Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 kwietnia 2005 r., (data wpływu 22 kwietnia 2005 r.), uzupełnionego dnia 20 czerwca 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług cesji wierzytelności i uznania za podatnika podatku od towarów i usług wnioskodawcy w związku z tą czynnością

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny: Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca, działający w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wykonał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej roboty budowlane na rzecz innego podmiotu będącego jednostką samorządu terytorialnego. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia przewidywała, że roboty finansowane będą przez wnioskodawcę w następującej postaci. Najpierw nastąpi wykonanie i odbiór robót. Zapłata faktury z odroczonym terminem płatności nastąpi w ratach miesięcznych przez okres 5 lat. Z tytułu odroczenia terminu zapłaty gmina zapłaci miesięczne odsetki wg ustalonej w umowie skali, a skala oprocentowania ustalana jest z bankiem finansującym. Na etapie składania ofert bank finansujący wyraża w formie pisemnej zainteresowanie wykupem wierzytelności po zakończeniu robót oraz jego warunkami. Wnioskodawca jako wykonawca, a następnie wierzyciel dokonuje cesji wierzytelności na bank finansujący. Kwoty z tytułu oprocentowania zapłaty w ratach płacone są przez gminę bezpośrednio dla banku. Bank z tytułu zakupu wierzytelności otrzymuje wynagrodzenie i pomniejsza o nie kwotę przekazywaną wnioskodawcy po dokonaniu zakupu. W celu realizacji trybu finansowania inwestycji zawarto umowę cesji wierzytelności na mocy której bank nabył wierzytelność - opiewającą na kwotę równą wartości zrealizowanych usług wg faktury VAT - przysługującej do tej pory wnioskodawcy względem gminy jako dłużnika

Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego wnioskodawca wyraża wątpliwość, czy wskazana czynność cesji wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie, czy firma jako sprzedający własną wierzytelność jest w tym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem podatnika dokonana przez niego cesja wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a firma jako sprzedająca wierzytelność nie jest w tym przypadku podatnikiem tego podatku.

Ocena prawna stanu faktycznego

Wierzytelność jest prawem jednego podatnika (wierzyciela) do żądania od drugiego podmiotu (dłużnika) pewnego zachowania się, zwanego świadczeniem. Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Przelew wierzytelności uregulowany jest w przepisach art. 509-517 ustawy ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

Umowa cesji wierzytelności zawierana jest na podstawie art. 509 ustawy kodeks cywilny. Zgodnie z tym przepisem: wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przedmiotem sprzedaży (przelewu) wierzytelności może być każda wierzytelność, jeśli ma charakter zbywalny. Przelew taki może obejmować zarówno całą wierzytelność, jak i jej część.

Prawne skutki przelewu wierzytelności polegają na tym, że prawa przysługujące zbywcy przechodzą na nabywcę wierzytelności.

Zgodnie z zapisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2005 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wskazać należy w tym miejscu, iż cesja wierzytelności może zostać uznana za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, jedynie wówczas, gdy wierzytelność zostanie nabyta celem dalszej odsprzedaży, a więc w ramach czynności określanych jako usługi pośrednictwa finansowego.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zarówno towary jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów ustawy o statystyce publicznej. Podkreślić należy że podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania czynności (również w zakresie klasyfikacji statystycznej) oraz prawidłowego jego opodatkowania. Zgodne z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie trybu wydawania opinii interpretacyjnych według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 12, poz. 87) zainteresowany podmiot może zwrócić się o klasyfikację rodzaju prowadzonej działalności lub usługi oraz o wydanie opinii interpretacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Obrót wierzytelnościami traktowany jest jako usługa pośrednictwa finansowego (PKWiU grupowanie 65 ? 66). Usługi tego rodzaju, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika Nr 4 poz. 3 do ustawy korzystają ze zwolnienia przedmiotowego. Zwolnienie to nie dotyczy jednak wszystkich usług sklasyfikowanych w Grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Nr 65 ? 66. Wyłączone ze zwolnienia zostały m.in. usługi ściągania długów i faktoringu.

Zdaniem tutejszego Organu w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z tzw. cesją ostateczną (bezwarunkową), która polega na tym, że wierzyciel pierwotny (cedent) przelewa należność za określoną w umowie równowartość na wierzyciela wtórnego (cesjonariusza) w celu jej realizacji; cesjonariusz przejmuje jednocześnie ryzyko niewypłacalności dłużnika. Cesja ostateczna z istoty swojej nie zmierza do ?ściągnięcia wierzytelności? (tj. długu jaki posiada wobec wierzyciela jego dłużnik).

W ocenie tutejszego organu w opisanym przez spółkę stanie faktycznym umowa przelewu wierzytelności własnej (po stronie cedenta) nie może być uznana ani za dostawę towarów ani za świadczenie usług. Przy zawieraniu umowy przelewu wierzytelności własnej nie występuje bowiem żadne świadczenie, na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. W rezultacie cesja taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że cesja wierzytelności majątkowych może zostać uznana za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. jedynie wówczas gdy wierzytelność zostanie nabyta celem dalszej odsprzedaży, a więc w ramach czynności określanych jako usługi pośrednictwa finansowego.

Ponadto, wnioskodawca zapytuje czy w związku z czynnością cesji wierzytelności jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z akt rejestracyjnych wnioskodawcy wynika, że jest on zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku cesji wierzytelności która stanowi przedmiot niniejszej interpretacji nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT, z uwagi na to, że czynność ta zgodnie z powyższym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem