Interpretacja indywidualna z dnia 13.10.2020, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.411.2020.2.IZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę utrwalacza fotograficznego w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem znak 0114-KDIP1-1.4012.411.2020.1.IZ z dnia 22 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 14 września 2020 r. (skutecznie doręczone 18 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę utrwalacza fotograficznego w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę utrwalacza fotograficznego w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca sprzedaje na rynku polskim (zaistniały stan faktyczny) oraz zamierza sprzedawać w przyszłości (zdarzenie przyszłe) utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego. Przedmiotowy towar zwany jest dalej Produktem.

Produkt nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wskazał, że utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu, przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego, jest sprzedawany z symbolem CN 3707 90 20 00 według Nomenklatury Scalonej 2020, z symbolem 20.59.12.0 według klasyfikacji PKWiU 2008.

Wnioskodawca oraz nabywcy ww. utrwalacza są podatnikami VAT.

Faktury dokumentujące sprzedaż ww. utrwalacza mogą również dotyczyć sprzedaży wywoływacza fotograficznego oraz innych produktów chemicznych. Łączna wartość brutto faktury może przekroczyć kwotę 15.000 PLN, w zależności od ilości sprzedawanych produktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę, że Produkt stanowi utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego natomiast nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych można przyjąć, iż do Produktu nie ma zastosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa), w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

W załączniku nr 15 do ustawy, pod poz. 7 wskazano symbol PKWiU ex 20.59.12.0, odnoszący się do nazwy towaru (grupy towarów) określonej jako emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

W tym kontekście trzeba więc zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 5a ustawy, towary będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

W związku z powyższym, trzeba wskazać, że zgodnie z § 3a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa m. in. w załączniku nr 15 do ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) zwana będzie dalej PKWIU 2008.

Zgodnie z PKWiU 2008 pozycja o symbolu 20.59.12.0 opisana jest jako: Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane. Istotne jest przy tym, że w pozycji 7 załącznika nr 15 do ustawy, przed symbolem 20.59.12.0 użyto określenia ex, a opis nazwy towarów (grupy towarów) brzmi: Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Trzeba więc zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez użycie określenia ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy pozycja 7 załącznika nr 15 do ustawy odnosi się wyłącznie do tonerów bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych, nie zaś do wszelkich emulsji do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice lub preparatów chemicznych do stosowania w fotografice.

Tymczasem Produkt objęty niniejszym wnioskiem nie jest tonerem bez głowicy, lecz utrwalaczem.

Przyjmuje się zaś, że jeśli dany towar, na gruncie danej pozycji załącznika nr 15 do ustawy nie mieści się w zakresie zawężonym (w wyniku użycia określenia ex) i nie spełnia warunku sformułowanego po słowie wyłącznie, wówczas taki towar nie podpada pod daną pozycję załącznika nr 15 do ustawy (por. Pismo z dnia 17 grudnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL4.4012.466.2019.2.EB).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że Produkt stanowi utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego natomiast nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych należy przyjąć, iż do Produktu nie ma zastosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz związanego z nim zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);

• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,

• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze.

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca sprzedaje na rynku polskim oraz zamierza sprzedawać w przyszłości utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego. Produkt nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych. Utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu, przeznaczony do użytku przemysłowego i zawodowego, jest sprzedawany z symbolem CN 3707 90 20 00 według Nomenklatury Scalonej 2020, z symbolem 20.59.12.0 według klasyfikacji PKWiU 2008. Faktury dokumentujące sprzedaż ww. utrwalacza mogą również dotyczyć sprzedaży wywoływacza fotograficznego oraz innych produktów chemicznych. Łączna wartość brutto faktury może przekroczyć kwotę 15.000 PLN, w zależności od ilości sprzedawanych produktów. Wnioskodawca oraz nabywcy ww. utrwalacza są podatnikami VAT.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca wyraził wątpliwość, czy do sprzedaży utrwalacza fotograficznego w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego ma zastosowanie art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, tj. należy na fakturach dokumentujących jego sprzedaż umieszczać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży utrwalacza fotograficznego w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego (CN 3707 90 20 00, PKWiU 20.59.12.0), który nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Należy wskazać, że w poz. 7 załącznika nr 15 do ustawy znajdują się (PKWiU ex 20.59.12.0) Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Na mocy art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W sytuacji zatem, gdy jak wskazał Wnioskodawca, Produkt znajdujący się w jego ofercie, który stanowi utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego, nie mieści się w zakresie poz. 7 zał. nr 15 do ustawy PKWiU ex 20.59.12.0 Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych (ponieważ nie spełnia tam określonego warunku wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych), nie jest i nie będzie objęty obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Tak więc, sprzedaż Produktu z oferty Wnioskodawcy, stanowiącego utrwalacz fotograficzny w postaci stężonego roztworu przeznaczonego do użytku przemysłowego i zawodowego (PKWiU 20.59.12.0), nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku wynikającego z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. umieszczenia na fakturach jego sprzedaży wyrazów mechanizm podzielonej płatności.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające ze wskazań Wnioskodawcy, że dla dostawy oferowanego przez Wnioskodawcę Produktu, będącego przedmiotem zapytania, zastosowanie ma symbol PKWiU 2008 20.59.12.0.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej