zwolnienie od podatku sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 maja 2022 r. (data wpływu 31 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) (dalej: Spółka) nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka nabyła nieruchomość przy ulicy (...) w (...) w xxx r. i transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż osoba sprzedająca nie była podatnikiem VAT (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej). Od transakcji zakupu nieruchomości Spółka zapłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.

Zakupiona nieruchomość to trzykondygnacyjny budynek, który w momencie zakupu miał urządzoną jedną księgę wieczystą (...). Kamienica została zakupiona jako towar handlowy i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Spółka realizuje inwestycję polegającą na generalnym remoncie budynku na podstawie pozwolenia na budowę, a następnie po zakończeniu robót, spółka uzyska zaświadczenia o samodzielności lokali i przystąpi do sprzedaży tychże nowo wyodrębnionych lokali, gdzie każdy z nich będzie miał nową księgę wieczystą.

Po wyodrębnieniu lokali powstanie trzynaście nowych mieszkań z podziałem:

1. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

2. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

3. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

4. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

5. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

6. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

7. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

8. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

9. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

10. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

11. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

12. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

13. Mieszkanie xxx o powierzchni xxx m²

Opisane lokale są wyłącznie przedmiotem sprzedaży i nie były, i nie są, i nie będą wykorzystywane w jakikolwiek sposób na cele działalności gospodarczej, za wyjątkiem ich sprzedaży.

Remont polega na:

     - wymianie stropów na betonowe,

     - wymianie dachu (zastąpienie konstrukcji drewnianej stropodachem betonowym),

     - ocieplenie budynku warstwą termoizolacyjną o grubości 15 cm,

     - położenie tynku elewacyjnego,

      - wzmocnienie fundamentów metodą iniekcji geopolimerowych oraz izolacja przeciwwilgociowa fundamentów,

      - wykonanie instalacji wentylacji mechaniczno-grawitacyjnej z nawiewnikami higrosterowanymi w oknach,

      - wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania z opomiarowaniem w szafkach rozdzielczych na korytarzu,

      - wykonanie instalacji elektrycznej, domofonowej, TV/SAT oraz światłowodowej,

      - zwiększenie mocy przyłączeniowej zasilania elektrycznego (instalacja 3-fazowa w mieszkaniach) przyłączenie budynku do miejskiej sieci ciepłowniczej (ogrzewanie i ciepła woda użytkowa) na sezon grzewczy 2021,

    -  wymiana wszystkich okien oraz drzwi, wykonanie wylewek betonowych oraz tynków wykonanie schodów betonowych na klatce, wykończenie klatki „pod klucz”,

    - doprowadzenie mieszkań do stanu surowego wraz z kaloryferami/ogrzewaniem podłogowym.

Zgodnie z danymi Urzędu Miasta (...) kamienica powstała w xxx roku.

Według wiedzy Wnioskodawcy poprzednik prawny wnioskodawcy nie dokonywał ulepszenia nieruchomości, w ramach którego wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Wnioskodawca nie ma wiedzy co do całej historii przedmiotowej nieruchomości, w tym co do jej poprzedników prawnych, sposób wykorzystania, jak również czy poprzednikom prawnym wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo m.in., że:

Odnosząc się do wezwania do uzupełnienia stanu faktycznego sprawy podatnik wskazuje, iż opisany w treści wniosku budynek jest budynkiem przedwojennym, który od początku służył wyłącznie celom mieszkalnym (nie był wykorzystywany na prowadzenie działalności gospodarczej). Wieloletnim właścicielem był Pan (...) (prawdopodobnie przed wojną jego rodzina była w posiadaniu budynku), który mieszkał w opisanym budynku wraz z innymi rodzinami. Od lat 90 natomiast mieszkał już sam. W roku 2014 kamienicę zakupił (...) jako osoba prywatna (wraz z małżonką (...) we wspólności majątkowej małżeńskiej), który chciał ten budynek wyremontować i sam w nim zamieszkać, a resztę powierzchni wynająć na cele mieszkalne. Po rozpoczęciu remontu okazało się, że zakres oraz koszty remontu przekroczyły znacznie jego możliwości, w konsekwencji czego postanowił przedmiotowy budynek sprzedać. W ramach prac remontowych Pan (...) zdążył zrealizować prace rozbiórkowe i przygotowawcze. W roku 2020 nieruchomość została zakupiona przez samego podatnika. Dokonując sprzedaży nieruchomości na rzecz podatnika (wnioskodawcy) (...) występował w akcie notarialnym sprzedaży jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i nie będąca podatnikiem VAT. W konsekwencji powyższego nie została wystawiona jakakolwiek faktura, a od transakcji zapłacony został podatek od czynności cywilnoprawnych.

Pytanie

Czy sprzedaż wyodrębnionych lokali użytkowych w opisanym w treści wniosku zdarzeniu przyszłym korzysta ze zwolnienia z podatku VAT?

Państwa stanowisko

Zdaniem Spółki sprzedaż wyodrębnionych lokali użytkowych w opisanym w treści wniosku zdarzeniu przyszłym korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na gruncie ustawy za towary uznaje się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Artykuł 29a ust. 8 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Zarówno w treści ustawy, jak i w wydanych do niej przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Tak zatem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Ponadto na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zasadniczo zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz dostawa dokonana przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Przepis art. 2 pkt 14 ustawy, wskazuje, iż pierwsze zasiedlenie stanowi oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – posługują się zwrotem „pierwsze zasiedlenie”, jednakże nie definiują go, jak również nie wprowadzają dodatkowych warunków określających jego znaczenie. Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a) dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b) dostawy terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków. W świetle przepisów Dyrektywy oraz utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy zatem rozumieć szeroko – jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W konsekwencji, aby w danych okolicznościach można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do faktycznego zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Przenosząc powyższe uwagi na stan faktyczny niniejszej sprawy, należy zauważyć, iż do pierwszego zasiedlenia doszło bez wątpienia w stanie faktycznym niniejszej sprawy wcześniej niż w ciągu dwóch lat od chwili złożenia przedmiotowego wniosku. Jak wskazano w treści wniosku, zgodnie z danymi Urzędu Miasta (...) kamienica powstała w 1920-1930 roku i od tamtego czasu była z przerwami zamieszkiwana. Nawet jednak w przypadku uznania, iż podatnik nie ma możliwości w stanie faktycznym sprawy skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. z uwagi na brak informacji odnośnie historii przedmiotowej nieruchomości oraz jej poprzedników prawnych, Wnioskodawcy będzie z pewnością przysługiwało prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) u.p.t.u., jako że:

  a) wnioskodawcy w stosunku do nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem podatku od towarów i usług

  b) wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jako że nie był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W stanie faktycznym sprawy nie ma znaczenia fakt, że Wnioskodawca ma zamiar wyodrębnić poszczególne lokale, dla których zostaną założone nowe księgi wieczyste, jako że z pewnością w wyniku wyodrębnienia lokalu nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu u.p.t.u.

Uzupełniając własne stanowisko w sprawie – w piśmie uzupełniającym z 28 maja 2022 r. (data wpływu 31 maja 2022 r.) –podatnik wskazuje, iż jego zdaniem sprzedaż wyodrębnianych lokali nie będzie podlegała opodatkowaniu (niezależnie od możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.) z uwagi na fakt, iż podatnikowi nie przysługiwało prawo odliczenia w stosunku zarówno do zakupu jak i remontu i modernizacji nieruchomości opisanej w treści wniosku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) u.p.t.u.:

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Kluczowa dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest zatem właściwa interpretacja zwrotu: „podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia”.

Jak wskazują w swoim orzecznictwie Sądy Administracyjne: „Zdaniem Sądu, określenie „nie przysługiwało prawo do odliczenia” dotyczy zarówno sytuacji, kiedy nabywa się towary zwolnione przedmiotowo, towary od podatnika zwolnionego podmiotowo, towary, w stosunku do których był zakaz odliczania wynikający z przepisów prawa, ale także gdy dotyczyło to towarów, których dostawa nie podlegała opodatkowaniu ze względu na przepisy ustawowe o niepodleganiu danych czynności czy też dokonaniem czynności przed wejściem w życie ustawy o VAT z 1993 r. W doktrynie przyjmuje się w związku z tym, że art. 43 poza przypadkami określonymi w art. 88, kiedy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dotyczy także dostaw, przy których nabyciu podatek naliczony w ogóle nie powstał (vide Ustawa o podatku VAT – Komentarz Z. Modzelewski, g. Mularczyk Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Warszawa 2006). Powyższy pogląd został podzielony w wyrokach WSA w Lublinie sygn. I SA/Lu 305/06 z 13 października 2006 r. „wyrok NSA sygn. I FSK 40/07 z 8 stycznia 2007 r. (Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 2013 r. III SA/Wa 307/13)”.

Jak wskazał w swoim wyroku z dnia 30 października 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach: „Reasumując, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy VAT, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy VAT, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jys”C” Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał (III SA/G11273/15)”.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż w sytuacji, w której poprzedni sprzedający (sprzedawca na rzecz wnioskodawcy) w ogóle nie był podatnikiem VAT w danej transakcji sprzedaży, wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia, a jeśli tak, to sprzedaż przez podatnika może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Nawet jednak w sytuacji, w której organ niniejsze stanowisko uznałby za nieprawidłowe, zdaniem wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia z uwagi na fakt, iż sam wnioskodawca w momencie nabycia nie był podatnikiem VAT, a jeśli tak, prawo taki przysługiwać mu nie mogło.

Jak wskazuje się w literaturze w stosunku do omawianego problemu braku prawa do odliczenia: „Dotyczy to także przypadków, w których towary zostały nabyte przez podatnika, który w chwili nabycia korzystał ze zwolnienia podatkowego, w związku z czym nie przysługiwało mu prawo do odliczenia, a także gdy nabycie zostało udokumentowane dokumentem innym niż faktura VAT. Zgodnie z przyjętym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, opartym na treści omawianej regulacji, dotyczy to także sytuacji, gdy towar został nabyty bez podatku (np. towary nabyte przed 5.7.1993 r.) – tak np. w wyr. NSA z 14.12.2007 r. (I FSK 40/07, Legalis), z 14.12.2007 r. (I FSK 40/07, Legalis) czy WSA w Poznaniu z 9.12.2009 r. (I SA/Po 937/09, prawomocny, Legalis)”.

Mając na względzie powyższe, nie powinno ulegać wątpliwości, iż w stanie faktycznym niniejszej sprawy istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Wnioskodawca zwraca się przy tym, aby organ odniósł się do całości stanowiska wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy. Choć wnioskodawca opisuje precyzyjnie i jednoznacznie stan faktyczny sprawy, w istocie nie ma możliwości ręczenia, iż osoba zbywająca nieruchomość na rzecz podatnika (…) prawidłowo rozliczył transakcję sprzedaży, co mogłoby rzutować na przesłankę prawa do odliczenia podatnika. W takiej sytuacji w celu ochrony interesów wnioskodawcy konieczne jest dokonanie interpretacji pojęcia „prawa do odliczenia” w stosunku do samego wnioskodawcy oraz faktu braku posiadania statusu podatnika VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powyższych przepisów wynika, że zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie

od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów

lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość została zakupiona jako towar handlowy, a zatem dostawa nowowyodrębnionych lokali będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Tym samym nie można zgodzić się z Państwa stwierdzeniem zawartym w piśmie uzupełniającym z 28 maja 2022 r., że sprzedaż wyodrębnionych lokali nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest

– co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.):

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

  - przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

  - rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

  - rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

  - adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

  - modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Co do zasady stwierdzić należy, że w przypadku wydzielenia nowych lokali w istniejącym budynku (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokalu w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy nie spełnia bowiem definicji wybudowania, ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto skoro w opisanym przypadku nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym (kamienica została zakupiona jako towar handlowy i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych), to nakłady ponoszone przez Państwa na lokale nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Opisany we wniosku budynek jest budynkiem przedwojennym, który od początku służył wyłącznie celom mieszkalnym. W 2020 r. nieruchomość została zakupiona przez Państwa i – jak wynika z treści wniosku – była wykorzystywana przez poprzednich właścicieli. Zatem należy przyjąć, że doszło już do pierwszego zasiedlenia budynku, z którym lokale mieszkalne zostaną wydzielone.

W konsekwencji planowana dostawa lokali nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokali minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dostawa nowowyodrębnionych lokali będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem Państwa stanowisko, z uwagi na jego uzasadnienie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. W związku z tym inne kwestie przedstawione przez Państwa, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności „prawa do odliczenia”, nie są przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).