Temat interpretacji
Brak opodatkowania czynności udzielenia nieoprocentowanej pożyczki.
Interpretacja indywidualna – jest nieprawidłowe.
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. braku opodatkowania czynności udzielenia nieoprocentowanej pożyczki. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 czerwca 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę pożyczki w charakterze pożyczkodawcy. Pożyczka będzie na większą kwotę, przykładowo 1 000 000 euro (słownie jeden milion euro). Pożyczka nie będzie oprocentowana. Spłata pożyczki przewidziana jest w terminie do 15 lat od daty zawarcia umowy pożyczki. Istnieje pewne ryzyko braku spłaty kwoty pożyczki niemniej jednak pożyczka będzie zabezpieczona wekslem podpisanym przez pożyczkobiorcę. Pożyczkobiorcą będzie znajomy (osoba fizyczna) niespokrewniony z Wnioskodawcą, tj. niezaliczający się do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, którą pożyczkodawca darzy dużym szacunkiem z uwagi na kwestie osobiste. Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą indywidualnie oraz w formie spółki cywilnej. Jest czynnym podatnikiem VAT. Pożyczkodawca prowadzi tylko działalność gospodarczą - nie pracuje na umowę o pracę/zlecenia/dzieło itp. Pożyczka będzie udzielona z zysku wypracowanego w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca udzielał i będzie udzielać pożyczek na finansowanie działalności w spółkach, w których jest udziałowcem. Nie są to pożyczki „sporadyczne”, potrafi ich być po kilka w roku. Pożyczki są również udzielane poza Polską np. na Cyprze, lub innym bliskim osobom fizycznym (spoza rodziny Pożyczkodawcy). Przedmiotem działalności gospodarczej Pożyczkodawcy wpisanym w CEIDG nie jest pośrednictwo finansowe i udzielanie kredytów (pożyczek). Pożyczkodawca ma małżonka, z którym łączy go ustawowa wspólność majątkowa. Małżonek pożyczkodawcy również jest rezydentem podatkowym w Polsce. Pożyczkobiorca jest rezydentem podatkowym w Polsce. Posiada obywatelstwo Republiki Macedonii. Pożyczka nie ma związku z żadną działalnością gospodarczą Pożyczkobiorcy. Pożyczkobiorca przeznaczy środki uzyskane tytułem pożyczki na cele osobiste celem zaspokojenia własnych potrzeb.
W uzupełnieniu wskazał Pan, że:
Ad.1.
Pożyczka opisana we wniosku nie będzie udzielona na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.
Pożyczka opisana we wniosku udzielona będzie na cele osobiste pożyczkobiorcy tj. znajomego niespokrewnionego z Wnioskodawcą.
Ad.2.
Udzielona pożyczka będzie dokonana do celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
Ad.3.
Wnioskodawca jako pożyczkodawca nie otrzyma od Pożyczkobiorcy jakiegokolwiek wynagrodzenie z tytułu udzielenia pożyczki.
Ad.4.
Pożyczkobiorca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022r, poz. 931 ze zm.), w szczególności nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, jest emerytem.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług
Czy nieoprocentowana pożyczka, którą zamierza udzielić Wnioskodawca, będący podatnikiem VAT czynnym, Pożyczkobiorcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czy podatkiem od towarów i usług?
Pana stanowisko w sprawie
Ad.1.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy - obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany: a. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, b. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem: - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, - umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W przypadku umowy pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że czynność zawarcia umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług. W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy planowana nieoprocentowana umowa pożyczki będzie stanowić formę zarządu nad majątkiem osobistym, a w konsekwencji jej zawarcie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie biorącego pożyczkę, a nie podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy – uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że są ma Pan zamiar zawrzeć umowę pożyczki w charakterze pożyczkodawcy. Pożyczka będzie na większą kwotę, przykładowo 1 000 000 euro. Pożyczka nie będzie oprocentowana. Spłata pożyczki przewidziana jest w terminie do 15 lat od daty zawarcia umowy pożyczki. Pożyczkobiorcą będzie znajomy (osoba fizyczna) niespokrewniony z Panem. Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą indywidualnie oraz w formie spółki cywilnej. Jest czynnym podatnikiem VAT. Pożyczkodawca prowadzi tylko działalność gospodarczą - nie pracuje na umowę o pracę/zlecenia/dzieło itp. Pożyczka będzie udzielona z zysku wypracowanego w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca udzielał i będzie udzielać pożyczek na finansowanie działalności w spółkach, w których jest udziałowcem. Nie są to pożyczki „sporadyczne”, potrafi ich być po kilka w roku. Pożyczki są również udzielane poza Polską np. na Cyprze, lub innym bliskim osobom fizycznym. Pożyczka opisana we wniosku nie będzie udzielona na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Udzielona pożyczka będzie dokonana do celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Pan jako pożyczkodawca nie otrzyma od Pożyczkobiorcy jakiegokolwiek wynagrodzenie z tytułu udzielenia pożyczki.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołany stan prawny, stwierdzić należy, że planowane udzielenie pożyczki, należy uznać za element działalności gospodarczej Pożyczkodawcy.
Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:
·pożyczka udzielona będzie z zysku wypracowanego w ramach działalności gospodarczej,
·udzielał i będzie Pan udzielać pożyczek na finansowanie działalności w spółkach, w których jest udziałowcem. Nie są to pożyczki „sporadyczne”, potrafi ich być po kilka w roku,
·pożyczki są udzielane również poza Polską i innym bliskim osobom fizycznym (spoza rodziny).
Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust 2 ustawy o VAT.
Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem majątku z wypracowanego zysku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika.
Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny tego podmiotu, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.
Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że planowane udzielenie pożyczki, należy traktować jako czynność wykonaną przez Pana w ramach działalności gospodarczej, a w konsekwencji wykonaną przez Pana – Pożyczkodawcę jako podatnika VAT.
Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, należy Pana uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanego udzielenia opisanej we wniosku pożyczki. Nie można więc zgodzić się z Pana stwierdzeniem zawartym w stanowisku, że „planowana nieoprocentowana umowa pożyczki będzie stanowić formę zarządu nad majątkiem osobistym”.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Pożyczkobiorca obywatel Republiki Macedonii będący rezydentem podatkowym w Polsce (niespokrewniona z Panem osoba fizyczna) nie będzie ponosił kosztów związanych z udzieleniem i podpisaniem umowy Pożyczki – pożyczka będzie nieoprocentowana. Tym samym z tytułu planowanego udzielenia pożyczki nie uzyska Pan wynagrodzenia w postaci odsetek. Zatem, czynność ta nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi o charakterze nieodpłatnym, jako niemieszczące się w zakresie opodatkowania tym podatkiem – nie podlegają co do zasady opodatkowaniu tym podatkiem. Od zasady tej określono jednak wyjątki, zgodnie z którymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również świadczenie usług niemające charakteru odpłatnego.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:
Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Z powyższych zapisów wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:
1.w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
2.w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Zatem dla ustalenia, czy konkretna, nieodpłatna czynność podlega opodatkowaniu w związku z uznaniem jej za odpłatne świadczenie usług, istotny jest cel jej świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.
Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.
Przez usługi świadczone do celów działalności, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem jeśli podjęte przez podmiot działania przynoszą korzyści prowadzonej działalności gospodarczej albo służą realizacji zadań na niego nałożonych, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 ustawy, świadczone są do celów działalności gospodarczej podatnika. Cel ten może być zrealizowany w wyniku różnych działań, których efektem (nawet potencjalnym) jest „wykreowanie” sprzedaży opodatkowanej, nawet jeśli środkiem do osiągnięcia tego celu jest wykonanie czynności niepodlegającej opodatkowaniu.
Przepisy art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowią implementację do polskiego systemu prawnego odpowiednio art. 16 oraz art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z tymi regulacjami wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.
Z kolei, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:
1.użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2.nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
Jednocześnie zgodnie z przepisem ust. 2 art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.
Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter – bez wynagrodzenia – stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.
Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Pożyczka, którą zamierza Pan udzielić będzie nieoprocentowana. Z tytułu udzielenia tej pożyczki nie otrzyma Pan od Pożyczkobiorcy jakiegokolwiek wynagrodzenia. Jednocześnie, wyjaśnił Pan, że pożyczka będzie dokonana do celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, bo będzie zaspokajać potrzeby Pożyczkobiorcy.
Jednakże w okolicznościach analizowanej sprawy istotne jest również, że ustawodawca w stosunku do czynności udzielania pożyczek przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę
W sytuacji więc odpłatnego świadczenia tych usług (podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) byłyby one zwolnione od podatku. Wobec tego ich świadczenie nie wiązałoby się z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego.
Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowana czynność udzielenia nieodpłatnej pożyczki niespokrewnionej z Panem osobie fizycznej (obywatelowi Republiki Macedonii będącemu rezydentem podatkowym w Polsce), co do zasady wpisuje się w regulację prawną art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Jednakże w okolicznościach analizowanej sprawy przepis art. 8 ust. 2 ustawy – odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług – nie znajdzie zastosowania, bowiem realizowana przez Pana czynność (nieodpłatne udzielanie pożyczki niespokrewnionej z Panem osobie fizycznej) w przypadku uznania jej za podlegającą opodatkowaniu korzystałaby ze zwolnienia od podatku.
Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku planowane przez Pana udzielenie nieoprocentowanej pożyczki na rzecz niespokrewnionej z Panem osoby fizycznej nie podlega opodatkowaniu VAT.
Tym samym Pana stanowisko, że planowana nieoprocentowana umowa pożyczki będzie stanowić formę zarządu nad majątkiem osobistym, a w konsekwencji nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe. Nie można bowiem podzielić w pełni prezentowanej przez Pana argumentacji tj. nie można zgodzić się z Pana stwierdzeniem, że „planowana nieoprocentowana umowa pożyczki będzie stanowić formę zarządu nad majątkiem osobistym”.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).