Temat interpretacji
prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących miesięczne raty wynikające z umowy leasingu operacyjnego dla samochodu ciężarowego oraz faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010r. (data wpływu 24 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2010r. (data wpływu 18 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących miesięczne raty wynikające z umowy leasingu operacyjnego dla samochodu ciężarowego oraz faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 września 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2010r. (data wpływu 18 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących miesięczne raty wynikające z umowy leasingu operacyjnego dla samochodu ciężarowego oraz faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Dnia 9 września 2010r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód ciężarowy Mercedes-Benz GL 450 CDI, który wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych. Do umowy dołączona jest kserokopia wyciągu ze świadectwa homologacji, oryginał znajduje się u Leasingodawcy, z którego wynika, że pojazd jest zaliczony do rodzaju N1 (tj. ciężarowy) i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi 755 kg. Przez cały okres umowy Wnioskodawca będzie otrzymywał od Leasingodawcy faktury VAT obejmujące miesięczne raty leasingowe, obecnie jak i w przyszłości będzie nabywał paliwo (tj. olej napędowy) służące do napędu wymienionego pojazdu. Miesięczne raty leasingowe jak i na bieżąco nabywane paliwo będzie udokumentowane fakturą VAT.
Stosownie do obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług taki samochód nie ma pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z rat leasingowych jak i z nabywanego paliwa do wskazanego samochodu. Ale zgodnie z ogólną interpretacją Ministra Finansów - pismo znak PT3/812/4/15/CZE/09/185 z dnia 13 lutego 2009r., wydaną w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich /TSWE/ z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora wskazuje, iż Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT na podstawie definicji samochodu ciężarowego z przed 1 maja 2004r.
Ponadto pismem z dnia 18 listopada 2010r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o informacje:
- masa całkowita pojazdu Mercedes-Benz GL 450 CDI, leasingowanego na podstawie umowy leasingowej wykazanego we wniosku wynosi 3.250 kg,
- wymieniony samochód służy wyłącznie działalności opodatkowanej.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy na podstawie faktur VAT dokumentujących miesięczne raty leasingowe za samochód, wskazany w opisie stanu faktycznego, który zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji jest zaliczony do rodzaju "ciężarowy" i którego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, Wnioskodawca może dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur...
Zdaniem Wnioskodawcy, z literalnego brzmienia przepisów art. 86 ust. 3 i 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 nowej ustawy VAT wynika, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z rat leasingowych samochodu wskazanego w niniejszym wniosku, jak również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu tego pojazdu. Lecz Wnioskodawca podnosi, że regulacje te, w zakresie, w jakim wyłączają możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT z rat leasingowych pojazdu o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg oraz z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do jego napędu, są niezgodne z prawem wspólnotowym.
Z uwagi na te niezgodności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z ratach leasingowych i zakupu paliwa do wskazanego pojazdu. Stanowisko to opiera na przepisach art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a starej ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 kwietnia 2004r.) w związku z przepisem art. 176 Dyrektywy 112), a także ogólnej interpretacji Ministra Finansów o numerze podanym wyżej oraz wyroku TSWE z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT wyraźnie wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004r. wprowadzone zostały przepisy art. 86 ust. 3 i ust. 7 ustawy o VAT. Zgodnie z tym pierwszym przepisem (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.
Natomiast w myśl art. 86 ust. 7 ww. ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.
Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3.
Natomiast na gruncie obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku dotyczące samochodów zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.
Z kolei art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów, brzmiał następująco: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.
Jednocześnie zgodnie z przepisem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004r., usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.
Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.).
Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę stand still (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.
Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie prawo krajowe odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula stand still nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.
W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.
W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.
Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, oraz paliwa do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca w dniu 9 września 2010r. zawarł z Leasingodawcą umowę leasingu operacyjnego na samochód ciężarowy Mercedes-Benz GL 450 CDI, który wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych. Do umowy dołączona jest kserokopia wyciągu ze świadectwa homologacji, oryginał znajduje się u Leasingodawcy, z którego wynika, że pojazd jest zaliczony do rodzaju N1 (tj. ciężarowy) i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi 755 kg. Przez cały okres umowy Wnioskodawca będzie otrzymywał od Leasingodawcy faktury VAT obejmujące miesięczne raty leasingowe, obecnie jak i w przyszłości będzie nabywał paliwo (tj. olej napędowy) służące do napędu wymienionego pojazdu. Miesięczne raty leasingowe jak i na bieżąco nabywane paliwo będzie udokumentowane fakturą VAT. Masa całkowita ww. samochodu ciężarowego wynosi 3.250 kg. Samochód ten służy wyłącznie działalności opodatkowanej.
Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy ustalając kwotę podatku naliczonego do odliczenia należy kierować się przepisem ww. art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.
Trzeba wskazać, iż w świetle, obowiązujących w dniu 9 września 2010r. (tj. w dniu zawarcia przedmiotowej umowy leasingu), przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 i ust. 7) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł w całym okresie użytkowania tego samochodu. A ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu tego samochodu.
Tymczasem w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z tej umowy jak też podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu, gdyż ograniczenia wynikające z ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, nie mają tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek, aby te nabycia związane były z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.
A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r.
Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od czynszu (rat) czy też innych płatności wynikających z zawartej umowy oraz paliwa dotyczącego przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004r.
Reasumując, tut. organ stwierdza, że w sytuacji gdy przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, wówczas Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą, wykazaną na fakturach, kwotę podatku naliczonego od czynszu (rat) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu, jak też od zakupu paliwa służącego do napędu tego samochodu.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Referencje
PT3/812/4/15/CZE/09/185, interpretacja ogólna
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach