Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania podatkiem VAT Opłaty uiszczanej na rzecz A z tytułu przedłużenia prawa do przyznanej ochrony prawnej do używania i prezentowania Znaku towarowego.

Uzupełnili je Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lipca 2025 r. (wpływ 4 sierpnia 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: B (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności. Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa”), wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie (dalej: „(...)”).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. Ponadto w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. content marketingu, influencer marketingu oraz brandingu. Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy ponadto usługi m.in. w zakresie korzystania z Technologii B oraz usługi wsparcia dla spółek z Grupy Kapitałowej (dalej: „Usługi”). Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Spółka, w ramach swojej działalności w 2014 r. dokonała rejestracji własnego znaku towarowego (dalej: „Znak towarowy”) w A (dalej: „A”) w celu uzyskania międzynarodowej ochrony prawnej do jego używania i prezentowania. A jest agencją Organizacji Narodów Zjednoczonych, która służy innowatorom i twórcom na całym świecie, poprzez zabezpieczenie ich praw m.in. zapewniając usługi, które umożliwiają twórcom, innowatorom i przedsiębiorcom ochronę i promocję ich własności intelektualnej (IP) poza granicami kraju oraz działając jako forum do rozwiązywania najnowocześniejszych problemów IP. Znak towarowy to graficzno-tekstowe oznaczenie, zawierając sformułowanie - nazwę Wnioskodawcy oraz znak graficzny składający się z dwóch poziomych linii.

W związku z rejestracją Znaku towarowego, Spółka dokonała w przeszłości odpowiedniej opłaty administracyjnej na rzecz A, a obecnie chce dokonać opłaty za przedłużenie prawa do przyznanej ochrony prawnej na rzecz A (dalej: „Opłata”). Opłata zostanie uiszczona przez Wnioskodawcę jednorazowo, a w ramach Opłaty ochrona prawa do Znaku towarowego zostanie przedłużona na kolejne 10 lat (na okres od 17 lutego 2025 r. do 17 lutego 2035 r.). W związku z tym Opłata jest dokonywana jednorazowo (na podstawie otrzymanego od A rachunku), natomiast obejmuje swoim zakresem okres ochrony Znaku towarowego przekraczającego rok podatkowy Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na wezwanie, odpowiedzieli Państwo na pytania Organu w następujący sposób:

Na pytanie nr 1: „Jakie korzyści/świadczenia uzyskują Państwo w związku z posiadaniem przez Państwa Znaku towarowego zarejestrowanego w A? W szczególności proszę o wyjaśnienie, co dokładnie oznacza wskazana w opisie sprawy ochrona prawna do używania i prezentowania tego Znaku towarowego.”

Odpowiedzieli Państwo: „Posiadanie zabezpieczonego Znaku towarowego zarejestrowanego w A (Światowej Organizacji Własności Intelektualnej) niesie ze sobą szereg korzyści i świadczeń zarówno o charakterze prawnym, jak i biznesowym. Spółka uzyskuje wyłączne prawo do używania swojego Znaku towarowego w danym państwie lub regionie objętym ochroną. Oznacza to, że Spółka nabywa prawo do jego wykorzystywania – w szczególności do umieszczania go na produktach, materiałach promocyjnych, w reklamie i komunikacji marketingowej.

Rejestracja Znaku towarowego jednocześnie zapewnia skuteczny mechanizm egzekwowania praw - umożliwia zakazanie osobom trzecim nieuprawnionego używania identycznego lub podobnego oznaczenia. W przypadku naruszeń, Spółka ma możliwość dochodzenia swoich roszczeń przed sądami lub odpowiednimi urzędami ds. własności intelektualnej.

Dodatkowo, zastrzeżenie Znaku towarowego wzmacnia ochronę marki i pozytywnie wpływa na jej rozpoznawalność na rynkach międzynarodowych, co ma znaczenie również w kontekście strategii rozwoju działalności Spółki. Zarejestrowany znak towarowy stanowi istotny składnik majątku przedsiębiorstwa - wpływa na jego wycenę, może być przedmiotem licencji, cesji lub służyć jako zabezpieczenie zobowiązań finansowych.”

Na pytanie nr 2: „W opisie sprawy wskazali Państwo również: „A jest agencją Organizacji Narodów Zjednoczonych, która służy innowatorom i twórcom na całym świecie, poprzez zabezpieczenie ich praw m.in. zapewniając usługi, które umożliwiają twórcom, innowatorom i przedsiębiorcom ochronę i promocję ich własności intelektualnej (IP) poza granicami kraju oraz działając jako forum do rozwiązywania najnowocześniejszych problemów IP.” Proszę zatem o wskazanie, jakie dokładnie usługi A świadczy/może świadczyć na rzecz Państwa w związku z zarejestrowaniem przez Państwa Znaku towarowego w tej organizacji?”

Odpowiedzieli Państwo: „Podstawową usługą A jest umożliwienie przeprowadzenia międzynarodowej rejestracji znaku towarowego za pomocą jednego wniosku i jednej opłaty, co znacząco upraszcza procedurę i ogranicza koszty w porównaniu do prowadzenia odrębnych postępowań przed każdym krajowym urzędem ochrony własności intelektualnej. W ramach tej procedury Spółka uzyskuje wyłączne prawo do używania swojego Znaku towarowego w określonych krajach oraz skorzystać z możliwości centralnego zarządzania rejestracją - w tym przedłużania ochrony, aktualizacji danych właściciela, rozszerzania lub ograniczania zakresu ochrony oraz dokonywania cesji praw.

Dokonując rejestracji w A (co bezpośrednio związane jest z uiszczeniem odpowiedniej opłaty), Spółka staje się formalnie ujawnionym właścicielem danego znaku towarowego w międzynarodowym rejestrze. Dane te są publiczne i dostępne dla osób trzecich, które mogą je zweryfikować np. za pośrednictwem C. Zarejestrowany znak towarowy objęty jest ochroną w wybranych krajach, o ile nie zostanie zgłoszony sprzeciw lub odmowa przez właściwy urząd krajowy. W razie sporu Spółka może powoływać się na swoje prawo wyłącznego używania znaku, wynikające z jego rejestracji i ujawnienia w systemie prowadzonym przez A.

A pośredniczy również w komunikacji między zgłaszającym a urzędami krajowymi, przekazując m.in. decyzje o przyznaniu lub odmowie ochrony, informacje o sprzeciwach oraz ewentualnych brakach formalnych do uzupełnienia. Dzięki temu Spółka posiada jeden ujednolicony kanał komunikacji i może w sposób spójny zarządzać międzynarodowym portfelem znaków.

Dodatkowo A udostępnia szereg narzędzi cyfrowych, które wspierają zarządzanie prawami własności intelektualnej. Są to m.in.: A (...) (umożliwiająca wyszukiwanie podobnych znaków i monitorowanie potencjalnych kolizji), C (narzędzie do śledzenia statusu rejestracji i zmian w rejestrze) oraz platforma (...) (umożliwiająca elektroniczne składanie wniosków, zarządzanie zgłoszeniami i dokonywanie płatności online). Narzędzia te mają duże znaczenie praktyczne dla efektywnego zarządzania portfelem znaków towarowych Spółki na poziomie międzynarodowym. Za dostęp do tych narzędzi nie jest pobierana żadna dodatkowa opłata na rzecz A.

Rejestracja znaku w A wzmacnia także pozycję rynkową Spółki - pozwala na posługiwanie się uznanym międzynarodowym certyfikatem rejestracji, który może być wykorzystywany jako dowód prawa w relacjach z kontrahentami lub inwestorami, stanowi aktywo o mierzalnej wartości, może być przedmiotem licencji, cesji lub zabezpieczenia finansowego, a także pozytywnie wpływa na rozpoznawalność marki i jej wycenę w kontekście komercjalizacji lub transakcji kapitałowych.”

Na pytanie nr 3: „Ile wynosi i w jaki sposób kalkulowana jest wysokość Opłat uiszczanych przez Państwa w związku z:

-rejestracją Znaku towarowego;

-przedłużeniem prawa do przyznanej ochrony prawnej na rzecz A?”

Odpowiedzieli Państwo: „Wysokość opłat uiszczanych na rzecz A w związku z rejestracją Znaku towarowego oraz przedłużeniem prawa ochronnego ustalana jest według zunifikowanego systemu opłat obowiązującego w ramach tzw. Systemu (...) Opłaty te obejmują: opłatę podstawową, opłaty dodatkowe za klasy towarów lub usług oraz opłaty indywidualne za poszczególne wybrane państwa lub organizacje terytorialne, w których ochrona ma obowiązywać. W przypadku rejestracji znaku towarowego podstawowa opłata wynosi obecnie (...)(CHF) w przypadku znaku czarno-białego lub (…) CHF w przypadku znaku kolorowego. Dodatkowo, jeśli rejestracja obejmuje więcej niż jedną klasę towarów lub usług, do opłaty podstawowej doliczana jest kwota (…) CHF za każdą kolejną klasę. Kolejnym elementem kalkulacji są opłaty indywidualne pobierane przez poszczególne kraje lub regiony, do których kierowane jest zgłoszenie. Całkowita opłata rejestracyjna może zatem wynosić od kilkuset do kilku tysięcy franków szwajcarskich, w zależności od zakresu terytorialnego ochrony i liczby klas.

W przypadku przedłużenia prawa do ochrony Znaku towarowego po upływie 10 letniego okresu ochrony, opłata jest kalkulowana według analogicznych reguł. W przypadku Spółki całkowita opłata za przedłużenie prawa ochronnego wyniosła (…)CHF. Kwota ta jest opłacana bezpośrednio do A na podstawie wystawionego rachunku we frankach szwajcarskich.”

Na pytanie nr 4: „Czy ww. opłaty stanowią przychód A?”

Odpowiedzieli Państwo: „Opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz A tylko częściowo stanowią przychód organizacji - dotyczy to opłaty podstawowej i ewentualnych opłat dodatkowych, zgodnie z Załącznikiem do Wspólnego Regulaminu (...). Opłaty indywidualne przypisane konkretnym państwom ochrony, są przekazywane przez A bezpośrednio do odpowiednich urzędów krajowych lub regionalnych i nie powiększają dochodów tej organizacji.”

Na pytanie nr 5: „Gdzie A posiada siedzibę?”

Odpowiedzieli Państwo: „A na swoją siedzibę w (…).”

Na pytanie nr 6: „Czy A posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce?”

Odpowiedzieli Państwo: „A nie posiada stałej siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ani oddziału na terytorium Polski. Organizacja ma swoją siedzibę w (…), a na świecie działają jedynie zewnętrzne biura w innych lokalizacjach - nie w Polsce.”

Na pytanie nr 7: „Jeśli A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to czy to miejsce uczestniczy w świadczeniu usług, których dotyczy niniejsza sprawa?”

Odpowiedzieli Państwo: „Zgodnie z odpowiedzią udzieloną w pytaniu nr 6, A nie posiada stałej siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ani oddziału na terytorium Polski.”

Na pytanie nr 8: „Czy A jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej?”

Odpowiedzieli Państwo: „A nie jest zidentyfikowana ani obowiązana do identyfikacji dla celów podatku dochodowego ani podatku od wartości dodanej, ponieważ jest to organizacja międzynarodowa. Ponadto nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a jej działania mają charakter administracyjny, edukacyjny i publicznoprawny, a nie komercyjny. Z tego względu A nie jest rejestrowana jako podatnik VAT w Polsce ani w żadnym innym kraju.”

Na pytanie nr 9: „Jakie są cele statutowe A?”

Odpowiedzieli Państwo: „Cele statutowe A zostały określone w art. 3 Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. (Dz.U.1975.9.49). Zgodnie z tym przepisem, głównym celem organizacji jest popieranie ochrony własności intelektualnej na całym świecie przez współdziałanie państw we współpracy, w razie potrzeby, z każdą inną organizacją międzynarodową. Dodatkowo A ma za zadanie zapewnić współpracę administracyjną i prawną pomiędzy dwiema najważniejszymi związkami w dziedzinie własności intelektualnej - Związkiem (...).

A realizuje te cele poprzez działania mające na celu rozwijanie międzynarodowych standardów ochrony własności intelektualnej, promowanie efektywnego wykorzystywania systemów IP przez państwa członkowskie, zarządzanie międzynarodowymi systemami rejestracji, a także poprzez działalność edukacyjną i wspierającą transfer technologii.”

Na pytanie nr 10: „Na jakiej podstawie A rejestruje Znak towarowy/przedłuża prawa do przyznanej ochrony prawnej? Czy jest to np. umowa, umowa międzynarodowa, inny akt prawny? Proszę wskazać dokładnie jaki oraz przytoczyć brzmienie konkretnych regulacji.”

Odpowiedzieli Państwo: „Podstawą prawną, na której A dokonuje rejestracji Znaków towarowych oraz przedłuża okresy ochrony prawnej tych znaków, jest międzynarodowa umowa - Protokół do Porozumienia (...) o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzony w (...) dnia 27 czerwca 1989 r. (Dz.U.2003.13.129, dalej: .Protokół”).

Zgodnie z artykułem 2 Protokołu, osoba, która dokonała zgłoszenia krajowego lub uzyskała rejestrację znaku w urzędzie pochodzenia (czyli w urzędzie krajowym lub regionalnym, takim jak Urząd Patentowy RP lub EUIPO), może ubiegać się o międzynarodową rejestrację tego znaku za pośrednictwem A. Ochrona przyznana w ramach rejestracji międzynarodowej odnosi się do wybranych przez zgłaszającego państw - członków Protokołu - i wywołuje w tych państwach skutki prawne zbliżone do skutków krajowej rejestracji znaku, o ile w ustawowo określonym terminie nie zostanie zgłoszony sprzeciw lub odmowa ochrony.

Artykuł 2 Protokołu brzmi:

1.Jeżeli w Urzędzie Umawiającej się Strony dokonane zostało zgłoszenie o rejestrację znaku lub w rejestrze Urzędu Umawiającej się Strony został zarejestrowany znak, osoba, na rzecz której zgłoszenie to (zwane dalej „zgłoszeniem podstawowym”) lub ta rejestracja (zwana dalej "rejestracją podstawową") zostały dokonane, może, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego protokołu, zapewnić ochronę swojego znaku na terytorium Umawiających się Stron, przez uzyskanie rejestracji tego znaku w rejestrze Biura Międzynarodowego Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwanymi dalej odpowiednio „rejestracją międzynarodową”, „Rejestrem Międzynarodowym”, „Biurem Międzynarodowym” i „Organizacją”), pod warunkiem że:

(i)jeżeli w Urzędzie Umawiającego się Państwa zostało dokonane zgłoszenie podstawowe lub w takim Urzędzie dokonana została rejestracja podstawowa, osoba, na rzecz której zgłoszenie to lub ta rejestracja zostały dokonane, jest podmiotem tego Umawiającego się Państwa lub ma we wspomnianym Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub prowadzi w nim rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe,

(ii)jeżeli w Urzędzie Umawiającej się Organizacji zostało dokonane zgłoszenie podstawowe lub w takim Urzędzie dokonana została rejestracja podstawowa osoba, na rzecz której to zgłoszenie lub ta rejestracja zostały dokonane, jest podmiotem Państwa będącego Członkiem tej Umawiającej się Organizacji lub na terytorium wspomnianej Umawiającej się Organizacji ma miejsce zamieszkania lub prowadzi na nim rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe.

2.Zgłoszenia o rejestrację międzynarodową (zwane dalej „zgłoszeniem międzynarodowym”) dokonuje się w Biurze Międzynarodowym za pośrednictwem Urzędu, w którym zostało dokonane zgłoszenie podstawowe lub w którym dokonana została rejestracja podstawowa (zwanego dalej „Urzędem pochodzenia”), zależnie od przypadku.

3.Każde wskazanie w niniejszym protokole na „Urząd” lub „Urząd Umawiającej się Strony” należy rozumieć jako wskazanie na Urząd uprawniony do dokonywania rejestracji znaków w imieniu Umawiającej się Strony, a także wskazanie w niniejszym protokole na "znaki" należy rozumieć jako wskazanie na znaki towarowe i znaki usługowe.

4.W rozumieniu niniejszego protokołu „terytorium Umawiającej się Strony” oznacza, w przypadku gdy Umawiającą się Stroną jest Państwo - terytorium tego państwa, a w przypadku, gdy Umawiającą się Stroną jest organizacja międzyrządowa - terytorium, na którym stosowany jest traktat ustanawiający tę organizację międzyrządową.

Regulacje dotyczące okresu ochrony zarejestrowanego Znaku towarowego oraz jego przedłużenia wynikają bezpośrednio wprost z art. 6 i art. 7 Protokołu:

Art. 6 ust. 1

Rejestracja znaku w Biurze Międzynarodowym ważna jest przez okres dziesięciu lat, z możliwością jej przedłużenia na warunkach określonych w artykule 7.

Art. 7 ust. 1

Każda rejestracja międzynarodowa może być przedłużona na okres dziesięciu lat od upływu poprzedniego okresu przez samo uiszczenie opłaty podstawowej oraz, z zastrzeżeniem artykułu 8 ustęp 7, opłaty dodatkowej i uzupełniającej, przewidzianych w artykule 8 ustęp 2.

Ponadto szczegółowe regulacje w tym zakresie wynikają Regulaminu wykonawczego do Protokołu (Common Regulations under the Madrid Agreement Concerning the International Registration of Marks and the Protocol Relating to that Agreement).

Podsumowując, rejestracja znaku towarowego oraz przedłużenie okresu ochrony prawnej w systemie A odbywa się na podstawie Protokołu oraz szczegółowych przepisów Regulaminu wykonawczego do tego Protokołu.”

Na pytanie nr 11: „Jaki jest zasięg terytorialny działania A?”

Odpowiedzieli Państwo: „A posiada zasięg terytorialny o charakterze globalnym, obejmującym niemal wszystkie państwa świata. Obecnie zrzesza (...) państwa członkowskie, co czyni ją jedną z (...) organizacji międzynarodowych działających w systemie Narodów Zjednoczonych.”

Na pytanie nr 12: „Czy działania A podejmowane w związku z rejestracją Znaku towarowego/przedłużenia prawa do przyznanej ochrony prawnej mogą mieć charakter komercyjny i mogą być konkurencyjne na rynku?”

Odpowiedzieli Państwo: „Działania podejmowane przez A w związku z rejestracją Znaku towarowego/przedłużeniem prawa do przyznanej ochrony prawnej nie mają charakteru komercyjnego i nie są konkurencyjne na rynku. Opłaty pobierane przez A w związku z obsługą zgłoszeń i przedłużeń ochrony znaków towarowych mają charakter opłat administracyjnych i są wykorzystywane do finansowania funkcjonowania organizacji, a nie jako dochód z działalności komercyjnej. Organizacja nie świadczy usług w warunkach rynkowej konkurencji i nie konkuruje z krajowymi urzędami patentowymi ani z podmiotami prywatnymi, takimi jak kancelarie prawne czy firmy świadczące usługi doradcze w zakresie własności intelektualnej.”

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu Opłaty na rzecz A nie stanowi wynagrodzenia za „usługę” w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu Opłaty na rzecz A nie stanowi wynagrodzenia za „usługę” w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in.: odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem powyższa definicja oznacza, że wszystko, co nie stanowi dostawy towarów (tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), może zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o VAT. Przykłady usług obejmują m.in. usługi transportowe, doradcze, reklamowe, najmu, leasingu, budowlane, prawne i wiele innych. Usługa musi być wykonywana przez jeden podmiot na rzecz innego. Co do zasady, usługa musi być odpłatna, jednak w pewnych przypadkach świadczenia nieodpłatne również podlegają opodatkowaniu. Zatem definicja usługi na gruncie ustawy o VAT jest bardzo szeroka i obejmuje czynności, które nie stanowią dostawy towarów, w tym także działania polegające na zaniechaniu lub tolerowaniu pewnych stanów rzeczy.

Odnosząc powyższą definicję do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy zaznaczyć, że Opłata, która ma zostać poniesiona przez Wnioskodawcę na rzecz A nie może zostać zakwalifikowana jako „usługa” w rozumieniu ustawy o VAT. Należy bowiem wskazać, że dla zakwalifikowania danej transakcji jako „usługa” w rozumieniu ustawy o VAT, musi istnieć element świadczenia wzajemnego, czyli transakcja, w której jedna strona wykonuje usługę w zamian za wynagrodzenie, bądź inne świadczenie uzyskane od drugiej strony. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w zamian za Opłatę nie nabywa żadnego świadczenia w myśl ustawy o VAT, gdyż nabycie prawa do ochrony znaku towarowego faktycznie polega na uzyskaniu zarówno formalnego jak i prawnego potwierdzenia wyłącznego prawa do korzystania z danego znaku w obrocie gospodarczym. Proces ten obejmuje:

a)zgłoszenie znaku towarowego do odpowiedniego urzędu/organu (rejestracji), np. do A,

b)uzyskanie decyzji o przyznaniu prawa ochronnego.

W rzeczywistości jest to uzyskanie określonego dobra niematerialnego (prawa wyłącznego), które przysługuje właścicielowi znaku po jego prawidłowej rejestracji. Proces nabycia takiego prawa to rezultat wyłącznie jednostronnej czynności organu publicznego i nie spełnia definicji świadczenia usługi, ponieważ nie mamy tu do czynienia z klasycznym relacją usługodawca-usługobiorca. Opłata, którą poniesie Spółka w związku z uzyskaniem prawa ochrony Znaku towarowego, ma charakter opłaty administracyjnej, a nie zapłaty za „usługę”.

Ponadto zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. A jest podmiotem publicznym, organizacją międzyrządową, której członkami są państwa, a nie podmioty prywatne (wyspecjalizowaną organizacją ONZ). Jej zadaniem jest koordynacja i harmonizacja prawa własności intelektualnej na poziomie międzynarodowym. Żaden inny podmiot komercyjny nie ma i nie może nabyć uprawnień do przyznawania prawa do ochrony znaków towarowych. A realizuje swoje zadania w ramach międzynarodowych traktatów i przepisów, działając na rzecz ochrony własności intelektualnej na poziomie globalnym, w szczególności zajmuje się koordynacją i tworzeniem regulacji dotyczących systemu ochrony własności intelektualnej, a także świadczeniem pomocy prawnej i technologicznej. W zakresie kompetencji i przedmiocie działalności A nie znajduje się zatem jakiekolwiek świadczenie usług na rzecz podmiotów zewnętrznych. A nie świadczy usługi komercyjnej ani nie prowadzi działalności gospodarczej – wykonuje wyłącznie swoje zadanie w ramach publicznoprawnej procedury. W praktyce oznacza to. że A nie spełnia definicji podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ jest podmiotem publicznym spełniającym przesłanki z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i powinna być uznana za organ administracji publicznej, który wypełnia nałożone na nią prawem obowiązki.

Zatem Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie nabywa „usługi”, a jedynie korzysta z procesu rejestracyjnego prowadzonego przez organ publiczny, co skutkuje przyznaniem prawa wyłącznego do ochrony własnego Znaku towarowego. Podkreślenia wymaga fakt, że Spółka nie może nabyć prawa do ochrony Znaku towarowego od innego podmiotu, który działałby w tym zakresie jako podmiot prywatny (prowadzący działalność komercyjną).

W związku z powyższym:

1)Prawo ochrony Znaku towarowego nabyte w procesie rejestracji w A nie spełnia przesłanek do uznania za „usługę” w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie Opłata nie jest wynagrodzeniem za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, a jest to jednostronne świadczenie pieniężne, wynikające z przepisów prawa i pobierane przez organ administracyjny.

2)A jako organizacja publiczna nie może być uznana za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż wypełnia swoje nałożone prawem zadania (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), a jednocześnie nie ma prawa do prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (nie może prowadzić działalności producenckiej, handlowej lub usługowej, nie może wykonywać czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych).

3)W przypadku Opłaty nie występuje odpłatna dostawa towarów czy odpłatne świadczenie usług, gdyż w rozumieniu ustawy o VAT, świadczenie musi mieć charakter ekwiwalentny (tj. być usługą odpłatną), a w przypadku opłat urzędowych nie występuje klasyczna relacja usługodawca – usługobiorca.

Reasumując, nabycie prawa do kontynuacji ochrony Znaku towarowego nie stanowi „usługi” w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ nie polega na świadczeniu, które spełniałoby definicję z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Jest to bowiem proces uzyskania określonego prawa wyłącznego poprzez decyzję administracyjną, a nie świadczenie usług przez organ rejestrujący - de facto organ publiczny, który nie może być uznany za podatnika zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W związku z tym nabycie prawa do ochrony Znaku towarowego znajduje się poza zakresem ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy: 

Towarami zaś, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, są:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługami, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis stanowi natomiast implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), z którego wynika, że:

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Natomiast w myśl art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis ten wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług  jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

Należy przy tym zauważyć, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym - opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Dlatego też, w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zauważyć należy, że przy ustalaniu miejsca świadczenia usług istotne jest czy usługa jest świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy czy też na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy.

W myśl art. 28a ustawy:

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy:

Powołany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług, który ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.  Podatnikiem, według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Za podatników, w świetle powołanego wyżej przepisu, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich, bądź osoby prawne niebędące podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą, które są zidentyfikowane lub obowiązane do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 28b ust. 2 ustawy stanowi, że:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach swojej działalności w 2014 r. dokonali Państwo rejestracji własnego znaku towarowego („Znak towarowy”) w A („A") w celu uzyskania międzynarodowej ochrony prawnej do jego używania i prezentowania. A jest agencją Organizacji Narodów Zjednoczonych, która służy innowatorom i twórcom na całym świecie, poprzez zabezpieczenie ich praw m.in. zapewniając usługi, które umożliwiają twórcom, innowatorom i przedsiębiorcom ochronę i promocję ich własności intelektualnej (IP) poza granicami kraju oraz działając jako forum do rozwiązywania najnowocześniejszych problemów IP. Znak towarowy to graficzno - tekstowe oznaczenie, zawierając sformułowanie – Państwa nazwę oraz znak graficzny składający się z dwóch poziomych linii. W związku z rejestracją Znaku towarowego, Spółka dokonała w przeszłości odpowiedniej opłaty administracyjnej na rzecz A, a obecnie chce dokonać opłaty za przedłużenie prawa do przyznanej ochrony prawnej na rzecz A („Opłata”). Opłata zostanie uiszczona przez Państwa jednorazowo, a w ramach Opłaty ochrona prawa do Znaku towarowego zostanie przedłużona na kolejne 10 lat (na okres od 17 lutego 2025 r. do 17 lutego 2035 r.). W związku z tym Opłata jest dokonywana jednorazowo (na podstawie otrzymanego od A rachunku), natomiast obejmuje swoim zakresem okres ochrony Znaku towarowego przekraczającego rok podatkowy Spółki.

Cele statutowe A zostały określone w art. 3 Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. (Dz.U.1975.9.49). Zgodnie z tym przepisem, głównym celem organizacji jest popieranie ochrony własności intelektualnej na całym świecie przez współdziałanie państw we współpracy, w razie potrzeby, z każdą inną organizacją międzynarodową. Dodatkowo A ma za zadanie zapewnić współpracę administracyjną i prawną pomiędzy dwiema najważniejszymi związkami w dziedzinie własności intelektualnej - Związkiem (...).

A realizuje te cele poprzez działania mające na celu rozwijanie międzynarodowych standardów ochrony własności intelektualnej, promowanie efektywnego wykorzystywania systemów IP przez państwa członkowskie, zarządzanie międzynarodowymi systemami rejestracji, a także poprzez działalność edukacyjną i wspierającą transfer technologii.”

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą opodatkowania podatkiem VAT Opłaty uiszczanej na rzecz A z tytułu przedłużenia prawa do przyznanej ochrony prawnej do używania i prezentowania Znaku towarowego.

Należy tu zauważyć, że obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług przez nabywcę usług wynika z ustaleń w zakresie miejsca świadczenia usług. Zatem definicja podatnika, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, powinna być rozpatrywana w kontekście uregulowań dotyczących miejsca świadczenia (art. 28a-28o ustawy).

Z art. 28a pkt 1 lit. a i b ustawy wynika natomiast, że podatnikami będą podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy, a w przypadku osoby prawnej niebędącej podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, podmiot zidentyfikowany lub obowiązany do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy wskazać, że na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT z zakresu pojęciowego podmiotów uznanych za podatników VAT ustawodawca wyłączył organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT.

Brzmienie ww. regulacji wskazuje, że z kręgu podatników VAT wyłączono organy publiczne i podmioty prawa publicznego, gdy działają one w charakterze organu władzy i w zakresie swoich prerogatyw wynikających z prawa publicznego. Wyłączenie tych podmiotów z grona podatników podatku VAT dotyczy sfery działań o charakterze władczym (sfera imperium).

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem TSUE, w świetle celów Dyrektywy VAT, dla zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 tej Dyrektywy (czyli zasady nieopodatkowania), muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki – działalność prowadzona jest przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej.

Pojęcie „działalności wykonywanej w charakterze organu władzy publicznej” zostało zdefiniowane przez TSUE w wyroku z 16.09.2008 r. w sprawie C-288/07: „(…) zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej. (…) działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Fazenda Pública, pkt 17, oraz przywołane tam orzecznictwo).”

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (organ działa w określonym reżimie publiczno-prawnym).

Samo przyznanie na mocy przepisów prawa podmiotowi publicznemu określonych zadań nie przesądza o tym, że mamy do czynienia z czynnościami wyłączonymi z opodatkowania VAT.

Instytucja utworzona na podstawie przepisów prawa międzynarodowego nie mieści się w kategorii „organów władzy publicznej”, gdy nie jest w szczególności wyposażona na podstawie przepisów prawa krajowego w prerogatywy władztwa publicznego.

Jak wynika z opisu sprawy, podstawową usługą świadczoną przez A jest umożliwienie przeprowadzenia międzynarodowej rejestracji znaku towarowego za pomocą jednego wniosku i jednej opłaty, co znacząco upraszcza procedurę i ogranicza koszty w porównaniu do prowadzenia odrębnych postępowań przed każdym krajowym urzędem ochrony własności intelektualnej. W razie sporu Spółka może powoływać się na swoje prawo wyłącznego używania znaku, wynikające z jego rejestracji i ujawnienia w systemie prowadzonym przez A. A pośredniczy również w komunikacji między zgłaszającym a urzędami krajowymi, przekazując m.in. decyzje o przyznaniu lub odmowie ochrony, informacje o sprzeciwach oraz ewentualnych brakach formalnych do uzupełnienia.

Dodatkowo A udostępnia szereg narzędzi cyfrowych, które wspierają zarządzanie prawami własności intelektualnej a za dostęp do tych narzędzi nie jest pobierana żadna dodatkowa opłata na rzecz A.

Stosownie do art. 11 lit. a) Porozumienia (...) o międzynarodowej rejestracji znaków, zadania odnoszące się do rejestracji międzynarodowej (oraz inne zadania administracyjne) wykonuje Biuro Międzynarodowe - Biuro A ((...)utworzone na podstawie Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. - Dz.U. z 1975 r. poz. 49).

Istotą systemu międzynarodowej rejestracji znaków towarowych jest ułatwienie procedury ubiegania się o rejestrację w krajach członkowskich Związku (...).

Zgłaszający, w wyniku jednej rejestracji bądź jednego zgłoszenia znaku bazowego w kraju pochodzenia, uzyskuje możliwość uzyskania ochrony we wszystkich krajach członkowskich, przy czym ochrona ta jest taka sama, jak ta uzyskana bezpośrednio w poszczególnych państwach. Administracją Systemu (...) zajmuje się Biuro Międzynarodowe.

Z opisu sprawy oraz z postanowień zarówno Porozumienia (...) o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzonego w (...) dnia 27 czerwca 1989 r. (Dz.U.2003.13.129) jak i Protokołu do tego porozumienia nie wynika, aby A została wyposażona w prerogatywy władztwa publicznego w związku z wykonywaniem zadań powierzonych tej organizacji dotyczących międzynarodowej rejestracji znaków towarowych. Z opisu sprawy nie wynika również, aby A posiadała kompetencje władczego kształtowania sytuacji prawnej innych podmiotów z możliwością bezpośredniego przymusu w celu dostosowania się do norm tego prawa (w razie sporu Spółka może jedynie powoływać się przed odpowiednimi instytucjami/organami ds. własności intelektualnej na swoje prawo wyłącznego używania znaku, wynikające z jego rejestracji i ujawnienia w systemie prowadzonym przez A a w przypadku naruszeń, Spółka ma możliwość dochodzenia swoich roszczeń przed sądami lub odpowiednimi urzędami, a nie przed A).

Działania A podejmowane w zakresie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych mają zatem charakter organizacyjny, administracyjny i służą usprawnieniu międzynarodowej rejestracji znaków towarowych, co pozwala uniknąć zgłaszającym dany znak towarowy do ochrony międzynarodowej prowadzenia odrębnych postępowań przed każdym krajowym urzędem ochrony własności intelektualnej.

Jednocześnie należy wskazać, że sfera działań o charakterze władczym w zakresie rejestracji znaków towarowych pozostaje domeną krajowych urzędów ochrony własności intelektualnej. W Polsce krajowym urzędem ochrony własności intelektualnej jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej: „Urzędem Patentowym”. Zadania i organizację Urzędu Patentowego, w tym także zadania związane z ochroną międzynarodowych znaków towarowych, regulują przepisy ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1170 ze zm.).

Działania Urzędu Patentowego o charakterze władczym w zakresie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych przejawiają się przede wszystkim w prowadzeniu postępowania w sprawie uznawania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowych znaków towarowych (Rozdział 4¹ Prawa własności przemysłowej) i wydawania decyzji w ramach tego postępowania. Co istotne, roszczeń z tytułu naruszenia prawa z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego korzystającego z ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej można dochodzić od dnia ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” o uznaniu jego ochrony (art. 152¹⁶ Prawa własności przemysłowej).

W przypadku Urzędu Patentowego przewidziano opłatę o charakterze administracyjnym na rzecz organu władzy publicznej, tj. ww. urzędu. Opłata od wniosku o rejestrację międzynarodową znaku towarowego wynika z przepisów prawa krajowego i wynosi 600 zł (poz. 21 Tabeli opłat związanych z ochroną znaków towarowych, stanowiącej załącznik nr 3 do Rozporządzenia Rady Ministrów 29 sierpnia 2001 r. w sprawie opłat związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych - Dz.U. Nr 90, poz. 1000, ze zm.). Opłatę tę należy odróżnić od opłat uiszczanych na rzecz A z tytułu obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych i stanowiących dochód tej organizacji.

Należy również podkreślić, iż ani z opisu sprawy ani z regulacji odnoszących się do międzynarodowej rejestracji znaków towarowych prowadzonej przez A nie wynika, aby międzynarodowa rejestracja znaków towarowych nie mogła odbywać się bezpośrednio w poszczególnych państwach (tj. bez skorzystania z usług A).

W przypadku Polski, stosownie do art. 5 Prawa własności przemysłowej, osoby zagraniczne (tj. osoby niemające obywatelstwa polskiego i odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby bądź poważnego przedsiębiorstwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy) korzystają z uprawnień wynikających z ustawy na podstawie umów międzynarodowych. Jeżeli nie narusza to postanowień umów międzynarodowych, osoby zagraniczne mogą korzystać z uprawnień wynikających z ustawy na zasadzie wzajemności. Przesłanki wzajemności, dla celów postępowania przed Urzędem Patentowym, stwierdza - po zasięgnięciu opinii właściwego ministra - Prezes Urzędu Patentowego.

W świetle powyższego A jako instytucja utworzona na podstawie przepisów prawa międzynarodowego nie mieści się w kategorii „organów władzy publicznej”. Nie jest w szczególności wyposażona na podstawie przepisów prawa krajowego w prerogatywy władztwa publicznego i choć pełni pewne funkcje publiczne to nie sposób uznać, aby świadcząc odpłatne usługi obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych działała jako organ władzy publicznej.

Świadczone przez A usługi obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych powinny podlegać zatem ocenie w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. w świetle przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej. Głównym celem organizacji jest popieranie ochrony własności intelektualnej na całym świecie przez współdziałanie państw we współpracy, w razie potrzeby, z każdą inną organizacją międzynarodową. Dodatkowo A ma za zadanie zapewnić współpracę administracyjną i prawną pomiędzy dwoma najważniejszymi związkami w dziedzinie własności intelektualnej - Związkiem (...). Takie sformułowanie celów i zadań stanowi przejaw zamiaru realizacji przez A zadań w sposób ciągły, zatem nie sposób w rozpatrywanym przypadku przekreślić istnienia przesłanki działalności gospodarczej, jaką jest ciągłość świadczenia usług przez A. Tylko takie przyjęcie charakteru wykonywanej działalności przemawia za racjonalnością przystąpienia przez kraje członkowskie do Systemu (...) działającego w ramach A a długookresowa i ciągła realizacja zadań A zapewni osiągnięcie celów, dla jakich organizacja ta została utworzona.

W ocenie Organu, ciągłość działalności A zbliża charakterem usługi obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych świadczone przez A do usług potencjalnie świadczonych przez podmiot świadczący usługi pośrednictwa w dokonywaniu czynności w innych państwach czy też inny podmiot świadczący usługi obsługi administracyjnej, który w analizowanych realiach rynkowych zostałby potraktowany jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z orzecznictwa TSUE, pojęcie „działalność gospodarcza” ma charakter obiektywny i należy ją oceniać niezależnie od jej celów i rezultatów. W konsekwencji nie ma znaczenia, czy świadczenie usług ma na celu zaspokojenie interesu ogólnego i wynika z przepisów prawa (przykładowo wskazano w wyroku TSUE z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08: „W tym kontekście należy zauważyć, że z uwagi na obiektywny charakter pojęcia działalności gospodarczej, okoliczność, iż działalność państwowych biur polega na pełnieniu funkcji przyznanych i regulowanych przez ustawę w interesie powszechnym i bez jakiegokolwiek celu przedsiębiorczego lub handlowego jest w tym zakresie bez znaczenia.”), czy też usługi są świadczone w celu udzielania pomocy (wsparcie dla określonych podmiotów), a nie zaś w duchu czystej przedsiębiorczości, czy z zamiarem osiągnięcia określonych rezultatów. Takie okoliczności same w sobie nie pozwalają na uznanie, że sporna działalność nie ma charakteru gospodarczego (tak m.in. wyroki: z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes, pkt 38; z 21 lutego 2006 r. w sprawie C-223/03 University of Huddersfield, pkt 47; z 26 czerwca 2007 r. w sprawie C-284/04 T-Mobile Austria, pkt 35; z 26 czerwca 2007 r. w sprawie C-369/04 Hutchinson 3G pkt 28).

Wobec tego, na gospodarczy charakter działalności A w związku ze świadczeniem przez nią usług (za które otrzymuje stosowne wynagrodzenie) nie wpływa okoliczność, że jest ona organizacją międzynarodową, wykonującą działalność publiczną.

Okoliczność, że A nie jest zidentyfikowana dla celów podatku od wartości dodanej także nie oznacza automatycznie, że nie może zostać uznana za podatnika wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z orzecznictwa, status danego podmiotu jako podatnika VAT jest kategorią obiektywną –  niezależną od dopełnienia obowiązku rejestracji dla potrzeb tego podatku.

Reasumując, w ocenie Organu, w okolicznościach analizowanej sprawy, A powinna zostać uznana za podatnika VAT, zaś świadczone przez nią usługi obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych – za działalność gospodarczą.

Wobec powyższego, mając na uwadze niewątpliwie odpłatny charakter ww. usług, Opłata uiszczana na rzecz A (tj. z wyłączeniem opłaty indywidualnej przypisanej konkretnym państwom ochrony, która jest przekazywana przez A bezpośrednio do odpowiednich urzędów krajowych lub regionalnych i nie powiększa dochodów tej organizacji) z tytułu przedłużenia prawa do przyznanej ochrony prawnej do używania i prezentowania Znaku towarowego stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na ogólnych zasadach.

Z opisu sprawy wprost wynika, że A nie ma siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, a jej siedziba mieści się w (...). Skoro tak, to stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu tzw. importu usług będzie ciążył na Państwu – usługobiorcy. Oznacza to, że będą Państwo zobowiązani do rozpoznania importu usług i odprowadzenia podatku VAT z tytułu nabycia usług obsługi międzynarodowej rejestracji znaków towarowych.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazać należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.