Uznanie przekazania (sprzedaży) Tokenów do nabywców za transfer bonów różnego przeznaczenia oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania przekazania (sprzedaży) Tokenów do nabywców za transfer bonów różnego przeznaczenia oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (osoba posiadająca zdolność prawną) występuje jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce we ... (dalej jako „Spółka”).

Spółka utworzyła serwis internetowy (…), za pośrednictwem, którego możliwe jest nabycie tokenów, w standardzie … (dalej jako „Tokeny”). Nabycie Tokenów możliwe jest przy wykorzystaniu waluty fiducjarnej (np. PLN) lub waluty wirtualnej (np. ....). Cena nabycia Tokenów będzie zależała od poszczególnego okresu jego zakupu oraz od ilości przekazanych środków w walucie wirtualnej lub walucie tradycyjnej.

Nabycie Tokenów możliwe jest przez użytkownika, który dokonał rejestracji na wyżej wskazanej stronie internetowej, a także dokonał płatności określonej kwoty do Spółki (bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji finansowych lub instytucji płatniczych, umożliwiających natychmiastową obsługę danej płatności przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych).

Użytkownikiem może być dowolna osoba fizyczna, osoba prawna lub osoba niemająca osobowości prawnej, której odrębne przepisy tą osobowość prawną nadają z Polski, krajów UE lub innych krajów, która może, lecz nie musi, być zarejestrowana na VAT w Polsce lub UE.

Nabyte przez użytkowników Tokeny w przyszłości będą im umożliwiać dostęp do określonych usług lub towarów za pośrednictwem dedykowanej platformy. Platforma na dzień złożenia niniejszego wniosku nie została ukończona. Nabywcy Tokenów w chwili obecnej nie mają jeszcze dostępu do usług lub towarów lecz uzyskają taką możliwość w niedalekiej przyszłości. W przyszłości również inne osoby, niezarejestrowane na platformie i nieposiadające Tokenów, również będą mogły z niej korzystać, jednak będą miały dostęp tylko do ograniczonej części materiałów zamieszczonych na niej.

Platforma będzie mieć formę serwisu lub serwisów internetowych. Celem platformy będzie udostępnianie szeroko pojętej wiedzy w różnej formie np.: serwisów ..... (..... - .....), webinariów, szkoleń i kursów internetowych, książek i e-booków, artykułów i raportów w formie papierowej i elektronicznej, która będzie własnością użytkowników. Tylko użytkownicy zarejestrowani na platformie będą mogli zamieszczać tam swoje materiały, które następnie będą nabywane przez innych użytkowników jako towary lub usługi.

Serwisy będą podzielone na kategorie tematyczne. Pierwszą kategorią będą informacje o szeroko pojętych inwestycjach, w tym o inwestycjach w kryptowaluty. W kolejnych etapach tematyka serwisu będzie stopniowo rozwijana o nowe kategorie tematyczne.

Nie każdy użytkownik platformy, będzie miał jednakowy dostęp do wszystkich publikowanych treści na platformie, bowiem poziom jego dostępu do informacji będzie zależał od ilości posiadanych przez niego Tokenów.

Posiadacze Tokenów będą uzyskiwać dostęp do dwóch rodzajów treści dodatkowych: takich, za odblokowanie których nie będą tracić Tokenów (a dostęp do tej treści będzie warunkowany m.in. koniecznością posiadania określonej liczby Tokenów w danym momencie) oraz takie, które będą dodatkowo płatne Tokenami (czyli posiadacz straci określoną ilość Tokenów, na rzecz odblokowania poszczególnej treści).

Dodatkowo, użytkownicy będący posiadaczami Tokenów będą mogli zakupić na platformie odpowiedź na konkretne, zadane przez nich pytanie. Rozliczenie transakcji zostanie dokonane pomiędzy użytkownikami bez uczestnictwa platformy.

Zgodnie z … (dostępnym pod adresem: …) oraz regulaminem przyszłościowej platformy wynagrodzenie za udostępnienie informacji (towar lub usługę) będzie rozliczane przy użyciu walut tradycyjnych (np. PLN), walut wirtualnych (np. .....), a także Tokenów, tzn. że użytkownik będzie zobowiązany do przyjęcia zapłaty od innego użytkownika również w formie zapłaty Tokenem. Platforma nie będzie miała wpływu na to, jakie usługi/towary z dostępnych na niej zasobów wybierają użytkownicy oraz na wysokość wynagrodzenia ustalonego między użytkownikami. Platforma nie będzie miała wiedzy jaką stawką VAT będą opodatkowane towary/usługi nabywane przez użytkowników.

W przypadku transakcji między polskimi użytkownikami transakcje te będą mogły być opodatkowane stawką 5%, 8% lub 23% VAT. W przypadku transakcji między uczestnikami z innych krajów, stawka VAT będzie zależała od miejsca dostawy towarów/wykonania usługi oraz lokalnych przepisów podatku VAT (lub podatków o zbliżonym charakterze).

Potencjalnie możliwe będzie, że w przyszłości, w zależności od poziomu aktywności na platformie użytkownik będzie otrzymywał bonusowe Tokeny, a ich ilość będzie kalkulowana jako % od wartości transakcji dokonywanych przez użytkowników na platformie.

Spółka nie wyklucza także, że w przyszłości zaistnieje możliwość wymiany Tokenów lub ich sprzedaż na innych platformach współpracujących ze Spółką, które będą umożliwiać posiadaczom Tokenów zamieszczanie ogłoszeń zbycia posiadanych Tokenów, towarów lub usług denominowanych do określonej wartości w Tokenach.

Pytanie

Czy przekazanie Tokenów (ich sprzedaż do nabywców) w zamian za walutę fiducjarną lub walutę wirtualną należy traktować jako transfer bonu różnego przeznaczenia, a zatem czy obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje w momencie faktycznego wykonania usługi lub dostawy towarów opłaconych Tokenem?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, przekazanie Tokenów (ich sprzedaż do nabywców), należy kwalifikować jako transfer bonu różnego przeznaczenia, zgodnie z przedstawionym uzasadnieniem, a więc obowiązek podatkowy w VAT powstanie dopiero w momencie faktycznego wykonania usługi lub dostawy towarów opłaconych tym Tokenem.

Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „Ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym towarem są rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Token nie będzie stanowił towaru – jest to bowiem zapis elektroniczny nieposiadający żadnej formy materialnej. Tym samym sprzedaż Tokenu nie będzie stanowiła dostawy towarów.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego powyżej, sama sprzedaż Tokenu przez Spółkę na rzecz nabywców, mogących być przyszłościowymi użytkownikami platformy, nie wiąże się w żaden sposób z jakimkolwiek świadczeniem na rzecz użytkownika tej platformy w momencie zakupu (nabycia) Tokenu.

Nabycie Tokenu otwiera dla nabywców, możliwość dokonania w przyszłości zakupu towaru lub usługi za pośrednictwem platformy, czyli wykorzystania go jak wynagrodzenia za usługi, które mają w przyszłości zostać wykonane lub towary, które mają zostać dostarczone.

Zgodnie z regulaminem platformy, sprzedawca będzie zobowiązany do przyjęcia Tokenu jako wynagrodzenia, gdyż będzie to jeden z obligatoryjnych form płatności akceptowalnych na platformie. Za Tokeny będzie można kupić usługi i towary oferowane przez jej zarejestrowanych użytkowników na platformie.

Zgodnie z definicją art. 2 pkt 41 Ustawy o VAT bon to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Taka definicja bonu stanowi odzwierciedlenie definicja bonu wskazanej w art. 1 punktu 1) Dyrektywy Rady UE 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi.

Dodatkowo, w preambule tejże dyrektywy wskazuje się, że forma w której bon jest emitowany nie wpływa na uznanie takiego instrumentu za bon. Bon może mieć zatem postać fizyczną (materialną) lub formę elektroniczną.

Ponadto podkreślono w niej także, że bon jest instrumentem, który nie może uprawniać jego posiadacza do otrzymania zniżki przy zakupie lecz do faktycznego zakupu towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy więc stwierdzić, że opisany w stanie faktycznym Token spełnia przesłanki, aby kwalifikować go jako instrument określony w Ustawie o VAT jako bon.

Na taką klasyfikację nie ma wpływu fakt, że prace nad platformą nie zostały ukończone i pierwsi nabywcy Tokenów nie będą mogli wymienić ich na usługi/towary w momencie zakupu Tokenów, lecz będą musieli poczekać do zakończenie prac nad platformą. Należy podkreślić, że sama definicja bonu stanowi, że jest to instrument z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia za towary które mają (w przyszłości) zostać dostarczone lub za usługi które mają (w przyszłości) zostać dokonane. Przepis ten stawia jedynie taki warunek, aby towary lub usługi, które mają zostać sprzedane były wskazane w bonie lub określone w powiązanej z nim dokumentacji. W analizowanym przypadku dokumentację tą stanowi … oraz strona internetowa Wnioskodawcy. Tym samym warunek stawiany w art. 2 pkt 41 Ustawy o VAT należy uznać za spełniony.

W Ustawie o VAT rozróżnione zostały 2 rodzaje bonów:

a)bon jednego przeznaczenia – bon dla którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których on dotyczy, kwota podatku należnego (lub innego o podobnym charakterze) z tytułu tej dostawy lub świadczenia usług są znane w chwili jego emisji (pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu);

b)bon różnego przeznaczenia – bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w momencie emisji bonu (Tokenu) nie można ustalić jakiego zakupu dokona nabywca:

‒czy będzie to zakup towaru czy usługi,

‒z jaką stawką krajowego VAT (23%, 8% czy 5%) lub

‒z jaką stawką zagranicznego VAT (lub podatku o podobnym charakterze).

Należy więc przyjąć, że omawiany Token jest bonem różnego przeznaczenia.

Podobnie stwierdził Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2019 r. (sygn. 0115-KDIT1-1.4012.504.2019.2.MN). W jego ocenie, z uwagi na fakt iż „...w chwili emisji ww. bonów (dostawy tokenów) nie będzie znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ww. tokeny dotyczą, a ponadto nie jest znana kwota podatku należnego z tytułu przeszłej dostawy lub świadczenia usług, co konsekwentnie oznacza, że w opisanych okolicznościach tokeny – jak słusznie wywiódł Wnioskodawca – nie będą stanowić bonu jednego przeznaczenia.”

Zgodnie z zasadami opodatkowania wskazanymi w art. 8b Ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie (lub jego część). Wcześniejszy transfer bonu nie podlega opodatkowaniu VAT.

Przepisy Ustawy o VAT przewidują szczególny moment powstania obowiązku podatkowego wyłącznie dla bonu jednego przeznaczenia. Moment powstania obowiązku podatkowego dla bonu różnego przeznaczenia należy określić więc zgodnie z zasadą ogólna sformułowaną w art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Tym samym, obowiązek podatkowy w VAT dla dostawy opisanych Tokenów powstanie z chwilą faktycznego dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi przez innego użytkownika Platformy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 41 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 42 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 43 ustawy:

Z kolei w świetle art. 2 pkt 44 ustawy:

Jednocześnie na podstawie art. 2 pkt 45 ustawy:

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego przeznaczenia (SPV) i bonów różnego przeznaczenia (MPV) zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8a ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 8a ust. 3 ustawy:

W myśl art. 8a ust. 4 ustawy:

Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy:

Z kolei na mocy art. 8b ust. 2 ustawy:

Kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego regulują przepisy art. 19a ustawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Wyłączeniem od powyższej reguły jest art. 19a ust. 1a ustawy, w myśl którego:

Stosownie do art. 19a ust. 4a ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że utworzyli Państwo serwis internetowy, za pośrednictwem, którego możliwe jest nabycie tokenów. Nabycie Tokenów możliwe jest przy wykorzystaniu waluty fiducjarnej (np. PLN) lub waluty wirtualnej (np. ....). Cena nabycia Tokenów będzie zależała od poszczególnego okresu jego zakupu oraz od ilości przekazanych środków w walucie wirtualnej lub walucie tradycyjnej. Nabycie Tokenów możliwe jest przez użytkownika, który dokonał rejestracji na wyżej wskazanej stronie internetowej, a także dokonał płatności określonej kwoty do Spółki (bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji finansowych lub instytucji płatniczych, umożliwiających natychmiastową obsługę danej płatności przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych). Użytkownikiem może być dowolna osoba fizyczna, osoba prawna lub osoba niemająca osobowości prawnej, której odrębne przepisy tą osobowość prawną nadają z Polski, krajów UE lub innych krajów, która może, lecz nie musi, być zarejestrowana na VAT w Polsce lub UE. Nabyte przez użytkowników Tokeny w przyszłości będą im umożliwiać dostęp do określonych usług lub towarów za pośrednictwem dedykowanej platformy. Platforma na dzień złożenia niniejszego wniosku nie została ukończona. Nabywcy Tokenów w chwili obecnej nie mają jeszcze dostępu do usług lub towarów lecz uzyskają taką możliwość w niedalekiej przyszłości. W przyszłości również inne osoby, niezarejestrowane na platformie i nieposiadające Tokenów, również będą mogły z niej korzystać, jednak będą miały dostęp tylko do ograniczonej części materiałów zamieszczonych na niej.

Platforma będzie mieć formę serwisu lub serwisów internetowych. Celem platformy będzie udostępnianie szeroko pojętej wiedzy w różnej formie np.: serwisów ....., webinariów, szkoleń i kursów internetowych, książek i e-booków, artykułów i raportów w formie papierowej i elektronicznej, która będzie własnością użytkowników. Tylko użytkownicy zarejestrowani na platformie będą mogli zamieszczać tam swoje materiały, które następnie będą nabywane przez innych użytkowników jako towary lub usługi.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem postawionego we wniosku pytania należy wskazać, że określone w art. 2 pkt 41 ustawy brzmienie definicji bonu znajduje odzwierciedlenie w Dyrektywie Rady 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE. L Nr 177, str. 9). Przepisy te wprowadzają wymóg, aby towary i usługi, których bon dotyczy lub tożsamość potencjalnych dostawców były wskazane w bonie lub określone w powiązanej dokumentacji.

Przy czym w świetle definicji bonu, forma w której bon jest emitowany nie wpływa na uznanie takiego instrumentu za bon. Bon może mieć zatem postać fizyczną (materialną) lub formę elektroniczną, zgodnie z motywem 6 preambuły dyrektywy 2016/1065:

Z definicji bonu wynika zatem, że jest to instrument, który może być przyjęty jako wynagrodzenie wyłącznie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Również motyw 4 preambuły dyrektywy 2016/1065 stanowi, że:

W konsekwencji należy stwierdzić, że dany instrument zachowuje swój charakter bonu o ile płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub gdy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest z góry znana. 

Bon powinien ściśle wiązać się z dostawą towarów lub usług i ma zazwyczaj określony cel handlowy lub promocyjny, tj. stymulowanie sprzedaży określonych towarów lub usług i/lub ułatwianie płatności za takie towary lub usługi.

W analizowanej sprawie w treści wniosku poinformowali Państwo, że nabyte przez użytkowników Tokeny w przyszłości będą im umożliwiać dostęp do określonych usług lub towarów za pośrednictwem dedykowanej platformy. Zgodnie z … oraz regulaminem przyszłościowej platformy wynagrodzenie za udostępnienie informacji (towar lub usługę) będzie rozliczane m.in. przy użyciu Tokenów, tzn. że użytkownik będzie zobowiązany do przyjęcia zapłaty od innego użytkownika również w formie zapłaty Tokenem.

Zatem przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że warunki określające bon zawarte w art. 2 pkt 41 ustawy zostały spełnione, a tym samym Tokeny opisane w niniejszej sprawie należy uznać za bony. Stanowią one bowiem instrument, z którym wiązać się będzie obowiązek przyjęcia ich jako wynagrodzenia lub część wynagrodzenia za określone świadczenia, o których mowa w opisie sprawy. Ponadto towary lub usługi, które mają zostać sprzedane będą określone w powiązanej z bonem dokumentacji, którą stanowi … oraz regulamin platformy.

Przechodząc do kolejnej kwestii związanej z kwalifikacją bonu do określonej kategorii jako bonu jednego przeznaczenia lub bonu różnego przeznaczenia, należy wskazać, że bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu. Przepisy dyrektywy 2016/1065 nie przewidują możliwości zmiany charakteru bonu. W ww. dyrektywie wprowadzono definicje bonu jednego przeznaczenia (bon SPV) i bonu różnego przeznaczenia (bon MPV), co jest związane z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony. Zatem, gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania (miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług) oraz podatek VAT należny, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. Za bony jednego przeznaczenia będą więc uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już w jakim państwie członkowskim należałoby odprowadzić należny podatek VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, których dotyczy bon, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego, bądź gdy nie są znane obie te informacje, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że użytkownikiem może być dowolna osoba fizyczna, osoba prawna lub osoba niemająca osobowości prawnej, której odrębne przepisy tą osobowość prawną nadają z Polski, krajów UE lub innych krajów, która może, lecz nie musi, być zarejestrowana na VAT w Polsce lub UE. Użytkownikami platformy mogą więc być zarówno osoby posiadające status podatnika VAT czynnego, jak i podmioty nieposiadającego takiego statusu.

W świetle ww. informacji uznać należy, że w chwili emisji ww. bonów (dostawy Tokenów) nie jest znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których Tokeny dotyczą.

Ponadto w opisie sprawy wskazali Państwo, że platforma nie będzie miała wpływu na to, jakie usługi/towary z dostępnych na niej zasobów wybierają użytkownicy oraz na wysokość wynagrodzenia ustalonego między użytkownikami. Platforma nie będzie miała wiedzy jaką stawką VAT będą opodatkowane towary/usługi nabywane przez użytkowników. W przypadku transakcji między polskimi użytkownikami transakcje te będą mogły być opodatkowane stawką 5%, 8% lub 23% VAT. W przypadku transakcji między uczestnikami z innych krajów, stawka VAT będzie zależała od miejsca dostawy towarów/wykonania usługi oraz lokalnych przepisów podatku VAT (lub podatków o zbliżonym charakterze).

A więc z powyższego wynika, że oferowane towary i usługi, które będą mogły być nabyte przy użyciu Tokenów są opodatkowane wg różnych stawek podatku – co dodatkowo wskazuje, że kwota podatku należnego w chwili emisji bonów (dostawy Tokenów) nie będzie znana.

Powyższe informacje konsekwentnie wskazują, że przedmiotowe Tokeny nie stanowią bonów jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy. W analizowanej sprawy mamy zatem do czynienia z bonami różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

W konsekwencji w analizowanej sprawie przekazanie Tokenów należy traktować jako transfer bonu różnego przeznaczenia.

Natomiast w odniesieniu do momentu powstania obowiązku podatkowego dla bonu różnego przeznaczenia należy wskazać, że zastosowanie znajdują zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy.

Zatem obowiązek podatkowy powstaje w momencie faktycznej dostawy towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za Tokeny, tj. podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub świadczenia usługi i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy, przy założeniu, że zapłata Tokenem dotyczyć będzie dokonanej dostawy towaru lub wyświadczonej usługi.

Podsumowując, przekazanie Tokenów (ich sprzedaż do nabywców) w zamian za walutę fiducjarną lub walutę wirtualną należy traktować jako transfer bonu różnego przeznaczenia. Tym samym obowiązek podatkowy powstaje w momencie faktycznego wykonania usługi lub dostawy towarów opłaconych Tokenem.

Zatem stanowisko Państwa uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).