Opodatkowanie czynności zakupu i sprzedaży bitcoinów

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję Pana sprawę z wniosku z 12 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) z 6 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 180/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 sierpnia 2021 r. sygn. akt I FSK 590/18 i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2014 r. wpłynął Pana wniosek z 12 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy, opodatkowania czynności zakupu i sprzedaży bitcoinów.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – poprzez dokonanie opłaty od wniosku  9 czerwca 2014 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca nabywał wirtualne środki płatnicze (tzw. bitcoiny) za dolary amerykańskie w roku 2011 i w roku 2013. Bitcoiny były zbywane przez Wnioskodawcę za dolary amerykańskie i złotówki w roku 2013.

Należy zauważyć, że bitcoinów nie można uznać za krajowy lub zagraniczny środek płatniczy. W tym celu niezbędne jest prawne uznanie danej waluty za środek płatniczy, przejawiający się w jej powszechnej akceptowalności. Ponadto, waluta powinna być wymienialna. Ponieważ wirtualna waluta jaką jest bitcoin nie spełnia wymagań art. VIII statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego nie spełnia ona cechy „wymienialności”. Bitcoinów nie można również uznać za pieniądz elektroniczny (zob.http://(…)).

Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów podatnik realizował na trzech giełdach: w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii. Ze względu na specyfikę działalności ww. giełd zbycie bitcoinów na ww. giełdach odbywało się na rzecz anonimowych nabywców. Podobnie rzecz się ma na giełdzie papierów wartościowych, gdzie zbywca papierów nie dokonuje ich zbycia na rzecz konkretnego podmiotu. Podobnie rzecz miała się w przypadku nabywania bitcoinów przez Wnioskodawcę.

Ze specyfiki działalności ww. giełd wynika, iż nie wiadomo kto jest nabywcą bitcoinów (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą (z punktu widzenia nabywcy). Dlatego też Wnioskodawca nie wiedział na czyją rzecz sprzedawał bitcoiny ani od kogo je kupował.

Do zawarcia transakcji (nabycia bądź zbycia bitcoinów) dochodzi przeważnie w momencie dokonania płatności. Tym samym zbywca bitcoinów w momencie ich zbycia otrzymuje od razu płatność. Powoduje to, że nie pojawia się „przychód należny” (nie ma oczekiwania na zapłatę).

Wnioskodawca nie zarejestrował ani nie zgłosił do organów podatkowych transakcji nabywania i zbywania bitcoinów (w tym jako działalności gospodarczej).

Podatnik zrealizował w roku 2013 około kilkunastu tysięcy transakcji w związku z czym rozliczenie każdej pojedynczej transakcji może być niezmiernie trudne lub wręcz niemożliwe. Szczególną trudność powoduje bankructwo giełdy w Japonii, w związku z czym brak możliwości uzyskania szczegółowych danych dotyczących transakcji tam realizowanych. Podatnik nie prowadził ewidencji księgowej dokonywanych przez siebie transakcji nabywania i zbywania bitcoinów. Transakcje te zostały udokumentowane w formie przelewów bankowych.

Pytanie

Czy transakcje polegające na nabywaniu i zbywaniu bitcoinów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami podatku od towarów i usług są „(...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje „wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...). Działalność gospodarcza obejmuje

w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Przyjmując założenie, że bitcoiny można uznać za „usługi” w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, należy zastanowić się, czy Wnioskodawca może zostać uznany za „usługodawcę” w rozumieniu tychże przepisów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1. Przez świadczenie usług rozumie się „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)”.

W przypadku Wnioskodawcy sprzedaż następowała na tzw. giełdach na rzecz niezidentyfikowanych nabywców w związku z czym nie można mówić, iż Wnioskodawca występował w tym przypadku jako usługodawca. Wynika to z faktu, iż nie świadczył on usług na czyjąkolwiek rzecz. Podobnie rzecz wygląda w przypadku sprzedaży akcji na giełdzie papierów wartościowych. Dlatego należy uznać, że Wnioskodawca nie świadczył usług na rzecz konkretnego podmiotu, który mógłby zostać wskazany jako usługobiorca. Nie jest więc możliwe zidentyfikowanie nabywcy (usługobiorcy) a więc podmiotu, któremu można by wystawić ewentualną fakturę VAT.

Szczególnego znaczenia nabiera ta okoliczność w kontekście transakcji sprzedaży bitcoinów zawieranych na giełdach za granicami Polski. Gdy nie jest możliwe ustalenie, czy ostatecznymi nabywcami bitcoinów były podmioty gospodarcze, czy osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Z powyższych względów nie można uznać Wnioskodawcy za „usługodawcę”, a tym samym za podatnika podatku od towarów i usług skoro brak jest usługobiorcy.

Podobnie rzecz przedstawia się w przypadku transakcji nabywania przez Wnioskodawcę bitcoinów. Nie jest możliwe ustalenie, czy dane bitcoiny zostały kupione od jednej, czy więcej osób/podmiotów. Nie wiadomo również, czy owi sprzedawcy/zbywcy byli podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, czy też nie. Nie wiadomo również, czy którykolwiek z owych zbywców był podatnikiem podatku od wartości dodanej. Dlatego również nabywania bitcoinów przez Wnioskodawcę nie można uznać za zdarzenie gospodarcze skutkujące powstaniem obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek -24 czerwca 2014 r. wydałem interpretację indywidualną znak IPPP2/443-243/14-4/BH w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono 14 lipca 2014 r.

8 października 2014 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła 13 października 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 3453/15. Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 11 czerwca 2016 r.

Rozpatrzyłem Pana wniosek ponownie – 8 września 2016 r. wydałem interpretację indywidualną znak IPPP2/443-243/14-7/16/S/BH, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono 28 września 2016 r.

Skarga na interpretację indywidualną

29 grudnia 2016 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 2 stycznia 2017 r.

Wniósł Pan o uchylenie interpretacji oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z  6 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 180/17.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 19 sierpnia 2021 r. sygn. akt I FSK 590/18  oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 19 sierpnia 2021 r.

11 stycznia 2022 r. wpłynął do KIS odpis prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami sprawy.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 z poźn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zauważyć jednakże należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wskazał Pan, że w roku 2011 i w roku 2013 nabywał wirtualne środki płatnicze (tzw. bitcoiny) za dolary amerykańskie. Bitcoiny były zbywane przez Pana za dolary amerykańskie i złotówki w roku 2013. Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów realizował Pan na trzech giełdach: w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii. Ze względu na specyfikę działalności ww. giełd zbycie bitcoinów na ww. giełdach odbywało się na rzecz anonimowych nabywców.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Pana dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji polegających na nabywaniu i zbywaniu bitcoinów.

Należy wskazać, że opisane we wniosku świadczenia, polegające na zbywaniu Bitcoinów na rzecz różnych nabywców nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, lecz wypełniają definicję świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług  w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Naczelny Sąd Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekł, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Rozważając kwestię, czy dany podmiot w związku z wykonywaniem określonych czynności może zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług warto zwrócić uwagę na orzecznictwo w tym zakresie.

I tak, w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. W sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C‑181/10)  wskazano, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Warto także wskazać wyrok z 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08), w którym to Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Jak wskazano w ww. wyroku:

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.

Zatem aby w analizowanej sprawie odpowiedzieć na wątpliwości przedstawione we wniosku, czy transakcje polegające na nabywaniu i zbywaniu przez Pana bitcoinów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy w pierwszej kolejności przeanalizować, czy wykonując te transakcje działał Pan w charakterze podatnika.

Wskazał Pan, że nabywał wirtualne środki płatnicze (tzw. bitcoiny) za dolary amerykańskie w roku 2011 i w roku 2013. Bitcoiny były zbywane za dolary amerykańskie i złotówki w roku 2013. Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów realizował Pan na trzech giełdach: w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii. Przeprowadzał Pan przedmiotowe transakcje w toku kilkuletniej działalności i w trakcie tego okresu złożył zlecenia, których rezultatem było kilkanaście tysięcy transakcji. Pana aktywność w tym zakresie ograniczała się do dwóch lat: w 2011 r. tylko nabywał Pan bitociny, a w 2013 r. nabywał i sprzedawał bitocoiny. Z wniosku nie wynika, aby przeprowadzał Pan transakcje w 2012 r. Ze względu na brak przeprowadzania transakcji w 2012 r., brak jest ciągłości w Pana aktywności na rynku bitcoin.

Nie można jednak uznać, że sama okoliczność przeprowadzenia wielu transakcji dotyczących bitcoinów może być decydująca o uznaniu Pana za podatnika z tego tytułu. Zawarcie kilkunastu tysięcy transakcji wynika ze specyfiki działania giełdy bitcoinowej, gdzie jedno zlecenie sprzedaży inwestora może skutkować zawarciem kilkuset odrębnych transakcji na giełdzie. W opisanych okolicznościach Pana działaniom nie można przypisać cech stałości i regularności ani też nie noszą one cech zorganizowania, mimo że ich celem jest osiąganie zysku. Wystawiał Pan zlecenia we własnym imieniu i na własny rachunek z wykorzystaniem prywatnego konta. Przyjmował również własne ryzyko spekulując na rynku bitcoin.

Czynności realizowane przez Pana nie odznaczają się również dużą częstotliwością. Brak jest ciągłości w zakresie przeprowadzanych transakcji w 2012 r. Pana aktywność w zakresie transakcji bitcoin obejmuje dwa lata, jednak nie są to lata następujące po sobie.

Nie ulega wątpliwości, że zmierzał Pan do tego, aby opisywane transakcje przyniosły mu zysk. Nie da się jednak w Pana działaniach zidentyfikować zamiarów stałego i zorganizowanego zapewnienia sobie ciągłych zysków ze sprzedaży bitcoinów. Nie przeprowadzał Pan tych transakcji regularnie i w sposób ciągły. Nie prowadził Pan towarzyszących działań marketingowych.

Należy zatem uznać, że wykonywane przez Pana transakcje zakupu i sprzedaży bitcoinów mieściły się w zakresie gospodarowania majątkiem prywatnym.

Czynności wykonywane przez Pana nie są działalnością podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Fakt, że wykonywana przez Pana działalność przybierała postać spekulacyjną i wymagała profesjonalnej wiedzy nie może wiązać się z przypisaniem Panu statusu podatnika VAT.

Ponadto, jak stwierdził WSA w wyroku z 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 3453/15,  co podkreśla również WSA w wyroku z 6 grudnia 2017 r., sygn. akt. III SA Wa 180/17 wydanym w analizowanej sprawie:

Opisane we wniosku czynności w zakresie transakcji dotyczących bitcoinów należy kwalifikować  co do  zasady jako (...) usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 u.p.t.u., które podlegają opodatkowaniu VAT i jednocześnie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. to jednak w okolicznościach niniejszej sprawy wyłączona jest możliwość ich opodatkowania VAT, gdyż w świetle prowspólnotowej wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. wymienione tam czynności mogą być opodatkowane jedynie wówczas, gdy są dokonane przez podatnika VAT. Okoliczność taka nie ma miejsca w tej sprawie.

Ww. stanowisko WSA zostało potwierdzone w wyroku NSA z 19 sierpnia 2021 r. sygn. akt I FSK 590/18 wydanym w analizowanej sprawie. Zdaniem NSA:

(…) jakkolwiek celem działań Skarżącego było osiągnięcie zysku, to nie można przypisać im warunku stałości, regularności ani zorganizowania. O takiej ocenie zdecydowała roczna przerwa w dokonywanych transakcji (były realizowane w 2011 i 2013 roku), działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, dokonanie zaledwie kilkuset zleceń, których następstwem (na co skarżący miał już ograniczony wpływ) było kilkanaście tysięcy transakcji.

Zatem biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa i orzecznictwo oraz odnosząc je do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nabywając i zbywając bitcoiny nie działał Pan jako podatnik VAT, a wykonywane czynności mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym poprzez indywidualne inwestowanie.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz ich wykładnię dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) w wyroku

z  6 grudnia 2017 r., sygn. akt. III SA/Wa 180/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z  19 sierpnia 2021 r., sygn. akt I FSK 590/18, stwierdzić należy, że w zakresie przeprowadzanych przez Pana czynności zakupu i sprzedaży bitcoinów w latach: 2011 i 2013 nie można uznać Pana za podatnika podatku od towarów prowadzącego działalność gospodarczą.

W konsekwencji należy uznać, że wykonane przez Pana czynności w zakresie zakupu i sprzedaży bitcoinów w latach 2011 i 2013 mieściły się w ramach rozporządzania przez Pana majątkiem osobistym i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).