Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 29.11.2004, sygn. PI/005-2175/04/CIP, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Podatnik dokonuje dostawy towarów do odbiorców mających siedzibę we Francji. Sprzedaż towarów do odbiorcy odbywa się na zasadach tzw. "call-off stock". Towary wysyłane są z Polski do odbiorcy we Francji i są składowane na terenie zakładu produkcyjnego odbiorcy (magazyny), będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej we Francji zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Odbiorca pobiera towary z magazynu w zależności od własnych potrzeb produkcyjnych, a zatem rozporządza towarami dostarczonymi przez Podatnika jak właściciel (decyduje o ich przeznaczeniu).

Podatnik stwierdza, że formalnie własność towarów przechodzi na odbiorcę dopiero w momencie, gdy odbiorca pobierze towary do wykorzystania w produkcji. Na podstawie informacji przesłanych przez odbiorcę Podatnik wystawia fakturę sprzedaży.

Ponadto sprzedaż towarów do odbiorcy francuskiego odbywa się także na zasadzie składu konsygnacyjnego. Towary stanowiące własność Podatnika są przemieszczane na terytorium Francji do wybranej przez niego firmy logistycznej, która je składuje, a następnie dostarcza w imieniu Podatnika do finalnego odbiorcy.

Podatnik nadmienia, że zgodnie z francuskimi przepisami o VAT przedsiębiorcy mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, innym niż Francja, którzy przemieszczają towary będące ich własnością z terytorium państwa członkowskiego na teren należący do odbiorcy towarów znajdujący się na terytorium Francji, nie mają obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku VAT we Francji pod warunkiem, że przeniesienie własności nastąpi w ciągu 3 miesięcy od momentu, kiedy towar został przywieziony na terytorium Francji. Podobne zasady obowiązują w przypadku składu konsygnacyjnego.

Podatnik dodaje, że w takich sytuacjach nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku VAT we Francji. Natomiast francuski odbiorca traktuje taką dostawę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w momencie przejścia prawa własności.

Podatnik stwierdza, że dostawy dokonywane na rzecz odbiorcy francuskiego dokumentowane są zgodnie z wymogami art. 42 ust. 3, tzn. posiada następujące dowody:

1. piątą kopię lub kserokopię dokumentu przewozowego CMR, potwierdzoną przez pracownika nabywcy, lub pracownika firmy logistycznej albo oryginalny egzemplarz dokumentu przewozowego CMR podpisany przez pracownika spółki i przez pracownika przewoźnika, któremu zlecono przewóz na dowód odebrania towaru od Spółki;
2. kopię faktury dostawy;
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku przewożonego na teren Francji;
4. dokument potwierdzający przyjęcie towaru przez nabywcę, otrzymany faxem lub mailem.

Pytanie i stanowisko Podatnika:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zwanej dalej ustawą o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2 - 8.

Z kolei w myśl przepisu ust. 3 tegoż art. 13, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których stanowią przepisy art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, został spełniony warunek z ust. 2 pkt 1 tegoż artykułu, tj. nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Odnosząc się do prawidłowości opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów według stawki 0 % VAT wskazać należy na przepisy art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, stanowiące iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0 %, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Rodzaje dowodów, o których mowa w wyżej cytowanym przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2, zostały wymienione w art. 42 ust. 3 i 4, oraz ust. 11 ustawy o VAT.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Nadmienić należy, że Podatnik oprócz wymienionych w cytowanym wyżej art. 42 ust. 3 dowodów powinien posiadać także dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT, gdy

1. wywóz towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów następuje bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy (art. 42 ust. 4);
2. dokumenty, o których mowa w ust. 3 i ust. 4, nie potwierdzają jednocześnie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 11).

Zatem skoro Podatnik stwierdza, że posiada dowody, o których stanowi powyższy przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wywóz towarów będących przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów nie nastąpił w okolicznościach wskazanych w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, to Podatnikowi przysługuje opodatkowanie przedmiotowych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów według stawki 0 %, przy zachowaniu wymogów wynikających z powyższych przepisów.