Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej jako: „Spółka”) – jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu CIT od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Rok podatkowy Spółki trwa od 1 kwietnia do 31 marca.

W roku podatkowym zakończonym 31 marca 2025 r. Spółka spełniła warunki skutkujące powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w tzw. minimalnym podatku dochodowym, o którym mowa w art. 24ca ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”).

W związku z powyższym Spółka dokonała kalkulacji podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24ca ust. 3 ustawy o CIT, którą stanowiła suma kwoty odpowiadającej 1,5% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez Spółkę w roku podatkowym (art. 24ca ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT) oraz wartości kosztów tzw. usług niematerialnych (art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT) poniesionych na rzecz podmiotów określonych w art. 24ca ust. 3 pkt 4 w części przekraczającej o 3 000 000 zł kwotę obliczoną zgodnie ze wskazanym w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT wzorem.

Od określonej w powyższy sposób podstawy opodatkowania Spółka ustaliła wysokości minimalnego podatku dochodowego w wysokości 10% tej podstawy i uiściła należny podatek na konto właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonywała w roku podatkowym zakończonym z dniem 31 marca 2025 r., dokonuje – i może dokonywać w przyszłości – zbycia wierzytelności wynikających z prowadzonej sprzedaży w ramach umów zawieranych z podmiotami określonymi w art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, tj. z instytucjami finansowymi w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, których przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem (dalej jako: „Instytucje finansowe”). W świetle zawieranych przez Spółkę z Instytucjami finansowymi umów Instytucje finansowe nabywające wierzytelności Spółki przejmują ryzyko niewypłacalności dłużników Spółki, tzn. zawierane między Spółką, a Instytucjami finansowymi umowy przybierają postać tzw. faktoringu pełnego. W wyniku opisanych wyżej transakcji zbycia wierzytelności Spółka rozpoznaje przychody podatkowe zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że ww. praktyka zawierania z Instytucjami finansowymi umów dotyczących faktoringu pełnego występuje w Spółce co najmniej od 2019 r. i ma na celu poprawę płynności finansowej Spółki.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości odnośnie do zastosowania w jej przypadku mechanizmu pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym - za zakończony z dniem 31 marca 2025 r. rok podatkowy - o uzyskane w zakończonym z dniem 31 marca 2025 r. roku podatkowym przychody ze zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów dotyczących faktoringu pełnego (art. 24ca ust. 10 pkt 3 w zw. z art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT). Spółka zaznacza, że w takim przypadku podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym, ze względu na znaczne wartości przychodów uzyskanych ze zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, mogłaby zostać ostatecznie zmniejszona do zera.

W analogicznej sytuacji Spółka może znajdować się również w kolejnych (przyszłych) latach podatkowych, tzn.:

-w danym roku podatkowym zostaną spełnione przesłanki określone w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym Spółka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem minimalnym (art. 24ca ustawy o CIT);

-w danym roku podatkowym Spółka ustali podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym zgodnie z art. 24ca ust. 3 lub 3a ustawy o CIT;

-w danym roku podatkowym Spółka uzyska przychody podatkowe ze zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów dotyczących faktoringu pełnego, które to przychody, ze względu na ich wielkość, mogą potencjalnie zredukować podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym do zera.

Pytania

1.Czy podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę za rok podatkowy zakończony z dniem 31 marca 2025 r., należało pomniejszyć o uzyskane w tym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera?

2.Czy podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę w przyszłych, poszczególnych latach podatkowych, należy pomniejszyć o uzyskane w danym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to będzie skutkowało zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W ocenie Spółki, podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę za rok podatkowy zakończony z dniem 31 marca 2025 r., należało pomniejszyć o uzyskane w tym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera.

Ad 2

W ocenie Spółki, podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę w przyszłych, poszczególnych latach podatkowych, należy pomniejszyć o uzyskane w danym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to będzie skutkowało zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera.

Stosownie do art. 24ca ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%,

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

W myśl art. 24ca ust. 3 podstawę opodatkowania stanowi suma:

1)kwoty odpowiadającej 1,5% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym oraz

2)poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, z wyjątkiem gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami, kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 w takiej części, w jakiej koszty te przewyższają kwotę obliczoną według następującego wzoru: [(P - Po) - (K - Am - Kfd)] × 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

oraz

4) kosztów:

a)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

b)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

c)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 000 000 zł kwotę obliczoną według następującego

wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - O)] × 5%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1, Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

O - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odsetki, bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1.

Ponadto stosownie do art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT, podatnik może wybrać uproszczony sposób ustalania podstawy opodatkowania stanowiącej kwotę odpowiadającą 3% wartości osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, przy czym o wyborze takiego sposobu ustalania podstawy opodatkowania podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, za który dokonał takiego wyboru.

Z kolei stosownie do art. 24ca ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT, podstawa opodatkowania podlega pomniejszeniu o przychody, o których mowa w ust. 2.

W myśl art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z tymi przychodami z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem.

Zdaniem Spółki, z przywołanych powyżej przepisów wynika w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, że podstawę opodatkowania minimalnego podatku dochodowego obniża się o przychody podatkowe uzyskane z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której takie obniżenie skutkuje zredukowaniem podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym do zera.

Na powyższe twierdzenie Spółka poniżej przedstawia szereg argumentów.

Po pierwsze, do takich wniosków prowadzą rezultaty wykładni językowej, stanowiącej podstawowe narzędzie w procesie interpretacji prawa podatkowego. Wykładnia językowa jest rozumiana jako „proces ustalania treści norm prawnych na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis” (por. uchwałę NSA z dnia 4 czerwca 2001 r., sygn. akt FPK 5/01).

W art. 24ca ust. 10 ustawy o CIT, ustawodawca posługuje się wyrażeniem „podlega pomniejszeniu”, wskazując następnie katalog wartości, o które pomniejsza się podstawę opodatkowania. Wskazane wyrażenie ma charakter imperatywny, tzn. podatnik jest zobowiązany do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o wskazane przez ustawodawcę wartości. Poprzez zawarte w art. 24ca ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT odwołanie ustawodawcy do przychodów określonych w art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, w tym również do przychodów określonych w art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, ustawodawca nakazuje wprost pomniejszać podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym o przychody z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że w art. 24ca ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT ustawodawca posługuje się pojęciem „przychody”. Tym samym odwołanie ustawodawcy do katalogu określonego w art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, w zakresie dotyczącym obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym, następuje wyłącznie w części, w jakiej ten katalog dotyczy przychodów. W kontekście zatem art. 24 ca ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 24ca ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT bez znaczenia pozostają koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było uprzednie obniżenie przychodów o poniesione bezpośrednio w związku z tym przychodem koszty, to art. 24ca ust. 10 ustawy o CIT posługiwałby się pojęciem „dochodu”.

Wniosek powyższy potwierdza także wykładnia historyczna przepisu art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT. W pierwotnej wersji, treść tego przepisu przewidywała pomniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym CIT o „wartość dochodów”, które są uwzględniane w kalkulacji obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, u podatnika, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w tych przepisach. Z dniem 1 stycznia 2023 r. nastąpiła zmiana treści tego przepisu wprowadzona ustawą z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2180 ze zm.). Od tego dnia treść art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT jednoznacznie wskazuje, że podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym CIT polega pomniejszeniu o „przychody”, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, u podatnika, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych określonych w tych przepisach. Nie może zatem ulegać wątpliwości, że skoro pojęcia dochodu oraz przychodu mają inne znaczenie (oraz funkcję) na gruncie ustawy o CIT, to opisana wyżej zmiana ma charakter normatywny. Innymi słowy, Ustawodawca postanowił zmienić zakres pomniejszenia podstawy opodatkowania z dotychczasowego pomniejszenia o „wartość dochodu” na obowiązujące do chwili obecnej pomniejszenie podstawy opodatkowania o „przychody”. Podejście to potwierdza także powołana w dalszej części niniejszego wniosku interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 25 lutego 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.51.2024.1.PC.

Biorąc zaś pod uwagę, że tą samą nowelizacją ustawy o CIT (czyli ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2022 poz. 2180 ze zm.)) w treści art. 24ca ust. 10 tej ustawy dodano punkt 3, którego treść stanowi podstawę stanowiska Spółki w niniejszym wniosku, a którego treść również przewiduje pomniejszenie podstawy opodatkowania o „przychody, o których mowa w ust. 2”, to zaprezentowany wyżej przez Spółkę rezultat wykładni językowej należy uznać za prawidłowy.

Celem wzmocnienia stanowiska Spółki pomocniczo można również wskazać na rezultaty wykładni celowościowej, sprowadzającej się do celu, jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzającemu konkretną regulację. Jak wskazał NSA w wyroku z 13 stycznia 2006 r., sygn. akt I FSK 1109/05: „Interpretując przepisy prawa należy brać pod uwagę także cel regulacji prawnej (ratio legis). Wykładnia celowościowa w toku procesu interpretacji norm prawnych posiada charakter subsydiarny, co wielokrotnie stwierdzał SN (por. chociażby wyrok tego Sądu z 7 maja 1992 r., sygn. akt II UZP 1/92, OSNC 1992/10/173). Zauważyć w tym miejscu należy, że nie można akceptować takiego znaczenia przepisu, które byłoby pozbawione jakiegokolwiek rationis legis (por. S. Grzybowski, System prawa cywilnego. Część ogólna, Ossolineum 1985, s. 172)”.

Art. 24ca ustawy o CIT, regulujący instytucję podatku minimalnego, został wprowadzony ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Celem projektodawców regulacji podatku minimalnego było zmniejszenie luki występującej w podatku CIT generowanej przez duże, międzynarodowe przedsiębiorstwa polegającej na transferowaniu zysków w oparciu o płatności związane z: korzystaniem z praw własności intelektualnych, odsetkami od pożyczek, usługami zarządczymi. Wspomniane płatności były dokonywane najczęściej na rzecz przedsiębiorstw powiązanych w krajach o niższym opodatkowaniu, w związku z czym krajowy podatnik powiązany z takim przedsiębiorstwem wykazywał stratę lub niski dochód (por. uzasadnienie do projektu ustawy wprowadzającej podatek minimalny, źródło: https://orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf/0/A8566521AD17EECEC125874A006F1417/%24File/1532- uzas.docx, str. 69-72).

Z kolei wprowadzenie art. 24ca ust. 10 pkt 3 oraz art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT w oparciu o ustawę z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2180 ze zm.) stanowi wyraz szczególnego podejścia ustawodawcy do instytucji faktoringu, jako instytucji nie służącej transferowaniu zysków, lecz instytucji będącej legalnym instrumentem finansowym, służącym do zarządzania płynnością finansową danego podmiotu. Wyraz tego dał ustawodawca poprzez wyłączenie z przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, wartości należności handlowych zbywanych na rzecz podmiotów z branży faktoringowej (art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT) oraz wyłączenia z podstawy opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz podmiotów ze wspomnianej branży faktoringowej (art. 24ca ust. 10 pkt 3 w zw. z art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT). Są to zatem dwie komplementarne regulacje generujące pozytywne skutki dla faktorantów (zbywających) i faktorów (podmiotów, na rzecz których dochodzi do cesji wierzytelności). Na chęć wprowadzenia przez ustawodawcę tych dwóch komplementarnych regulacji w przedstawionej powyżej postaci wskazuje uzasadnienie do projektu ustawy nowelizującej, w której projektodawcy wskazali, że: „Proponowana w ust. 2 pkt 4 zmiana zmierza w kierunku osiągnięcia sytuacji pożądanej zarówno z perspektywy faktorantów (zbywających) jak i faktorów (na rzecz których dokonywana jest cesja). W tym celu wyłączenie ze wskaźnika rentowności rozszerzone zostanie o przychody i koszty z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz zarówno instytucji finansowych w rozumieniu art. 15c ust. 16 (już obecnie zwolnionych podmiotowo z minimalnego podatku dochodowego na mocy ust. 14 pkt 2), jak i instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (dalej: „Prawo bankowe”) w przypadku których przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu wierzytelności powstałych w wyniku umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Symetrycznie z powyższym przepisem przychody, o których mowa w ust. 2 pkt 4 podlegać będą wyłączeniu z podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym (ust. 10)” (źródło: https:// orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf/0/DDB3C99907D9F5DBC12588A900268C46/%24File/2544- uzas.DOCX, str. 49-50).

Ponadto, w ocenie Spółki konieczność obniżenia podstawy opodatkowania o przychody podatkowe uzyskane z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, wynika również pośrednio z interpretacji indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, które to interpretacje dotyczyły obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o wartości wskazane w katalogu zamieszczonym w art. 24ca ust. 10 ustawy o CIT.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 25 kwietnia 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.51.2024.1.PC organ podatkowy podkreślił, że: „W świetle powyższego, na tle przepisu art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, w przypadku kiedy wnioskodawca poniesie stratę na działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, uznać należy, że korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w ww. przepisie. W takich okolicznościach mimo poniesienia straty na działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z pomniejszenia określonego w przepisie art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, tj. prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT (w przypadku Wnioskodawcy, o przychody, które są uwzględniane przy obliczeniu straty z działalności zwolnionej)”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 21 lutego 2025 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.32.2025.1.AZ organ podatkowy zaznaczył, że: „Mając powyższe przepisy na uwadze, stwierdzić należy, że w przypadku zaistnienia przesłanek do obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym podatnikowi będzie przysługiwało prawo do obniżenia tej podstawy o kwotę ulgi B+R dotyczącej roku bieżącego oraz stosownie do art. 18d ust. 8 ustawy CIT, o nieodliczone jeszcze kwoty ulgi B+R z sześciu wcześniejszych lat podatkowych, łącznie do kwoty nieprzekraczającej podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym. Kwota podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym w danym roku podatkowym wyznacza górną granicę odliczenia przysługującego podatnikowi z tytułu ulgi B+R z roku bieżącego oraz nieodliczonej ulgi B+R z wcześniejszych lat podatkowych. Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przypadku zaistnienia obowiązku podatkowego w podatku minimalnym, o którym mowa w art. 24ca Ustawy CIT, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym kwoty ulgi B+R z bieżącego roku podatkowego oraz ewentualnie kwot nieodliczonej ulgi B+R z poprzednich lat podatkowych, łącznie do kwoty nieprzekraczającej podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym, na podstawie art. 24ca ust. 10 pkt 1 Ustawy CIT, należało uznać za prawidłowe”. Interpretacja ta potwierdza zatem stanowisko Spółki, co do granicy obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym CIT.

Ponadto w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 17 grudnia 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.669.2024.2.SG, organ podatkowy podkreślił, że: „Odnosząc cytowane przepisy na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że skoro jak wskazali Państwo we wniosku, cena wskazanych we wniosku Produktów leczniczych jest ustalana na podstawie metodologii określonej w przepisach tzw. ustawy refundacyjnej, to dla celów obliczenia podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem nie będą Państwo uwzględniać przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych lub poniesionych w związku ze sprzedażą Produktów leczniczych, których cena lub sposób ustalania ceny wynika z przepisów ustawy. W związku z powyższym, w odniesieniu do uzyskiwanych przez Państwo przychodów i ponoszonych przez Państwo kosztów ich uzyskania w ramach działalności polegającej na sprzedaży produktów leczniczych, o których mowa we wniosku, ma zastosowania wyłączenie zawarte w art. 24ca ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy CIT. Z kolei dokonując kalkulacji podstawy opodatkowania według metody standardowej zgodnie z art. 24ca ust. 3 ustawy o CIT lub metody uproszczonej art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT są Państwo uprawnieni, na podstawie dyspozycji art. 24ca ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT, do jej pomniejszenia o przychody, o których mowa w ust. 2 ustawy o CIT, tj. przychody osiągnięte w związku z transakcją mającą za przedmiot sprzedaż produktów refundowanych, wobec spełnienia warunków określonych w art. 24ca ust. 2 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o CIT”.

Mając zatem na uwadze:

a)rezultaty wykładni językowej i celowościowej, oraz

b)stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w interpretacjach indywidualnych wydanych w oparciu o art. 24ca ust. 10 ustawy o CIT,

- w ocenie Spółki:

1.podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę za rok podatkowy zakończony z dniem 31 marca 2025 r., należało pomniejszyć o przychody podatkowe uzyskane w tym roku podatkowym z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera;

2.podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę w przyszłych, poszczególnych latach podatkowych, należy pomniejszyć o uzyskane w danym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to będzie skutkowało zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych tj. art. 24ca.

Z uzasadnienia do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Druk nr 1532, str. 73-74) wynika, że „ponieważ celem wprowadzanego rozwiązania jest ograniczenie stosowania przez podatników mechanizmów optymalizacji mogących skutkować zmniejszaniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego, niektóre kategorie podmiotów zostały wyłączone spod jurysdykcji tego opodatkowania”.

Wprowadzone przepisy uległy zmianie od 1 stycznia 2023 r. W ramach nowelizacji zmodyfikowany został sposób wyliczenia straty i poziomu rentowności. Rozszerzono również katalog podmiotów wyłączonych z minimalnego opodatkowania.

I tak, zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, albo art. 7a ust. 1 w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Jak wynika z powyższego przepisu, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania dotyczy przede wszystkim spółek oraz podatkowych grup kapitałowych z siedzibą lub miejscem zarządu na terytorium Polski. Obejmuje on nie tylko podatników, którzy w danym roku podatkowym ponieśli stratę określoną w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ale również tych, których udział dochodów z działalności operacyjnej (tj. przychodów innych niż z zysków kapitałowych) w całych przychodach nie przekroczył 2%. Udział ten określany jest mianem wskaźnika dochodowości lub wskaźnika rentowności.

W art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, ustawodawca przewidział zamknięty katalog przychodów/kosztów, których nie należy uwzględniać dla celów obliczenia powyższego wskaźnika dochodowości.

Wskaźnik dochodowości obliczany jest na podstawie art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się:

1) zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, kosztów wynikających z nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych lub wykorzystywania środków trwałych na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;

2) przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych albo poniesionych w związku z transakcją, jeżeli:

a) cena lub sposób określenia ceny przedmiotu transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych oraz

b) podatnik w roku podatkowym poniósł stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych z transakcji, o której mowa w lit. a, albo osiągnął udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przychodach innych niż z zysków kapitałowych wynikający z takiej transakcji w wysokości nie większej niż 2%, przy czym obliczenia straty i udziału dochodów w przychodach dokonuje się odrębnie dla transakcji tego samego rodzaju;

3) zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w umowie określonej w art. 17a pkt 1;

4) przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z tymi przychodami z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem;

5) wzrostu kosztów uzyskania przychodów z tytułu zakupu energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego, stanowiącego dodatnią różnicę między kosztami uzyskania przychodów poniesionymi z tego tytułu w roku podatkowym, za który należny jest minimalny podatek dochodowy, a kosztami uzyskania przychodów poniesionymi z tego tytułu w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym ten rok;

6) zapłaconych przez podmiot do tego obowiązany kwot:

a) podatku akcyzowego,

b) podatku od sprzedaży detalicznej,

c) podatku od gier,

d) opłaty paliwowej,

e) opłaty emisyjnej;

7) zaliczonej odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku akcyzowego zawartego w cenie wyrobów akcyzowych kupowanych i sprzedanych przez podatnika dokonującego obrotu tymi wyrobami;

8) 20% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4g-4h.

Zgodnie z art. 24ca ust. 3 ustawy CIT:

podstawę opodatkowania stanowi suma:

1) kwoty odpowiadającej 1,5% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym oraz

2) poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, z wyjątkiem gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami, kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 w takiej części, w jakiej koszty te przewyższają kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - Kfd)] × 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

oraz

3) (uchylony)

4) kosztów:

a) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

b) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

c) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 000 000 zł kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - O)] × 5%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

O - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odsetki, bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT,

Podatnik może wybrać uproszczony sposób ustalania podstawy opodatkowania stanowiącej kwotę odpowiadającą 3% wartości osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, przy czym o wyborze takiego sposobu ustalania podstawy opodatkowania podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, za który dokonał takiego wyboru.

Natomiast art. 24ca ust. 10 ustawy o CIT stanowi, że

podstawa opodatkowania podlega pomniejszeniu o:

1) wartość odliczeń zmniejszających w roku podatkowym podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 18, z wyłączeniem pomniejszeń, o których mowa w art. 18f, przy czym art. 27 ust. 4a stosuje się odpowiednio;

2) przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, u podatnika, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych określonych w tych przepisach;

3) przychody, o których mowa w ust. 2.

W myśl art. 24ca ust. 11 ustawy o CIT,

podatnicy obowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego są obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wykazać podstawę opodatkowania, pomniejszenia, o których mowa w ust. 10, i kwotę minimalnego podatku dochodowego.

Stosownie do art. 18 ustawy o CIT,

podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24aa, art. 24b, art. 24ca, art. 24d, art. 24f i art. 28h, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę za rok podatkowy zakończony z dniem 31 marca 2025 r. oraz ustaloną przez Spółkę w przyszłych, poszczególnych latach podatkowych należało pomniejszyć o uzyskanie w tym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera.

Jak wynika z uzasadnienia do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Druk sejmowy nr 2544): „Proponowane zwolnienie jest dopełnieniem regulacji dot. branży faktoringowej przewidzianych w art. 24ca ust. 2 pkt 4 (wyłączenie wartości należności handlowych zbywanych na rzecz podmiotów z branży faktoringowej (objętych umowami faktoringu)) i ust. 10 (wyłączenie z podstawy opodatkowania przychodów z tego tytułu).

Zgodnie z propozycją, zwolnieniem podmiotowym objęte zostaną instytucje finansowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 Prawa bankowego (pod pojęciem „instytucji finansowej” należy rozumieć instytucję finansową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nr 575/2013 ), których podstawowym przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem”.

Minimalny podatek dochodowy jest podatkiem rocznym, obliczanym po zakończeniu danego roku obrotowego. Podatnicy obowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego są obowiązani w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać podstawę opodatkowania wraz z pomniejszeniami o ewentualne odliczenia i kwotę minimalnego podatku dochodowego.

Odnosząc cytowane przepisy na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że skoro jak wskazali Państwo w opisie sprawy w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonywała w roku podatkowym zakończonym z dniem 31 marca 2025 r., dokonuje – i może dokonywać w przyszłości – zbycia wierzytelności wynikających z prowadzonej sprzedaży w ramach umów zawieranych z podmiotami określonymi w art. 24ca ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, tj. z instytucjami finansowymi w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, których przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem, to podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym powinni Państwo pomniejszyć o przychody z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem.

Tym samym będzie Państwu przysługiwało prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o przychody uzyskane z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem do zera.

Zatem, Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że:

-podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę za rok podatkowy zakończony z dniem 31 marca 2025 r., należało pomniejszyć o przychody podatkowe uzyskane w tym roku podatkowym z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to skutkowałoby zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera;

-podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym, ustaloną przez Spółkę w przyszłych, poszczególnych latach podatkowych, należy pomniejszyć o uzyskane w danym roku podatkowym przychody podatkowe z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz Instytucji finansowych w ramach umów faktoringu pełnego, w tym również w sytuacji, w której pomniejszenie to będzie skutkowało zredukowaniem podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym do zera,

należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się do powołanych wyroków, należy zauważyć, że orzeczenia sądowe wydawane są w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny – zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.