Temat interpretacji
Zwolnienie podmiotowe - biegły sądowy.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 stycznia 2011 r.). o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Jest Pani ustanowionym przez Prezesa Sądu biegłym sądowym z zakresu klasycznych badań dokumentów. W grudniu 2007 r. z racji przekroczenia wartości sprzedaży opodatkowanej zarejestrowała się Pani jako podatnik VAT czynny. W styczniu 2011 r. złożyła Pani w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-Z oraz oświadczenie z zawiadomieniem, iż zamierza w 2011 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2010 r. wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła limitu zwolnienia podmiotowego, tj. kwoty 100.000 zł.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy jako biegły sądowy może Pani w 2011 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT...
Pani zdaniem, zgodnie z przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100.000 zł. Jednakże stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Ustawa oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro w 2010 r. wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła limitu 100.000 zł, a świadczone usługi nie stanowią doradztwa, a są jedynym z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu, należy uznać, że może Pani w 2011 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w myśl art. 113 ust. 1.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Czynności biegłych sądowych stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną odpłatnym świadczeniem usług.
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Należy zauważyć, iż ww. przepis otrzymał takie brzmienie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666). Natomiast w art. 2 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100 000 zł.
W myśl art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.
Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:
- dokonujących dostaw:
- wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
- towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
- nowych środków transportu,
- terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
- świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
- niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Od 1 stycznia 2011 r. pod pozycją 13 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.
Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa, jak również pojęcia rzeczoznawstwa.
Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Rzeczoznawca natomiast to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych; biegły; ekspert. Jeżeli zatem usługi świadczone przez biegłego sądowego nie stanowią doradztwa lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu, należy uznać, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż jest Pani biegłym sądowym z zakresu klasycznych badań dokumentów. W 2007 r. dokonała Pani rejestracji jako podatnik VAT czynny. W 2010 r. wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła kwoty 100.000 zł.
Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż w sytuacji świadczenia jedynie usług biegłego sądowego w zakresie klasycznych badań dokumentów, nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, będzie Pani mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym określonej w tym przepisie kwoty.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy