‒Pan R. W.

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒Pan K. W.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy nabyli w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłych rodzicach K. W. i (zm. ... 2007 r.) i Z. W. (zm. ..... 2014 r.) nieruchomość gruntową położoną w (...), objętą księgą wieczystą nr (...) o łącznej powierzchni (...) ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło na podstawie aktów poświadczenia dziedziczenia sporządzonych przez notariusza (...):

‒akt poświadczenia dziedziczenia z (...) 2014 r. po zmarłej K. W. i, Repertorium A nr (...),

‒akt poświadczenia dziedziczenia z (...) 2014 r. po zmarłym Z. W. i, Repertorium A nr (...).

Wnioskodawcy zamieszkiwali wzmiankowaną nieruchomość: K. W. w okresie od 1980 r. do 2004 r., a R. W. od 1988 r. do 2012 r.

W 2006 r. cześć ww. nieruchomości o powierzchni (...) ha została wydzierżawiona przez rodziców Wnioskodawców na rzecz E. K. na okres 10 lat (nieodpłatnie, wyłącznie w zamian za pokrycie przez dzierżawcę podatku od nieruchomości oraz ewentualnych innych opłat związanych z użytkowaniem gruntów rolnych).

Uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w (...) z 25 sierpnia 2009 r. uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta (...) w rejonie ulicy (...) obejmujący nieruchomość odziedziczoną przez Wnioskodawców. Zgodnie z treścią planu wzmiankowana nieruchomość jest przeznaczona na tereny zieleni nieurządzonej, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny elektroenergetyki (w tym linie wysokiego napięcia).

Wnioskodawcy nie składali żadnych wniosków o zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W 2014 r. ze względu na zły stan techniczny domu (dom z czerwonej cegły, wybudowany przed II wojną światową), który po śmierci babci Wnioskodawców (zm. ..... 2013 r.) oraz ojca Z. W. pozostał niezamieszkany, Wnioskodawcy dokonali podziału przedmiotowej nieruchomości na trzy części, a następnie:

‒  w dniu 28 maja 2015 r. sprzedali niezabudowaną działkę numer 1 (aktualny nr działki 2, objętą KW nr .....). Jednocześnie ze sprzedażą działki, z inicjatywy dzierżawcy, który nie korzystał z dzierżawionej części nieruchomości, rozwiązano za porozumieniem stron, wyżej opisaną umowę dzierżawy.

‒  w dniu 25 marca 2016 r. sprzedali działkę numer 3 zabudowaną domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym (działka objęta KW nr .....).

Uzyskane środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca K. W. przeznaczył na cele mieszkalne, zaś Wnioskodawca R. W. na cele edukacyjne oraz bieżące utrzymanie podczas odbywanej aplikacji radcowskiej. Ponadto, Wnioskodawca R. W. uiścił należny podatek dochodowy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia nabycia (w części nabytej po ojcu).

W kolejnych latach Wnioskodawcy nie korzystali w żaden szczególny sposób z pozostałej części nieruchomości, opłacając wyłącznie należne podatki.

Wnioskodawcy nie zawierali żadnej umowy dotyczącej dzierżawy lub użyczenia przedmiotowej nieruchomości lub jej części.

W 2019 r. Wnioskodawcy uzgodnili, że chcą zachować dla siebie część nieruchomości na własne przyszłe cele mieszkalne lub rekreacyjne tak, aby każdy z Wnioskodawców miał własną część nieruchomości (odrębną działkę,) zamiast udziału 1/2 w całości. Jednocześnie Wnioskodawcy uzgodnili, że na osobiste cele nie potrzebują tak dużych działek i postanowili dokonać podziału nieruchomości i sprzedać pozostałą część nieruchomości.

Decyzja o podziale była również uzasadniona obawami, że w przypadku sprzedaży pozostałej części nieruchomości bez podziału w ich bezpośrednim sąsiedztwie mogą powstać bloki mieszkalne lub zakład usługowy.

W tym celu Wnioskodawcy dokonali podziału nieruchomości na dziewięć odrębnych działek tj. działki gruntu z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o nr: 4 (pow. .. m²), 5 (pow. .. m²), 6 (pow. ... m²), 7 (pow. ... m²), 8 (pow. ... m²), a także działki gruntu o nr 9 (pow. ... m²) i 10 (pow. ... m²) w części z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz w części z przeznaczeniem pod tereny zieleni nieurządzonej, działkę gruntu o nr 11 (pow. ... m²) w części z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, w części z przeznaczeniem pod tereny zieleni nieurządzonej oraz w części z przeznaczeniem pod tereny elektroenergetyki oraz działkę gruntu o nr 12 (pow. ... m²) stanowiąca w całości drogę wewnętrzną zapewniającą wszystkim ww. działkom dojazd do drogi publicznej.

Wnioskodawcy zamierzają pozostawić na własny użytek działki nr 4 i 5 (ponieważ są największe). W tym celu Wnioskodawcy uporządkowali teren, a w szczególności urządzili drogę wewnętrzną na działce nr 12, która przechodzi nad ciekiem wodnym.

Dodatkowo Wnioskodawcy wykonali przyłącze wodociągowe do działki nr 4, a planują również wykonanie przyłącza do działki nr 5.

Pozostałe działki zamierzają sprzedać m.in. w celu sfinansowania prac na działkach nr 4 i 5. Wnioskodawcy chcieliby mieć możliwość zamieszkania stałego lub okresowego na nieruchomości będącej w przeszłości własnością ich zmarłych rodziców. Ponadto uzyskane środki Wnioskodawcy chcieliby przeznaczyć także na zaspokajanie własnych potrzeb mieszkalnych. Wnioskodawca R. W. nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości, a Wnioskodawca K. W. posiada wyłącznie udział 1/2 w lokalu mieszkalnym w .... (wraz z byłą żoną).

Do żadnej z pozostałych działek nie jest doprowadzona energia elektryczna, gaz lub kanalizacja. Wnioskodawcy nie zamierzają dokonywać żadnych dodatkowych nakładów związanych ze sprzedażą działek 6, 7, 8, 9, 10, 11, a środki z ich sprzedaży zamierzają przeznaczyć m.in. na sfinansowanie nakładów na działki 4 i 5 lub realizację własnych celów mieszkalnych.

W szczególności Wnioskodawcy nie zamierzają składać wniosków o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub uzyskiwać decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub podejmować innych podobnych działań. Wnioskodawcy nie zamierzają doprowadzać do pozostałych działek energii elektrycznej, przyłączy wodociągowych lub sanitarnych, gazu ziemnego. Wnioskodawcy nie zmierzają również wznosić ani projektować na przedmiotowych działkach żadnych budynków.

Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działki we własnym zakresie, za pomocą ogłoszeń w prasie lokalnej oraz portalów internetowych takich jak np. .... Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej związanej z usługami deweloperskimi lub pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca R. W. prowadził indywidualną działalność gospodarczą (działalność prawnicza - kancelaria radcy prawnego) w okresie od 4 lipca 2016 r. do 11 grudnia 2020 r. (dzień zawieszenia działalności gospodarczej). Wnioskodawca R. W. został wykreślony z rejestru VAT w dniu 24 sierpnia 2021 r. (ze względu na upływ 6 miesięcy od dnia zawieszenia działalności gospodarczej).

Jednocześnie, od 1 grudnia 2020 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej (działalność prawnicza - kancelaria radców prawnych). Podatnikiem podatku VAT jest spółka.

Wnioskodawca R. W. nie prowadzi obecnie indywidualnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca K. W. obecnie pracuje w (...). Nie prowadził nigdy działalności gospodarczej i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili na odziedziczonej nieruchomości działalności gospodarczej, rolniczej lub jakiekolwiek innej.

Wnioskodawcy nie są i nie byli rolnikami ryczałtowymi i nigdy nie dokonywali sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili działalności rolniczej na tym gruncie.

Pytanie

Czy sprzedaż opisanych powyżej niezbudowanych działek gruntu o nr 6, 7, 9, 8, 10, 11 wraz z udziałem w działce 12 (droga wewnętrzna), będących współwłasnością Wnioskodawców w udziałach po 1/2, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Panów stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawców planowana sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działania podejmowane przez Wnioskodawców nie stanowią bowiem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a wyłącznie przejawy zarządu majątkiem własnym.

Należy podkreślić, że wyżej opisana nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawców w celu jej odsprzedania z zyskiem, a została uzyskana w drodze spadkobrania po rodzicach. Nieruchomość stanowi „ojcowiznę”, którą Wnioskodawcy zamieszkiwali przez dużą część swojego życia.

Wszelkie czynności Wnioskodawców odnoszące się do odziedziczonej nieruchomości podyktowane były jedynie chęcią ochrony nieruchomości przed niszczeniem i zachowanie nieruchomości, chociaż w części, na ewentualne zaspokojenie potrzeb mieszkalnych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dokonane w latach 2014-2016 czynności wydzielenia i sprzedaży działki oraz domu wynikały z przedwczesnej śmierci rodziców i babci Wnioskodawców oraz złego stanu technicznego przedwojennego domu Wnioskodawców.

Przez blisko trzy lata Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych czynności w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości z uwagi na brak środków finansowych na dokonywanie inwestycji. Dopiero w 2019 r. Wnioskodawcy podjęli działania ukierunkowane na uzyskanie działek zaspokajających własne cele mieszkaniowe (4 i 5) i pozyskanie środków finansowych, które w jakiejś mierze mogłyby posłużyć inwestycjom adaptującym działki na te cele.

W ramach realizacji powyższych zamierzeń Wnioskodawcy uzgodnili chęć pozostawienia na wyłączną własność każdego z Wnioskodawców części nieruchomości niezbędnych do realizacji ewentualnych przyszłych celów mieszkalnych lub rekreacyjnych. W tym celu w drodze podziału nieruchomości wyodrębnili oni z wyjściowej nieruchomości drogę wewnętrzną oraz mniejsze działki na wzór wszystkich sąsiednich terenów mających niegdyś przeznaczenie rolnicze, aktualnie zaś stanowiących działki z głównym przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i doprowadzili do jednej z działek przyłącze wodociągowe.

Jednocześnie Wnioskodawcy obawiali się, że brak dokonania podziału nieruchomości i sprzedaż dużej, niepodzielonej nieruchomości w bezpośrednim sąsiedztwie działek przeznaczonych dla siebie doprowadzi w konsekwencji do powstania osiedla bloków mieszkalnych lub zakładu usługowego. Należy bowiem wskazać, że już w tym momencie w bezpośrednim sąsiedztwie wzmiankowanych działek znajduje się duży zakład cementowy, którego sąsiedztwo jest uciążliwe dla wszystkich okolicznych mieszkańców (ze względu na pylenie cementu i znaczny hałas).

Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawcy nie podejmowali również żadnych kroków zmierzających do wydania lub zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Plan taki został uchwalony w 2009 r., a więc istniał jeszcze przed śmiercią ojca Wnioskodawców i wzmiankowana nieruchomość została nim objęta w całości. Plan od samego początku przewidywał dla nieruchomości funkcję zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i terenów zieleni nieurządzonej.

Uwzględniając powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawców, nie sposób uznać, że ich działania w jakikolwiek sposób przypominają profesjonalną działalność gospodarczą prowadzoną przez deweloperów lub inne podmioty zajmujące się profesjonalną sprzedażą nieruchomości.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców, sprzedaż przedmiotowych niezbudowanych działek gruntu będących współwłasnością Wnioskodawców nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Panowie przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu   art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym w drodze dziedziczenia po zmarłych w 2007 i 2014 r. rodzicach. Wnioskodawcy zamieszkiwali wzmiankowaną nieruchomość: K. W. w okresie od 1980 r. do 2004 r., a R. W. od 1988 r. do 2012 r. W 2006 r. cześć ww. nieruchomości została wydzierżawiona przez rodziców Wnioskodawców na okres 10 lat. W 2014 r. ze względu na zły stan techniczny domu, który był niezamieszkały Wnioskodawcy dokonali podziału przedmiotowej nieruchomości na trzy części, z czego dwie z nich sprzedali w 2015 i 2016 r., tj. niezabudowaną działkę nr 1 i działkę nr 3 zabudowaną domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym.

Uzyskane środki ze sprzedaży działek Wnioskodawcy przeznaczyli na cele mieszkalne oraz edukacyjne i bieżące utrzymanie podczas odbywanej aplikacji radcowskiej przez jednego z Wnioskodawców. W kolejnych latach Wnioskodawcy nie korzystali w żaden szczególny sposób z pozostałej części nieruchomości, opłacając wyłącznie należne podatki.

Wnioskodawcy nie zawierali żadnej umowy dotyczącej dzierżawy lub użyczenia przedmiotowej nieruchomości lub jej części.

W 2019 r. Wnioskodawcy uzgodnili, że chcą zachować dla siebie część nieruchomości na własne przyszłe cele mieszkalne lub rekreacyjne tak, aby każdy z Wnioskodawców miał własną część nieruchomości (odrębną działkę,) zamiast udziału 1/2 w całości. Jednocześnie Wnioskodawcy uzgodnili, że na osobiste cele nie potrzebują tak dużych działek i postanowili dokonać podziału nieruchomości i sprzedać pozostałą część nieruchomości.

W tym celu Wnioskodawcy dokonali podziału nieruchomości na dziewięć odrębnych działek, tj. działki gruntu z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o nr 4, 5, 6, 7, 8, a także działki gruntu o nr 9 i 10 w części z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz w części z przeznaczeniem pod tereny zieleni nieurządzonej, działkę gruntu nr 11 w części z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, w części z przeznaczeniem pod tereny zieleni nieurządzonej oraz w części z przeznaczeniem pod tereny elektroenergetyki oraz działkę gruntu nr 12 stanowiąca w całości drogę wewnętrzną zapewniającą wszystkim ww. działkom dojazd do drogi publicznej.

Wnioskodawcy zamierzają pozostawić na własny użytek działki nr 4 i 5 (ponieważ są największe). W tym celu Wnioskodawcy uporządkowali teren, a w szczególności urządzili drogę wewnętrzną na działce nr 12, która przechodzi nad ciekiem wodnym. Dodatkowo Wnioskodawcy wykonali przyłącze wodociągowe do działki nr 4, a planują również wykonanie przyłącza do działki nr 5.

Pozostałe działki zamierzają sprzedać m.in. w celu sfinansowania prac na działkach nr 4 i 5. Wnioskodawcy chcieliby uzyskane środki przeznaczyć także na zaspokajanie własnych potrzeb mieszkalnych. Wnioskodawca R. W. nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości, a Wnioskodawca K. W. posiada wyłącznie udział 1/2 w lokalu mieszkalnym w (...). (wraz z byłą żoną).

Do żadnej ze sprzedawanych działek nie jest doprowadzona energia elektryczna, gaz lub kanalizacja. Wnioskodawcy nie zamierzają dokonywać na nich żadnych dodatkowych nakładów związanych z ich sprzedażą np. nie zamierzają składać wniosków o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub uzyskiwać decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub podejmować innych podobnych działań, nie zamierzają doprowadzać energii elektrycznej, przyłączy wodociągowych lub sanitarnych, gazu ziemnego, nie zmierzają również wznosić ani projektować na przedmiotowych działkach żadnych budynków. Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działki we własnym zakresie, za pomocą ogłoszeń w prasie lokalnej oraz portalów internetowych takich jak np. .... Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej związanej z usługami deweloperskimi lub pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca R. W. prowadził indywidualną działalność gospodarczą jako radca prawny do grudnia 2020 r., a 24 sierpnia 2021 r. został wykreślony z rejestru VAT. Jednocześnie od 1 grudnia 2020 r. prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej (działalność prawnicza - kancelaria radców prawnych), która to spółka jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi obecnie indywidualnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca K. W. obecnie pracuje w .... Nie prowadził nigdy działalności gospodarczej i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili na odziedziczonej nieruchomości działalności gospodarczej, rolniczej lub jakiekolwiek innej. Wnioskodawcy nie są i nie byli rolnikami ryczałtowymi i nigdy nie dokonywali sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili działalności rolniczej na tym gruncie.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą tego, czy należy ich uznać za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży udziałów w działkach oraz czy muszą opodatkować tę transakcję podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży udziałów w działkach gruntu o nr 6, 7, 9, 8, 10, 11 i 12 brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawców w zakresie obrotu nieruchomościami, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z wniosku, posiadane udziały w ww. działkach Wnioskodawcy nabyli w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłych rodzicach. Ww. działki od dnia ich wydzielenia do chwili obecnej nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawców do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym związanej z usługami deweloperskimi lub pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości czy rolniczej. Działki nie były i nie są przedmiotem umów dzierżawy czy użyczenia. Wnioskodawcy nie są i nie byli rolnikami ryczałtowymi i nigdy nie dokonywali sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Obecnie jeden z Wnioskodawców jest wspólnikiem spółki cywilnej (kancelaria radców prawnych), a drugi mieszka i pracuje w Anglii. Wnioskodawcy nie dokonywali i nie zamierzają dokonywać na nich żadnych dodatkowych nakładów np. zamierzają doprowadzać energii elektrycznej, przyłączy wodociągowych lub sanitarnych, gazu ziemnego, nie zmierzają również wznosić ani projektować na przedmiotowych działkach żadnych budynków. Nie występowali o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu. Nie podejmowali innych podobnych działań. Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działki we własnym zakresie, szukając nabywców za pomocą ogłoszeń w prasie lokalnej oraz portali internetowych. Tak więc w działaniach Wnioskodawców nie wystąpił ciąg zdarzeń, które  przesądzałyby o uznaniu planowanej sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej. 

Powyższe potwierdza, że sprzedaż udziałów w działkach gruntu o nr 6, 7, 9, 8, 10, 11, i 12 stanowić będzie w przypadku Wnioskodawców zwykłe wykonywanie prawa własności, gdyż w opisanej sytuacji, zbycie działek będzie stanowiło działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym sprzedaż udziału w opisanych we wniosku działkach nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy i w zakresie takiej sprzedaży Wnioskodawcy nie będą podatnikami VAT zobowiązanymi do opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Panów należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Panowie przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz..1540 ze zm.).           Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Panów sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Panowie do               interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pan R. W. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo prawo wnieść skargę na interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).