Nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze owoce, jogurty, udostępnianych w prze... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 2.04.2021, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.2.2021.2.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze owoce, jogurty, udostępnianych w przestrzeni wspólnej, w tym w kuchniach pracowniczych czy pomieszczeniach socjalnych. Zakupy te służą bowiem zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników, osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych oraz jej kontrahentów i odbywają się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, woda mineralna, udostępnianych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom i współpracownikom w czasie pracy. Nabywane przez Wnioskodawcę ww. artykuły spożywcze przeznaczone są bowiem do zużycia w związku z przepisami BHP i mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W odniesieniu do zakupu wszystkich wymienionych we wniosku artykułów spożywczych podawanych w trakcie spotkań biznesowych, narad, spotkań z Kontrahentami, przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów tych produktów. Udostępnienie tych artykułów w trakcie takich spotkań ma bowiem związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych (przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczynia się do generowania przez nią obrotu).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 4 stycznia 2021 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. z siedzibą w (…) [dalej: Wnioskodawca lub Spółka] jest spółką prawa handlowego, działająca na rynku od (…). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem jej działalności jest handel energią elektryczną (35.14.Z), a także wytwarzanie energii elektrycznej (35.11.Z), przesyłanie energii elektrycznej (35.12.Z) oraz dystrybucja energii elektrycznej (35.13.Z). W 2014 r. Spółka uzyskała koncesję na obrót energią elektryczną, zaś w 2015 r. rozpoczęła nabywanie energii elektrycznej od wytwórców odnawialnych źródeł energii. Wnioskodawca jest spółką energetyczną, która specjalizuje się w handlu energią elektryczną. Wnioskodawca prowadzi handel energią elektryczną na terenie Polski jak i również na terenie krajów Unii Europejskiej.

Ponadto, przedmiotem działalności Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest:

Instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (33.20.Z);

Roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (42.22.Z);

Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (64.99.Z);

Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (70.22.Z);

Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (74.90.Z).

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych na rzecz swoich pracowników, współpracowników oraz kontrahentów.

Przykładowo takie zakupy obejmują produkty takie jak: kawa, herbata, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje chłodzące (np. woda mineralna, soki), słodycze, owoce oraz jogurty. Są to produkty o charakterze podstawowym, nie mają one charakteru wystawnego ani takiego, który można by uznać za wychodzący poza ogólnie przyjęte normy w świecie biznesu. Przedmiotowe produkty spożywcze są udostępniane wspomnianej grupie osób m.in. podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, w trakcie których omawiane są założenia, cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki. Jednocześnie oprócz przeznaczenia wyżej wskazanych produktów na spotkania wewnętrzne, narady oraz spotkania, są one także ogólnie dostępne w przestrzeni wspólnej, w tym m.in. kuchniach pracowniczych oraz pomieszczeniach socjalnych. Produkty są także udostępniane podczas spotkań ze współpracownikami oraz kontrahentami, np. podawana jest kawa wraz z herbatnikami, lub też herbatniki są dostępne na paterach rozłożonych na stołach w pomieszczeniach, gdzie odbywają się spotkania. Produkty dostępne są także w pomieszczeniach ogólnodostępnych. Dostęp do produktów jest nielimitowany dla wszystkich grup osób, o których mowa w niniejszym wniosku.

Udostępnienie produktów spożywczych ma na celu zwiększenie komfortu osób uczestniczących w naradach oraz spotkaniach. Możliwość skorzystania z tego rodzaju produktów jest nie tylko ogólnie przyjętym standardem, ale również wpływa pozytywnie na atmosferę spotkań, co ma realny wpływ na ich wynik, co wiąże się bezsprzecznie z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej: udane spotkania, tak wewnętrzne, jak i z kontrahentami oraz współpracownikami prowadzą bowiem do korzyści o charakterze ekonomicznym.

Tak jak zaznaczono, produkty spożywcze udostępniane są między innymi dla pracowników Spółki w godzinach ich pracy w siedzibie Wnioskodawcy. Wymienione przekazania Wnioskodawca traktuje jako świadczenie obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów, do zapewnienia którego jest zobowiązany przepisami BHP, tj. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2020.1320 j.t.), Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.2003.169.1650 j.t.), Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. 1996.60.279). Wydatki tego typu mają na celu utrzymanie dobrej kondycji i samopoczucia informatyków, a to może przyczynić się do większej motywacji i wzrostu wydajności pracy. Wydatki na zakup artykułów spożywczych dla pracowników niewątpliwie poprawiają atmosferę pracy, zwiększają jej wydajność i wpływają na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106. j.t.) - do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U.2020.106 j.t.) (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej podatek VAT) podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ogólna reguła odliczenia VAT jest zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tą regulacją w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Warunkiem odliczenia jest zakup dokonany przez podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, który nabywa towary i usługi (wykorzystuje je) do działalności dającej prawo od odliczenia, czyli zasadniczo do sprzedaży opodatkowanej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów spożywczych dostępnych zarówno dla pracowników, jak i współpracowników oraz kontrahentów w częściach wspólnych (tj. salach konferencyjnych, kuchni oraz pomieszczeniach socjalnych) zarówno w trakcie spotkań, jak i poza nimi, przy czym dostęp do tych produktów jest nieograniczony i niekontrolowany przez nikogo.

Zdaniem Wnioskodawcy - jak zostało już uprzednio wspomniane - wyżej wskazane towary (artykuły spożywcze) wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, a zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W opisanym stanie faktycznym zakup produktów spożywczych jest związany z ogólną działalnością podatnika i jeżeli ta działalność jest opodatkowana (a w opisanym stanie faktycznym jest), to od zakupów, które pośrednio są wykorzystywane do działalności gospodarczej opodatkowanej można odliczyć VAT naliczony.

Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością podatnika występuje, gdy zakup towarów i usług nie skutkuje ich bezpośrednią sprzedażą, lecz ma ogólny wpływ na działanie podatnika i przyczynia się do generowania sprzedaży opodatkowanej (dającej prawo do odliczenia). Takimi najczęściej spotykanymi wydatkami są wydatki o charakterze ogólnym, w tym koszty gospodarcze i administracyjne, umożliwiające funkcjonowanie działalności podatnika. Gwoli porządku należy w tym miejscu wskazać na stanowisko organów administracji podatkowej, np. takie, w świetle którego: „biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp". (Interpretacja indywidualna z dnia 4 września 2013 r., Izba Skarbowa w Łodzi, IPTPP4/443-414/13-3/OS).

W opisanym zaś stanie faktycznym związek taki zachodzi w sposób pośredni, gdyż co prawda udostępnione pracownikom, współpracownikom oraz kontrahentom artykuły spożywcze nie przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez Wnioskodawcę, aczkolwiek poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, przyczyniają się w szerszej perspektywie do generowania obrotu.

Niewątpliwie wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych są wydatkami o charakterze ogólnym, które mają pośredni związek, o którym mowa powyżej. W opisanym stanie faktycznym związek przyczynowo-skutkowy ma charakter pośredni, gdyż co prawda zakup udostępnionych pracownikom, współpracownikom oraz kontrahentom artykułów spożywczych nie jest bezpośrednio związany z opodatkowaną podatkiem VAT działalnością gospodarczą podatnika, co stanowi warunek sine qua non odliczenia podatku VAT, to jednak tego typu wydatki są związane pośrednio z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

W stosunku do pracowników, przytoczyć tutaj można bardzo kompleksową odpowiedź na przedstawione zagadnienie, która to potwierdza stanowisko Wnioskodawcy. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL4.4012.260.2019.4.HW.

Podatnik wskazał w tej interpretacji, że udostępnia produkty spożywcze pracownikom w trakcie pracy i dzieli te produkty, nie będące posiłkami i napojami profilaktycznymi, na takie, które są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, m.in. woda, mleko, kawa, herbata, cukier.

Zgodnie z ww. przepisem rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej: pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Organ podatkowy wskazał, że w odniesieniu do tej grupy produktów tj. wody, mleka, kawy, herbaty, cukru, które są udostępniane pracownikom z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 ww. rozporządzenia i mają pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia VAT wynikającego z dokumentów zakupu. Są bowiem wykorzystywane, w związku z przepisami bhp, do prawidłowego funkcjonowania firmy.

Zwrócić tu należy uwagę na § 112 wspomnianego uprzednio Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, w którym wskazuje się, iż „pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników”.

Zważywszy zatem na fakt, iż konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze przeznaczone do zużycia przez pracowników w związku z przepisami BHP, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu lecz spożywane są na terenie firmy w godzinach jej pracy przez pracowników, w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy. Również zużycie produktów spożywczych przez kontrahentów, gości Wnioskodawcy oraz pracowników, związane jest z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

W tak uzasadnionym stanie faktycznym, zasadne jest zdaniem Wnioskodawcy stanowisko w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu faktur dokumentujących nabyciu produktów spożywczych dla pracowników Spółki, który to obowiązek wynika z przepisów BHP oraz w związku z nabyciem napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia przez kontrahentów, gości oraz przez pracowników Spółki podczas różnego rodzaju spotkań służbowych/narad ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy uznać, że w przypadku pozostałych grup osób, które mogą korzystać z produktów spożywczych, tj. współpracowników oraz kontrahentów, Wnioskodawcy również przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane artykuły spożywcze na potrzeby spotkań służbowych, które są zużywane przez pracowników, o których mowa powyżej a także współpracowników i kontrahentów będą miały związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane towary nie będą służyć dalszej odsprzedaży, ani nie będą wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, natomiast poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczyniają się do generowania przez Spółkę obrotu.

Zatem Wnioskodawca będzie mógł dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na potrzeby spotkań służbowych, które są zużywane jako drobne poczęstunki przez pracowników, a także współpracowników i kontrahentów, ze względu na fakt, że poniesione wydatki służyć będą w sposób pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych organów administracji skarbowej.

Jak wskazano chociażby w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2012 roku (sygn. IPPP2/443-1331/11-2/AO):

„Reasumując stwierdzić należy, że zakup napojów, drobnych artykułów spożywczych oraz gotowej żywności ponoszony jest w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem. Służy prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, ma zatem związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych wykonywanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji powyższego, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem napojów (kawy, herbaty, mleka, soków, wody mineralnej), drobnych artykułów spożywczych (ciastek, drobnych słodyczy, popularnych owoców) oraz gotowej żywności w postaci kanapek i zimnych przekąsek przekazywanych nieodpłatnie pracownikom w godzinach ich pracy i w trakcie narad, konferencji spotkań a także do sekretariatu w celu zapewnienia poczęstunku gościom i klientom".

(Podobnie: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 roku, sygn. IPPP2/443-748/12-2/KOM oraz z dnia 6 czerwca 2012, sygn. IPPP3/443-271/12-2/KT; Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 stycznia 2012 roku, sygn. IPTPP1/443-945/11-2/IG oraz z dnia 3 listopada 2011 roku, sygn. IPTPP3/443-79/11-2/BJ, a także z dnia 4 września 2013 r, sygn. IPTPP4/443-414/13-3/OS).

Reasumując, raz jeszcze należy podkreślić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem napojów oraz drobnych artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów, które dostępne w sposób nieograniczony w częściach wspólnych, salach konferencyjnych oraz toku spotkań wewnętrznych, jak i z zewnętrznymi podmiotami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest spółką energetyczną, która specjalizuje się w handlu energią elektryczną. Wnioskodawca prowadzi handel energią elektryczną na terenie Polski jak i również na terenie krajów Unii Europejskiej.

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych na rzecz swoich pracowników, współpracowników oraz kontrahentów.

Przykładowo takie zakupy obejmują produkty takie jak: kawa, herbata, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje chłodzące np. woda mineralna, soki, słodycze, owoce oraz jogurty. Są to produkty o charakterze podstawowym, nie mają one charakteru wystawnego ani takiego, który można by uznać za wychodzący poza ogólnie przyjęte normy w świecie biznesu. Przedmiotowe produkty spożywcze są udostępniane wspomnianej grupie osób m.in. podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, w trakcie których omawiane są założenia, cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki. Jednocześnie oprócz przeznaczenia wyżej wskazanych produktów na spotkania wewnętrzne, narady oraz spotkania, są one także ogólnie dostępne w przestrzeni wspólnej, w tym m.in. kuchniach pracowniczych oraz pomieszczeniach socjalnych. Produkty są także udostępniane podczas spotkań ze współpracownikami oraz kontrahentami, np. podawana jest kawa wraz z herbatnikami, lub też herbatniki są dostępne na paterach rozłożonych na stołach w pomieszczeniach, gdzie odbywają się spotkania. Produkty dostępne są także w pomieszczeniach ogólnodostępnych. Dostęp do produktów jest nielimitowany dla wszystkich grup osób, o których mowa w niniejszym wniosku.

Tak jak zaznaczono, produkty spożywcze udostępniane są między innymi dla pracowników Spółki w godzinach ich pracy w siedzibie Wnioskodawcy. Wymienione przekazania Wnioskodawca traktuje jako świadczenie obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów, do zapewnienia którego jest zobowiązany przepisami BHP, tj. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Wydatki tego typu mają na celu utrzymanie dobrej kondycji i samopoczucia informatyków, a to może przyczynić się do większej motywacji i wzrostu wydajności pracy. Wydatki na zakup artykułów spożywczych dla pracowników niewątpliwie poprawiają atmosferę pracy, zwiększają jej wydajność i wpływają na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy jest uprawniony - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych wskazanych we wniosku na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów.

W odniesieniu do opisanych we wniosku sytuacji dotyczących nabycia wskazanych we wniosku artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników i kontrahentów, należy wyodrębnić trzy różne sytuacje.

zakup wymienionych we wniosku artykułów spożywczych udostępnianych w ogólnodostępnych pomieszczeniach;
zakup wymienionych we wniosku artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom, współpracownikom i kontrahentom w trakcie narad, spotkań z kontrahentami;
zakup wymienionych we wniosku artykułów spożywczych i udostępnianie ich pracownikom w sytuacji, gdy Spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy.

Należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie wskazanej we wniosku grupie osób – a więc pracownikom, współpracownikom i kontrahentom Spółki - stałego dostępu w ciągu dnia do artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze, owoce, jogurty, ogólnie dostępnych w przestrzeni wspólnej, w tym w kuchniach pracowniczych oraz pomieszczeniach socjalnych – służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników, osób współpracujących ze Spółką i kontrahentów i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro – jak sam wskazał Wnioskodawca – produkty te będą dla wszystkich wymienionych osób ogólnodostępne. Pracownicy, współpracownicy i kontrahenci Wnioskodawcy nie są zobowiązani do korzystania z wyżej wymienionych artykułów spożywczych. Osoby te nie płacą za udostępniane artykuły spożywcze.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT oraz dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej( Dz. Urz. UE L 347, z 11 grudnia 2006 r., str.1, z późn. zm.) – dalej dyrektywa VAT, możliwe jest odliczenie podatku od nabywanych towarów i usług, które są związane z prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: „Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (…)” (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania z ogólnodostępnych artykułów spożywczych udostępnianych w przestrzeni wspólnej nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest to niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z artykułów spożywczych, jakie daje z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (pracodawcy). Powyższe odnosi się również do współpracowników i kontrahentów Spółki. Zatem udostępnienie przedmiotowych artykułów spożywczych w miejscach ogólnodostępnych, np. kuchnia czy pomieszczenie socjalne ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. artykułów spożywczych. W przedmiotowej sprawie wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z zakupem artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze, owoce, jogurty, udostępnianych w przestrzeni wspólnej, nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej, służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników, współpracowników i kontrahentów Spółki.

Zatem skoro wydatki na nabycie powyższych artykułów spożywczych oraz napojów nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał również, że wskazane artykuły spożywcze (kawa, herbata, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje chłodzące np. woda, soki, słodycze, owoce, jogurty, udostępniane są w czasie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz kontrahentami. Zużycie wszystkich tych artykułów ma związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczynia się do generowania przez nią obrotu. Artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami wykazują związek z prowadzoną działalnością, ponieważ odbywają się w celu nawiązania i kontynuacji współpracy, omówienia warunków współpracy, prowadzenia negocjacji biznesowych, co przyczynia się do uzyskania obrotu przez Spółkę.

W tym przypadku niewątpliwie istnieje pośredni związek z wykonywana działalnością gospodarcza.

Należy zatem stwierdzić, że w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi (artykuły spożywcze) są związane z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy w sposób pośredni, to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach.

Z kolei w odniesieniu do przekazywanych pracownikom, i współpracownikom artykułów takich, jak: kawa, herbata, mleko, cukier, woda mineralna, tut. Organ wskazuje, co następuje.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikom oraz osobom współpracującym ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych artykułów spożywczych takich, jak: kawa, herbata, woda, mleko, cukier, woda mineralna w opisanej sytuacji, nie jest przekazaniem towarów na cele osobiste pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego przez Wnioskodawcę rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, woda, mleko, cukier, woda mineralna, przeznaczone do zużycia przez pracowników w związku z przepisami BHP, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz spożywane są na terenie firmy w godzinach jej pracy przez pracowników, w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy.

Podsumowując, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze owoce, jogurty, udostępnianych w przestrzeni wspólnej, w tym mi.in w kuchniach pracowniczych czy pomieszczeniach socjalnych. Zakupy te służą bowiem zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników, osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych oraz jej kontrahentów i odbywają się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Spółce przysługuje natomiast prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, woda mineralna, udostępnianych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom i współpracownikom w czasie pracy. Nabywane przez Wnioskodawcę ww. artykuły spożywcze przeznaczone są bowiem do zużycia w związku z przepisami BHP i mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W odniesieniu do zakupu wszystkich wymienionych we wniosku artykułów spożywczych podawanych w trakcie spotkań biznesowych, narad spotkań z Kontrahentami, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów tych produktów. Udostępnienie tych artykułów w trakcie takich spotkań ma bowiem związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych (przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczynia się do generowania przez nią obrotu).

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w kontekście wszystkich opisanych sytuacji jako jedną całość, należy uznać to stanowisko za nieprawidłowe, gdyż nie we wszystkich opisanych we wniosku sytuacjach, Strona jest uprawniona - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

W odniesieniu do wskazanych we wniosku interpretacji indywidualnych, które Wnioskodawca wskazał na potwierdzenie swojego stanowiska, to przyjęto je jako element argumentacji Strony, jednakże należy zauważyć, że wskazane interpretacje zostały wydane w stanach faktycznych odmiennych od opisu sytuacji przedstawionego w sprawie niniejszej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie