Uznanie, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (…) (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm., dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Gmina zamierza sprzedać złom pochodzący z demontażu fragmentów infrastruktury drogowej (dalej: „Infrastruktura drogowa”), która powstała w ramach realizowanej przez Gminę inwestycji pn. „ (…)”.

W związku z rozbiórką Infrastruktury drogowej elementy pochodzące z jej demontażu nie nadają się do użytku i będą sprzedawane przez Gminę jako złom (dalej: „Złom”). Złom ma charakter mieszany – składa się w szczególności z elementów nośnych konstrukcji mostu, tj. stalowych belek o długości ok. 17 metrów oraz częściowo z elementów aluminiowych w postaci barierek mostu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Infrastruktura drogowa (z której elementów po demontażu powstał Złom) wykorzystywana była bezpośrednio przez Gminę wyłącznie do realizacji ww. zadania własnego. W konsekwencji, przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do powstania Infrastruktury drogowej Gmina nie dokonywała odliczenia VAT, gdyż takie prawo jej nie przysługiwało.

Pytanie

Czy sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Gminy, sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o VAT. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przepisy, zdaniem Gminy, należy stwierdzić, że skoro towary/usługi niezbędne do powstania Infrastruktury drogowej nie zostały w przeszłości nabyte przez nią na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz do wykonywania działalności publicznoprawnej, to sprzedając Złom (powstały z rozbiórki Infrastruktury drogowej) Gmina nie będzie działać w ramach tej czynności w charakterze podatnika VAT.

W ocenie Gminy, sprzedaży przedmiotowego Złomu nie można traktować jako czynności wykonywanej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji sprzedaż Złomu nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 czerwca 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-2.4012.149.2021.1.MB, w której wskazano: „DPS zamierza sprzedać używane (…) składniki majątku zainstalowane w budynku służące działalności publiczno-prawnej tj. pomocy społecznej, osobom fizycznym bądź podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Część składników majątku nie nadaje się do użytku i będzie sprzedana jako złom. Jednostka zamierza również sprzedać samochód służący do przewozu mieszkańców DPS, który również był wykorzystywany wyłącznie do czynności z zakresu zadań publicznych, tj. pomocy społecznej. Przy jego nabyciu nie dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT, gdyż jednostce nie przysługiwało takie prawo. […] Należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe składniki majątku (…) w tym również samochód służący do przewozu mieszkańców DPS były nabyte i użytkowane tylko do realizacji zadań własnych powiatu w zakresie pomocy społecznej, czyli do celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – to należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Powiat w przedmiotowej sprawie nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych składników majątków, (…) w tym również samochodu służącego do przewozu mieszkańców DPS nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał w interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2018 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.725.2018.1.AJB: „Z opisu sprawy wynika, że Gmina ma zamiar sprzedać wóz strażacki na złom na podstawie umowy sprzedaży. […] Pojazd był wykorzystywany przez OSP do ochrony przeciwpożarowej. Przy nabyciu ww. samochodu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i pojazd był wykorzystywany wyłącznie do czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących ochrony przeciwpożarowej (akcje ratowniczo-gaśnicze), nałożonych odrębnymi przepisami. Samochód jest własnością Gminy od roku 1991, członkowie OSP korzystali nieodpłatnie z ww. samochodu do prowadzenia akcji ratowniczo-gaśniczych.

Samochód był wykorzystywany wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej czyli działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwalają stwierdzić, że skoro wóz strażacki nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz jako służący do wykonywania działalności publicznoprawnej, to Wnioskodawca sprzedając ww. wóz nie będzie działał dla tej czynności w charakterze podatnika. Sprzedaży przedmiotowego wozu strażackiego, wykorzystywanego w ramach władztwa publicznego Gminy nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż ww. wozu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższego uznać należy, iż Gmina dokonując sprzedaży przedmiotowego wozu strażackiego wykorzystywanego przez OSP, nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym ww. sprzedaż należy traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Podsumowując, Gmina stoi na stanowisku, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), który stwierdza, że:

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cytowany przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 599 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że:

Mając na względzie powyższe postanowienie należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku Gminy podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności ustalić czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży składników majątku, tj. złomu pochodzącego z rozbiórki Infrastruktury drogowej, będących przedmiotem opisu sprawy działa w charakterze podatnika VAT, a sprzedaż należy traktować w kategorii czynności, dla której Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina zamierza sprzedać złom pochodzący z demontażu fragmentów infrastruktury drogowej, która powstała w ramach realizowanej przez Gminę inwestycji pn. „ (…)”. W związku z rozbiórką Infrastruktury drogowej elementy pochodzące z jej demontażu nie nadają się do użytku i będą sprzedawane przez Gminę jako złom. Złom ma charakter mieszany – składa się w szczególności z elementów nośnych konstrukcji mostu, tj. stalowych belek oraz częściowo z elementów aluminiowych w postaci barierek mostu. Infrastruktura drogowa (z której elementów po demontażu powstał Złom) wykorzystywana była bezpośrednio przez Gminę wyłącznie do realizacji ww. zadania własnego. W konsekwencji, przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do powstania Infrastruktury drogowej Gmina nie dokonywała odliczenia VAT, gdyż takie prawo jej nie przysługiwało.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, że sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwalają stwierdzić, że skoro Infrastruktura drogowa (z której elementów po demontażu powstał Złom) wykorzystywana była bezpośrednio przez Gminę wyłącznie do realizacji ww. zadania własnego i przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do powstania Infrastruktury drogowej Gmina nie dokonywała odliczenia VAT, gdyż takie prawo jej nie przysługiwało, to Gmina sprzedając ww. złom nie będzie działała dla tej czynności w charakterze podatnika. Sprzedaży przedmiotowego złomu, wykorzystywanego w ramach władztwa publicznego Gminy nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż ww. złomu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż Gmina dokonując sprzedaży przedmiotowego złomu, powstałego po demontażu infrastruktury drogowej, nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym ww. sprzedaż należy traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, sprzedaż Złomu przez Gminę będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).