Temat interpretacji

Przeniesienia własności nieruchomości wskutek podziału spółki przez wydzielenie tj. na zasadach określonych w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeks spółek handlowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2009 r. (data wpływu 2 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.) oraz pismem z dnia 18 listopada 2009r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie przeniesienia własności nieruchomości wskutek podziału spółki przez wydzielenie tj. na zasadach określonych w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeks spółek handlowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie przeniesienia własności nieruchomości wskutek podziału spółki przez wydzielenie tj. na zasadach określonych w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeks spółek handlowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 28 października 2009 r. znak IBPP3/443-663/09/AB oraz pismem z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 6 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca nabył od krajowej osoby prawnej nieruchomość składającą się z trzech działek ewidencyjnych tj.: dz. Nr 21/3, 21/5 i 21/6 (działki te powstały w wyniku uprzednich podziałów jednej działki Nr 21).

Działka nr 21/5 objęta jest księgą wieczystą. Na działce tej znajdują się budynki gospodarcze, wymagające rozbiórki ze względu na ich fatalny stan techniczny.

Działki Nr 21/3 i 21/6 objęte są jedna księgą wieczystą , przy czym w chwili zakupu na działce nr 21/6 umiejscowione były zabudowania w bardzo złym stanie technicznym, natomiast działka 21/3 nie była i nie jest zabudowana, lecz stanowi drogę dojazdową do działek 21/6, 21/5 oraz sąsiadującej nieruchomości, tj. działki nr 22/4. Służebność drogi koniecznej przez działkę nr 21/3 na rzecz każdoczesnego właściciela działki Nr 22/4 jest wpisana w dziale III księgi wieczystej.

Zabudowa znajdująca się uprzednio (tj. w chwili nabycia) na działce 21/6 została rozebrana w dniu 11 grudnia 2007 roku przez innego inwestora w trybie nadzwyczajnym, albowiem jej konstrukcja została poważnie naruszona (zagrożenie dla życia i mienia) w trakcie prac wyburzeniowych prowadzonych przez tego inwestora na działce sąsiedniej (Nr 23/1). Dodatkowo, w chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości, północna część działek 21/6 i 21/5 oraz działka 21/3 objęte były obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego miasta w obszarze tras komunikacyjnych , w liniach rozgraniczających ul. G. Transakcja zakupu (w dniu 6 kwietnia 2007 roku) przedmiotowej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Wszystkie trzy działki, tj. działka Nr 21/5 (zabudowana w chwili obecnej), działka Nr 21/6, gdzie dokonano wyburzenia w trybie nadzwyczajnym oraz działka Nr 21/3, niezabudowana, stanowiąca dojazd również do innych posesji i obciążona służebnością drogi koniecznej, należy traktować jako jedną nieruchomość, albowiem powstały z podziału jednej działki o nr 21, zostały zakupione w jednym czasie, a ich wymiary (szczególnie mała szerokość) i położenie względem siebie (sąsiadujące) zgodnie z praktyką budowlaną i istniejącym skomunikowaniem z drogami publicznymi uniemożliwia zagospodarowanie każdej z osobna (odrębne inwestycje).

W dniu 26 czerwca 2007 roku postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego - pismo - potwierdzone zostało stanowisko Wnioskodawcy zawarte w zapytaniu z dnia 25 kwietnia 2007 r., do którego spółka dołączyła również dodatkowe informacje w dniu 15 czerwca 2007 r., zgodnie z którym sprzedaż przez Spółkę przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy od podatku od towarów i usług.

W wyniku postępowań administracyjnych, w sierpniu 2007 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego na część w/w działek nieobjętych ówcześnie planem, w oparciu o którą Spółką uzyskała również decyzję pozwolenia na budowę (październik 2008 roku). Pozwolenie na budowę dotyczy obiektu mieszkalnego z funkcją usługową na części nieruchomości nieobjętej planem . W styczniu 2008 r. Spółka uzyskała także decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę zabudowań znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości, bez której jakakolwiek nowa inwestycja nie jest możliwa. W międzyczasie plan zagospodarowania przestrzennego został uchylony i w związku z powyższym obecnie trwają kolejne procedury zmierzające do uzyskania przez Spółkę nowych decyzji o warunkach zabudowy określających alternatywne możliwości zainwestowania nieruchomości. Zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności obejmował i nadal obejmuje między innymi kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Spółka nadal rozważa następującą alternatywę: sprzedaż przedmiotowej nieruchomości lub rozpoczęcie inwestycji. W przypadku podjęcia decyzji o rozpoczęciu inwestycji, konieczne może być wniesienie przedmiotowej nieruchomości w formie aportu do innego podmiotu gospodarczego (spółki celowej) lub przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości wskutek podziału Spółki.

Wnioskodawca dodaje, iż przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego albowiem ww. transakcja nabycia tych nieruchomości zwolniona była z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Spółka nie ponosiła nakładów na modernizację budynków znajdujących się na działce 21/5 oraz nie ponosiła wydatków na ulepszenie drogi znajdującej się na działce 21/3. Jedynymi nakładami poniesionymi przez Wnioskodawcę były koszty prac projektowych dotyczące całego zamierzenia inwestycyjnego oraz koszty przebudowy złącza sieci elektroenergetycznej, której przebieg kolidował z planami inwestycyjnymi, jednakże w żadnym wypadku wszelkie ww. koszty nie przekroczyły 30% wartości początkowej przedmiotowych budynków.

Ewentualne przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości w drodze podziału spółki nastąpi wedle tzw. podziału przez wydzielenie tj. na zasadach określonych w art. 529 § 1 pkt 4 Ksh.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec wcześniejszego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego - pismo z dnia 26 czerwca 2007 r. i zaistniałych po tej dacie okoliczności, o których mowa powyżej oraz ewentualnych zmian przepisów prawa, niezależnie od wybranego sposobu dalszego rozporządzenia przedmiotową nieruchomością transakcja przeniesienia przedmiotowej nieruchomości wskutek podziału Spółki przez wydzielenie na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h., zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości wskutek podziału Spółki, od wartości nabytej przez Spółkę nieruchomości stanowiącej przedmiot ww. transakcji, dla której przy nabyciu skorzystano ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)), nie powinien być naliczony podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podział spółki przez wydzielenie jest szczególną instytucją, określoną w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) zwanej dalej Ksh. Przepisy regulujące prawną instytucję podziału spółek stanowią treść tytułu IV działu II Ksh. Zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 Ksh. podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie). Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowozawiązanej, zgodnie z art. 529 § 2 Ksh. Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528 - 550 Ksh. Art. 532 § 1 Ksh. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowozawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych. Tak więc, istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest zatem to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowopowstałej spółki.

Powołane wyżej przepisy Kodeksu spółek handlowych regulują także warunki oraz skutki dokonania podziału danej osoby prawnej w powyższej formie. W świetle owych regulacji można wyodrębnić m.in. następujące specyficzne cechy tej instytucji prawnej:

• Podział spółki polega na bezpośrednim podzieleniu m.in. części majątku danej spółki oraz przeniesieniu go na inne podmioty, których udziałowcami (akcjonariuszami) stają się udziałowcy (akcjonariusze) spółki dzielonej bez konieczności dokonywania dodatkowych czynności prawnych rozporządzających (np. sprzedaży, darowizny, zamiany) pomiędzy podmiotami biorącymi udział w podziale.
• Spółka przejmująca wstępuje we wszystkie przydzielone jej w planie podziału prawa i obowiązki spółki dzielonej z dniem oznaczonym przez ustawodawcę jako dzień podziału (wydzielenia), na co wskazuje bezpośrednio treść art. 531 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Tym samym w przypadku podziału przejście majątku spółki dzielonej na inną spółkę uczestniczącą w podziale następuje na mocy jednego zdarzenia prawnego, jakim jest uchwała zgromadzenia wspólników o podziale, w drodze sukcesji uniwersalnej.
• Wspólnicy (akcjonariusze) spółki dzielonej, zgodnie z art. 531 § 3 Kodeksu spółek handlowych, mogą otrzymać udziały lub akcje spółek przejmujących, jak również dopłaty w gotówce.

W konsekwencji w celu określenia na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług właściwego traktowania zdarzeń stanowiących normatywne konsekwencje dokonania podziału przez wydzielenie należy, z braku szczególnych regulacji, odnieść się do generalnej definicji czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W szczególności, w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Analogiczne regulacje zawierają przepisy art. 14 ust. 1 i art. 16 oraz przepisy art. 24 ust. 1, art. 25 i art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1).

W myśl ww. przepisów dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystywania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Natomiast "świadczenie usług" w rozumieniu Dyrektywy oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;
2. zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Konstrukcja cytowanych przepisów wskazuje, że czynność dostawy towarów należy rozumieć bardzo szeroko, a więc przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować przede wszystkim ekonomiczną istotę transakcji, a nie wyłącznie jej charakter prawny. Za taką interpretacją przemawia nie tylko językowa analiza przedmiotowego przepisu, ale również analiza celowościowa. Reasumując stwierdzić należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak i Dyrektywa wprowadza definicję dostawy towarów, która odwołuje się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą. W konsekwencji przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będzie nie tylko umowa sprzedaży czy zamiany rzeczy, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Oznacza to, iż z gospodarczego punktu widzenia przedmiotowa regulacja ma na celu opodatkowanie zbycia uprawnień do faktycznego dysponowania rzeczą, a nie wyłącznie prawa własności rzeczy w rozumieniu cywilistycznym.

Natomiast ww. konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym wspólnego podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Jakiekolwiek wyłączenia czy zwolnienia z zakresu opodatkowania mogą mieć zastosowanie, jeżeli wymienione są w samej Dyrektywie jako wyjątek od zasady ogólnej bądź wynikają z decyzji Komisji lub Rady wydanej dla poszczególnych państw członkowskich w trybie przewidzianym w Dyrektywie. Przy czym odstępstwa od tej reguły mogą być w niektórych przypadkach uwarunkowane koniecznością konsultacji z Komitetem ds. VAT, o którym mowa w artykule 398.

Celem wprowadzenia regulacji art. 26 Dyrektywy było zapewnienie powszechności opodatkowania oraz zachowanie zasad konkurencyjności.

Mając na uwadze ogóle reguły konstrukcyjne systemu VAT, a także wnioski sformułowane przez ETS, wskazać należy na jedną istotną cechę usługi jako takiej. Otóż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Dopóty nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóki świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję.

Wprawdzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co do zasady podlega dostawa towarów i świadczenie usług wykonane za wynagrodzeniem rozumianym w ten sposób, iż pomiędzy świadczeniem a należnym wynagrodzeniem występuje bezpośredni i niezbędny związek, to jednak należy zauważyć, iż przepisy art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz cyt. wyżej przepisy Dyrektywy nakazują w niektórych sytuacjach opodatkować również świadczenia dokonane nieodpłatnie. Unormowanie to jest wyrazem realizacji dwóch naczelnych zasad podatku od wartości dodanej, tzn. zasady powszechności opodatkowania i neutralności, zgodnie z którymi opodatkowaniu powinny podlegać wszystkie transakcje gospodarcze, których przedmiotem są dostawy towarów i usług, a ciężarem tego podatku powinien być obciążony konsument będący ostatnim ogniwem obrotu danym towarem i usługą.

W świetle powyższych regulacji dokonany, na podstawie Kodeksu spółek handlowych, podział przez wydzielenie jest, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, operacją obejmującą zdarzenia podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług .

W ramach podziału przez wydzielenie dochodzi do przeniesienia praw majątkowych spółki dzielonej na spółkę przejmującą. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na fakt, że przedmiotowe przeniesienie, a także objęcie udziałów (akcji) spółki przejmującej jest jednym z elementów konstrukcyjnych tej instytucji prawnej, stanowiąc normatywną konsekwencję podjęcia decyzji o podziale danego podmiotu na podstawie art. 529 § 1 Kodeksu spółek handlowych.

Z uwagi na powyższe nie można zasadnie postawić tezy, w myśl której przeniesieniu własności części majątku spółki przejmowanej towarzyszy świadczenie wzajemne ze strony spółki przejmującej w postaci nowych akcji (udziałów), które są emitowane nie do spółki dzielonej, ale do jej akcjonariuszy (udziałowców).

W szczególności oba wymienione zdarzenia stanowią element oraz prawną konsekwencję przeprowadzonego podziału przez wydzielenie. Co za tym idzie, z tytułu przeniesienia własności części swojego majątku po stronie spółki przejmowanej brak jest jakiegokolwiek roszczenia, w rozumieniu przepisów prawa prywatnego, o działanie wzajemne od spółki przejmującej. Tym samym działania podejmowane przez tę ostatnią w ramach omawianej instytucji prawnej nie mogą być traktowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w kategorii jakiegokolwiek świadczenia na rzecz spółki przejmowanej, w szczególności zaś w kategorii świadczenia wzajemnego z tytułu objęcia części jej majątku. Spółka dzielona nie staje się w ramach podziału przez wydzielenie beneficjentem jakiegokolwiek świadczenia z tytułu przeniesienia części jej majątku na spółkę przejmującą. Mając na uwadze powyższe, należy dojść do wniosku, że przeniesienie w drodze sukcesji części majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą jest w istocie działaniem nieodpłatnym, podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem sama konstrukcja podziału przez wydzielenie, w myśl której udziały (akcje) spółki przejmującej obejmowane są przez udziałowców (akcjonariuszy) spółki przejmowanej, a nie przez nią samą, uwypukla nieodpłatny charakter dokonywanej czynności.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż planowany podział w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych wiązał się będzie z przeniesieniem do Spółki Przejmującej prawa własności do nieruchomości składającej się z działek o Nr 21/3 i 21/5 zabudowanych budynkami i budowlami oraz działki o Nr 21/6 stanowiącej teren niezabudowany przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż przeniesienie w drodze sukcesji części majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą mające charakter nieodpłatny będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach określonych przepisami art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tj. w sytuacji jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż transakcja nabycia nieruchomości była zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. A zatem przeniesienie w drodze sukcesji części majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą mające charakter nieodpłatny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości zastosowania stawki zwolnionej przy zakupie przedmiotowej nieruchomości. Fakt ten został więc potraktowany jako element stanu faktycznego i interpretacji udzielono przy założeniu, że Wnioskodawcy w związku z powyższym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z zakupu ww. nieruchomości.

Kwestia opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz wniesienia aportem przedmiotowej nieruchomości zostały zawarte w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach