Uznanie wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i ponownego ich wprowadzenia do ewidencji w nowej działalności gospodarczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 29 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒uznania wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i ponownego ich wprowadzenia do ewidencji w nowej działalności gospodarczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz

‒braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 lipca 2022 r. (wpływ 5 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nadto czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Ze względu na zmianę modelu zarządzania przedsiębiorstwem, a także ze względów podyktowanych ochroną majątku, Wnioskodawczyni planuje zmianę formy prawnej prowadzonej działalności na spółkę kapitałową - prostą spółkę akcyjną - art. 300¹ Kodeksu spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.) - dalej KSH.

Zmiana formy prawnej nastąpi w drodze przekształcenia w trybie przepisów art. 551 § 5 i art. 584¹-584¹³ KSH. Wnioskodawczyni przygotowuje plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową prostą spółkę akcyjną (PSA), który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy.

W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego prostej spółki akcyjnej (PSA), a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości stanowiące jej własność (budynek wraz z działką), podlegające ujawnieniu w ewidencji środków trwałych. Nieruchomości zostały zakupione bez podatku VAT, w związku z czym Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości. Jednakże w trakcie użytkowania poniesiono na nieruchomość nakłady przekraczające 30% wartości początkowej. Ponosząc nakłady Wnioskodawczyni odliczała podatek naliczony związany z zakupem towarów i usług na ponoszone nakłady.

Wnioskodawczyni rozważa możliwość zaprzestania wykorzystywania części lub wszystkich ww. nieruchomości do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wycofania ich z prowadzonej ewidencji środków trwałych bezpośrednio przed przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę kapitałową (PSA), tak aby nieruchomości te nie zostały objęte sukcesją o której mowa w art. 584² § 1 oraz art. 553 § 1 KSH i nie weszły w skład majątku spółki przekształconej.

W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę kapitałową i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawczyni planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej.

W zakres nowej działalności wchodziłby handel oraz wynajem nieruchomości - czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni pozostanie z tytułu tej działalności czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej nieruchomości, zostałyby niezwłocznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności (czynności opodatkowanych VAT).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Opisana we wniosku zabudowana nieruchomość była i jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pytania

Czy wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni:

1)będzie zobowiązywało Wnioskodawczynię do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albo

2)będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni:

1)nie będzie ona zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych,

2)wycofanie nieruchomości nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ponieważ nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednocześnie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego. Natomiast jeżeli podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W związku z tym, najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że o statusie Wnioskodawczyni, jako podatnika VAT, decyduje całokształt okoliczności faktycznych towarzyszących czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawczynię. Czynności wskazane w opisie zdarzenia przyszłego - najem nieruchomości, jako że podejmowane będą w sposób zorganizowany i ciągły dla celów zarobkowych wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tego typu działalność faktycznie wpisuje się (jako swoista kontynuacja dotychczas wykonywanych czynności opodatkowanych VAT) w zakres dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, związanej z tymi nieruchomościami. Konsekwentnie więc uznać należy Wnioskodawczynię w tym zakresie za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Oznacza to że, w analizowanym przypadku nie nastąpi zmiana przeznaczenia tych nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Nieruchomości te będą w dalszym ciągu wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, której przedmiotem będzie w szczególności wynajem nieruchomości.

W takiej sytuacji nie znajdzie zastosowania ww. art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług - nie będzie stanowiło dostawy towarów ani świadczenia usług. Tym samym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości i nie będzie to stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym również nie ulegnie zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania ww. nieruchomości, gdyż będą to w dalszym ciągu czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 91 ustawy i tym samym, dalszy najem wycofanych nieruchomości nie spowoduje u Wnioskodawczyni powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku od towarów i usług.

Artykuł 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów-w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przy czym, zgodnie z art. 91 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Przy czym, w myśl art. 91 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1)opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2)zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy art. 91 ust. 1- 6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Artykuł 91 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Natomiast stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Artykuł 91 ust. 7c ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy o podatku od towarów i usług).

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi - podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Z kolei zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10a, zastosowaną przy odliczeniu.

Stosownie do art. 90a ust. 2 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Powyższe przepisy art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług określają zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawczyni, czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej- w związku z ponownym wprowadzeniem tych nieruchomości do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej i kontynuowaniem z wykorzystaniem tych nieruchomości działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług - nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, ani nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym:

1)Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych,

2)wycofanie nieruchomości nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ponieważ nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w nowej działalności gospodarczej.

Zaprezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 5 listopada 2021 r. znak: 0113-KDIPT1-1.4012.547.2021.2.RG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo informuję że obecny publikator ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny to: Dz. U. z 2022 r. poz.1360 ze zm.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.