Uznanie Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy udziałów w prawie własności działek gruntu niezabudowanego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 18 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy udziałów w prawie własności działek gruntu o nr ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 grudnia 2022 r. (wpływ 5 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką w udziale wynoszącym 4/6 części nieruchomości gruntowej położonej w (...), stanowiącej działki gruntu o nr ewidencyjnych 1/5, 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, dla której Sąd Rejonowy (...), Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udział w prawie własności działek gruntu o nr ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4.

Własność szczegółowo wyżej opisanych działek gruntu pierwotnie nabyli Wnioskodawczyni oraz jej małżonek, do majątku objętego ich wspólnością ustawową, na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu 21 lipca 2011 r., a spadek po nim w drodze dziedziczenia ustawowego nabyły: Wnioskodawczyni oraz dwie córki, w udziałach wynoszących po 1/3 części każda z nich, zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia zarejestrowanym w systemie informatycznym do prowadzenia rejestru aktów poświadczenia dziedziczenia utworzonym przez Krajową Radę Notarialną, w dniu (...) maja 2012 r., pod nr (...).

W Księdze Wieczystej nr (...), która prowadzona jest dla działek o nr ewidencyjnych 1/5, 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, w dziale I-O przeznaczenie działki nr 1/5 oznaczone zostało jako grunty zabudowane, działki nr 1/1, 1/2 jako sady, natomiast działki nr 1/3, 1/4 jako grunty orne.

W dziale III ujawnione są dwa ograniczone prawa rzeczowe w postaci nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przesyłu. Dział IV jest natomiast wolny od wpisów.

Dnia 10 czerwca 2021 r. Wnioskodawczyni przed notariuszem w (...), za rep. A nr (...) zawarła przedwstępną umowę sprzedaży szczegółowo wyżej opisanych działek gruntu.

Zgodnie z ww. umową nieruchomości będą sprzedane w cenach netto, a strony zobowiązują się zastosować podatek, jeżeli będzie taka konieczność (po uzyskaniu interpretacji).

Działki zostaną sprzedane po uzyskaniu przez kupującą spółkę ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę; spółka zamierza zrealizować inwestycję polegającą na budowie budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą.

Po zawarciu umowy przedwstępnej, przed ostateczną sprzedażą, strona kupująca nie dokonała ani nie dokona czynności, które zwiększą atrakcyjność nieruchomości gruntowej działek nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4.

Przed ostatecznym zbyciem udziałów w ww. działkach Wnioskodawczyni udzieliła kupującej spółce pełnomocnictwa do działania w jej imieniu w celu uzyskania pozwolenia na budowę domków jednorodzinnych wraz z niezbędna infrastrukturą towarzyszącą.

Wnioskodawczyni nie była jak i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej, a szczegółowo wyżej opisane działki gruntu nie były przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działki gruntu objęte niniejszym wnioskiem nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Działki nr 1/1, 1/3, 1/3 i 1/4 nie wchodziły ani nie wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu którego Wnioskodawczyni była/jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane w działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT przez pozostałych współwłaścicieli.

Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży dwóch działek gruntu trzynaście lat temu, natomiast w 2021 r. dokonała sprzedaży jednej działki gruntu.

Przedmiotowe nieruchomości gruntowe zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod zabudowę domów jednorodzinnych lub bliźniaczych.

W związku z zamierzoną sprzedażą ww. działek Wnioskodawczyni nie podjęła jakichkolwiek działań charakterystycznych dla podmiotów występujących profesjonalnie na rynku sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni również nie podejmowała działań marketingowych w zakresie sprzedaży działek wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia.

Zamierzona sprzedaż ma objąć działki stanowiące majątek osobisty Wnioskodawczyni. W 2008 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki ewidencyjne zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Z uwagi na brak wiedzy w zakresie funkcjonowania rynku obrotu nieruchomościami, w celu sprzedaży Wnioskodawczyni skorzystała z pomocy biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 zostały nabyte w 1971 r., od tego momentu działki były wykorzystywane do uprawy owoców i warzyw, a zebrane plony Wnioskodawczyni przeznaczała na potrzeby rodziny oraz zwierząt gospodarskich. Aktualnie ze względu na wiek Wnioskodawczyni zaniechała wykorzystania w tym celu przedmiotowych działek, rośnie tam tylko i wyłącznie trawa.

Od 1971 r. szczegółowo opisane działki stanowiły majątek wspólny Wnioskodawczyni i jej męża. W 2011 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł, a spadek odziedziczyła Wnioskodawczyni wraz z córkami.

Działki gruntu objęte wnioskiem stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni.

Nieruchomości nie są ogrodzone, nie posiadają uzbrojenia w media. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem dokonała podziału nieruchomości na mniejsze działki i wytyczenia drogi dojazdowej. Około 2007 r. gmina (...) na potrzeby gminnego planu zagospodarowania przestrzennego umożliwiła właścicielom nieruchomości dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki ewidencyjne. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem podjęła decyzję o podziale nieruchomości na tzw. cele rodzinne (Wnioskodawczyni z mężem chcieli rozdzielić w przyszłości działki między swoje dzieci i wnuki). W ten sposób postąpiła większość sąsiadów Wnioskodawczyni. Procedura podziału polegała na tym, że geodeta dzielił nieruchomości na równe działki po 1200 m², a następnie gmina akceptowała podział i wprowadzała go na mapy.

Wnioskodawczyni osobiście nie występowała o ustanowienie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4.

Zgodnie z treścią KW nr (...) wszystkie działki objęte przedmiotowym wnioskiem obciążone są ograniczonym prawem rzeczowym w postaci nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przesyłu.

Podpisanie umowy sprzedaży jest uzależnione od tego, czy Spółka kupująca dostanie ostateczne i prawomocne pozwolenie na budowę domów wraz z infrastruktura towarzyszącą: „przyrzeczona umowa sprzedaży zawarta zostanie, o ile Kupująca Spółka uzyska ostateczne i prawomocne pozwolenia na budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą, tj. przyłącza kanalizacyjne, wodociągowe, gazowe i elektryczne.”

Wnioskodawczyni udzieliła Kupującej (Spółce) prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w rozumieniu art. 3 pkt 11 w zw. art. 33 ust. 2 pkt 2 Ustawy prawo budowlane. Kupująca jest upoważniona do występowania przed właściwymi organami administracji rządowej, samorządowej, osobami prawnymi i osobami fizycznymi we wszelkiego rodzaju postępowaniach administracyjnych zmierzających do uzyskania niezbędnych decyzji i pozwoleń, w szczególności: decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany, decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, decyzji dot. skomunikowania z drogą publiczną.

Kupująca wystąpiła o plan zagospodarowania przestrzennego, warunki zabudowy oraz wykonała inne czynności związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę domów na działkach nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4.

Zamiarem Wnioskodawczyni jest uzyskanie interpretacji indywidulanej wyłącznie w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w ww. działkach zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, czyli uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu tej czynności.

Pytanie

Czy sprzedaż udziałów w nieruchomościach stanowiących działki gruntu o nr ewidencyjnych nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie, czy Wnioskodawczyni zostanie uznana za podatnika podatku VAT z tytułu tej czynności?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dalej zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Mając na względzie powyższe należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Niemniej jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem w ocenie Wnioskodawczyni, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie czynności. Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Mając na względzie powyższe wskazać należy, iż brak wystąpienia przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby charakterystyczna dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych działań charakterystycznych dla podmiotów występujących profesjonalnie na rynku sprzedaży nieruchomości. Czynność sprzedaży podjęta przez Wnioskodawczynię stanowi pojedyncze działanie związane z wykonywaniem prawa własności, a nie zaplanowany, zorganizowany ciąg działań nakierowanych na sprzedaż działek. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań, które stanowiłyby prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Mając na względzie powyższe w ocenie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT od sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy,

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości bądź udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 lub art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pani współwłaścicielką w udziale wynoszącym 4/6 części nieruchomości gruntowej, stanowiącej działki gruntu o nr ewidencyjnych 1/5, 1/1, 1/2, 1/3, 1/4. Własność tych działek gruntu pierwotnie nabyła Pani wraz z małżonkiem, do majątku objętego wspólnością ustawową, na podstawie ustawy z 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Działki od momentu nabycia były wykorzystywane do uprawy owoców i warzyw, a zebrane plony przeznaczone były na potrzeby rodziny oraz zwierząt gospodarskich. Aktualnie ze względu na wiek zaniechała Pani wykorzystania w tym celu przedmiotowych działek, rośnie tam tylko i wyłącznie trawa. Nie jest i nie była Pani rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a ww. działki nie wchodziły ani nie wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu którego była/jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane w działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT również przez pozostałych współwłaścicieli. W Księdze Wieczystej przeznaczenie działki nr 1/5 oznaczone zostało jako grunty zabudowane, działki nr 1/1, 1/2 jako sady, natomiast działki nr 1/3 i 1/4 jako grunty orne. Wszystkie działki objęte przedmiotowym wnioskiem obciążone są ograniczonym prawem rzeczowym w postaci nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przesyłu.

Około 2007 r. Gmina (...) na potrzeby gminnego planu zagospodarowania przestrzennego umożliwiła właścicielom nieruchomości dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki ewidencyjne. Wraz z mężem dokonała Pani podziału nieruchomości na mniejsze działki i wytyczenia drogi dojazdowej na tzw. cele rodzinne (chciała Pani z mężem rozdzielić w przyszłości działki między swoje dzieci i wnuki). Procedura podziału polegała na tym, że geodeta dzielił nieruchomości na równe działki po 1200 m², a następnie gmina akceptowała podział i wprowadzała go na mapy.

Pani mąż zmarł w 2011 r., a spadek po nim w drodze dziedziczenia ustawowego nabyła w 2012 r. Pani oraz dwie córki, w udziałach wynoszących po 1/3 części każda z Pań.

Osobiście nie występowała Pani o ustanowienie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4. Nie była Pani i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, nie prowadziła Pani działalności gospodarczej, a działki gruntu nie były przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej. Działki gruntu przeznaczone do sprzedaży nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, nie są ogrodzone i nie posiadają uzbrojenia w media.

Trzynaście lat temu dokonała Pani sprzedaży dwóch działek gruntu, natomiast w 2021 r. dokonała sprzedaży jednej działki gruntu. Obecnie zamierza Pani sprzedać udział w prawie własności działek gruntu o nr ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4. W związku z zamierzoną sprzedażą nie podjęła Pani jakichkolwiek działań charakterystycznych dla podmiotów występujących profesjonalnie na rynku sprzedaży nieruchomości oraz nie podejmowała Pani działań marketingowych w zakresie sprzedaży działek wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia. Jednakże z uwagi na brak wiedzy w zakresie funkcjonowania rynku obrotu nieruchomościami, w celu ich sprzedaży skorzystała Pani z pomocy biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

W czerwcu 2021 r. zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży działek gruntu. Działki zostaną sprzedane po uzyskaniu przez kupującą spółkę ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę, bowiem spółka zamierza zrealizować inwestycję polegającą na budowie budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą. Przedmiotowe nieruchomości gruntowe zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod zabudowę domów jednorodzinnych lub bliźniaczych.

Przed ostatecznym zbyciem swoich udziałów w ww. działkach udzieliła Pani kupującej spółce pełnomocnictwa do działania w Pani imieniu i na Pani rzecz w celu uzyskania pozwolenia na budowę domków jednorodzinnych wraz z niezbędna infrastrukturą towarzyszącą. Podpisanie umowy sprzedaży jest uzależnione od tego, czy Spółka kupująca dostanie ostateczne i prawomocne pozwolenie na budowę domów wraz z infrastrukturą towarzyszącą (przyłącza kanalizacyjne, wodociągowe, gazowe i elektryczne). Kupująca wystąpiła o plan zagospodarowania przestrzennego, warunki zabudowy oraz wykonała inne czynności związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę domów na działkach nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4. Udzieliła Pani Kupującej (Spółce) prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w rozumieniu art. 3 pkt 11 w zw. art. 33 ust. 2 pkt 2 Ustawy prawo budowlane. Kupująca jest upoważniona do występowania przed właściwymi organami administracji rządowej, samorządowej, osobami prawnymi i osobami fizycznymi we wszelkiego rodzaju postępowaniach administracyjnych zmierzających do uzyskania niezbędnych decyzji i pozwoleń, w szczególności: decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany, decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, decyzji dot. skomunikowania z drogą publiczną.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy zostanie Pani uznana bądź nieuznana za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy udziałów w prawie własności działek gruntu o nr ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziałów we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości, na którą składają się działki nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4, będzie Pani spełniała przesłanki do uznania bądź nie za podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 535 Kodeku cywilnego:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Art. 396 § 1 Kodeks cywilny wskazuje, że umowa przedwstępna to:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2Kodeksu cywilnego:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielonego Kupującej spółce przez Panią pełnomocnictwa oraz innych zgód na dysponowanie nieruchomością w celach budowlanych/inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu:

umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie udzielając Kupującej stosownych zgód i pełnomocnictw, czynności wykonane przez pełnomocnika wywołują skutki bezpośrednio w Pani sferze prawnej. Stroną podejmowanych czynności do czasu faktycznej sprzedaży jest bowiem Pani, a nie Pani pełnomocnik. Istotne jest to, że czynności te są dokonywane przed przeniesieniem własności nieruchomości w oparciu o udzielone przez Panią pełnomocnictwo. Opisany zakres przygotowania gruntów do sprzedaży nie jest typowy do działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zawiadywania majątkiem osobistym/prywatnym. Okoliczność zaś, że czynności te są przeprowadzane przez przyszłego nabywcę na podstawie udzielonego przez zbywcę pełnomocnictwa, nie oznacza, iż są obojętne dla oceny skutków jakie one wywołują dla Pani.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Panią sprzedaż udziałów w opisanej Nieruchomości, na która składają się działki nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4 będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując opisanych we wniosku czynności, podjęła Pani działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała Pani aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pani majątku osobistego, a sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania tym majątkiem osobistym.

Powyższy pogląd Organu znajduje swoje potwierdzenie w wyrokach sadów administracyjnych np. WSA w Warszawie w wyroku z 26 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2798/18 wskazał: „(…) Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osobę trzecią wywołają bowiem skutki bezpośrednio w sferze prawnej Skarżącego (mocodawcy). Z kolei osoba trzecia dokonując ww. działań uatrakcyjnia przedmiotową nieruchomość, będącą nadal własnością Skarżącej. Działania te dokonywane są za pełną zgodą Sprzedających, przejawiającą się udzieleniem pełnomocnictwa”. Sąd w obecnym składzie pogląd ten podziela i zauważa, że przyszły nabywca nie mógłby wykonywać opisanych czynności względem nieruchomości, jeżeli nie dysponowałby udzielonym przez Sprzedającego pełnomocnictwem.

W konsekwencji Sprzedający poprzez przyszłego nabywcę (skarżącą Spółkę), z którym zawarł umowę przedwstępną i któremu udzielił pełnomocnictwa do wykonywania ww. czynności, tym samym podjął działania podobne do tych, które wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (…)”.

Warto w tym miejscu przywołać pogląd zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2017r. sygn. akt I FSK 2033/15, wyrażony na gruncie podobnego aczkolwiek nie identycznego stanu faktycznego, zgodnie z którym: „Fakt, że zasadnicza aktywność w zakresie planowanego procesu inwestycyjnego spoczywać będzie na spółce jest bez znaczenia dla uznania go za podatnika, skoro spółka - jako jego pełnomocnik - jest jedynie jego reprezentantem w tych czynnościach, działając w jego imieniu i na jego rzecz, czyli w jego interesie majątkowym. Podejmowanie aktywności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. za pośrednictwem pełnomocnika nie zwalnia mocodawcy, w którego imieniu i na rzecz działa pełnomocnik, od przymiotu bycia podatnikiem VAT w rozumieniu tych przepisów.”

Także WSA w Gdańsku w wyroku z 11 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 2220/19 stwierdził, że „(…) z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż Spółka zawarła umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego ze Sprzedającym, który również udzielił Spółce pełnomocnictw do dokonywania wszelkich czynności, prawnych i faktycznych w celu uzyskania decyzji w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oraz innych wszelkich aktów administracyjnych, które okażą się niezbędne w celu realizacji inwestycji prowadzonej na nieruchomościach. (…). W ocenie Sądu powyższe działania są przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności. Skarżąca podnosi, że aktywność ta nie może być przypisana Sprzedającemu, podejmowała ją bowiem wyłącznie Spółka jako kupująca. Istotne jest jednak to, że czynności te są dokonywane przed przeniesieniem własności nieruchomości w oparciu o udzielone przez Sprzedającego pełnomocnictwo. Szeroko zakrojony zakres przygotowania gruntów do sprzedaży nie jest typowy do działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zawiadywania majątkiem osobistym/prywatnym. Okoliczność zaś, że czynności te są przeprowadzane przez przyszłego nabywcę na podstawie udzielonego przez zbywcę pełnomocnictwa, nie oznacza, iż są obojętne dla oceny skutków jakie one wywołują dla Sprzedającego (…)”.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż przez Panią swoich udziałów w niezabudowanych działkach gruntu nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem, Pani stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Panią we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie zastosowanie przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pani, nie rozstrzyga natomiast zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem pozostałych współwłaścicieli działek nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).