Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.11.2005, sygn. ZP/443-342/05, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 , poz. 60 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowy pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego, wynika iż Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. sprzedażą nowych samochodów, prowadząc jednocześnie serwis samochodowy. Wnioskująca zakupuje samochody demonstracyjne, które przyjmuje na środki trwałe firmy, ponieważ, służą one nie tylko jako samochody demonstracyjne, ale używane są także na potrzeby prowadzonej działalności (m.in. są wykorzystywane jako samochody zastępcze udostępniane na czas naprawy dla klientów serwisu). W momencie przyjęcia przedmiotowych samochodów do użytkowania Podatnik zakłada, że będą one wykorzystywane przez okres minimum 12 miesięcy. Niektóre z w/w samochodów, sprzedawane są przed upływem jednego roku. Wnioskująca oświadcza, iż proporcja obrotu opodatkowanego, obliczona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT, przekracza 98 %.

W momencie dokonania zakupów w/w samochodów, zrealizowanych po wejściu w życie przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r., o podatku od towarów i usług, Spółka odliczała, zgodnie z regulacją art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, 50 % podatku nie więcej niż 5.000 zł, - zakup przedmiotowych samochodów jest w całości związany z działalnością opodatkowaną. Stosownie do powyższego, w momencie sprzedaży przedmiotowych samochodów, po okresie użytkowania ich przez Podatnika przez okres minimum 6 miesięcy, Wnioskująca uznaje, iż w/w samochody są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W opisanej sytuacji, Podatnik, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z zm.), sprzedaje przedmiotowe samochody jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy w momencie sprzedaży w/w samochodów, powstaje obowiązek korygowania VAT naliczonego, który Spółka odliczyła w momencie ich zakupu.

W opinii Wnioskującej, ponieważ zakup przedmiotowych samochodów jest związany z działalnością opodatkowaną i struktura obliczona zgodnie z art. 90 ust. 2 -8 ustawy o VAT, w stosunku do obrotu całej firmy przekracza 98 % obrotu opodatkowanego ogółem, Spółka nie jest zobowiązana do stosowania regulacji art. 91. W związku z powyższym, w opisanym przypadku, w momencie zrealizowania w/w sprzedaży samochodu osobowego, Spółka nie musi dokonywać jednorazowej korekty podatku VAT odliczonego w momencie zakupu.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ponadto, zgodnie z ust. 2 w/w artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z kolei, w myśl przepisów ust. 3 przywoływanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie natomiast do przepisów ust. 5 ww. artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z przepisami art. 91 ust. 1 wskazywanej ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawiony przez Wnioskującą stan faktyczny, uznać należy, że Spółka nie jest zobowiązana do stosowania przepisów art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż ustawodawca z obrotu, o którym mowa w ust. 3 przywoływanego artykułu, wyłączył obrót uzyskany z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy (tj. towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jednocześnie, jak oświadcza Podatnik, proporcja obrotu opodatkowanego, obliczona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT, przekracza 98 %, tym samym brak podstaw do zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym dyspozycji normy prawnej zawartej w regulacji art. 91 w/w ustawy podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe i orzec jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.