadku osób uprawiających boks, kick-boxing, dalekowschodnie sporty i sztuki walki dodatkowo przeprowadza się, przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych oraz powtarza co dwa lata, konsultację neurologiczną i badanie elektroencefalograficzne. Z kolei przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych osób uprawiających płetwonurkowanie oraz sporty motorowe wykonuje się dodatkowo oznaczenie stężenia glukozy w surowicy krwi i powtarza co roku.

Dodatkowo wykonanie badania spirometrycznego przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych i jego coroczne powtarzanie jest wymagane w płetwonurkowaniu. Natomiast w judo i zapasach przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych należy przeprowadzić radiologiczne badanie odcinka szyjnego kręgosłupa i powtarzać co dwa lata. Podobną procedurę, przed dopuszczeniem do udziału w treningach i zajęciach specjalistycznych oraz powtarzaną co dwa lata, ale dotyczącą badania radiologicznego odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonuje się u osób uprawiających podnoszenie ciężarów. Ponadto lekarz przeprowadzający badanie może dodatkowo zlecić we wszystkich dyscyplinach sportowych wykonanie innych badań lub konsultacji, których potrzeba wykonania wynika z oceny stanu zdrowia badanego, w tym badania serologicznego w celu wykluczenia zakażenia wirusami zapalenia wątroby typu B i C oraz nabytego niedoboru odporności, przez oznaczenie obecności antygenu HBs, przeciwciał HCV i przeciwciał HIV.

Kontrolne badania lekarskie, obejmujące badania ogólne, specjalistyczne i diagnostyczne, w zależności od stanu zdrowia zawodnika, wykonuje się u zawodników, którzy podczas uprawiania określonych dyscyplin sportu doznali urazów, w tym urazów głowy, zmian przeciążeniowych, utraty przytomności lub porażki przez nokaut.

Podsumowaniem badań wstępnych jest analiza wyników oraz konsultacji i wydanie na stosownym zaświadczeniu lekarskim orzeczenia (rozpoznania) o dopuszczeniu do uprawiania sportu, czyli udziału w treningach i zawodach. Orzeczenia powinny być wystawiane przez upoważnionych lekarzy na jednorazowych drukach Zaświadczenie lekarskie lub ewentualnie wpisane do książeczki zdrowia sportowca, zintegrowanej z licencją, wydanej przez Polski Związek Sportowy.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia reguluje procedurę badań lekarskich dzieci i młodzieży oraz zawodników do lat 23. oraz umożliwia refundację tych świadczeń przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Badania z zakresu medycyny sportowej są bezpłatne jedynie wtedy, gdy uprawniony podmiot leczniczy ma podpisaną stosowną umowę z NFZ.

Wykaz badań dla osób wymienionych w pkt b) (poza NFZ) reguluje rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 3 października 2006 r. w sprawie kwalifikacji lekarzy uprawnionych do wydawania zaświadczeń lekarskich, a także rodzaju niezbędnych badań lekarskich dla osób ubiegających się o przyznanie licencji zawodnika lub licencji trenera.

§ 3.1. Osoba ubiegająca się o przyznanie licencji zawodnika podlega ogólnym badaniom lekarskim oraz badaniom specjalistycznym i diagnostycznym w zakresie niezbędnym do wydania zaświadczenia.

2. Badania specjalistyczne i diagnostyczne, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1. pomiary antropometryczne;
2. badanie ortopedyczne;
3. przegląd stomatologiczny,
4. badanie elektrokardiograficzne;
5. badanie ogólne moczu z ocena mikroskopowa osadu, odczyn opadania krwinek czerwonych, morfologie krwi obwodowej wraz ze wzorem odsetkowym;
6. oznaczenie stężenia glukozy we krwi;
7. konsultację laryngologiczną;
8. konsultację okulistyczną;
9. badanie radiologiczne klatki piersiowej;
10. konsultację neurologiczną;
11. badanie elektroencefalograficzne;
12. badanie radiologiczne odcinka szyjnego kręgosłupa;
13. badanie radiologiczne odcinka lędźwiowego kręgosłupa;
14. badanie spirometryczne.

3. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 2 pkt 10 i 11, przeprowadza się u osoby ubiegającej się o przyznanie licencji zawodnika uprawiającego sporty i sztuki walki oraz kick-boxing.

4. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 2 pkt 12, przeprowadza się u osoby ubiegającej się o przyznanie licencji zawodnika uprawiającego zapasy w stylu klasycznym, w stylu wolnym lub judo.

5. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 2 pkt 13, przeprowadza się u osoby ubiegającej się o przyznanie licencji zawodnika uprawiającego podnoszenie ciężarów.

6. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 2 pkt 14, przeprowadza się u osoby ubiegającej się o przyznanie licencji zawodnika uprawiającego płetwonurkowanie.

§ 4. Lekarz, o którym mowa w § 2, może zlecić dodatkowo wykonanie innych niezbędnych badań wynikających z oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o wydawanie zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do uprawiania określonej dyscypliny sportu.

§ 5. Osoba ubiegająca się o przyznanie licencji trenera podlega ogólnemu badaniu lekarskiemu oraz badaniom specjalistycznym i diagnostycznym, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-9.

Ustawa o sporcie kwalifikowanym natomiast określa zasady prowadzenia działalności w zakresie sportu kwalifikowanego, zasady uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, a także zadania organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych podmiotów w zakresie organizacji uprawiania sportu kwalifikowanego i współzawodnictwa sportowego.

Uczestnikami współzawodnictwa sportowego (art. 4) mogą być kluby sportowe, zawodnicy zrzeszeni w klubach. Zawodnikiem zrzeszonym w klubie sportowym jest zawodnik, który spełnia jeden z warunków:

1. jest członkiem klubu sportowego;
2. jest związany z klubem sportowym umową;
3. prowadzi osobiście lub wspólnie z innymi osobami klub sportowy.

Uczestnictwo klubu sportowego w sporcie kwalifikowanym w danej dyscyplinie sportu wymaga posiadania przez ten klub licencji. Licencję przyznaje właściwy polski związek sportowy.

Na wniosek osoby zainteresowanej licencję zawodnika, uprawniającą do uczestnictwa w sporcie kwalifikowanym, przyznaje właściwy polski związek sportowy lub, z jego upoważnienia, związek sportowy działający w danej dyscyplinie sportu.

Do wniosku o przyznanie licencji zawodnika należy dołączyć.:

1. zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do uprawiania określonej dyscypliny sportu wydane przez lekarza uprawnionego do orzecznictwa sportowo-lekarskiego;
2. pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego, opiekuna prawnego lub opiekuna faktycznego, w przypadku osoby niepełnoletniej;
3. dokumenty potwierdzające kwalifikacje do uprawiania określonej dyscypliny sportu, wymagane na podstawie odrębnych przepisów, w tym także regulaminów polskich związków sportowych;
4. pisemne zobowiązanie do przestrzegania postanowień statutu i regulaminów właściwego polskiego związku sportowego oraz międzynarodowych organizacji sportowych, w tym także do poddania się odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Osoba ubiegająca się o przyznanie licencji zawodnika, która ukończyła 21. rok życia, pokrywa koszty wydania zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje lekarzy uprawnionych do wydawania zaświadczeń lekarskich, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w art. 46 ust. 2 pkt 3, a także rodzaj niezbędnych badań lekarskich dla osób ubiegających się o przyznanie licencji zawodnika lub trenera, uwzględniając specyfikę poszczególnych dyscyplin sportu.

Opieka medyczna nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w olimpijskich dyscyplinach sportu jest finansowana ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, zakres opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w olimpijskich dyscyplinach sportu, w tym zakres badań lekarskich oraz częstotliwość ich przeprowadzania, uwzględniając specyfikę poszczególnych dyscyplin sportu oraz potrzebę ochrony zdrowia zawodników.

Szkolenie sportowe zawodników zakwalifikowanych do kadry narodowej w olimpijskich dyscyplinach sportu jest finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu.

Po zapewnieniu środków na realizację zadań, o których mowa w ust. 2 i 4 ustawy, minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu oraz minister właściwy do spraw zdrowia mogą dofinansować ze środków budżetu państwa, pozostających w ich dyspozycji, szkolenie sportowe oraz opiekę medyczną nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w innych niż olimpijskie dyscyplinach sportu.

Zajęcia w zakresie sportu kwalifikowanego mogą prowadzić wyłącznie trenerzy i instruktorzy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej, po otrzymaniu licencji trenera, o której mowa w art. 46. Licencję trenera przyznaje właściwy polski związek sportowy lub, z jego upoważnienia, związek sportowy działający w danej dyscyplinie sportu na wniosek osoby zainteresowanej, po stwierdzeniu, że osoba ta spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej.

Do wniosku o przyznanie licencji trenera należy dołączyć:

1. oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych oraz korzystaniu z pełni praw publicznych;
2. dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1;
3. zaświadczenie lekarskie o zdolności do wykonywania obowiązków trenera.

Koszty wydania zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, pokrywa osoba ubiegająca się o przyznanie licencji trenera.

Sędzią sportowym może być osoba, która posiada licencję sędziego sportowego przyznaną przez właściwy polski związek sportowy.

Licencję sędziego sportowego można przyznać osobie, która:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2. korzysta z pełni praw publicznych;
3. pisemnie zobowiąże się do przestrzegania postanowień statutu i regulaminów polskich związków sportowych oraz międzynarodowych organizacji sportowych, w tym także do poddania się odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Sport uprawiać mogą zawodnicy posiadający status zawodnika profesjonalnego albo amatora. Podstawowymi obowiązkami zawodnika jest w szczególności:

1. reprezentowanie kraju w międzynarodowych zawodach sportowych,
2. aktywny udział w procesie szkoleniowym i we współzawodnictwie sportowym,
3. poddawanie się obowiązkowym badaniom lekarskim,
4. przestrzeganie regulaminów sportowych i zasad rywalizacji sportowej.

Sędzią sportowym może być osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, korzysta z pełni praw publicznych oraz posiada licencję sędziego sportowego przyznaną przez właściwy polski związek sportowy.

Wnioskodawca wskazał, że istotne są jeszcze inne rozporządzenia Ministra Sportu wydane na podstawie delegacji wynikającej z ustawy o sporcie kwalifikowanym, tj.:

1. rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie zakresu opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w olimpijskich dyscyplinach sportu;
2. wymienione rozporządzenie Ministra Sportu w sprawie kwalifikacji lekarzy uprawnionych do wydawania zaświadczeń lekarskich, a także rodzaju niezbędnych badań lekarskich dla osób ubiegających się o przyznanie licencji zawodnika lub licencji trenera;
3. rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 8 stycznia 2007 r. w sprawie zakresu opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej osób niepełnosprawnych oraz kadry paraolimpijskiej (Dz. U. nr 7, poz. 56);
4. ustawa o sporcie kwalifikowanym z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 155, poz. 1298)
5. ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej.

Za wykonane badania dla osób wymienionych w pkt a) Wnioskodawca otrzyma zapłatę z NFZ w związku z umową zawartą na realizację ww. świadczeń.

Za wykonane badania dla innych osób niż wymienionych w pkt a), zostaną obciążone kluby lub bezpośrednio osoby uprawiające sport amatorsko i rekreacyjne.

Ponadto szpital ma zamiar wykonywać usługi w zakresie zabezpieczenia medycznego imprez masowych, tj. imprez artystyczno-rozrywkowych, sportowych, polegające na zapewnieniu opieki medycznej w czasie trwania imprezy, a w przypadku nagłego zdarzenia przewiezienie pacjenta do szpitala. W skład zespołu zabezpieczającego wchodzą: lekarz/ratownik medyczny i kierowca karetki. Za wykonaną usługę Szpital będzie dokonywał obciążenia organizatora zgodnie z cennikiem i wystawi fakturę VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy usługi wymienione w pkt g) - zabezpieczenie medyczne imprez sportowych (tj. na zlecenie organizatorów imprezy sportowej, lekarz pełni dyżur lekarski w miejscu odbywania imprezy sportowej) korzystają ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługi korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy zapewnienie karetki na obsługę imprez masowych z ratownikiem/lekarzem lub jedynie zapewnienie opieki lekarskiej jest usługą w zakresie opieki medycznej służącą profilaktyce i ratowaniu zdrowia wykonywana przez zakład opieki zdrowotnej i jest usługą zwolnioną od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 18 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń wykonywanych przez podmioty lecznicze, ale tylko służące określonemu celowi.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia opieki medycznej. Jednakże opierając się na dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE należy stwierdzić, że pojęcie opieka medyczna dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel. Podkreślenia wymaga, iż ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych. Wykonane zapobiegawczo świadczenia medyczne mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania jako usługi w zakresie opieki medycznej. W rzeczywistości nawet jeżeli w pewnych przypadkach okaże się, że osoby poddane badaniom lub innym zabiegom lekarskim o charakterze zapobiegawczym nie cierpią z powodu jakiejkolwiek choroby lub zaburzeń zdrowia, to włączenie omawianych świadczeń w zakres pojęcia opieki medycznej jest zgodne z celem redukcji kosztów opieki medycznej, który przyświeca przewidzianemu w przepisach zwolnieniu z opodatkowania. Zatem świadczenia medyczne, które zostały wykonane w celu ochrony zdrowia, w tym również w celu utrzymania bądź przywrócenia dobrego stanu zdrowia ludzi, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie opieki medycznej przewidziane w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. nr 62, poz. 504 ze zm.) za bezpieczeństwo imprezy masowej w miejscu i w czasie jej trwania odpowiada jej organizator.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy, bezpieczeństwo imprezy masowej obejmuje spełnienie przez organizatora wymogów w zakresie:

1. zapewnienia bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w imprezie;
2. ochrony porządku publicznego;
3. zabezpieczenia pod względem medycznym;
4. zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej spoczywa na organizatorze, a w zakresie określonym w tej ustawie i innych przepisach także na: wójcie, burmistrzu, prezydencie miasta, wojewodzie, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostkach organizacyjnych ochrony przeciwpożarowej, służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny na obszarach kolejowych, służbie zdrowia, a w razie potrzeby także innych właściwych służbach i organach.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy organizator zapewnia pomoc medyczną.

Przytoczone przepisy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, jednoznacznie obligują organizatorów imprez masowych do ich zabezpieczenia pod względem medycznym. Na ich mocy organizator jest zobowiązany do zapewnienia w celu bezpieczeństwa, aby w miejscu odbywania się imprezy znajdowała się odpowiednia ilość członków określonego personelu (np. w zależności od rozmiarów imprezy określona liczba członków służb porządkowych, czy informacyjnych).

W kontekście przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zabezpieczenia medycznego imprez masowych niewątpliwie mieszczą się w pojęciu opieki medycznej jako czynności mające na celu profilaktykę, ratowanie i przywracanie zdrowia. Wszelkie bowiem działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom, wypadkom, to działania profilaktyczne, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

W tym też znaczeniu świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zabezpieczenia imprez sportowych mieszczą się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku na mocy tego przepisu.

Końcowo wskazać należy, że pozostałe kwestie związane ze zwolnieniem od podatku od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach Poradni zostały zawarte w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy