Interpretacja indywidualna z dnia 20.03.2012, sygn. IPPP3/443-1607/11-5/LK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

wystawienia faktury korygującej i potwierdzenia jej odbioru, oraz ujęcie przedmiotowych faktur w deklaracjach podatkowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08.12.2011 r. (data wpływu 21.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie wystawienia faktury korygującej i potwierdzenia jej odbioru, oraz ujęcie przedmiotowych faktur w deklaracjach podatkowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2011 r. do wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej i potwierdzenia jej odbioru, oraz ujęcie przedmiotowych faktur w deklaracjach podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie zbierania odpadów innych niż niebezpieczne, określoną w klasyfikacji PKD symbolem 3811.1 Z. W ramach swej działalności zawarł umowę z innym podmiotem gospodarczym na dzierżawę składowiska odpadów, obwarowaną zabezpieczeniem wykonania umowy w postaci kaucji, która ulega umownemu zmniejszeniu proporcjonalnie do ilości składowanych odpadów.

Za składowanie odpadów Wnioskodawca uiszcza czynsz, kompensując jego zapłatę wartością zmniejszanej kaucji. W rozliczeniach dwustronnych pomiędzy podmiotami obie czynności były opodatkowane przez każdy podmiot stawką podstawową podatku od towarów i usług. Tak, więc wnioskodawca otrzymywał od kontrahenta fakturę VAT za dzierżawę składowiska odpadów z naliczonym podatkiem VAT od podstawy opodatkowania, którą była wartość czynszu oraz sam wystawiał na rzecz tegoż kontrahenta fakturę VAT z tytułu rozliczenia kwoty zabezpieczenia z podatkiem należnym VAT liczonym od podstawy opodatkowania, którą była wartość zmniejszanej kaucji. Działając w dobrej wierze, wnioskodawca źle zinterpretował przepisy podatkowe i wykazywał, w 2008 i 2009 roku podatek należny VAT od czynności (rozliczenie kwoty zabezpieczenia), które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czyli nie stanowią obrotu w myśl art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług i nie powinny być dokumentowane fakturą VA T, a co za tym idzie, podatek VAT nie powinien być wykazywany, jako należny, w miesięcznych deklaracjach VAT-7.

W miesiącu październiku 2011 r. wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur VAT dokumentujących czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rozliczenie kwoty zabezpieczenia), które zamierza rozliczyć w bieżącej deklaracji podatkowej VAT -7, po otrzymaniu od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwy jest sposób wycofania się z błędnego opodatkowania czynności nie podle gających w ogóle opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rozliczenie kwoty zabezpieczenia) poprzez wystawienie faktur korygujących i rozliczenie skutków korekty w bieżącej deklaracji VAT-7, po otrzymaniu potwierdzenia ich doręczenia kontrahentowi...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie ma przeszkód, aby wycofać się z błędnego opodatkowania czynności nie podlegających w ogóle opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rozliczenie kwoty zabezpieczenia) poprzez wystawienie faktur korygujących i rozliczenie skutków korekty w bieżącej deklaracji VAT-7, po otrzymaniu potwierdzenia ich doręczenia kontrahentowi.

Potwierdził to NSA w uzasadnieniu do uchwały 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r (sygn. FPS 2/02), gdzie stwierdzono że podstawę prawną wystawienia takiej faktury stanowi § 44 ust. 1 powołanego rozporządzenia pozwalający na jej wystawienie w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Gdy bowiem opodatkowano daną sprzedaż pomimo braku obowiązku podatkowego lub zobowiązania podatkowego w wystawionej fakturze niewątpliwie dopuszczono się pomyłki w cenie (objęła ona nienależny podatek) oraz w kwocie podatku. W orzeczeniu z dnia 19 stycznia 2010 r. (I FSK 1759/08, LEX nr 558845) NSA stwierdził natomiast iż: Charakter kwoty wykazanej w fakturze jako podatek należny w rozumieniu ustawy VAT, w istocie niebędącej podatkiem należnym w tym rozumieniu, jest okolicznością niepozwalającą na objęcie tej kwoty systemem rozliczeń dokonywanym przez podatnika w deklaracji VAT-7 w ramach podstawowego mechanizmu opodatkowania podatkiem od towarów i usług: naliczenie podatku należnego odliczenie podatku naliczonego Konsekwencją powyższego poglądu jest niedopuszczalność objęcia systemem rozliczeń także korekt faktur wystawionych w trybie art. 108 ust. 1 ustawy VA T Niezależnie od powyższego - nawet jeśli uznać, że podatek z faktury z art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega korekcie w ramach deklaracji podatkowej - podatnik powinien mieć możliwość wycofania się z błędnie zafakturowanego podatku i odzyskania go z urzędu skarbowego.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-342/87 wskazał, że państwa członkowskie powinny umożliwić korektę błędnie zafakturowanego podatku, jeżeli wystawca faktury wykaże, że działał w dobrej wierze. Późniejsze orzeczenia ETS wskazują nawet, iż kwestia dobrej wiary pozostaje bez znaczenia, jeżeli wystawca we właściwym czasie wyeliminuje ryzyko utraty wpływów podatkowych. Np. w wyroku w sprawie C-454/98 (Schmeink Cofreth AG Co. KG y Finanzamt Borken i Manfred Strobel v Finanzamt Esslingen), Europejski Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że jeżeli wystawca wadliwej faktury w wystarczającym czasie całkowicie wyeliminował ryzyko jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, by podatek, który został nieprawidłowo zafakturowany, mógł być skorygowany, bez uzależniania tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze. Dlatego też, jeżeli takie ryzyko zostało wyeliminowane, korekta podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, nie może być uzależniona od uznania organów podatkowych.

Obowiązujące polskie przepisy - które uzależniają korektę podatku należnego u wystawcy faktury od uzyskania potwierdzenia odbioru tej faktury przez nabywcę - eliminują ryzyko strat we wpływach podatkowych. Stwierdzić zatem należy, że fakturą korygującą można dokonać korekty faktur wystawionych w trybie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a więc także faktur, które dokumentują czynność niepodlegającą w ogóle podatkowi. Możliwość taka nie jest wyraźnie wskazana przez przepisy prawa, lecz zdaniem wnioskodawcy nie ma przeszkód, aby zastosować powyższy sposób jako praktyczną i realną drogę wycofania się z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego. Opisana przez wnioskodawcę procedura wycofania się z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego całkowicie eliminuje ryzyko strat we wpływach podatkowych.

Art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdza, że jeśli zostanie wystawiona faktura z wykazaną na niej kwotą podatku, wystawca dokumentu jest zobowiązany do zapłaty tej kwoty Zdarza się jednak, że podatnik popełnił błąd, wystawiając fakturę i wykazując należny VAT powinien mieć wówczas prawo do korekty. Zasady jej dokonywania są przedstawione w § 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Chociaż wskazane przepisy prawa, nie wskazują wyraźnie możliwości skorygowania faktury z błędnie wykazanym podatkiem należnym dla czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu, lecz nie ma przeszkód, aby zastosować powyższy sposób jako praktyczną i realną drogę wycofania się z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego Nie można bowiem racjonalnie wymagać od podatnika, aby nigdy nie popełniał błędów. Reasumując, zdaniem wnioskodawcy nie ma przeszkód, aby wycofać się z błędnego opodatkowania czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rozliczenie kwoty zabezpieczenia) poprzez wystawienie faktur korygujących i rozliczenie skutków korekty w bieżącej deklaracji VAT-7, po otrzymaniu potwierdzenia ich doręczenia kontrahentowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 () art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 108 ust. 1 w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. W myśl ust. 2 art. 108 przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach swej działalności zawarł umowę z innym podmiotem gospodarczym na dzierżawę składowiska odpadów, obwarowaną zabezpieczeniem wykonania umowy w postaci kaucji, która ulega umownemu zmniejszeniu proporcjonalnie do ilości składowanych odpadów. Za składowanie odpadów wnioskodawca uiszcza czynsz, kompensując jego zapłatę wartością zmniejszanej kaucji. Tak, więc Wnioskodawca otrzymywał od kontrahenta fakturę VAT za dzierżawę składowiska odpadów z naliczonym podatkiem VAT od podstawy opodatkowania, którą była wartość czynszu oraz sam wystawiał na rzecz tegoż kontrahenta fakturę VAT z tytułu rozliczenia kwoty zabezpieczenia z podatkiem należnym VAT. A zatem Wnioskodawca wykazywał, w 2008 i 2009 roku podatek należny VAT od czynności (rozliczenie kwoty zabezpieczenia), które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czyli nie stanowią obrotu w myśl art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług i nie powinny być dokumentowane fakturą VA T, a co za tym idzie, podatek VAT nie powinien być wykazywany, jako należny, w miesięcznych deklaracjach VAT-7. W miesiącu październiku 2011 r. Wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur VAT dokumentujących czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rozliczenie kwoty zabezpieczenia), które zamierza rozliczyć w bieżącej deklaracji podatkowej VAT-7, po otrzymaniu od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego czy właściwy jest sposób wycofania się z błędnego opodatkowania czynności niepodlegających.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl zapisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. W tym miejscu podkreślić należy, że prawo do wystawiania faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy. Stosownie do § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA. Natomiast, w świetle § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3). Zgodnie z § 14 ust. 4 rozporządzenia, przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę VAT m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Zatem Wnioskodawca winien skorygować faktury, na podstawie § 14 rozporządzenia w związku z tym, iż na fakturach zostały wykazane czynności, które niepodlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano w powołanym powyżej art. 29 ustawy wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej zmniejszającej podatek należny, obowiązuje wystawcę faktury do posiadania potwierdzenia jej odbioru. Potwierdzenia takiego dokonuje nabywca towarów i usług jako adresat faktury korygującej. Faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a ten musi potwierdzić ten fakt i zawiadomić o tym sprzedawcę.

Należy zauważyć, że ww. przepisy, konieczności uzyskania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę nie uzależniają od tego, czy fakturę wystawiono na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, czy na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność.

Zatem, Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania faktur, na których została podana nienależna kwota podatku należnego poprzez wystawienie faktury korygującej. Jednakże uprawnienie Wnioskodawcy do uwzględnienia korekty faktury w deklaracji podatkowej będzie możliwe wyłącznie w sytuacji uzyskania potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Z kolei, w myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa (). Na podstawie delegacji zawartej w art. 99 ust. 14 ww. ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8-11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Stosownie do treści Objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), w brzmieniu wprowadzonym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2011r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 153 poz. 906), w części C wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli maja wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Powołane wyżej regulacje oraz przepisy art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia. W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, kiedy Wnioskodawca może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie faktury korygującej, która została potwierdzona przez kontrahenta i otrzymana przez Wnioskodawcę.

Zwrócić również należy uwagę, że w świetle powołanego wcześniej art. 29 ust. 4a ustawy, istotne znaczenie dla ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym wystawca faktury korygującej może uwzględnić daną fakturę korygującą, mają dwie daty, a mianowicie data otrzymania faktury korygującej przez nabywcę oraz data otrzymania przez wystawcę faktury korygującej potwierdzenia otrzymania faktury korygującej.

Analizując powyższe stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy przed upływem ustawowo określonego terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy, w którym nabywca potwierdzi odbiór faktury korygującej, Wnioskodawca otrzyma to potwierdzenie, będzie uprawniony do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nabywca otrzymał fakturę korygującą. Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca uzyska potwierdzenie otrzymania przez nabywcę faktury korygującej już po upływie ustawowo określonego terminu do złożenia rozliczenia podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za okres, w którym nabywca otrzymał fakturę korygującą, będzie on uprawniony do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskał.

Reasumując stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien dokonać korekty faktury poprzez wystawienie faktury korygującej, oraz dokonać rozliczenia skutków korekty faktury w deklaracji VAT 7 po otrzymaniu potwierdzenia odbioru przedmiotowych faktur.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 405 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie