Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.04.2005, sygn. US36/2BV/443/55/05/MKow, Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście

Temat interpretacji

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca podał, że jest współwłaścicielem trzech nieruchomości położonych w Krakowie. Z tytułu zawartych umów najmu lokali wraz z pozostałymi dwoma osobami czerpie Pan pożytki w odpowiednich proporcjach wynikających z prawa własności. W kamienicach nie ma podziału fizycznego i współwłaściciele rozliczają pożytki udziałami. Wszyscy współwłaściciele są czynnymi podatnikami podatku VAT, a obroty z tytułu świadczenia usług tytułu najmu opodatkowane są podatkiem od towarów i usług. Każdy ze współwłaścicieli wystawia osobno fakturę dokumentującą sprzedaż świadczonych usług najmu poszczególnym najemcom. Każdy ze współwłaścicieli wystawia osobno fakturę dokumentującą sprzedaż świadczonych usług poszczególnym najemcom.W zakresie ponoszonych kosztów utrzymania nieruchomości tj. nabywanych usług medialnych od Telekomunikacji Polskiej S.A., Zakładu Energetycznego STOEN, MPO, MPWiK , umowa na świadczenie usług może być ( i jest) podpisana wyłącznie z jednym ze współwłaścicieli i na niego wystawiane są faktury VAT dokumentujące zakup w/w usług. W praktyce dostawy mediów rozliczane są pomiędzy współwłaścicielami nieruchomośc poprzez refakturowanie wzajemnie kosztów na zasadzie odprzedaży usług. Natomiast odnośnie świadczonych przez właścicieli usług najmu lokali, z zawartych w tym zakresie umów wynika, że najemcy zobowiązani są oprócz czynszu za wynajem lokalu dodatkowo uiszczać opłaty związane z mediami (dostawa wody, odprowadzanie ścieków, wywóz śmieci, opłaty za telefon, zużycie energii ). Z uwagi na fakt, iż faktura dot. dostaw mediów wystawiana jest wyłączenie na jednego ze współwłaścicieli tylko on dokonywałby refakturowania usług medialnych w odpowiednich proporcjach bezpośrednio na poszczególnych najemców lokali, z pominięciem wynajmujących (współwłaścicieli). Powyższe działania zostaną potwierdzone odpowiednim zapisem w umowach najmu odnośnie wystawiania refaktury opłat za media przez tego ze współwłaścicieli, który zawarł umowę z dostawcami przedmiotowych usług. Pozostali współwłaściciele jako pozostający poza tymi rozliczeniami wystawialiby faktury wyłącznie na wartość przysługującego im czynszu z tytułu świadczenia usługi najmu. Przedstawiony sposób rozliczenia w/w usług medialnych ma zdaniem Wnioskodawcy znacznie ułatwić dokonywane rozliczenia między współwłaścicielami nieruchomości oraz docelowo usprawnić również rozliczenia z najemcami lokali.

Do przedstawionego stanu faktycznego Podatnik zadał pytanie dot. prawidłowości sposobu rozliczeń w odniesieniu do refakturowanych usług medialnych na zasadzie odsprzedaży usług w odpowiednich proporcjach na najemców wyłącznie przez współwłaściciela będącego bezpośrednim nabywcą tych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy na pytanie to należy odpowiedzieć twierdząco, z uwagi na to, iż przedstawiona możliwość rozliczenia nie uszczupliłaby należności budżetowych. Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście stwierdza, co następuje.

Analizując problem przedstawiony we wniosku należy podkreślić, że dotychczas i aktualnie obowiązująca ustawa o podatku od towarów nie reguluje wprost kwestii refakturowania. Stosowany w praktyce pogląd dopuszczający rekakturowanie usług oparty jest na wynikającym z uchwały z dnia 15.10.1998 r. Sądu Najwyższego - SN (7) III ZP 8/98 na podstawie, której Sąd dopuścił możliwość refakturowania kosztów usług towarzyszących świadczeniu usługi głównej , o ile z zawartej umowy pomiędzy stronami umowy istnieje wyrażone porozumienie co do odrębnego rozliczenia ich i zastosowania tej samej stawki podatkowej. W konsekwencji Sąd uznał, ze podatnik, który refakturuje usługę - świadczy tę usługę w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (obecnie art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), co zaś oznacza, że świadczącym usługę jest zarówno podmiot faktycznie ją wykonujący jak i podmiot, który dokonuje jej refakturowania.
Należy przy tym zaznaczyć, że refakturowanie jest dopuszczalne w odniesieniu do kosztów tych usług, które mają charakter dodatkowy, uzupełniający w stosunku do usługi głównej, co stwierdził również NSA w wyroku z dnia 10.11.1999 r. (I SA/Gd 1329/97) w odniesieniu do umowy najmu stwierdzając, iż jest dopuszczalne dokonanie refakturowania należności za usługi dostawy energi itp. w/g stawek podatku VAT stosowanych przez dostawców energii w fakturach wystawionych na ich nabywcę (wynajmującego lokal i refakturującego należności za dostawy energii).

Niewłaściwym jest jednak refundacja wydatków ściśle związanych z przedmiotem najmu, jako element kalkulacyjny czynszu najmu tj. kosztów podatków i opłat z tytułu własności i użytkowania wieczystego. Stanowisko to potwierdził także SN w wyroku z dnia 21.05.2002 r. (III RN 66/01).Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) , na których wzorowane są przepisy ustawy o VAT przewidują regulacje dotyczące refakturowania. Z regulacji zawartej w art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy wynika, że tzw. odprzedaż usługi jest tożsama ze świadczeniem usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz przytoczonego wyżej orzecznictwa wynika, że dokonując refakturowania przedmiotowych usług medialnych takich jak: dostawa wody i wywozu nieczystości, opłaty za telekomunikacę i energię na najemców lokali użytkowych, zgodnie z zawartymi umowami, pozostaje w zgodzie z przyjętą linią orzecznictwa sądów w tego typu sprawach. Zatem czynności polegające na odprzedaży przedmiotowych usług , na podstawie umów zawartych z najemcami, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zmn.) jako odpłatne świadczenie usług. Zgodnie bowiem z brzmieniem w/w przepisu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Podsumowując przedstawioną analizę stanu faktycznego i stanu prawnego uznać należy wskazany przez Wnioskodawcę sposób rozliczeń dodatkowych kosztów (dot. mediów), związanych z wynajmem nieruchomości za prawidłowy, nie naruszający zasad konstrukcji podatku od towarów i usług ( po uprzednim dokonaniu stosownego zapisu w umowach najmu lokali zawartych z najemcami). Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01.05.2005 r . należy uznać co do zasady za prawidłowe.