Interpretacja indywidualna z dnia 13.12.2018, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.682.2018.1.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, będzie jedynie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej czynności sprzedaży działki za czynność podlegającą opodatkowaniu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej czynności sprzedaży działki za czynność podlegającą opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz Sp. z o.o. prawo własności części nieruchomości, położonej na działce oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 313/1 dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.
Wnioskodawca nabył Nieruchomość w dniu 14 lipca 2005 r. od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest żonaty, przy czym w jego związku małżeńskim obowiązuje umowna rozdzielność majątkowa. Nieruchomość stanowi i stanowiła w momencie jej nabycia element majątku osobistego Wnioskodawcy.

Nieruchomość w momencie nabycia była nieruchomością rolną oraz nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu.

Nieruchomość ta nie została nabyta przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, w tym w szczególności nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży w wykonaniu tej działalności. Wnioskodawca nie prowadził na Nieruchomości działalności gospodarczej, bowiem stanowiła ona prywatny majątek Wnioskodawcy.

W 2015 r. Urząd Gminy objął przedmiotową Nieruchomość miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość znajduje się w jednostkach oznaczonych jako: tereny produkcji, tereny obsługi komunikacji samochodowej, tereny obsługi infrastruktury technicznej, drogi klasy lokalnej, droga klasy dojazdowej, droga dojazdowa do gruntów rolnych.

W związku z powyższym, aktualnie sprzedawana Nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1405 ze zm.) oraz art. 461 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.).

Sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana za wynagrodzeniem.

Wnioskodawca zbywając Nieruchomość, nie będzie działał w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. Zbycie Nieruchomości ma charakter incydentalny i w rezultacie prowadzi do wyzbycia się części majątku osobistego. Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie podejmował żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w szczególności nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie uzbrajał terenu Nieruchomości oraz nie podejmował działań marketingowych ukierunkowanych na zbycie Nieruchomości. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że to Spółka - w związku z zamiarem realizacji inwestycji, obejmującej również działki sąsiadujące z Nieruchomością - wystąpiła do Wnioskodawcy z ofertą zakupu Nieruchomości.

Należy również wskazać, że Wnioskodawca od momentu nabycia Nieruchomości w 2005 r., nie dokonywał żadnych istotnych ingerencji w stan fizyczny (faktyczny), jak i prawny Nieruchomości. W szczególności nie dokonywano żadnych czynności mających na celu umożliwienie albo ułatwienie sprzedaży Nieruchomości, a także nie podejmowano żadnych działań w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych kupujących. Wnioskodawca nie uzbroił ani nie ogrodził działki, w skład której wchodzi Nieruchomość.

Na marginesie Wnioskodawca pragnie wskazać, że jest wspólnikiem spółki cywilnej. Należy jednak nadmienić, że wspólnicy przedmiotowej spółki cywilnej prowadzą działalność w innym miejscu (niż miejsce położenia Nieruchomości) oraz w zakresie niezwiązanym w jakikolwiek sposób z Nieruchomością (tj. w branży gastronomicznej - prowadzona jest restauracja). Spółka cywilna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (jako podatnik VAT czynny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Spółce Nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, bowiem Wnioskodawca nie będzie działał w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalność gospodarcza na gruncie VAT powinna być rozumiana jako działalność obejmująca działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w przypadku, gdy osoby fizyczne dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów Ustawy VAT), bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej w świetle tejże Ustawy, to osoby takie nie powinny być uznane za podatników VAT z tytułu tego typu transakcji. Jako że sprzedaż składników majątku stanowi jeden z podstawowych przejawów wykonywania prawa własności, sprzedaż składników należących do majątku osobistego nie powinna zostać uznana za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Zatem, należy odróżnić sytuacje, w których dany podmiot dokonuje określonych czynności w odniesieniu do majątku osobistego, tj. w odniesieniu do towarów nabytych w celu innym niż wykonywanie działalności gospodarczej od sytuacji, gdy działa w ramach jej prowadzenia.

Zgodnie ze stanowiskami prezentowanymi przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 maja 2014 r., sygn. ILPP1/443-214/14-4/JSK).

Konsekwentnie, aby ustalić czy transakcja będąca przedmiotem zapytania Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu VAT, należy przeanalizować, czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości działa jako podatnik VAT, tj. w ramach swojej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów Ustawy VAT).

Jak podkreśla się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [TSUE], w zakresie zbadania czy sprzedający występuje w związku ze sprzedażą działki jako podatnik VAT, istotne jest zaangażowanie aktywów (środków) danego podmiotu, mogących wskazywać, że działa on jak profesjonalny handlowiec (w takim zakresie, jak np. w przypadku pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - por. TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C 180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10)). W przypadku sprzedaży działek, wg TSUE kluczowymi elementami wskazującymi na profesjonalny charakter działań danego podmiotu, może być np. uzbrojenie terenu lub prowadzenie działań marketingowych mających na celu sprzedaż działek. Okoliczności przemawiające za tym, że dany podmiot działa aktywnie w zakresie obrotu nieruchomościami, mogą dotyczyć również podejmowanych starań o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Należy podkreślić, iż powyższe stanowisko TSUE, co do uznania sprzedaży nieruchomości za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT koresponduje z poglądami organów podatkowych wyrażanymi w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 6 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-293/13-2/MKw) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym".

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-1214/13-5/DG) potwierdził, że Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, jego podział, ogrodzenie działek, aktywne i wszechstronne poszukiwanie nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. A zatem, w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami.

Wnioskodawca pragnie także podkreślić, że niezależnie od jego woli uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący również Nieruchomość. W rezultacie, Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe potwierdza, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży Nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika VAT.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca z tytułu transakcji sprzedaży Nieruchomości nie powinien być traktowany jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy VAT (na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż Nieruchomości opodatkowana będzie podatkiem od czynności cywilnoprawnych ze stawką 2%, przy czym podatnikiem z tego tytułu będzie Spółka jako kupujący).

Powyżej zaprezentowane stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, m.in.:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 maja 2014 r. (sygn. ILPP5/443-50/14-4/PG), w której stwierdzono, iż Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego - w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej - za podatnika podatku od towarów i usług. Co prawda Wnioskodawca zamierza dokonać podziału przedmiotowego gruntu na mniejsze działki oraz zamieszczać ogłoszenia o ich sprzedaży, jednakże powyższych zdarzeń (stanowiących pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Zainteresowany nie zamierza bowiem ponieść nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, nie wnioskował też w jakikolwiek sposób o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto przedmiotowe grunty nie są i nie były udostępniane innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych jak też nigdy nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. (...) W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany dokonując dostawy działek będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 maja 2014 r. (sygn. ILPP4/443-72/14-4/ISN), zgodnie z którą: Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.(...) W związku z powyższym, Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawi Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie planowanej sprzedaży działek, a dostawie działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, że nie nabył Nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w rozumieniu Ustawy VAT), w tym w szczególności w celu jej dalszej odsprzedaży. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi po 13 latach od jej zakupu. Ze względu na fakt, że zmieniło się przeznaczenie Nieruchomości ze względu na uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, niemożliwe było już ewentualne prowadzenie działalności rolniczej na tej Nieruchomości. Co więcej, w związku z faktem, że Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy, a jego działalność w zakresie sprzedaży Nieruchomości nie będzie miała charakteru profesjonalnego tj. w szczególności nie dokonano uzbrojeń terenu, jego ogrodzenia, nie prowadzono żadnych działań marketingowych w celu jej sprzedaży, a także nie podejmowano starań o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy, w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie działa w tym zakresie jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż Wnioskodawca nie działa w ramach przedmiotowej transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy VAT, sprzedaż Nieruchomości nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca za wynagrodzeniem zamierza zbyć prawo własności części nieruchomości.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość stanowi i stanowiła w momencie jej nabycia element majątku osobistego Wnioskodawcy. Nieruchomość w momencie nabycia była nieruchomością rolną oraz nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu. Nieruchomość ta nie została nabyta przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, w tym w szczególności nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży w wykonaniu tej działalności. Wnioskodawca nie prowadził na Nieruchomości działalności gospodarczej, bowiem stanowiła ona prywatny majątek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że jest wspólnikiem spółki cywilnej, ale wspólnicy przedmiotowej spółki cywilnej prowadzą działalność w innym miejscu niż miejsce położenia Nieruchomości oraz w zakresie niezwiązanym w jakikolwiek sposób z Nieruchomością (w branży gastronomicznej).

W 2015 r. Urząd Gminy objął przedmiotową Nieruchomość miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca zbywając Nieruchomość, nie będzie działał w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. Zbycie Nieruchomości ma charakter incydentalny i w rezultacie prowadzi do wyzbycia się części majątku osobistego. Wnioskodawca wskazał, że nie podejmował żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w szczególności nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie uzbrajał terenu Nieruchomości oraz nie podejmował działań marketingowych ukierunkowanych na zbycie Nieruchomości. Wnioskodawca podkreślił, że to Spółka - w związku z zamiarem realizacji inwestycji, obejmującej również działki sąsiadujące z Nieruchomością - wystąpiła do Wnioskodawcy z ofertą zakupu Nieruchomości.

Wnioskodawca od momentu nabycia Nieruchomości w 2005 r., nie dokonywał żadnych istotnych ingerencji w stan fizyczny - faktyczny, jak i prawny Nieruchomości. W szczególności nie dokonywano żadnych czynności mających na celu umożliwienie albo ułatwienie sprzedaży Nieruchomości, a także nie podejmowano żadnych działań w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych kupujących. Wnioskodawca nie uzbroił ani nie ogrodził działki, w skład której wchodzi Nieruchomość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach, Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań w celu sprzedaży Nieruchomości, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wskazano Wnioskodawca nie podejmował żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności mających na celu umożliwienie albo ułatwienie sprzedaży Nieruchomości, a także nie podejmował żadnych działań w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych kupujących. Wnioskodawca od momentu nabycia Nieruchomości w 2005 r., nie dokonywał żadnych istotnych ingerencji w stan fizyczny (faktyczny), jak i prawny Nieruchomości. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie uzbrajał terenu Nieruchomości oraz nie podejmował działań marketingowych ukierunkowanych na zbycie Nieruchomości. Wnioskodawca nie uzbroił ani nie ogrodził działki, w skład której wchodzi Nieruchomość. Jak wskazano Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT, w tym w szczególności nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży w wykonaniu tej działalności. Wnioskodawca nie prowadził na Nieruchomości działalności gospodarczej. Jedynie w 2015 r. Urząd Gminy objął przedmiotową Nieruchomość miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, mając na uwadze wskazane informacje należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę w związku z przedmiotową transakcją sprzedaży Nieruchomości za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej